My DIY, "Art Bass" :-)

[Abraxas]

Σε συνέχεια των συζητήσεων περί των διαφόρων φτηνών κιτ που κυκλοφορούν, για κιθάρες και μπάσσα, παρουσιάζω εδώ την δική μου προσπάθεια, που ολοκληρώθηκε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

 

Η όλη διαδικασία κράτησε περί τον ενάμιση μήνα, για λόγους που θα γίνουν φανεροί στη συνέχεια.

 

Το κιτ είναι αυτό που πουλάει ο Τόμαν και άλλα online μαγαζιά και η τιμή αγοράς είναι ¤99. Είναι ένα τυπικό P-Bass με vintage γέφυρα και κλειδιά.

 

Ιδού λοιπόν αυτά που βρίσκει κανείς μέσα στο κουτί. Μπορείτε να κάνετε κλικ στις εικόνες για μεγαλύτερο μέγεθος.

 

Το σώμα:

 

 

 

 

Είχε γίνει ήδη προεργασία στο σώμα για προστασία από υγρασία. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω πόσα κομμάτια είναι το σώμα, πιθανώς 4. Επίσης, αν και αναφέρεται ότι πρόκειται για Alder νομίζω ότι το συγκεκριμένο είναι basswood.

 

Το μπράτσο. Παρατηρήστε το τεράστιο ΅blankΆ headstock. Το μπράτσο ήταν περασμένο με πολυεστέρα, οπότε δεν χρειάστηκε κάποια ιδιαίτερη επεξεργασία.

 

 

Τα υπόλοιπα κομμάτια. Τα ηλεκτρικά είναι όλα τοποθετημένα πάνω στο pickguard και δεν χρειάζεται καμμία κόλληση. Πρόκειται για φτηνά κινέζικα pots τα οποία δεν εμπνέουν για την αντοχή τους, αλλά τελικά δουλεύουν όπως θα έπρεπε.

 

 

 

Στο μέτρημα δεν έλειπε τίποτα, εντάξει, αν εξαιρέσουμε 3 βίδες για το pickguard και το ότι είχε μια επιπλέον άσχετη βίδα. Ωστόσο όλα ήταν έτοιμα για να αρχίσει η δουλειά.

 

Είχε αποφασιστεί εξΆαρχής ότι το βάψιμο θα γινόταν με ακρυλικά χρώματα (σαν αυτά που χρησιμοποιούνται για τα αυτοκίνητα). Ωστόσο το ίδιο εύκολο είναι να βρει κανείς πολυεστερικά χρώματα, αρκεί να επισκεφτεί ένα κατάστημα που φτιάχνει χρώματα με τις προδιαγραφές που θα του ζητήσεις. Ακόμα και με νίτρο μπορεί κανείς να βάψει, τουλάχιστον μέχρι του χρόνου που θα απαγορευτεί στην Ε.Ε.

 

Ο πιο εύκολος τρόπος είναι με κάνιστρα έτοιμης βαφής, τα οποία κοστίζουν ελάχιστα (ενώ ένα κατά παραγγελία χρώμα θα σας κοστίσει 10-15 ευρώ το κάνιστρο).

 

Αφού τρίφτηκε το σώμα με ντουκόχαρτα 400-1000 βαθμών και έφυγε το επιφανειακό στρώμα ΅σκόνηςΆ από την επεξεργασία, ήταν ώρα για το αστάρωμα.

 

 

 

Επίσης ασταρώθηκε και το headstock, αφού κόπηκε σε μια πιο βολική μορφή, καθώς επρόκειτο να βαφεί κιΆαυτό. Δεν έγινε καμμιά καλλιτεχνική προσπάθεια εδώ, καθώς δεν υπήρχαν τα εργαλεία, και το τελικό αποτέλεσμα για κάποιους είναι ασχημούτσικο.

 

 

 

Μετά από 2-3 λεπτά στρώματα ασταριού, και με τρίψιμο ενδιάμεσα, με βρεγμένο ντουκόχαρτο 400 και 600 βαθμών, άρχισε η διαδικασία του βαψίματος.

 

 

 

Το σώμα βάφτηκε σε ένα σχήμα με 4 χρώματα, το οποίο αποδείχτηκε ιδιαίτερα φιλόδοξο. Αυτό γιατί, με τα κάνιστρα δεν έχει κάποιος τη δυνατότητα να ρυθμίσει το εύρος της δέσμης, όπως με ένα πιστόλι βαφής και επίσης παρατηρήθηκε το φαινόμενο, κάποια από τα χρώματα, να επηρεάζονται περισσότερο από τη θερμοκρασία, με αποτέλεσμα να έχουμε κάποια ΅τρεξίματαΆ του χρώματος.

 

 

Σε κάθε περίπτωση, η μέθοδος είναι: περνάμε στην αρχή αχνές στρώσεις των χρωμάτων (misting όπως λέγεται) και προχωρούμε επιμένοντας περισσότερο. Ανάμεσα στις στρώσεις, αφήνουμε να περάσουν 1-2 μέρες και πάντοτε τρίβουμε με βρεγμένο ντουκόχαρτο. Αρχίζοντας από 400άρι και συνεχίζοντας με 600 και 800 βαθμούς.

 

 

Αυτό μας απαλλάσει από τα σωματίδια σκόνης που θα έχουν μείνει στο χρώμα καθώς και από το επιφανειακό χρώμα στρώματος το οποίο έχει στεγνώσει σε μικροσκοπικούς κόκκους. Μετά από κάθε τρίψιμο θα πρέπει η επιφάνεια να είναι λεία και ομαλή.

 

Συνεχίζεται...

[Abraxas]

Μερικούς τέτοιους κύκλους βαψίματος/τριψίματος αργότερα λοιπόν, το σώμα ήταν έτοιμο να δεχτεί τις καλλιτεχνικές επεμβάσεις της κόρης μου, που είχε αποφασίσει να το κάνει κάπως... επιστροφή στα ΅60s

 

 

Παράλληλα βάφτηκε και το headstock, μασκάρωντας κατάλληλα ώστε μόνο η μπροστά επιφάνεια να βαφτεί.

 

Εκτός από το σώμα ζωγραφίστηκε και το pickguard.

 

Σειρά είχε η επίπονη διαδικασία του βερνικιού, η οποία επεφύλαξε και μια δυσάρεστη έκπληξη. Οποιος δοκιμάσει κάτι ανάλογο, καλό είναι να προμηθευτεί χρώματα και βερνίκια από τον ίδιο κατασκευαστή! Αυτό γιατί, μερικές ακρυλικές βάσεις τείνουν να αντιδρούν άσχημα μεταξύ τους. Στη δική μου περίπτωση, ο διαλύτης του βερνικού ΅σήκωσεΆ σε μια περίπτωση το χρώμα...

 

Η διαδικασία δεν διαφέρει πολύ από αυτή του βαψίματος. Αφού αφήσουμε μία εβδομάδα τουλάχιστον για να στεγνώσουν και σκληρύνουν τα χρώματα, ξεκινάμε με αχνές στρώσεις βερνικού, 3 φορές την ημέρα, με διαφορά τουλάχιστον μισής ώρας μεταξύ τους. Κάθε μέρα, το μαντέψατε, τρίβουμε πάλι με ντουκόχαρτο. Μετά από μία εβδομάδα περίπου, το σώμα έχει δεχτεί αρκετά στρώματα καθαρού βερνικιού και το αφήνουμε άλλη μια εβδομάδα για να στεγνώσει τελείως.

 

Το τελικό στάδιο αφορά στο τρίψιμο πλέον με ντουκόχαρτα μέχρι 1500 βαθμών, το οποίο θα δώσει την απαραίτητη γυαλάδα. Στην δική μου περίπτωση, λόγω της ζωγραφικής, το να γίνει τελείως γυαλιστερό θα απαιτούσε τουλάχιστον 3 κάνιστρα καθαρό βερνίκι, οπότε συμβιβάστηκα σε ένα πιο σατινέ αποτέλεσμα.

 

Τέλος, περάστηκε λεπτή αλοιφή γυαλίσματος και ήταν πλέον καιρός να συναρμολογηθούν τα πάντα σε κάτι που να θυμίζει μπάσσο.

 

 

 

 

 

 

 

 

Η συναρμολόγηση δεν παρουσίασε καμμία απολύτως δυσκολία, καθώς όλα μπήκαν στη θέση τους όπως έπρεπε. Οι οδηγίες, αν και λακωνικές, είναι σαφείς και ουσιαστικά αυτονόητες.

 

Το τελικό αποτέλεσμα λοιπόν δείχνει κάπως έτσι:

 

 

 

 

 

συνεχίζεται...

[Abraxas]

Οι μόνες παρεμβάσεις είχαν να κάνουν με ένα μικρό shimming στο μπράτσο και φυσικά κούρδισμα και ρύθμιση αρμονικών.

 

Παικτικά και ηχητικά το αποτέλεσμα ήταν λείαν ικανοποιητικό. Ο ήχος χωρίς να έχει τίποτα το συγκλονιστικό, δεν υπολείπεται από αυτόν άλλων entry level οργάνων μέχρι τα 300-350 ευρώ. Τριγμοί κλπ δεν υπάρχουν, ακόμα και με το μέτρια κομμένο nut και τις χύμα χορδές που είχε το κιτ (ναι, είχε και χορδές...).

 

Μια πρόχειρη ηχογράφηση, απευθείας μέσω προενισχυτή στην κάρτα και με χρήση του Guitar Rig με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο τουλάχιστον στον ήχο, γιατί, όπως είπε ο φίλτατος Fleamail που την άκουσε, 'πόσο φαίνεται πως είσαι κιθαρίστας...' :P :lol: :lol: Δηλαδή το μπάσσο θέλει και έναν μπασίστα να το παίζει... πράγμα που μου είχε διαφύγει... :? 8) :lol:

 

Από δω και πέρα, αυτά που νομίζω ότι χρειάζονται είναι σαφώς ένα καλό nut και 'πραγματικές' χορδές ενώ αργότερα θα σκεφτώ για αντικατάσταση των ηλεκτρικών. Το σημαντικό είναι όμως ότι πρόκειται για ένα απόλυτα 'προσωπικό' όργανο, κάτι πολύ παραπάνω από 'ένα ακόμα μπάσσο' που θα μπορούσα να αγοράσω... και αυτό έχει σημασία. :wink:

[elavd]

Τα ...συγχαρίκια στα έχω πει και από "κοντά" :lol:

 

Τώρα στα λέω απλά και ΔΗΜΟΣΙΑ!!! :D

 

ΜΠΡΑΒΟ και για την καλή δουλειά, αλλά και για το άρθρο σου ;)

[blue]

Το σημαντικό είναι όμως ότι πρόκειται για ένα απόλυτα 'προσωπικό' όργανο' date=' κάτι πολύ παραπάνω από 'ένα ακόμα μπάσσο' που θα μπορούσα να αγοράσω... και αυτό έχει σημασία. :wink:[/quote']

 

 

Tα ειπες όλα.ΜΠΡΑΒΟ κι από μένα για τη δουλειά σου,την υπομονή σου και την αρτιοτητα του αρθρου σου.Και φυσικά,μπράβο και στην κόρη σου για τα σχέδια της. :D

[Earendil]

Μπράβο Βασίλη!

 

Το "βαφτικό" μέρος μου φάνηκε αρχικά πολύ φιλόδοξο και εξεζητημένο, αλλά εν τέλει το μπάσο είναι πολύ ιδιαίτερο και προσεγμένο...

 

Αυτό που στο χωριό μου λέμε "eye-catching"! :lol: :lol:

[Thkioups]

Αν και οι προηγούμενοι τα είπαν όλα, και τα δικά μου συγχρητήρια σε εσένα αλλά ειδικότερα για το καλλιτεχνικό ταλέντο της κόρης σου.

Χαρά βέβαια στην υπομονή σου.

2-3 απορίες

Η προετοιμασία για υγρασία ήταν εργοστασιακή ή έγινε από 'σένα?

Υποθέτω ότι "κάνιστρο" είναι το σπρέι, ε?. Υπάρχει δυνατότητα να παραγγείλεις χρώμα της επιλογής σου σε σπρέι?

Και το headstock αν κοπεί, δεν χαλάει ο πολυεστέρας που είναι περασμένο?

Τέλος σε περίπτωση φυσικού (άβαφου) σώματος περνάμε μόνο βερνίκι (χωρίς αστάρωμα)?

[Abraxas]

Ευχαριστώ όλους για τα καλά λόγια!

 

Earendil, μιας και είναι τόσο πιασάρικο, τι θα έλεγες να δίναμε στον Pastelious το μπάσσο για το επόμενο live?? :lol:

 

 

Η προετοιμασία για υγρασία ήταν εργοστασιακή ή έγινε από 'σένα?

Υποθέτω ότι "κάνιστρο" είναι το σπρέι' date=' ε?. Υπάρχει δυνατότητα να παραγγείλεις χρώμα της επιλογής σου σε σπρέι?

Και το headstock αν κοπεί, δεν χαλάει ο πολυεστέρας που είναι περασμένο?

Τέλος σε περίπτωση φυσικού (άβαφου) σώματος περνάμε μόνο βερνίκι (χωρίς αστάρωμα)?[/quote']

 

Η προετοιμασία συνίσταται στην εφαρμογή ενός λαδιού που απορροφάται από το ξύλο και είχε ήδη γίνει στο κιτ.

 

Μπορείς να φτιάξεις ότι χρώμα θέλεις, όπως είπα ήδη, αλλά κοστίζει αρκετά περισσότερα από τα έτοιμα.

 

Αν κοπεί το headstock ο πολυεστέρας φυσικά θα 'χαλάσει' γι'αυτό και καλό είναι να το περάσει κανείς μερικά χέρια πολυεστέρα σε σπρέυ μετά. Και το ακρυλικό βερνίκι θα κάνει την ίδια δουλειά πάντως.

 

Αν θέλεις να το κάνεις σε 'φυσικό' χρώμα, τότε η καλύτερη λύση είναι τρίψιμο και πέρασμα με λάδι και κερί. Ωστόσο πιθανώς και μόνο με βερνίκι ειδικό για ξύλα να γίνει δουλειά. Πάντως το συγκεκριμένο σώμα δεν είχε ιδιαίτερα 'όμορφο' ξύλο για να σε εμπνεύσει να το κάνεις 'φυσικό'.

[Earendil]

Earendil' date=' μιας και είναι τόσο πιασάρικο, τι θα έλεγες να δίναμε στον Pastelious το μπάσσο για το επόμενο live??[/quote']

 

Αποκλείεται!

 

Με αυτό το μπάσο, για να ταιριάζω με τον Pastelius θα πρέπει να σκάσω έτσι:

 

http://www.gibsoncustom.com/inspiredby/JimiHendrixV.html

 

Που κοστολογείται βέβαια αρκετά κοντά στο μπασάκι σου:

 

http://www.musicstore.de/en/global/0_0_G_0_GIT0008464-000/0/0/0/detail/musicstore.html

 

Ξέχνα το λοιπόν...

[gangster]

ΜΠΡΑΒΟ, ΜΠΡΑΒΟ!

 

Το όλο 60's θέμα μου φαίνεται "κάπως", αλλά πρέπει να παραδεχτώ πως ολοκληρωμένο είναι πολύ ωραίο!

 

 

Έχει καθόλου "παιχτικά" προβλήματα;