Πώς αντιλαμβανόμαστε τη μουσική δημιουργία;

[Jazzjoker]

Τελευταίως, τριγυρνάει στο κεφάλι μου ένας προβληματισμός σχετικά με το τι είδους ανάγκη είναι η μουσική δημιουργία και είπα να το συζητήσουμε.

 

Αναρωτιόμουν λοιπόν και αναλόγως με τον άνθρωπο, το κατά πόσο η ενασχόληση με τη μουσική είναι μια καθαρά προσωπική ανάγκη η οποία παρεμπιπτόντως εξωτερικεύεται και βρίσκει δέκτες ή κατά πόσο είναι μια επικοινωνιακή διαδικασία, στοχευμένη προς τα έξω η οποία χωρίς τα αυτιά του (όποιου) κοινού, δεν έχει λόγο ύπαρξης.

 

Για να το κάνω πιο λιανά, θέτω το εξής ερώτημα:

 

Αν δεν υπήρχε κανενός είδους κοινό να σας ακούσει, θα συνεχίζατε να γράφετε/παίζετε μουσική ή θα το θεωρούσατε μάταιο;

 

Σκέφτηκα να θέσω το ερώτημα ως ψηφοφορία αλλά δεδομένων των υφιστάμενων παραμέτρων αλλά και αυτών που σίγουρα θα προκύψουν, είναι νομίζω πιο χρήσιμο, όποιος θελήσει να απαντήσει, να μας αναλύσει και πώς το σκέφτεται/αισθάνεται.

 

 

[LK]

Ασχολήθηκα με τη μουσική (όταν ήμουν μικρός) γιατί πίστευα ότι ψαρώνουν οι γυναίκες.

 

Όταν κατάλαβα ότι ΔΕΝ, συνέχισα να το κάνω απλά γιατί μπορούσα.

 

;D ;D ;D ;D ;D

 

 

Αν δεν υπήρχε κανενός είδους κοινό να σας ακούσει, θα συνεχίζατε να γράφετε/παίζετε μουσική ή θα το θεωρούσατε μάταιο;

 

Αν δεν υπάρχει κοινό, δεν κάνω τίποτα.

Δυσκολεύομαι να κάνω και απλές /καθημερινές πράξεις χωρίς κοινό. ;D ;D

 

 

[Grey]

Δεν χρήζει καν ανάλυσης,τουλάχιστον από μεριάς μου.Η μουσική ακολουθεί τη διαδρομή από μέσα προς τα έξω...ποτέ αντίστροφα.

Βλέπεις,δεν υπήρξα ποτέ επαγγελματίας μουσικός.

[Arct]

Τα τελευταία 3 χρόνια η μπάντα μου είναι του backing του youtube και το studio/stage το σπίτι μου (ασφαλώς ενίοτε ισχυει και το "...where i lay my head is home...") αλλά δεν νομίζω πως κάποιος μπορεί να γράψει/παίξει μουσική πάνω από μικρό χρονικό διάστημα μόνο και μόνο για να τον αποθεώνει το κοινο Του...

[fusiongtr]

Αχ βρε Σπύρο! Πόσες σελίδες για ένα post αντέχεις? :D

[RayDTutto]

Σίγουρα η δημιουργία μουσικής είναι εσωτερική ανάγκη. Η οποία συχνά δουλεύει καλύτερα όταν συνδυάζεται με και εμπνέεται από εσωτερικές ανάγκες άλλων ανθρώπων.

 

Τα υπόλοιπα, π.χ. να παίζω καλύτερα το σόλο, να γίνω γρηγορότερος, να κάνω λάιβ, είναι θέματα ματαιοδοξίας.

 

My USD 0.2

 

Αν δεν υπάρχει κοινό, δεν κάνω τίποτα.

Δυσκολεύομαι να κάνω και απλές /καθημερινές πράξεις χωρίς κοινό. ;D ;D

 

Πρόσεχε βρε παιδί μου, θα πάθουν τα νεφρά σου...

[LK]

 

 

Πρόσεχε βρε παιδί μου, θα πάθουν τα νεφρά σου...

 

Αν το σκεφτείς καλλίτερα, θα δεις ότι ΤΙΠΟΤΑ σε αυτή τη ζωή δεν έχει νόημα , αν δεν το μοιράζεσαι με άλλους, έστω και έναν.....ο οποίος είναι "κοινό" .

 

Και στο λέει ένας άνθρωπος χωρίς οικογενειακούς δεσμούς, που ζει ΜΟΝΟΣ του από το 1993.

 

Ακόμα και στο φαγητό (που είναι βασική λειτουργία επιβίωσης)  , κοινό παρέα θέλουμε.

[Haris]

η ενασχόληση με τη μουσική είναι μια καθαρά προσωπική ανάγκη η οποία παρεμπιπτόντως εξωτερικεύεται και βρίσκει δέκτες

Για μένα, ακριβώς αυτό.

[LK]

Η εσωτερική- προσωπική ανάγκη να εκφραστούμε μέσω της μουσικής υπάρχει σε όλους.

 

Αλλά τι σημαίνει η λέξη (το ρήμα) «εκφράζω»;

 

Σημαίνει : εκδηλώνω, εξωτερικεύω, κάνω φανερό (μια σκέψη, ένα συναίσθημα).

 

Σε ποιόν;

Στον εαυτό μου;;;;

 

Η ενέργεια «εκφράζω» προαπαιτεί (εξ ορισμού) ένα αντικείμενο για να μεταβεί….έναν τρίτο…ένα «κοινό», που κατ’ ελάχιστο είναι ένα άλλο άτομο, πλην του εκφραζόμενου.

 

 

 

[atreu73]

Τελευταίως, τριγυρνάει στο κεφάλι μου ένας προβληματισμός σχετικά με το τι είδους ανάγκη είναι η μουσική δημιουργία και είπα να το συζητήσουμε.

 

Νομίζω το είδος της ανάγκης  μοιάζει με αυτό της φαγούρας. Ένας μουσικός θα συνεχίζει να παίζει και χωρίς κοινό γιατί στην πραγματικότητα δεν θα είναι ποτέ χωρίς κοινό. Θα έχει πάντα τον εαυτό του.