Αλλη μερα, αλλος ηχος...

[samy paraga]

Φίλοι μου καλησπέρα. Χάζευα στο site και έπεσα πάνω σε αυτό το θέμα. Μου συμβαίνει και εμένα καμιά φορά αυτό, κυρίως με μιά χειροποίητη ακουστική κιθάρα που έχω. Η αιτία είναι ο καιρός. Η υγρασία επηρεάζει τα μανίκια των οργάνων. Δεν κατάλαβα καλά σε τι είδους κιθάρα αναφέρεσαι, αν δηλαδή είναι ακουστική ή ηλεκτρική, καινούρια ή παλιά, με τι βερνίκια είναι βαμένη κλπ, αλλά όλα αυτά έχουν σημασία.

Η υγρασία επηρεάζει περισσότερο τα ξύλα που δεν είναι επαρκώς παλαιωμένα και καλά ξηραμένα, (γι αυτό το παρατηρώ σπάνια στις παλιές μου κιθάρες) ή δεν είναι καλά προστατευμένα με τα βερνίκια τους. Η συμβουλή μου είναι, αν βέβαια σου είναι εύκολο, να φυλάς την κιθάρα όταν δεν την χρησιμοποιείς, σε μιά καλή θήκη. Οι καλές θήκες παρέχουν αρκετή προστασία.

Απο την άλλη μεριά, μπορείς να αποδεκτείς το γεγονός σαν μια "τσαχπινιά" της κιθάρας σου.

Τα "νάζια", έχουν και αυτά την γοητεία τους. (Όχι πάντα βέβαια!)

 

Φίλε μου καθότι έχω πάει και σε ψυχαναλυτή,για το πρόβλημα, επιμένω και με έγγραφες ιατρικές διαβεβαιώσεις ,πως είναι μέρες που οι ΕΛ βραχυκυκλώνουν τη μπουθάρα μου την ακουστική και όλα πάνε στράφι ,ότι και να κάνω.Τελευταία βέβαια σκέφτομαι να φωνάζω το Λιακόπουλο ,να με ξεματιάζει,γιατί το βερνίκι και το τίμιο ξσύλο,έχω βαρεθεί να το λιβανίζω  ;D ;D

[Smyro]

Ωραίο θέμα!

Βασικά εγώ έτσι κρίνω το gear μου αν κάτι μια μέρα μου αρέσει και την άλλη όχι συνήθως καταλήγει να παίρνει πόδι μετά από ένα διάστημα, ώσπου καταλήγω σε κάτι που πάντα με ψιλο φτιάχνει και μου αρέσει ο ήχος..

Αλλά αν δεν είναι η μέρα, όπως σήμερα, που περίμενα όλη τη βδομάδα να παίξω και φτάνει το Σάββατο και μετά από μισή ώρα με πιάνει πονοκέφαλος τα έκλεισα και έφυγα..

Παίζει και ο καιρός, παίζει και η διάθεση, και η θερμοκρασία και το κινητό που χτυπάει, και η ένταση που θα παίξεις, αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...

 

οι χορδές!

 

Όποτε κάτι δε μου κάθεται καλά στις κιθάρες μου ή στον ήχο με νέες χορδές όλα παίζουν καλύτερα!

 

[loukask6]

Και έλεγα οτι μόνο σε μένα συμβαίνει αυτό το πράγμα  :o

Δεν μπορώ όμως να εξηγήσω το φαινόμενο.

Αυθυποβολή; Παραξενιά;

 

Εκείνη τη στιγμή σκέφομαι: "Άχρηστα τα μηχανήματά μου. Σπρώξτα όλα"

Κρατώ όμως την ψυχραιμία μου, τα κλείνω όλα και είμαι αισιοδοξώ οτι την επόμενη μέρα όλα θα διορθωθούν (όπως συνήθως συμβαίνει).

 

Να 'στε καλά που το δημοσιοποιήσατε!

 

 

[sfaku]

Κατά τη γνώμη μου, πρόκειται για φαινόμενο ψυχοακουστικό.

 

Χονδροειδώς το φαντάζομαι κάπως έτσι: όταν έχουμε άγχος, κακή διάθεση, κούραση ή οτιδήποτε αντίστοιχο, ο εγκέφαλος δεν τραβάει, δεν στέλνει στα δάχτυλα σωστά σήματα, τα αυτιά με τη σειρά τους δεν ικανοποιούνται από αυτό που παίζουν τα δάχτυλα, και τροφοδοτούν με αυτό το συναίσθημα τον εγκέφαλο, και φτου και από την αρχή.

 

Έτσι μπορεί οι ρυθμίσεις στα knobs να μην αλλάζουν, αλλάζει όμως ο τρόπος που ακούμε και ανταποκρινόμαστε στη μουσική, από διάφορους τυχαίους ή εξωγενείς παράγοντες που επηρεάζουν την κατάσταση και τη βιοχημεία του εγκεφάλου.

 

Αυτό εξηγεί γιατί και οι μουσικοί που παίζουν ακουστικά όργανα και δεν εξαρτώνται από  knobs, έχουν παρόμοιες εμπειρίες.

 

[fusiongtr]

Εννοείται ότι συμφωνώ με τον Sfaku.

Οι χορδές είναι ίδιες και την επόμενη μέρα, μόνο που ο ήχος είναι αλλιώς (χάλια).

[John Goumis]

 

 

  Εγώ δεν ακούω ποτέ κάποια αξιοσημείωτη διαφορά.

 

  Η μεγαλύτερη διαφορά στον ήχο σε εμένα προσωπικά έχει να κάνει με την θέση μου σε σχέση με τον ενισχυτή.

 

  Θυμάμαι πως την πάτησα παλιά, που έπαιζα κάθε βδομάδα σε ένα μικρό πάλκο. Ο ενισχυτής, χιλιοπαιγμένος σε άλλα live και πρόβες, μου ακούγοταν πολύ πιο πριμαριστός. Ο λόγος ήταν ότι, λόγω στενότητας χωρου, τον είχα κυριολεκτικά δίπλα μου (σαν ''μόνιτορ'' τον χρησιμοποιούσα, ο ήχος έβγαινε έξω με mic). Αποτέλεσμα ήταν να με ''ξουρίζει''. Είπα στον ηχολήπτη ότι με ενοχλεί, και μου είπε να κόψω τα πρίμα. Αποτέλεσμα, ενώ εγώ τον άκουγα ''νορμάλ'', ο κόσμος έξω άκουγε μια μεσαι-ίλα...

 

  Όταν φίλοι μου έκαναν την παρατήρηση, φυσικά σταματησα να το κάνω αυτό και έπαιζα με τις σωστές ρυθμίσεις του ενισχυτή, και ας με ''ξούριζε''  ;D την ώρα που έπαιζα...τουλάχιστον ήξερα ότι από κάτω ακούγεται σωστά.

 

  Από τότε, όποτε παίζω λάιβ, και αν υπάρχει χώρος διαθέσιμος, τον βάζω κάπου που να μου αρέσει πως τον ακούω, ωστε να το ευχαριστιέμαι και εγώ πιο πολύ.