Θέλω να μάθω πλήκτρα

[cigaret13]

;D

[cos_dr]

;D

 

χαχαχαχαχα

[Sami Amiris]

Μαι που όλοι οι γνώστες της jazz είπαν τη γνώμη τους, ας πω και εγώ τη δική μου!

 

Η γνώμη μου λοιπόν (τονίζω, απλώς τη γνώμη μου λέω, δεν είμαι ο Μωυσής, ήρωας της αντίστοιχης ταινίας, ή κάτι τέτοιο!) είναι ότι υπάρχουν εν γένει τέσσερεις βασικές κατευθύνσεις για ΠΙΑΝΙΣΤΕΣ (το τονίζω αυτό, ούτε για keys, ούτε για Hammond, εκκλησιαστικό όργανο, Celesta, Rhodes, Clavinet, Wurlitzer, Moog κτλ.), τη σήμερον ημέρα.

 

1) Ασχολείσαι μόνο με το να παίζεις πιάνο 8+ ώρες την ημέρα for life (ενδεικτικό το νούμερο αλλά όχι και πολύ μακριά από την αλήθεια!) μαθαίνοντας έργα. Άλλος για σόλο πιάνο και κοντσέρτα, άλλος για chamber music, άλλος ενδεχομένως (αλλά σπανιότερα) και με τα δύο. Σπανιότερα, διότι έχει τελείως άλλη αντίληψη το σόλο από τη μουσική δωματίου, από όλες τις απόψεις, ρυθμός, δυναμική, άλλο focus τελείως. Τεχνικές απαιτήσεις βεβαίως ίδιες και απαράλλαχτες - υπάρχουν έργα μουσικής δωματίου που είναι πραγματικά θηρία για τον πιανίστα, απλώς παίζει και με άλλους.

 

Μετά τα εκτελείς. Επιστροφή στην αρχή, παίρνεις 200$ a la Monopoly.

 

2) Χρησιμοποιείς το πιάνο ως όργανο βοηθητικό για να συνθέτεις. Δεν υπάρχουν τεχνικές απαιτήσεις σε αυτό, πέραν του να μπορείς να παίζεις αρκετά για να βοηθηθείς στο να γράφεις. Αλλά όσο καλύτερα παίζεις, τόσο διευκολύνεσαι στο να γράφεις για πιάνο, αν μη τι άλλο.

 

Συνήθως τα άτομα της κατηγορίας 1 και της 2 σήμερα δεν συμπίπτουν, αλλά πάντοτε υπάρχουν εξαιρέσεις, δόξα τω Γιαραμπί. Βλέπε τα Ρώσικα θηρία (Ραχ, Σκριάμπιν κτλ., που υπήρξαν πιανισταράδες), τον Sorabji, τον Rautavaara ή τον Hamelin σήμερα, που γράφει υπέροχα κομμάτια για πιάνο.

 

3) Άσχετο θηρίο, ασχολείσαι με το jazz piano.

 

Για να ασχοληθείς σοβαρά με τα θηρία του είδους, είναι μάλλον επιβεβλημένο να έχεις φτάσει σήμερα σε ένα επίπεδο τεχνικής όσο κοντά μπορείς στα άτομα της κατηγορίας 1, χωρίς όμως να αναλώνεσαι με το να μαθαίνεις συνέχεια ρεπερτόριο, από τη στιγμή που δεν είναι αυτή η δουλειά σου. Πάντως, υπάρχουν πολλοί, πάρα πολλοί πιανίστες της jazz σήμερα που έχουν παίξει κοντσέρτα Σκριάμπιν, Ραχμάνινοφ, Προκόφιεφ, κτλ. αν όχι σε συναυλία, σίγουρα σαν μέρος των σπουδών τους. Τόσο καλά όσο τα τέρατα; Ίσως όχι, ίσως ναι. Υπόψιν πάντως ότι τα τέρατα της κλασσικής είναι τέρατα για τους κλασσικούς, δηλαδή δεν υπάρχουν και πολλοί κλασσικοί που να παίζουν σε εκείνα τα επίπεδα! Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και βραβευμένοι σε διαγωνισμούς πιανίστες σε κλασικά που παράλληλα έπαιζαν jazz και διέπρεψαν. Αλλά σε κάθε περίπτωση το jazz piano σήμερα απαιτεί τερατώδη τεχνική, εντελώς ισάξια των προαναφερθέντων. Μάλιστα, υπάρχουν jazz πιανίστες που πραγματικά τρέλαναν ΘΗΡΙΑ της κλασσικής μουσικής, βλέπε Art Tatum με τον Vladimir Horowitz (πιο θηρίο από τον δεύτερο σε κλασσική δεν παίζει). Ο Horowitz φέρεται να είχε πει «Αν ο Art Tatum αποφασίσει κάποτε να ασχοληθεί με την κλασσική μουσική, εγώ τα παρατάω την άλλη μέρα». Μην υποτιμάτε λοιπόν τις τεχνικές απαιτήσεις ενός είδους που μάλλον δεν γνωρίζετε σε βάθος. Δέστε και δύο μεγάλους και των δύο ειδών, τον Peterson και τον Andre Previn, να τα λένε:

 

 

4) Αντίστοιχο της κατηγορίας 2 για το jazz piano. Είσαι arranger και χρησιμοποιείς το πιάνο για όργανο βοήθειας.

 

Η συνύπαρξη των κατηγοριών 3 και 4 είναι πολύ συχνή εδώ, διότι εν γένει ο καλός jazz πιανίστας του σήμερα έχει περάσει αντίστοιχη εκπαίδευση με τον κλασσικό συνθέτη, γιατί κατά βάσει είναι συνθέτης - arranger και ο ίδιος.

 

Το κλασσικό πιάνο με το jazz πιάνο του σήμερα, έχουν αρκετές διαφορές, αλλά και αρκετά κοινά. Το solo jazz πιάνο του σήμερα σε κάποιες περιπτώσεις έχει αντίστοιχες τεχνικές απαιτήσεις με το solo piano στην κλασσική μουσική, τουλάχιστον όσον αφορά σε ορισμένους ανθρώπους που πέρασαν ενεργά και από τις δύο σχολές. Αλλά το όλο στήσιμο του jazz piano είναι διαφορετικό. Ως jazz πιανίστας, πρώτη προτεραιότητα είναι να παίζεις καλά με άλλους, το solo piano είναι κάτι σαν εξειδίκευση. Ως κλασσικός, ακριβώς το ανάποδο. Αυτό και μόνον αλλάζει το όλο στήσιμο. Είναι πολύ πιο οικείο για τον jazz πιανίστα το παίξιμο chamber music παρά solo piano, ακριβώς διότι η εκπαίδευσή του είναι στο να παίζει με άλλους. Χωρίς φυσικά να αποκλείεται το να παίζει solo piano ή κοντσέρτα.

 

Εν τέλει, είναι το τι ΘΕΛΕΙ κάποιος να κάνει, όχι μόνον το τι μπορεί. Μπορεί να μπορεί να κάνει ότι θέλει, και να επιλέξει κάτι ή κάποια από όλα αυτά. Ο Claire Fischer π.χ. έκανε και τα 4. Διάβαζε από το score συμφωνίες του Shostakovich από τα 13 του χρόνια, έκανε συναυλίες ως έφηβος παίζοντας κοντσέρτα Ραχμάνινοφ κτλ, σπούδασε κλασσική σύνθεση (έγραψε μερικά εκπληκτικά κοντσέρτα για τσέλλο, που ήταν το δεύτερό του όργανο), υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους jazz πιανίστες στην ιστορία του jazz πιάνο, και ήταν ένας από τους σημαντικότερους arrangers της ιστορίας.

 

Αυτά τα ολίγα.

 

Τώρα, τα πλήκτρα per se, είναι εντελώς άλλη ιστορία. Άλλο θηρίο. Δεν είμαι αρμόδιος να μιλήσω για αυτά διότι δεν γνωρίζω αρκετά για το αντικείμενο.

 

[foxxx]

Μαι που όλοι οι γνώστες της jazz είπαν τη γνώμη τους, ας πω και εγώ τη δική μου!

 

Η γνώμη μου λοιπόν (τονίζω, απλώς τη γνώμη μου λέω, δεν είμαι ο Μωυσής, ήρωας της αντίστοιχης ταινίας, ή κάτι τέτοιο!) είναι ότι υπάρχουν εν γένει τέσσερεις βασικές κατευθύνσεις για ΠΙΑΝΙΣΤΕΣ (το τονίζω αυτό, ούτε για keys, ούτε για Hammond, εκκλησιαστικό όργανο, Celesta, Rhodes, Clavinet, Wurlitzer, Moog κτλ.), τη σήμερον ημέρα.

 

1) Ασχολείσαι μόνο με το να παίζεις πιάνο 8+ ώρες την ημέρα for life (ενδεικτικό το νούμερο αλλά όχι και πολύ μακριά από την αλήθεια!) μαθαίνοντας έργα. Άλλος για σόλο πιάνο και κοντσέρτα, άλλος για chamber music, άλλος ενδεχομένως (αλλά σπανιότερα) και με τα δύο. Σπανιότερα, διότι έχει τελείως άλλη αντίληψη το σόλο από τη μουσική δωματίου, από όλες τις απόψεις, ρυθμός, δυναμική, άλλο focus τελείως. Τεχνικές απαιτήσεις βεβαίως ίδιες και απαράλλαχτες - υπάρχουν έργα μουσικής δωματίου που είναι πραγματικά θηρία για τον πιανίστα, απλώς παίζει και με άλλους.

 

Μετά τα εκτελείς. Επιστροφή στην αρχή, παίρνεις 200$ a la Monopoly.

 

2) Χρησιμοποιείς το πιάνο ως όργανο βοηθητικό για να συνθέτεις. Δεν υπάρχουν τεχνικές απαιτήσεις σε αυτό, πέραν του να μπορείς να παίζεις αρκετά για να βοηθηθείς στο να γράφεις. Αλλά όσο καλύτερα παίζεις, τόσο διευκολύνεσαι στο να γράφεις για πιάνο, αν μη τι άλλο.

 

Συνήθως τα άτομα της κατηγορίας 1 και της 2 σήμερα δεν συμπίπτουν, αλλά πάντοτε υπάρχουν εξαιρέσεις, δόξα τω Γιαραμπί. Βλέπε τα Ρώσικα θηρία (Ραχ, Σκριάμπιν κτλ., που υπήρξαν πιανισταράδες), τον Sorabji, τον Rautavaara ή τον Hamelin σήμερα, που γράφει υπέροχα κομμάτια για πιάνο.

 

3) Άσχετο θηρίο, ασχολείσαι με το jazz piano.

 

Για να ασχοληθείς σοβαρά με τα θηρία του είδους, είναι μάλλον επιβεβλημένο να έχεις φτάσει σήμερα σε ένα επίπεδο τεχνικής όσο κοντά μπορείς στα άτομα της κατηγορίας 1, χωρίς όμως να αναλώνεσαι με το να μαθαίνεις συνέχεια ρεπερτόριο, από τη στιγμή που δεν είναι αυτή η δουλειά σου. Πάντως, υπάρχουν πολλοί, πάρα πολλοί πιανίστες της jazz σήμερα που έχουν παίξει κοντσέρτα Σκριάμπιν, Ραχμάνινοφ, Προκόφιεφ, κτλ. αν όχι σε συναυλία, σίγουρα σαν μέρος των σπουδών τους. Τόσο καλά όσο τα τέρατα; Ίσως όχι, ίσως ναι. Υπόψιν πάντως ότι τα τέρατα της κλασσικής είναι τέρατα για τους κλασσικούς, δηλαδή δεν υπάρχουν και πολλοί κλασσικοί που να παίζουν σε εκείνα τα επίπεδα! Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και βραβευμένοι σε διαγωνισμούς πιανίστες σε κλασικά που παράλληλα έπαιζαν jazz και διέπρεψαν. Αλλά σε κάθε περίπτωση το jazz piano σήμερα απαιτεί τερατώδη τεχνική, εντελώς ισάξια των προαναφερθέντων. Μάλιστα, υπάρχουν jazz πιανίστες που πραγματικά τρέλαναν ΘΗΡΙΑ της κλασσικής μουσικής, βλέπε Art Tatum με τον Vladimir Horowitz (πιο θηρίο από τον δεύτερο σε κλασσική δεν παίζει). Ο Horowitz φέρεται να είχε πει «Αν ο Art Tatum αποφασίσει κάποτε να ασχοληθεί με την κλασσική μουσική, εγώ τα παρατάω την άλλη μέρα». Μην υποτιμάτε λοιπόν τις τεχνικές απαιτήσεις ενός είδους που μάλλον δεν γνωρίζετε σε βάθος. Δέστε και δύο μεγάλους και των δύο ειδών, τον Peterson και τον Andre Previn, να τα λένε:

 

 

4) Αντίστοιχο της κατηγορίας 2 για το jazz piano. Είσαι arranger και χρησιμοποιείς το πιάνο για όργανο βοήθειας.

 

Η συνύπαρξη των κατηγοριών 3 και 4 είναι πολύ συχνή εδώ, διότι εν γένει ο καλός jazz πιανίστας του σήμερα έχει περάσει αντίστοιχη εκπαίδευση με τον κλασσικό συνθέτη, γιατί κατά βάσει είναι συνθέτης - arranger και ο ίδιος.

 

Το κλασσικό πιάνο με το jazz πιάνο του σήμερα, έχουν αρκετές διαφορές, αλλά και αρκετά κοινά. Το solo jazz πιάνο του σήμερα σε κάποιες περιπτώσεις έχει αντίστοιχες τεχνικές απαιτήσεις με το solo piano στην κλασσική μουσική, τουλάχιστον όσον αφορά σε ορισμένους ανθρώπους που πέρασαν ενεργά και από τις δύο σχολές. Αλλά το όλο στήσιμο του jazz piano είναι διαφορετικό. Ως jazz πιανίστας, πρώτη προτεραιότητα είναι να παίζεις καλά με άλλους, το solo piano είναι κάτι σαν εξειδίκευση. Ως κλασσικός, ακριβώς το ανάποδο. Αυτό και μόνον αλλάζει το όλο στήσιμο. Είναι πολύ πιο οικείο για τον jazz πιανίστα το παίξιμο chamber music παρά solo piano, ακριβώς διότι η εκπαίδευσή του είναι στο να παίζει με άλλους. Χωρίς φυσικά να αποκλείεται το να παίζει solo piano ή κοντσέρτα.

 

Εν τέλει, είναι το τι ΘΕΛΕΙ κάποιος να κάνει, όχι μόνον το τι μπορεί. Μπορεί να μπορεί να κάνει ότι θέλει, και να επιλέξει κάτι ή κάποια από όλα αυτά. Ο Claire Fischer π.χ. έκανε και τα 4. Διάβαζε από το score συμφωνίες του Shostakovich από τα 13 του χρόνια, έκανε συναυλίες ως έφηβος παίζοντας κοντσέρτα Ραχμάνινοφ κτλ, σπούδασε κλασσική σύνθεση (έγραψε μερικά εκπληκτικά κοντσέρτα για τσέλλο, που ήταν το δεύτερό του όργανο), υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους jazz πιανίστες στην ιστορία του jazz πιάνο, και ήταν ένας από τους σημαντικότερους arrangers της ιστορίας.

 

Αυτά τα ολίγα.

 

Τώρα, τα πλήκτρα per se, είναι εντελώς άλλη ιστορία. Άλλο θηρίο. Δεν είμαι αρμόδιος να μιλήσω για αυτά διότι δεν γνωρίζω αρκετά για το αντικείμενο.

 

 

Τα είπε όλα ο άνθρωπος!!!

Ευχαριστούμε Sami  ;)

[Παστίτσιός]

Συμφωνώ με τον cos_dr, είναι σημαντική η διαφορά που έχει ο "πληκτράς" του συνθ από τον πιανίστα κ.λ.π. Ο του συνθ δεν έχει απλώς να παίξει με έναν ήχο πιάνου είτε κλασική είτε τζάζ, αλλά έχει να παίξει και άλλους ήχους άλλων οργάνων και εκεί απαιτούνται πρόσθετες γνώσεις αλλά και τεχνικές. Το να παίζει κάποιος ήχο κιθάρας στο συνθ με τον ίδιο τρόπο που παίζει πιάνο, μόνο κιθάρα δεν μιμείται, χρειάζεται επιπλέον εξάσκηση και άλλο τρόπο σκέψης στο παίξιμο.

Και εντάξει, θα πούμε ότι όταν παίζει ο πληκτράς ζωντανά σε κάποια μπάντα σπάνια παίζει ήχους κιθάρας, αλλά μην ξεχνάμε ότι το συνθ είναι και όργανο σύνθεσης. Όταν θέλεις να συνθέσεις θα πρέπει να μπορείς να παίξεις κάθε ήχο με τρόπο που να θυμίζει το όργανο που μιμείσαι. Αν παίζω ήχο κιθάρας σαν να παίζω πιάνου, κλάφτα χαράλαμπε. Αλλά εγώ δεν ξέρω να παίζω τίποτα οπότε τι με νοιάζει, έχω το κεφάλι μου ήσυχο.  ;D

[stavros_d80]

Γουό! [move]Ευχαριστώ[/move] για τις εξαιρετικές απαντήσεις.

 

Λοιπόν θέλω/φαντάζομαι τα εξής:

 

- όχι πτυχία - αδιάφορο

- να μπορώ να συνοδεύω με ακόρντα

- να μπορώ να αναπαράγω μια απλή μελωδία

- να μάθω τα βασικά για σύνθεση και αρμονία

- να μπορώ να χτίζω αλληλουχίες από συγχορδίες

- ευελιξία στο δεξί χέρι

 

γράφω [move]house/techhouse[/move] και λοιπά ηλεκτρονικά οπότε φαντάζομαι ότι η βάση θα είναι pop+jazz

 

σκέφτηκα το ενδεχόμενο του Πιάνου αλλά δε θα ήθελα να μπω στο τριπάκι της αυστηρά πιανιστικής μελέτης.

 

4 σελίδες εκτός θέματος.... ο άνθρωπος θέλει να γραφει [move]house/tech[/move]

[Επισκέπτης]

4 σελίδες εκτός θέματος.... ο άνθρωπος θέλει να γραφει house/tech

O ανθρωπος ηθελε να γραφει house/tech δυο (2) χρονια πριν. Σημερα, ποιος ξερει...

Αυτο πια που καποιος απανταει ξαφνικα σε καποιο θρεντ μετα απο 2 χρονια (τελευταιο ποστ στις 16/4/2013) και αρχιζουμε ολοι να ξαναποσταρουμε λες και δεν περασε μια μερα, απλα "δεν υπαρχει"...

[Άγιος]

4 σελίδες εκτός θέματος.... ο άνθρωπος θέλει να γραφει [move]house/tech[/move]

ε απαντησε του εσυ ρε stavros_d80 που καταλαβαινεις καλυτερα τι ψαχνει ο ανθρωπος

 

[Sami Amiris]

Ορισμένες φορές, η εκτός θέματος συζήτηση μπορεί να έχει μεγαλύτερη σημασία και βαρύτητα από την εντός θέματος συζήτηση, ενίοτε παρασάγκας. Οπότε οι προτεραιότητες ρυθμίζονται ανάλογα. Food for thought...

 

 

Sent from my iPhone using Tapatalk

[ipbass]

Ωραίο τόπικ και ακόμα καλύτερη εξέλιξη  ;D

 

Παίζω μπάσο αρκετά χρόνια και έχω βασικές γνώσεις αρμονίας. Συνθέτω κάποιες ιδέες μέσω midi keyboard και DAW. To πρόβλημα μου είναι ότι δεν έχω καμία ευχέρεια στο πώς να βάλω τα χέρια μου όταν εναλλάσσονται οι συγχορδίες κι αυτό με περιορίζει στο να δοκιμάζω ιδέες "real time".

 

Με λίγα λόγια, ψάχνω 1-2 βιβλία για να μάθω τα βασικά voicings στο πιάνο