Music for my "films"

[foxxx]

Μπραβο Ανεστη παρα πολυ καλο εμενα μαρεσε παρα πολυ  ;)

[marathon]

Μάλλον εκεί είναι η ένσταση. Αυτός που βγαίνει σφυρίζοντας το θέμα ,έχει κάνει το σάουντρακ αυθυπαρκτο μουσικό τραγούδι στο μυαλό του.

Λεπτομέρειες.

Μάλλον συμφωνώ μαζί σου...Πχ όταν έχεις ένα κεντρικό θέμα...και πιό εύκολα το περνάς στο κόσμο...αλλά και πιό εύκολα κάνεις και όλο το soundtrack. ;)

Aς θυμηθούμε πχ. τον Mike Οlfield (και όχι μόνο) πώς με ένα θέμα εξελίσσει ολόκληρο project...

Αλλά ρε φούστη μου...δεν το έκανα...Ίσως δεν αποφάσισα ποιό έπρεπε να κάνω :P

[trolley]

Μάλλον συμφωνώ μαζί σου...Πχ όταν έχεις ένα κεντρικό θέμα...και πιό εύκολα το περνάς στο κόσμο...αλλά και πιό εύκολα κάνεις και όλο το soundtrack. ;)

Aς θυμηθούμε πχ. τον Mike Οlfield (και όχι μόνο) πώς με ένα θέμα εξελίσσει ολόκληρο project...

Αλλά ρε φούστη μου...δεν το έκανα...Ίσως δεν αποφάσισα ποιό έπρεπε να κάνω :P

 

Ρε δεν έχω τελειώσει ακόμη την κριτική.. μην την κάνεις μόνος σου.

Ακούω τώρα το Alban Whiskas του Brian Pino.

 

 

[Nikolas]

Εγώ πάντως το ακούω τώρα για δεύτερη φορά και θα επανέρθω με κριτική.

Εγώ ντρέπομαι που το λέω αλλά ενώ το άκουσα, ποτέ δεν επέστρεψα με σχόλια στον αγαπητό Μάραθο!

 

Υπόσχομαι να το κάνω όμως...

 

Και είμαι και πιο καλό παιδί απ΄τον trolley έτσι; ;)

[freerock1974]

Eξεφρασα την αποψη μου στον Μαραθον με π.μ.

Δημοσιως,με δυο λογια,θα πω οτι αυτο που ακουσα ηταν μια ευχαριστη εκπληξη.

 

Θα θελα να συμπληρωσω κατι:

 

Μια ταινια που δεν υπαρχει αλλα ειναι ''ζωντανη'' σ ενα μυαλο,μια ψυχη.

Μουσικες που γραφτηκαν για κατι που δεν υπαρχει αλλα στεγαζουν ενα ονειρο.

Ο Μαραθον ειναι ενας εφηβος και δεν εκπλησσομαι.

Εκπλησσομαι με τους ''ηλικιακα'' εφηβους (οχι ολους) που εχουν ολα τα μεσα και τον χρονο αλλα αφηνουν τη δημιουργικοτητα να αιωρειται σα μια ανουσια και ευτελης διαδικασια.

 

Σορρυ για τις αμπελοφιλοσοφιες αλλα το συγκεκριμενο πονημα μου δημιουργησε σκεψεις για τον Μαραθον σαν προσωπικοτητα,για το συνολο,για εμενα.. ;)

 

Τα συγχαρητηρια μου για πολλους λογους... ;)

[yannis37]

Ωραίος!!! Μαραθώνιε μου άρεσε ;)

.

.

.

.

.

στειλ το για το game of thrones IV ;D

[fusiongtr]

Μπαίνω από την δουλειά (και από άλλο pc, γιατί το δικό μου δεν έχει σύνδεση με το internet), για να σε συγχαρώ κι εγώ με την σειρά μου Ανέστη.

αυτο που ακουσα ηταν μια ευχαριστη εκπληξη.

Για μένα δεν ήταν έκπληξη.

 

Μου αρέσει πάρα πολύ η αισθητική άποψη του Marathon, και όπως κι εσύ πιστεύω ότι όντως είναι ένας έφηβος.

Νομίζω δε, ότι μπορεί ακόμα περισσότερα, από την στιγμή που δίνει το "soundtrack" μιας ταινίας χωρίς εικόνα.

Δεν χρειάζομαι εικόνες, τις δημιουργώ ακούγοντας το, και πιθανόν κάθε φορά να είναι διαφορετικές (πράγμα που εξαρτάται από τις συνθήκες που το ακούω) κάνοντάς με όχι απλά κοινωνό αλλά οιωνεί δημιουργό.

 

Δεν με πειράζει (περιέργως είναι αλήθεια) η έλλειψη "βασικού μοτίβο", γιατί από πίσω κρύβεται ένα "βασικό mood" (συναισθηματικό μοτίβο) που δίνει υπόσταση στα "προσωρινά μουσικά θέματα" που το υποστηρίζουν (θέλει μεγάλη μαστοριά αυτό).

 

Κάτι σε λογοτεχνία (βάλτε όποια τέχνη θέλετε στην θέση της, παράδειγμα είναι) μου βγάζει, στην οποία πολλές φορές χρησιμοποιούνται αποσπασματικές "λογοτεχνικές εικόνες" (χωρίς απαραίτητα να συνδέονται μεταξύ τους νοηματικά) με στόχο να μου περάσουν κάποιο συναίσθημα.

 

Και τα καταφέρνουν περίφημα.

 

Ένα μεγάλο "μπράβο" από μένα.

 

[lgbesios]

Ααα...  έχεις  κάνει πράματα!!! (τα άκουσα σπίτι χθες βράδυ )

εύγε  κυρ Aνέστη δάσκαλε ,εύγε  Μr Mac  ;D

[marathon]

εύγε  Μr Mac  ;D

Mr...Garageband! Για τους άπιστους Θωμάδες, όλα είναι φτιαγμένα στο Band αφού είμαι "αντιρρησίας" όλων των υπολοίπων προγραμμάτων ;D

 

Thanks Λευτέρης.

[mustafank]

Με άρεσε μιστερ Μάραθε...πολύ!

 

Προσωπικά, ένιωσα σαν να έβλεπα ταινία με αστικά τοπία, διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά όχι πεσιμιστικά.

Σαν να ήρθα με πτήση σε μια σύγχρονη μεγαλούπολη για το διήμερο.

 

Εκπλησσομαι με τους ''ηλικιακα'' εφηβους (οχι ολους) που εχουν ολα τα μεσα και τον χρονο αλλα αφηνουν τη δημιουργικοτητα να αιωρειται σα μια ανουσια και ευτελης διαδικασια.

 

+1

(αν και way past my teenage years, έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να τα παρατάει στη μέση, αφήνοντας μισοτελειωμένες τις όποιες ιδέες)