Πώς αντιλαμβανόμαστε τη μουσική δημιουργία;

[fusiongtr]

Για εμένα μιλάω, δεν θα έκανα ΤΙΠΟΤΑ είτε μουσικό είτε ο,τιδήποτε δημιουργικό, αν δεν ήξερα ότι (έστω και αντανακλαστικά) θα γίνει αντιληπτό και από κάποιον άλλο.

Αρχίζει τώρα η εκπομπή "Ο Λάκης στο ντιβάνι". ;D ;D ;D

 

Πρόσεξε τώρα τι έγραψες.

Θα το "μεταφράσω".

Έτσι κι αλλιώς ότι κάνεις γίνεται αυτόματα αντιληπτό από κάποιον άλλο.

Αυτός ο άλλος είναι μέσα σου, κομμάτι σου, αλλά αντιπροσωπεύει κάποιον "τρίτο" (διαφορετικό για καθένα μας ανάλογα με τα βιώματα που έχει) όπως εσύ τον έχεις εσωτερικεύσει (είναι αυτός που του μιλάς μεγαλόφωνα όταν είσαι μόνος σου).

Αυτός ο "τρίτος", θέλεις δεν θέλεις, έχει άποψη. Αυτή μπορεί να διαφέρει από την δική σου.

Μπορεί αυτός να είναι αυστηρός, μπορεί να είναι ανεκτικός, και μάλλον δεν σε πείθει ποτέ (φυσικά), αμφισβητείς μόνιμα την γνώμη του.

Απλά ακούς ένα μουσικό κομμάτι που έγραψες, όπως θεωρείς-νομίζεις ότι θα το ακούσει κάποιος "τρίτος" (ο δικός σου όμως "τρίτος").

 

Πώς στο καλό να ξέρεις τι πραγματικά συμβαίνει, αν δεν υπάρξει κάποιος όντως τρίτος, έξω από σένα, που να επιβεβαιώσει, ή αντικρούσει αυτά που σου λέει ο "εσωτερικός σου ακροατής"?

 

Αυτός λοιπόν ο εξωτερικός τρίτος (που για όλους μας είναι ανάγκη) έρχεται ως καταλύτης, να κάνει "πραγματικό" και να δώσει υπόσταση, στο μουσικό κομμάτι σου.

 

Είναι ας πούμε "μάρτυρας" στο δικαστήριο. Χωρίς μαρτυρία, όλα είναι εικασίες και υποθέσεις.

 

Τέλος χρόνου, αφήνεις τα χρήματα στην γραμματεία. ;D ;D ;D ;D

 

 

[LK]

 

Μαλλον για σενα η δημιουργια δεν ειναι τομεας της διασκεδασης(σου).

 

 

Όχι είναι διασκέδαση. Μια χαρά είναι. Απλά η διασκέδασή μου επιτυγχάνεται μέσα από αυτό που εισπράττω από τους "δέκτες" της δημιουργίας μου.

 

Σε έχει απασχολήσει ποτέ το ότι δεν βλέπουμε τον εαυτό μας (τεχνικά αδύνατο, χωρίς καθρέπτη).....αλλά μας βλέπουμε μέσα από τα μάτια των άλλων (το έκανα πολύ gay τώρα;;;;  ;D ;D ;D ;D ).

 

@Στράτο.

 

Δεν λέω, να πλερώσω για το ψυχογράφημα...αλλά αφήνεις έξω ένα βασικό κριτήριο, στην ανάλυσή σου. :P :P ;D ;D ;D

 

Η "δημιουργικότητά μου", στο βαθμό που υφίσταται περιορισμούς, δεν οφείλεται απαραίτητα στην κρίση του "εσωτερικού μου alter ego- απανταχού ακροατή μου", αλλά στο τί είμαι ικανός να παράξω τεχνικά.

 

Εγώ μπορεί να θέλω να παίξω μπιτόβεν στυλε....αλλά δεν μπορώ.... ;D ;D ;D

[fusiongtr]

@Στράτο.

 

Δεν λέω, να πλερώσω για το ψυχογράφημα...αλλά αφήνεις έξω ένα βασικό κριτήριο, στην ανάλυσή σου. :P :P ;D ;D ;D

 

Η "δημιουργικότητά μου", στο βαθμό που υφίσταται περιορισμούς, δεν οφείλεται απαραίτητα στην κρίση του "εσωτερικού μου alter ego- απανταχού ακροατή μου", αλλά στο τί είμαι ικανός να παράξω τεχνικά.

 

Εγώ μπορεί να θέλω να παίξω μπιτόβεν στυλε....αλλά δεν μπορώ.... ;D ;D ;D

Και πάλι συμφωνώ.

Αλλά το "κοινό" δεν μπορεί να σε βοηθήσει εκεί. ;)

Άσε που δεν προλαβαίνω, πρέπει να πάω σούπερ μάρκετ. ;D ;D ;D

[LK]

Το κοινό μπορεί να μου δώσει κίνητρο, να γίνω καλλίτερος  :P :P :P

 

 

Άσε που δεν προλαβαίνω, πρέπει να πάω σούπερ μάρκετ. ;D ;D ;D

 

;D ;D ;D ;D ;D

 

Πάρε με και ένα 3way -παπί, μΕ τελείωσε.. ;D ;D ;D

[fusiongtr]

Τι, νομίζετε ότι τελείωσα? ;D ;D

 

Μόλις επέστρεψα από το σούπερ μάρκετ (Λάκη πέρνα να πάρεις το παπί ;D ;D) και συνεχίζω γιατί έφτασα μόνο μέχρι την μέση και μάλλον έχω δώσει λάθος εντυπώσεις.

 

Καταλαβαίνετε νομίζω ότι ο Λάκης ήταν απλά η αφορμή για να μιλήσω για κάποια πράγματα, και όχι το "υποκείμενο" του λόγου μου (πιο πολύ για τον εαυτό μου μίλησα).

 

Είπα μόνο (μέχρι τώρα) τι (και ποιός) νομίζω εγώ ότι σημαίνει (μπορεί να είναι) "ακροατής-κοινό", και τι ρόλο παίζει.

 

Ο δημιουργός όμως πώς λειτουργεί απέναντι στο (όποιο) κοινό, πώς, και γιατί αυτό επηρρεάζει το δημιούργημα?

 

Οι σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των μελών αυτού του περίεργου τρίο (δημιουργός - εσωτερικός ακροατής - εξωτερικός ακροατής) είναι αέναες, και τελικά συνυφασμένες με την ίδια την δημιουργική διαδικασία.

 

Ο δημιουργός δεν γράφει για το κοινό του (συνεπώς δεν τίθεται θέμα του τι θα συνέβαινε αν δεν υπήρχε κοινό, πάλι αυτός θα έγραφε), όμως γράφει με το κοινό (έστω το "εικονικό κοινό", δεν χρειάζεται το πραγματικό σ' αυτό το στάδιο) στο μυαλό του.

Και αυτό σαφώς επηρρεάζει το δημιούργημα.

 

Η μουσική του πρέπει να είναι ενδιαφέρουσα (για ποιόν?), να έχει τα στοιχεία της έκπληξης (ποιού?), της "έντασης και της χαλάρωσης" του ακροατή (ποιού ακροατή?) και γενικά, ο δημιουργός προσπαθεί να "χειριστεί" συναισθήματα, να δημιουργήσει ερεθίσματα εσωτερικών αντιδράσεων από την μουσική του (σε ποιόν?).

 

Στον ακροατή.

 

Ποιόν ακροατή?

 

Ελλείψει ακροατή κατά την δημιουργική διαδικασία, την θέση του παίρνει αυτός που περιέγραψα σε παραπάνω post, ο "εσωτερικός" μας ακροατής.

 

Μα καλά ρε συ,μας δουλεύεις? Θα μου πείτε. Πώς θα υπάρχει το στοιχείο πχ της έκπληξης στον εαυτό μας ως ακροατή?

 

Ο "εσωτερικός" μας ακροατής, λειτουργεί ως εσωτερικευμένο πρότυπο κάποιου εξωτερικού ακροατή (το ποιόν του οποίου εξαρτάται από το ποιοί είμαστε και τι βιώματα έχουμε), οπότε θεωρούμε ότι αυτό που "λειτουργεί" στο "μοντέλο ακροατή-κοινού" που έχουμε μέσα μας, λειτουργεί και στον εξωτερικό ακροατή.

 

Αυτό όμως πρέπει να το δούμε και στην πράξη, γιατί κάπου καταλαβαίνουμε ότι ο δικός μας ακροατής δεν είναι αντικειμενικός (ο δικός μου παραείναι αυστηρός, και γι' αυτό αν κάποιος μου πει κάτι καλό, δυσκολεύομαι να τον πιστέψω).

 

Αυτό τον καθιστά πολύ σημαντικό (απαραίτητο για κάποιους) στην δημιουργική διαδικασία.

 

Ο ρόλος του είναι σίγουρα καταλυτικός, γιατί αν και δεν γράφεται η μουσική γι' αυτόν, σ' αυτόν στοχεύει τελικά να περάσει κάτι ο δημιουργός (ασυνείδητα βέβαια).

 

Όλα αυτά είναι δικές μου απόψεις πάνω στο θέμα.

 

Συγγνώμη για το "σεντόνι" (έκοψα τα μισά για να χωρέσει ;D ;D).

 

 

[LK]

Εγώ αυτό που περιγράφεις, μπορώ να το πω πιο απλά;  :P :P

 

Βρισκόμαστε σε μια εποχή , που πάνω κάτω όλα έχουν παιχτεί.

Υπάρχουν "μουσικές αναφοράς", σε όλα τα είδη.

 

Αν επιθυμείς να θέλξεις με τη μουσική σου ένα συγκεκριμένο κοινό (που μπορεί να είσαι και εσύ μέσα σε αυτό) , απλά προσπαθείς να πλησιάσεις όσο περισσότερο γίνεται  το μουσικό έργο αναφοράς.

;D ;D ;D ;D

 

Τελικά, πήγα πήρα και εγώ παπί  ;D ;D ;D ;D

 

[parasvag]

Ε ρε παιδί μου, γιατί βλέπω τα ωραία θέματα πάντα αργά και όταν πρέπει να φύγω? :P >:(

σχοράτε με λοιπόν αν αναφέρθηκε και νωρίτερα αλλά προλαβαίνω να διαβάσω μόνο 3 σελίδες απο το θέμα :-\.

 

Με το που ξεκίνησα να βλέπω το θέμα μου ήρθε στο μυαλό (φυσικά) η γνωστή ρήση: "αν ένα δέντρο πέσει σε ένα δάσος και δεν είναι κανένας εκει γύρω να το ακούσει, κάνει ήχο;"

Φυσικά η απάντηση δεν είναι προφανής και γι' αυτό έχει υπάρξει τόση συζήτηση γύρω απο το θέμα => http://en.wikipedia.org/wiki/If_a_tree_falls_in_a_forest

 

Εγώ εκ του αποτελέσματος βλέπω οτι, σε ότι με αφορά, χωρίς κοινό μόνο να μελετήσω μπορώ (για να είμαι καλύτερος στο κοινό μου αργότερα  ;D) ακόμα και αν η μελέτη είναι ασκήσεις/προσπάθειες σύνθεσης, οπότε εμπίπτουν στον όρο δημιουργία αλλά και πάλι όχι όπως θα έπρεπε γιατί στο μυαλό μου δεν είναι η δημιουργία και η έκφραση αλλά η βελτίωση.

Εδώ κολλάει και το

Βρισκόμαστε σε μια εποχή , που πάνω κάτω όλα έχουν παιχτεί.

Υπάρχουν "μουσικές αναφοράς", σε όλα τα είδη.

 

Αν επιθυμείς να θέλξεις με τη μουσική σου ένα συγκεκριμένο κοινό (που μπορεί να είσαι και εσύ μέσα σε αυτό) , απλά προσπαθείς να πλησιάσεις όσο περισσότερο γίνεται  το μουσικό έργο αναφοράς.

;D ;D ;D ;D

του Λάκη φυσικά πολύ καλά (η μελέτη που περιέγραψα ως προσπάθεια να φτάσει κανείς το έργο αναφοράς)

 

my 3.14159 cents.  :)

 

[vasilis_et.ma]

Προσωπικά ξεμπουκώνω,βγαζω ολα τα ψυχικα μου..ταξιδευω με αποτελεσμα να ειναι μια εξοδος απο τον μιζερο τουτο κοσμο :P