Deep Purple new album 2013

[Waterfall-K]

5 φορες το εχω ακουσει απο χτες. :P Ειχα να το κανω αυτο απο το "Purpendicular". Με λιγα λογια, το νεο αλμπουμ τους ειναι οτι καλυτερο εχουν βγαλει μετα το "Purpendicular".

Μιλαμε για δισκαρα χωρις πλακα. Και αν σκεφτουμε οτι αυτο ειναι το 19ο αλμπουμ τους ειναι να απορεις με το αποτελεσμα, βαζω στοιχημα οτι αλλες μπαντες θα ευχονταν να ειχαν αυτο το αλμπουμ σαν ντεμπουτο τους... ;D

 

Παρακατω ενα πρωτο review απο το γνωστο site "Progarchives" στο οποιο τα μεχρι τωρα ratings του δινουν ενα 4.89/5.00. 8)

 

- Open this CD and the message is clear on the inside booklet with a white backdrop and purple lettering which reads(in caps): "THIS ALBUM IS DEDICATED TO JON LORD - Souls, having touched, are forever entwined."

 

Folks...and I say this without hype...this album is a classic Deep Purple album. Ian Gillan once said in an interview with Big Red on a Sarnia, Ontario rock radio station: "If the ladies are moving their bums to your rock record, you know you've made a great album!". There's some "boogie" and "groove" back in Deep Purple. They called it "Now What?!", but they should have called it "Don Airey UNLEASHED!" or "Steve Morse kicks your arse!".

 

This album is that good. Ian Gillan has never sounded better. Paice & Glover are at their swingy best. Without hesitation, this is Deep Purple taking risks and not boxed in like their previous albums with Morse and Airey. I liked those albums but I was irritated often enough and wished they'd stretch out and jam. There's evident jamming on this album and plenty of it sounds like it was recorded live like in the old days. Spontaneous is the word.

 

There are things on this album you can't write - they just sort of happen. This is a progressive hard rock album...not merely hard rock like the previous ones. There are solos and tradeoffs on organ and guitar like Lord and Blackmore in the '70s. "A Simple Song" is anything but. It starts off pastoral for the first 2 minutes with Ian Gillan in a contemplative vocal, then kicks in like nothing I've heard from this band since 1984.

 

"Weirdistan" and "Out Of Hand" flow into one another and Don Airey is unleashed here. I will not reveal anything else on the album as it may be a spoiler. However, there is one more track on here that channels Deep Purple going into the Pink Floyd and Ozric Tentacles territory. There's hints of jazz fusion, as well.  I imagine that had a lot to do with Bob Ezrin producing this (however unintentional).

 

It's worth repeating that this is a progressive rock album with heavy hard rock flourishes. Not the other way around. Perhaps a je ne c'est quoi feel to it. Someone's spirit was looking over this session. That someone was JON LORD. If the Purps are going to top off their studio output with "Now What?!", they've certainly ended it with a classic modern progressive rock album...

 

5/5 Stars

[jimi Ts.]

Δισκαρα ... τωρα το ακουω  ;)

[chris gti]

Ψώνισα σήμερα, πρόλαβα να ακούσω τα πρώτα 2 tracks (simple song και το επομενο), ΧΕΣΤΗΚΑ ΠΑΝΩ ΜΟΥ με τη σύνθεση και την ηχάρα, ακούω το βράδυ repeat τα υπόλοιπα, so far γουστάρω άπειρα.

[Waterfall-K]

Χτες το ακουγα ολη μερα lol :P

Ειχα να ακουσω αλμπουμ τοσες φορες στο repeat πολυ καιρο, νομιζω ειχα να το κανω απο το 2010 με το "X" των Spock's Beard. Η αληθεια ειναι οτι δεν περιμενα τους DP να βγαλουν μαπα αλμπουμ (εξαλλου ποτε δεν το εχουν κανει) αλλα δεν περιμενα και ενα τετοιο αλμπουμ, στο κατω κατω μιλαμε για το 19ο αλμπουμ της μπαντας! Αλλα οι γεροντες εδω ξεφυγαν πολυ.

 

Τα δυο radio edit κομματια που κυκλοφορουν ηδη εδω και κανα μηνα δεν προϊδεαζουν καθολου τον ακροατη για το πως ακουγεται το αλμπουμ. Οι συνθεσεις, το παιξιμο της μπαντας και ο ηχος ειναι κορυφη. Τι να πει κανεις?

Σκεφτομουν πολυ πριν το ακουσω οτι αυτο θα ειναι λογικα το τελευταιο στουντιο αλμπουμ τους. Αφου το ακουσα εχω σοβαρες αμφιβολιες για το αν θα σταματησουν σ'αυτο.

Αυτη η μπαντα ηταν και παραμενει φαινομενο.

[gvour]

Αυτη η μπαντα ηταν και παραμενει φαινομενο.

Oχι που θα λεγες τιποτε αλλο! ;D ;D ;D

Πραγματι ειναι πολυ ωραιος και σιγουρα ο πιο prog,σαν ηχος,που εχουν βγαλει με τον Morse.

[BillTrantos]

Μου ήρθε σήμερα ως δώρο για τα γενέθλιά μου κι ας είναι σε 13 μέρες! ;D ;D Μόλις τέλειωσε η πρώτη ακρόαση και ένα έχω να πω.Θα το ακούω μέχρι το βράδυ σίγουρα.Συμφωνώ με τον Waterfall-K κι ας μην έχω ακούσει τόσες φορές όλα τα albums,το ''Now What?!'' είναι από τα καλύτερά τους.Τώρα κάτι πιο κιθαριστικό: Πριν λίγες μέρες σκεφτόμουν αν προτιμώ τον Morse από τον Petrucci γιατί ηχητικά και σε μερικά licks τους μοιάζουν στο μυαλό μου,μπορεί να είμαι και λάθος όμως.Σήμερα σιγουρεύτηκα ότι προτιμώ τον Morse,γιατί ενώ ξέρει καντάρια μπάλα,γράφει ΚΑΙ ΓΑΜΩ τις μελωδίες και δεν κάνει αγώνα δρόμου συνεχώς όπως ο Petrucci,τον οποίο επίσης εκτιμώ πολύ.Αυτάαααα  ;D Τώρα ακούω το Weirdistan για 2η φορά... 8)

[Waterfall-K]

Oχι που θα λεγες τιποτε αλλο! ;D ;D ;D

It's not my fault. Αφου ειναι... ;D

 

Σήμερα σιγουρεύτηκα ότι προτιμώ τον Morse,γιατί ενώ ξέρει καντάρια μπάλα,γράφει ΚΑΙ γ*** τις μελωδίες και δεν κάνει αγώνα δρόμου συνεχώς όπως ο Petrucci,τον οποίο επίσης εκτιμώ πολύ.

O Petrucci ειναι τεραστιος, αλλα δεν ειναι Morse. Δεν ειμαι σιγουρος αν μπορει να παιξει αυτα που εχει παιξει και συνεχιζει να παιζει ο Morse (που ειναι μια απο τις επιρροες του) εκτος Rock.

Μη ξεχναμε οτι ο Morse ηταν, και ακομα ειναι, κυριως ενας JazzRock/Fusion κιθαριστας, απο τους πλεον κορυφαιους μαλιστα. Το οτι ειναι και κιθαριστας των Deep Purple ειναι μια αλλη ιστορια.

Αποδειχτηκε καλο και γι αυτον και για την μπαντα και για μας. :)

 

Ας πιω τον Λουμιδη μου τωρα ξανακουγοντας το αλμπουμ.

Λουμιδης και Deep Purple πανε πακετο. :P

[Shelter]

Μη ξεχναμε οτι ο Morse ηταν, και ακομα ειναι, κυριως ενας JazzRock/Fusion κιθαριστας, απο τους πλεον κορυφαιους μαλιστα. Το οτι ειναι και κιθαριστας των Deep Purple ειναι μια αλλη ιστορια.

Αποδειχτηκε καλο και γι αυτον και για την μπαντα και για μας. :)

 

+1

[Waterfall-K]

Τα του Morse τα ξερουμε. Αλλα σ'αυτο το αλμπουμ αυτος που πραγματικα λαμπει ειναι ο Don Airey. Το αλμπουμ ειναι αφιερωμενο στον Jon Lord, και ο ηχος και το παιξιμο του Airey εδω ειναι φανταζομαι ενας ακομα φορος τιμης στον προκατοχο του. Φανταστικος Hammond ηχος με "τσιτα" το overdrive απο τα Leslie, κυριολεκτικα θεριζει μεσα στα κομματια.

 

Τεραστιος και κλασσικος πληκτρας με ενα βιογραφικο χιλιομετρων, πηρε την θεση του μεγαλου Jon Lord το 2002.

Και μονο που αντικατεστησε βεβαια τον Lord αυτο λεει απο μονο του πολλα. Πολλοι τον εμαθαν απ'τους Deep Purple, ακομα περισσοτεροι τον ακουνε σε πασιγνωστα κομματια εκτος DP χωρις να ξερουν οτι παιζει σ'αυτα.

Κλασσικο παραδειγμα, το "Still Got The Blues" του Gary Moore, στο οποιο ειχε κανει την ενορχηστρωση των εγχορδων (ενορχηστρωση εγχορδων & πνευστων σε ολο το αλμπουμ) και επαιζε keyboards.

 

Παρακατω δυο live βιντεο του ιδιου κομματιου.

Στο πρωτο (2002) ο Airey παιζει ενα σολο-εισαγωγη και δινει τη θεση του στον Lord. Αυτο πρεπει να ειναι το τελευταιο live του Lord με την μπαντα, στο οποιο επαιξαν οι δυο τους εναλλαξ αλλα και μαζι. Πραγματικα πολυ τυχεροι οσοι παρακολουθησαν αυτο το ιστορικο live.

 

Στο δευτερο βιντεο (3/3/2013) ο Airey απλα "δινει ρεστα" με μια 6λεπτη εισαγωγη.

(Τα παλαμακια του Paice και η υποκλιση του Gillan προς το μερος του κατι λενε...)

 

Το gear του: Hammond, 2 Leslie cabinets, Moog & Kurzweil synths. 8)

 

[_Task_]

Ως καμμένος (δηλαδή όσο δεν πάει) Blackmorικός,έχω να δηλώσω ότι ο δίσκος είναι διαμάντι.Καλά κρατάνε παρά την ηλικία τους.'Αντε να ξανάρθουν στην Ελλάδα!