Τι άλλαξε απο το 400π.χ. μέχρι σήμερα στην "μουσικολογία";

[theoctapus]

Ο Ψαραντώνης , τζαμάροντας με τον Ross Daly , είναι δυο λαϊκοί καλλιτέχνες που το παραγόμενο αποτέλεσμα έχει καλιτεχνική αξία;

 

Έχει και παραέχει.

[trolley]

Καταρχάς, είναι σύγχρονοι μας. Αυτό ζητήθηκε, όχι να είναι πιτσιρίκια, αλλά να παράγουν ΤΩΡΑ καλλιτεχνικό έργο.

 

Δεκτόν. Εννοούσα ότι χρειάστηκαν τρεις δεκαετίες για να κοιταχθεί το ζήτημα από αυτή τη σκοπιά. Σε διαβεβαιώνω ότι όταν κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος των ΧΚ, η λέξη "λαϊκός" χρησιμοποιήθηκε με φειδώ εκ' μέρους του Τύπου της περιόδου. Ο λόγος ήταν οι αρνητικές αποχρώσεις στο νου των αναγνωστών/ακροατών σε σχέση με το συγκεκριμένο όρο.

 

Δεύτερον, προσπάθησα να είμαι αρκετά περιγραφικός στο παράδειγμά μου ώστε να μην ακούσω τον πρώτο εύκολο αντίλογο ότι απουσιάζει ο αυθορμητισμός και υπάρχει επιτήδευση (όπως θα συνέβαινε σε ένα studio δίσκο τους), γι' αυτό και τζαμάρισμα γι' αυτό και οι ρακές.

 

Επίσης δεκτόν.

 

Οπότε σαφώς σου επιτρέπω οποιαδήποτε προσέγγιση και με όλο το σεβασμό θα μου επιτρέψεις να εκλαμβάνω οποιαδήποτε συζήτηση για τρίχες και μέθη μέρος μιας εντελώς άλλης συζήτησης που για μένα ίσως να παρουσιάζει έλλειψη επιχειρημάτων στην εξής ερώτηση:

 

Ε, καλά τώρα... είναι τόσο μέρος μίας άλλης συζήτησης, όσο μία συζήτηση για το σώμα της Beyonce είναι μέρος μίας συζήτησης άλλης από τη συζήτηση για τη δισκογραφική της επιτυχία. Είναι μέρος του show, ως εκ' τούτου μέρος του δρώμενου που εσύ λες "τζαμάρισμα". Συνεπώς...

 

Ο Ψαραντώνης , τζαμάροντας με τον Ross Daly , είναι δυο λαϊκοί καλλιτέχνες που το παραγόμενο αποτέλεσμα έχει καλιτεχνική αξία;

 

Όχι. (έτσι, χωρίς επιχειρήματα, όπως ο theoctapus) :) :) :)

[theoctapus]

Όχι. (έτσι, χωρίς επιχειρήματα, όπως ο theoctapus) :) :) :)

 

Τα θέλει ο κώλος σου εε;  ;D

Ωραία, κάτσε να πετάξω λίγο μελάνι η σουπιά  ;D

Η καλλιτεχνική αξία είναι κάτι που υπάρχει και ορίζεται ανεξάρτητα της δράσης των καλλιτεχνών, υπάρχει δηλαδή σαν καταγεγραμμένος ορισμός ή γεννάται, έρχεται σε ύπαρξη αν θες όταν αυτή βιώνεται, με απροσδιόριστο τρόπο ομολογουμένως, από τον δέκτη της προαναφερόμενης δράσης;

[gamanos]

Μιλώντας για το διηνεκές και αρχόμενοι από τον Πλάτωνα, η αρνητική φόρτιση μιας λέξης για μια γενιά ανθρώπων που πέρασε παγκοσμίους, εμφυλίους, δικτατορίες δεν αρκεί για να αποτελέσει επιχείρημα ως προς την λαϊκότητα και αν μέρος του Τύπου οσφυοκαμπτικά αρνούνταν να την διαγνώσει- διατυπώσει.

 

Αν θεωρείς επίσης το μαύρο πουκάμισο ( και τα μούσια) του ψαραντώνη στυλιστική επιλογή αντίστοιχη της Beyonce και μέρος του show, κάπου χάνεται ο κοινός τόπος, όταν έχεις ήδη υπαινιχθεί ο ίδιος λαογραφικούς λόγους για αυτές τις επιλογές.

 

 

[mustafank]

Ζητήθηκε η παράθεση παραδειγμάτων σύγχρονων λαϊκών καλλιτεχνών που να έχουν ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΑΞΙΑ.

 

Βασικά, αυτό ζητήθηκε από τον neeq και η απάντησή του με κάλυψε, ως ένα βαθμό.

 

Από εσένα ζητήθηκε να ορίσεις την Καλλιτεχνική Αξία στην Παραδοσιακή Τέχνη, το οποίο και αποφεύγεις να κάνεις.

 

[gamanos]

Παράθεση από: trolley στις 08:37 - 23/05/13

Αν πεις σε κάποιον υπέρμαχο της "αξίας της λαϊκής τέχνης", ωραία, δείξε μου σε παρακαλώ ένα σύγχρονό σου έργο λαϊκής τέχνης που να πιστεύεις ότι έχει τέτοια αξία"

 

Αυτή είναι μια ερώτηση, που θα είχε ενδιαφέρον να απαντηθεί.  :)

 

Η μη απάντησή της συνιστά αποδοχή των θέσεων του trolley, βάσει ρεαλισμού και εξηγούμαι:

 

αν η λαϊκή Τέχνη έχει αξία, αλλά δεν υπάρχει κάποιος σύγχρονος δημιουργός λαϊκών καλλιτεχνημάτων, τότε αυτή  η αξία είναι, μόνο στα χαρτιά ή αλλιώς στερείται νοήματος.

Αυτό, αυτομάτως, καθιστά τους "σύγχρονους λαϊκούς καλλιτέχνες" αναπαραγωγούς και όχι δημιουργούς.

 

Σοβαρά τώρα;

 

[mustafank]

Σοβαρά τώρα;

 

Μα δεν είναι έτσι;

Αν, δηλαδή, για ένα οποιοδήποτε θέμα έχω μια συγκεκριμένη άποψη, την οποία δε μπορώ να αποδείξω με κάποιο παράδειγμα, δεν καθιστά, αυτό το γεγονός, την άποψή μου μη ρεαλιστική; (πρόσεξε, όχι μη πραγματική)

 

 

[trolley]

Αν θεωρείς επίσης το μαύρο πουκάμισο ( και τα μούσια) του ψαραντώνη στυλιστική επιλογή αντίστοιχη της Beyonce και μέρος του show, κάπου χάνεται ο κοινός τόπος, όταν έχεις ήδη υπαινιχθεί ο ίδιος λαογραφικούς λόγους για αυτές τις επιλογές.

 

Φίλε gamanos, εκτιμώ την αθωότητά σου, αλλά δεν είμαι ομοιοπαθής. :) :)

 

Απαντώ λοιπόν: και βέβαια θεωρώ τις επιλογές (μαύρο πουκάμισο, μούσια, ρακές, ντάκους) ως μέρος του show, απολύτως αντίστοιχες εκείνων της Beyonce. Αν νομίζεις ότι οι επιλογές της Beyonce δεν έχουν λαογραφικό υπόβαθρο, τότε δεν είσαι αρκετά καλά ενημερωμένος. Το μόνο "πρόβλημα" (όχι δικό μου) είναι ότι στη μία περίπτωση βλέπεις κάτι το "μεμπτό" και ζημιωτικό της καλλιτεχνικής αξίας, ενώ στην άλλη δεν βλέπεις.

 

Δεν πειράζει, πάλι φίλοι είμαστε. :)

 

 

[mustafank]

Η καλλιτεχνική αξία είναι κάτι που υπάρχει και ορίζεται ανεξάρτητα της δράσης των καλλιτεχνών, υπάρχει δηλαδή σαν καταγεγραμμένος ορισμός ή γεννάται, έρχεται σε ύπαρξη αν θες όταν αυτή βιώνεται, με απροσδιόριστο τρόπο ομολογουμένως, από τον δέκτη της προαναφερόμενης δράσης;

 

Μια και καταπιαστήκαμε με το εν λόγω τζαμάρισμα (Ψαραντώνη-Daly), πιστεύεις ότι θα επέφερε την ίδια συναισθηματική φόρτιση, με το αν το ακούσει ο δέκτης με τα ακουστικά του mp3 του στο αεροπλάνο της επιστροφής, την ώρα που η αεροσυνοδός θα του προσφέρει γαλλικό καφέ ή κοακόλλα;

 

[trolley]

Μια και καταπιαστήκαμε με το εν λόγω τζαμάρισμα (Ψαραντώνη-Daly), πιστεύεις ότι θα επέφερε την ίδια συναισθηματική φόρτιση, με το αν το ακούσει ο δέκτης με τα ακουστικά του mp3 του στο αεροπλάνο της επιστροφής, την ώρα που η αεροσυνοδός θα του προσφέρει γαλλικό καφέ ή κοακόλλα;

 

 

Εγώ έχω ένα καλύτερο: αν μάθαινες ότι οι πιλότοι μέσα έχουν βάλει σε κασσετόφωνο και ακούνε τζαμαρίσματα Ψαραντώνη / Daly, πόσες προσευχές θα έλεγες μέχρι να φτάσεις;

 

:) :) :)