Όταν ένα φτηνό πετάλι κάνει την διαφορά.

[fatalv]

@gigidaras

Ευχαριστώ για τις προτάσεις σου στις ρυθμίσεις. Θα τις δοκιμάσω, αν και το χρησιμοποιώ διαφορετικά. ;)

 

Δεν ξέρω, προσωπικά το γουσταρίζω πολύ το πετάλι αυτό. Ταπεινό τερατάκι, που με έχει βολέψει πολύ και σαν overdrive, αλλά και σαν booster. Ειδικά Strat/SD-1 στις θέσεις 2 και 4 είναι μανούλα, κατεβάζοντας συνάμα και το Tone για πιο ''βρώμικο'' και ''υγρό'' ήχο. ;D

[bloody_sunday]

Εδω να υπενθυμισω οτι μεχρι και το 1990..ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ boutique πεταλια

 

To ακριβώς αντίθετο... από τότε που πρωτοξεκίνησαν να φτιάχνονται πετάλια (αν δεν απατώμαι με το DeArmond tremolo), ήταν ΜΟΝΟ "boutique" φτιαγμένα με premium υλικά φουλ στο χέρι και σε πολύ μικρές ποσότητες, σχεδόν πάντα πανάκριβα, και απευθυνόμενα σε μικρό κοινό και όχι σε ευρύ. Όλα αυτά είναι τυπικά χαρακτηριστικά της αγοράς αυτής.

 

Το γιατί?

(α) premium υλικά γιατί δεν είχαν πειραματιστεί με φτηνότερα μιας και η αγορά αυτή ήταν στα σπάργανα,

(β) φουλ στο χέρι γιατί η παραγωγή δεν είχε βιομηχανοποιηθεί και εντατικοποιηθεί σε επίπεδα Boss που ξεκίνησε στα late 70s (και για πολλά χρόνια ήταν και ο μόνος παίκτης στην μεγάλη κατηγορία),

(γ) σε πολύ μικρές ποσότητες σε σύγκριση με την μαζική μετέπειτα παραγωγή λόγω του (β) και λόγω της μικρής τότε απήχησης,

(δ) πανάκριβα πάλι λόγω του (β) και λόγω της ακριβής, labour intensive, μη καθετοποιημένης, αργής και δύσκολης μη μαζικής παραγωγής (και με την μετέπειτα πρόοδο της ψηφιακής τεχνολογίας έναν από τους παράγοντες της μεγάλης - σταδιακά - αλλαγής),

(ε) απευθυνόμενα σε μικρό κοινό γιατί μέχρι να μπουν για τα καλά στο "λεξιλόγιο" του ηλ. κιθαρίστα πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι αυτός να εξοικειωθεί, να εμπνευστεί από αυτά και εν τέλει να τα χρησιμοποιήσει κατά κόρον όπως σήμερα, μέχρι να πέσει αρκετά η τιμή τους, και μέχρι να αυξηθεί κατακόρυφα και η διαθεσιμότητά τους (που ήταν πολύ περιορισμένη σε ελάχιστα πολύ ενημερωμένα μαγαζιά κυρίως σε Λονδίνο και μερικές πόλεις της Αμερικής - καμία σχέση με σήμερα που κάθε μαγαζί έχει σεβαστή ποικιλία ή που μπορείς να πάρεις ό,τι θες από τα... δισεκατομμύρια εφφέ που κυκλοφορούν με ένα απλό κλικ).

 

Κατά τα άλλα ωραία συζήτηση, αλλά προσωπικά μάλλον κάπως αυτονόητες διαπιστώσεις έχω δει που υπογραμμίζουμε συνεχώς...

[Superfunk]

Θες δηλαδη να πεις οτι τα χιλιαδες BOSS,MXR & RAT πεταλια που ειχαν οι περισσοτεροι κιθαριστες στα 80s & 90s ηταν....πανακριβα και...custom?

 

Και οτι οτι τα ΑΘΛΙΑ κατασκευαστικα ΕΗ πεταλια των 70s ηταν φτιαγμενα απο....πανσπανια υλικα?

 

Κατσε να ΓΕΛΑΣΩ λιγακι...

 

;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

 

αχ,μπα σε καλο σου....ο θεος να σε εχει καλα...μας δροσισες με τετοιο καυσωνα... ;D

[bloody_sunday]

Όχι, πέρα από την ικανότητά σου να αυτοδιασκεδάζεσαι θέλω να πω πως μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να παράγονται μαζικά τα Boss, Ιbanez, MXR, ΕΗ και Rat (σωστά, μου διέφυγε η EH, αυτή νομίζω ήταν ο πρώτος κατασκευαστής που έκανε μαζική παραγωγή) κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι - περίπου 30 χρόνια, και ακόμη και τότε που το νερό αυτό κυλούσε με καλούς ρυθμούς υπήρχε σημαντική παρουσία από μικρούς κατασκευαστές που κανένας δεν σκέφτηκε να ονομάσει "boutique" μέχρι να φτάσει η εποχή της Way Huge και της Fulltone περίπου στα μέσα των 90s (που και πάλι ήταν πολύ πριν την άνθιση του internet).

[zoo]

Θες δηλαδη να πεις οτι τα χιλιαδες BOSS,MXR & RAT πεταλια που ειχαν οι περισσοτεροι κιθαριστες στα 80s & 90s ηταν....πανακριβα και...custom?

 

Και οτι οτι τα ΑΘΛΙΑ κατασκευαστικα ΕΗ πεταλια των 70s ηταν φτιαγμενα απο....πανσπανια υλικα?

 

Κατσε να ΓΕΛΑΣΩ λιγακι...

 

;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

 

αχ,μπα σε καλο σου....ο θεος να σε εχει καλα...μας δροσισες με τετοιο καυσωνα... ;D

 

Πάντως άμα κατα λάθος σου βρίσκεται κανα άθλιο κατασκευαστικά EH big muff απο κείνη την εποχή για μένα τον κακόγουστο , ευχαριστως να σε απαλλάξω  ;D  ;D  ;D

[Superfunk]

Να σου πω την αληθεια ειχα παρει μερικα ΕΗ οταν πρωτοπηγα στην ΝΥ,ομως εκαναν τοσο πολυ θορυβο και ετρωγαν τοσο πολυ σημα που τα..ξεφορτωθηκα εντρομος... ;D

 

θέλω να πω πως μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να παράγονται μαζικά τα Boss, Ιbanez, MXR, ΕΗ και Rat

 

για αυτα μιλαω ρε ανθρωπε....οχι για τα tremolo της Dearmond του 1821 που μου φερνεις σαν παραδειγμα... ετσι κι αλλοιως πριν απο αυτα ελαχιστοι κιθαριστες επαιζαν με εφε και ακομα λιγοτεροι με ΠΟΛΛΑ εφε....

[sils]

εμενα μου αρεσει παρα πολυ με τις εξεις ρυθμισεις

level4,Gain 6, tone 4 για ζεστο drive και ρυθμικα μερη

level 5,Gain 9 tone 8 gia solo kai pio aggresive ρυθμικα.

Level 7,Gain 4 tone 5 για booster.

Παντα με fender anerica std se blues junior

[bloody_sunday]

για αυτα μιλαω ρε ανθρωπε....οχι για τα tremolo της Dearmond του 1821 που μου φερνεις σαν παραδειγμα... ετσι κι αλλοιως πριν απο αυτα ελαχιστοι κιθαριστες επαιζαν με εφε και ακομα λιγοτεροι με ΠΟΛΛΑ εφε....

 

Αυτό γράφω κι εγώ, όμως αυτό δεν εμπόδιζε όλη την - μικρή - παραγωγή αυτή μέχρι το χρονικό σημείο της Boss κλπ. (και για αρκετά χρόνια ακόμη μέχρι να βρεθεί σε αυτούς που σήμερα ονομάζουμε έτσι) να είναι boutique, και μάλιστα αν δεις και διαφημίσεις της και τον τρόπο προώθησής της (exclusivity, mojo, μοδάτο εφφέ, εκτός των συνηθισμένων κλπ κλπ) μοιάζει τόσο πολύ με τον σημερινό των μπουτικάδων που είναι κωμικό. Η εποχή που έφαγαν μεγάλη ήττα βέβαια ήταν μόλις ξεκίνησε το κακό πσηφίο να παράγει νέα εφφέ, και μόλις οι περισσότεροι το γύρισαν στα racks-ψυγεία των 80s. Συμπτωματικά ή μη, και oι Boss-Ibanez-ΜXR κλπ. τότε ήταν η πρώτη εποχή που μεσουρανούσαν...

 

Κι εδώ πρέπει να σημειώσω το εξής: όπως ειπώθηκε οι... μπουτίκες  ;D έχουν την συγκεκριμένη θέση τους, αρκεί να έχει συνειδητοποιήσει κάποιος πολύ καλά ποια είναι αυτή χωρίς να τον παρασέρνει το ρεύμα της ανεγκέφαλης μόδας. Πχ. εδώ και πολλά χρόνια έχουν την εξής χρησιμότητα, η οποία για πολλούς είναι ιδιαίτερα σημαντική: προσφέρουν είτε

(α) μια πιστή αναπαραγωγή-κλώνο ενός vintage εφφέ που κάποιος θέλει αλλά δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει on the road είτε γιατί είναι ετοιμόρροπο, είτε γιατί φοβάται μην το χάσει ή του το κλέψουν (λόγω συναισθηματισμού, λόγω υψηλής συλλεκτικής αξίας ή και των δυο),

(β) ένα upgrade σε αυτά τα vintage εφφέ από πλευράς δυνατοτήτων και ήχου,

(γ) ένα εντελώς νέο δρόμο έμπνευσης με καινούργιες ιδέες που ενίοτε παρουσιάζονται.

[Superfunk]

μοιάζει τόσο πολύ με τον σημερινό των μπουτικάδων που είναι κωμικό

 

Ε δεν θα το ελεγα..το 90% απο τους μπουτικαδες απλα...κλωθογυριζουν το TS ,το RAT,το MUFF & το fuzz Face...δεν ανακαλυπτουν και τον ηλεκτρισμο.... ;D..

 

Παντως πως αλλαζουν οι καιροι ρε παιδι μου....το καλοκαιρι του 1983 που γυρισα απο τις ΗΠΑ με ενα OD1 (φοβερο πεταλι btw ) ,ενα DM2 & ενα CH1..... ολοι οι κιθαριστες της alternative  εγχωριας Rock σκηνης (που βεβαια επαιζαν τοτε στην καλυτερη περιπτωση  με...Coron.. ;D)...τα ...χαλβαδιαζαν και ξερογλυφοντουστασανε... ;D....κοιταζοντας τα.. ;D...σημερα ουτε δευτερη ματια δεν θα τους εδειχνε ο μεσος Ελλην κιθαριστας που διαβαζει...."ιντερνετ" και ασχολειται με την κιθαρα και τον ηχο....2 ΜΗΝΕΣ... ;D      

[georgekz750]

Και γω συμπαθω πολυ τα boss (σε σχεση με αλλα μη-μπουτικ πεταλια),αλλα κυριως για τα delay τους και αλλα παρομοια εφε.

Στα γκαζοπεταλα δεν μπορω σε τιποτα να συγκρινω καποια που ειχα (μερικα τα χω ακομη στο συρταρι) οπως το ds1,ds2,od2,sd1 με το bb preamp μου,ουτε σε χροια,ουτε σε headroom,ουτε σε τροπο συνεργασιας με αλλα πεταλια και ενισχυτες,ουτε σε διαυγεια χροιας τετοια που αφηνει πληρως τους μαγνητες της κιθαρας να φανουν,ουτε σε ...μουσικοτητα (αν μπορω να χρησιμοποιησω αυτο τον ορο για το πως με κανει οταν καθομαι να γρατζουνισω 5 λεπτα τελικα να εχουν περασει 2 ωρες και να μην χορταινω).

ΟΚ,ειναι και θεμα γουστου του καθενος,αλλα και μερικα πραγματα στο θεμα της ερευνας και πειραματισμου του σχεδιαστη (δεν θα αναφερω καλυτερη ποιοτητα υλικων γιατι δεν ξερω αν οντως ισχυει) δεν κρυβονται (σε συγκεκριμενα πεταλια,οχι γενικα στο συνολο των μπουτικ vs συνολο φθηνοτερων.

 

Παντως τα boss δεν χαλανε ποτε οσο και να τα κακομεταχειριστει κανεις,σε αυτο κερδιζουν τους παντες ανετα. ;D