ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ...

[Holystone]

Για αυτούς που έχουν όρεξη για διάβασμα, για φλυαρία, για σκέψεις άλλου...

 

Κοιμάται η κόρη μου και εγώ ακούω μουσική στα ακουστικά, έχω βάλει κρασί που έμεινε από το φαί και το βλέπω να πίνω όλο το μπουκάλι σήμερα...βάζοντας να παίζει ένα cd που έχω πολύ καιρό να ακούσω...(ναι οι παντρεμένοι μπορούμε και την περνάμε καλά και χωρίς να βγουμε... :P )

 

Όταν λέμε μουσική δεν εννοώ bieber... gaga...googa..louga...mouga...  και το υπόλοιπο συνάφι που παιζει σήμερα...

Πραγματική μουσική, αυθεντική, αληθινή, φρέσκια, διαχρονική, μελωδική, ανεξίτηλη στο χρόνο που θα ακούγεται πάντα...

 

Βρήκα το cd Machine Head των Deep Purple που είχα καιρό να ακούσω...

 

*Ασχολούμενος εδώ και χρόνια με την ηχογράφηση/ μίξη κτλ (σε ερασιτεχνικό επίπεδο φυσικά), με τους mac, PC,  τα logic, cubase,καρτες ήχου firewire, έχοντας δώσει πάνω από 5.000 ευρω σε 13 χρόνια (ναι τόσα μου βγαίνουν τελευταία που τα υπολόγισα με την κρίση...) σε ένα απλό συμπέρασμα καταλήγω ξανά...:

 

Όταν η μουσική είναι ειλικρινής, βγαλμένη ως συναίσθημα και ο μόνος λόγος είναι να καταγραφηθεί/ ηχογραφηθεί η επιθυμία αυτών που πραγματικά είμαστε/ νιώθουμε, τότε γράφεται μουσική...

Δεν χρειάστηκαν την δεκαετία του '70, άπειρα midi tracks,  άπειρα synths, άπειροι processors, 24346443 κανάλια στο cubase, κτλ για να βγει πραγματική μουσική. Κι όμως εκείνα τα χρόνια γράφτηκε ίσως η καλύτερη ροκ μουσική από:

Deep Purple, Pink Floyd, Black Sabbath, Doors, Led Zeppelin, Rolling stones (σας γραφω μερικούς απο τους πιο γνωστούς για να μην πέσει και με φαει κανεις  :) )

 

Και συνέχεια αναρωτιέμαι: μα καλά γιατί τότε γραφτηκε πραγματική μουσική που μετά απο 40 χρόνια ακούγεται (και θα ακούγεται), ενώ σήμερα σε λίγο καιρό αυτό που ακούγεται σε λίγους μήνες δεν θα το θυμάται κανείς;

 

Και τελικά κατέληξα στο εξής:

 

Η μουσική είναι ανάγκη. Όπως είναι και κάθε άλλη καθημερινή ανάγκη, έτσι και η μουσική είναι το φάρμακο μετά απο μια δύσκολη ημέρα για το μυαλό (γιατί όχι και για τη ψυχή μας...), για να διασκεδάσουμε, να νιώσουμε ευχάριστα, να ξεφύγουμε λίγο, εμείς και τα αγαπημενα μας τραγούδια, που πηγάσανε από την ανάγκη αυτών που την γράψανε να την μοιραστουνε μαζί μας,

ενώ τώρα πια, την μουσική την γράφουμε περισσότερο για να γίνουμε γνωστοί, να βγάλουμε λεφτά, και όχι γιατί μας αρέσει να γράφουμε μουσική... (ευτυχώς τα γράφω σε φορουμ μουσικόφιλων!!! )

 

 

Τέσπα, εύχομαι να ενστερνίζεστε την άποψη μου (και πάλι αν έχετε άλλη -  δική σας, θα χαιρόμουν να την διαβάσω...)

 

 

ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ...

 

[Kanimothrios]

Καλησπέρα.

 

Αν κάτι με έχει κουράσει τόσα χρόνια συναναστροφής με μουσικόφιλους είναι ατάκες όπως:"Αυτό είναι ή αντίστοιχα αυτό δεν είναι μουσική".

 

Με κουράζει να υποδεικνύουν τι θα έπρεπε να "τρέφει" την ψυχή του ακροατή ή χειρότερα να εξάγουν αυθαίρετα συμπεράσματα για την ποιότητα του χαρακτήρα του,κ.λ.π. ανάλογα με τα ακούσματά του.

 

Αδιαμφισβήτητα υπάρχουν αισθητικά,καλλιτεχνικά και μουσικά κριτήρια,στα οποία θα μπορούσαν να εδραιωθούν επιτυχώς επιχειρήματα υπέρ κάποιων τραγουδιών,αλλά μην ξεχνάμε ότι η μουσική δεν υπηρετεί στον ίδιο βαθμό τις ανάγκες όλων των ανθρώπων.

Εκεί που κάποιοι στέκονται με δέος,άλλοι προσπερνούν.

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν συλλογή τραγουδιών,ούτε ένα cd και απλά ακούν ότι παίζει το ράδιο.

Άνθρωποι που η μουσική είναι για αυτούς,μια ασήμαντη πτυχή της ζωής τους.

Δε θεωρώ ότι πρέπει να τους επικρίνω ή να τους χαρακτηρίσω για αυτό.

 

Όσο για την δυστοκία των καιρών,μπορείς να την αναζητήσεις στα σημερινά mainstream αισθητικά κριτήρια ανά τον πλανήτη τύπου gangnam style,harlem shake,κ.λ.π.

Κάποτε στα charts σκαρφάλωναν οι Beatles,οι Rolling Stones και τώρα θα βρεις

τον 50cent και τον Eminem..

[BillTrantos]

Καλησπέρα φίλε μου,εγώ συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό μαζί σου,αλλά εφόσον έχουμε τα μέσα σήμερα για πιο ποιοτικές παραγωγές,καλό θα ήταν να τα χρησιμοποιούμε!Βέβαια από την άλλη πολλοί ασχολούνται ΜΟΝΟ με την παραγωγή και αφήνουν τη μουσική,αλλά αυτό ανοίγει μεγάλη συζήτηση...

[messalion]

ΔΕΝ υπαρχει παρθενογεννεση πια.....

 

Εχοντας καποιος το παραπανω σχολιο μου για την μουσικη θα καταλαβει γιατι "τοτε" γραφανε καλυτερα απ'οτι "σημερα" και θα λυθουν αρκετες αποριες οπως αυτες του φιλου Holystone  ;)

[Holystone]

Καλησπέρα.

 

Αν κάτι με έχει κουράσει τόσα χρόνια συναναστροφής με μουσικόφιλους είναι ατάκες όπως:"Αυτό είναι ή αντίστοιχα αυτό δεν είναι μουσική".

 

Με κουράζει να υποδεικνύουν τι θα έπρεπε να "τρέφει" την ψυχή του ακροατή ή χειρότερα να εξάγουν αυθαίρετα συμπεράσματα για την ποιότητα του χαρακτήρα του,κ.λ.π. ανάλογα με τα ακούσματά του.

 

Φιλε Κανιμώθριε, σε ευχαριστώ για την απάντηση...

Φυσικά, όταν εννοώ ότι αυτό είναι μουσική, δεν εννοώ αυτό που είναι/ ήταν πιο δημοφιλές πχ ακόμα και το '70 είναι μουσική... Ο καθένας σίγουρα έχει (και θα πρέπει να έχει) άποψη για το τί είναι μουσική...Δεν γίνεται σε όλους να αρέσουν τα ίδια πράγματα. Δεν θα ειχε νόημα...

 

Απλά, με βάσει τα δικά μου ακουσματα απο επιλογή, και την μουσική που έχει πέσει στα αυτιά μου κατά καιρούς (από τύχη...ή επιτυχή διαφήμιση) συμπεραίνω πώς έχει αλλάξει η νοοτροπία των αυτιών μας, και αυτών που θα θέλαμε να ακουμε...

 

(εδώ θα μου πεις οτι "έχει γ@&^%θεί το συμπαν παντού, και το πρόβλημά σου μεγάλε είναι αν δεν ακούει ο κόσμος "αυθεντική" μουσική;;;")

 

ΟΚ, απλά είναι λίγο απογοητευτικό... Δυστυχώς, σημασία σήμερα δεν έχει αν κάποιος γράφει καλή μουσική (ενταξει δεν ειναι ολοι Μπετόβεν), αλλά πως εμεις, η "μάζα" (κατά άλλους) ακούμε μουσική όπως μας σερβίρεται...

[Holystone]

Καλησπέρα φίλε μου,εγώ συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό μαζί σου,αλλά εφόσον έχουμε τα μέσα σήμερα για πιο ποιοτικές παραγωγές,καλό θα ήταν να τα χρησιμοποιούμε!Βέβαια από την άλλη πολλοί ασχολούνται ΜΟΝΟ με την παραγωγή και αφήνουν τη μουσική,αλλά αυτό ανοίγει μεγάλη συζήτηση...

 

Φίλε BillTrantos, κάτι που έμαθα είναι πως όταν κάτι είναι καλό, απλά, είναι καλό... Αν πχ εγώ γράψω ένα τραγουδι το οποίο ειναι καλό (πχ μουσικά, σε στίχο, αληθινό τραγούδι γιατί κρατάει απο εμπειριές και όχι: έκατσα και έγραψα ένα τραγουδι γιατι είνα πιασάρικο) δυστυχώς ή ευτυχώς θα περάσει στον κόσμο, ακόμα και αν το πω με μόνο μια κιθάρα σε απλή ηχογράφηση, γιατί απλά έχει κάτι να πεί...

 

 

[Jazzjoker]

Θα πρότεινα, να μην παρασύρεστε από την χιλιοφορεμένη και πανεύκολη άποψη "τότε υπήρχε ποιοτική μουσική, τώρα υπάρχει ο Μπίμπερ".

 

Και τότε και τώρα και μετά από 100 χρόνια θα γράφεται καλή, μέτρια και κακή μουσική. Το τι παίζει στα mainstream charts δεν είναι ενδεικτικό του τι μουσική παράγεται γενικώς.

 

Είμαι λίγο απόλυτος σε αυτή μου την άποψη αλλά θεωρώ ότι όποιος πιστεύει ότι σήμερα δε γράφεται πια καλή μουσική, βαριέται να ψάξει/ακούσει καινούρια πράγματα.

[ndnikola]

όποιος πιστεύει ότι σήμερα δε γράφεται πια καλή μουσική, βαριέται να ψάξει/ακούσει καινούρια πράγματα.

πολυ σωστά.

[Holystone]

Θα πρότεινα, να μην παρασύρεστε από την χιλιοφορεμένη και πανεύκολη άποψη "τότε υπήρχε ποιοτική μουσική, τώρα υπάρχει ο Μπίμπερ".

 

Και τότε και τώρα και μετά από 100 χρόνια θα γράφεται καλή, μέτρια και κακή μουσική. Το τι παίζει στα mainstream charts δεν είναι ενδεικτικό του τι μουσική παράγεται γενικώς.

 

Είμαι λίγο απόλυτος σε αυτή μου την άποψη αλλά θεωρώ ότι όποιος πιστεύει ότι σήμερα δε γράφεται πια καλή μουσική, βαριέται να ψάξει/ακούσει καινούρια πράγματα.

 

:) πολύ σωστός!

 

Σκέπτομαι απλά και κάτι άλλο... Πολλοί θα πουν πως "αυτοί που είχαν την δυνατότητα πχ το '70 να ερθουν σε επαφή με στουντιο και δισκογραφικές και να κάνουν την μουσική τους ευρέως γνωστή, μπορεί να ήταν λίγοι, και έτσι λίγοι ειναι και αυτοί που τότε ακούγονταν, λίγοι ειναι αυτοί που έμειναν στο Hall of Fame...

 

Αλλά, αν τότε ήταν λίγοι αυτοί που έγραφαν μουσική και ακούγονταν, σήμερα που ο καθένας από το home studio του μπορεί να γράψει τα πάντα, γιατί τα gangnam style, harlem shake κτλ, κάνουν θραύση;

 

Τι μεσολάβησε και το αυτί μας αντί να γίνει πιο απαιτητικό (αναλογικά με την ποιότητα ήχου σήμερα- και μην ξεχνάτε ότι ο περισσότερος κόσμος το '70 άκουγε μουσική απο το απλό stereo στην καλύτερη περίπτωση) χαρίζεται σε...;; δεν το λέω...

 

[JesseJames]

Δε νομίζω πως θα βρεθεί κάποιος μουσικόφιλος να διαφωνήσει σε γενικές γραμμές με αυτά που γράφεις.

 

Εγώ συμφωνώ και νομίζω πως τα λες ωραία κιόλας.

 

Από τη δικιά μου μεριά, στην σχετικά/αναλογικά μεγάλη πορεία μου ως ακροατής, ψάχνοντας συνειδητά ή ασυνείδητα να ικανοποιήσω τις εσωτερικές μου ανάγκες, να ψυχαγωγηθώ, να ξεχαστώ ή ακόμη και να μάθω, κατέληξα λίγο πολύ και γω σε κάποια συμπεράσματα.

 

Όλα αυτά λοιπόν που εμείς "με τα περίεργα γούστα", "οι ψαγμένοι", "οι κομπλεξικοί" "οι καμμένοι" (και άλλους παρόμοιους φαιδρούς χαρακτηρισμούς που τουλάχιστον εμένα μου έχουν προσάψει κατά καιρούς φιλοι και γνωστοί -ακόμη και η μάνα μου(!!!) :P ) αγαπάμε στη μουσική, δείχνουν να μην έχουν αξία σήμερα και να μην τυγχάνουν της αποδοχής που θα "θέλαμε" από τους γύρω μας.

 

Σαφώς και δεν εννοώ ότι σήμερα δεν φτιάχνεται καλή μουσική, άλλωστε στα σχεδόν τριάντα μου δεν έζησα πολλές από τις καλές εποχές των ετερόκλητων στυλ που μου αρέσουν.

 

Ίσως τελικά πιστεύω πως το "corporate" χρήμα, η πολύ στενή σχέση που αναπτύχθηκε στη βιομηχανία αυτή μεταξύ της μουσικής και των δημοσίων σχέσεων, η ανάγκη η μουσική να πουληθεί σαν οδοντόκρεμα, σχεδόν σαν είδος καθημερινής ανάγκης μας κάνει δικαιολογημένα κατ' εμέ να έχουμε αυτήν την αίσθηση.

 

Από την άλλη διακρίνω στον εαυτό μου κάτι το οποίο δεν μου αρέσει. Διακρίνω πιά μια ελιτίστικη συμπεριφορά από μένα σε όσους "της άλλης μεριάς" είναι διατεθειμένοι να με κρίνουν ή να επιχειρηματολογήσουν ενάντια στις απόψεις μου και τις πράξεις μου (είτε σαν μουσικό είτε σαν ακροατή).

 

Ναι, οκ "ο μουσικός όμως πρέπει να βγάλει το ψωμί του" (ή το κάστρο με τις 5 πισίνες και τα 8 WC for that matter). Και γιατί παρακαλώ να είναι αυτός ο τρόπος; Κάπου εκεί το ερώτημα νομίζω ξεφεύγει και για την απάντησή του θα μπορούσαν να ξεκινήσουν συζητήσεις περί παιδείας, αξιών, ηθικής και πάει λέγοντας.

 

Εντέλει, πολύ νομίζω ότι το κούρασα. Ίσως τελικά για τους άλλους η μουσική να μην είναι τόσο μεγάλο κομμάτι της ζωής τους. Ίσως να τη χρησιμοποιούν για να βρουν γκόμενα, να βάλουν σκούπα, να κάνουν ένα ντουζάκι ή να κατέβουν το πρωί στη δουλειά.

 

Από την άλλη.......