Τέχνη- Ναι , παλιά ήταν καλλίτερη.-

[RayDTutto]

Λάθος εκφώνηση του προβλήματος. Δεν υπάρχει "καλύτερη" ή "χειρότερη" τέχνη. Ακόμα και στον ίδιο χωροχρόνο. Αυτά είναι κόλπα των εμπόρων τέχνης.

[LK]

Λάθος εκφώνηση του προβλήματος. Δεν υπάρχει "καλύτερη" ή "χειρότερη" τέχνη. Ακόμα και στον ίδιο χωροχρόνο. Αυτά είναι κόλπα των εμπόρων τέχνης.

 

Ναι, το θέμα του τίτλου παρουσιάζει προβλήματα/ λάθη. Επθισημάνθηκαν και πιο πριν.

 

Κάποια έγιναν σκοπίμως από εμένα (ναι ήθελα να κάνω statement ;D) , απορρώ δε που δεν εντοπίσθηκε και σχολιάστηκε το "τελέια και πάυλα" , που επίσης έγινε σκόπιμα (και το "καλλίτερη" σκόπιμο ήταν)  ;D.

 

Κάποιο άλλα, όπως αναφέρθηκε, οφείλονται  στην προσπάθεια οικονομίας χαρακτήρων στον τίτλο (δηλαδή το "τέχνη") .

Σε κάθε περίπτωση :

 

 

Αφορμή για συζήτηση είναι ο τίτλος, και όχι θέσφατο.  

 

[AuditoryDriving]

Ενδιαφέρουσες οι απόψεις. Όλες.

Θα  κάνω κάποιες παρατηρήσεις, σε συγκεκριμένα σημεία.

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ.

 

Ναι , αλλά τηρουμένων των αναλογιών, έχουμε να κάνουμε και εδώ με «συνεργασία».

Ο κανόνας είναι να κάνω τα video μου – μόνος μου.

Άρα όντως η συνεργασία είχε καλλίτερο αποτέλεσμα. Αν είχα και χρόνο να φωνάξω κάποια φίλη μου π.χ., το συνολικό αποτέλεσμα θα ήταν ακόμα καλλίτερο (ναι είναι πιο ωραίο να βλέπεις τη φάτσα της από τη δικιά μου ή έστω όχι μόνο τη δικιά μου)……και πάει λέγοντας.

 

 

΄Ώπα, διευκρίνηση, δεν είμαι κατά της συνεργασίας, αρκεί η συνεργασία να προέρχεται από μία ομάδα που συμπορεύεται και που δουλεύει μαζί για κάποιο λόγο, με ιερότερο για μένα γιατί είναι φιλαράκια. Πχ δεν βάλλομαι κατά της έννοιας της μπάντας, της ομάδας που θα φτιάξει μια ταινία κτλ αλλά είμαι κατά της ομάδας δισκογραφική εταιρεία, σκάουτερ, 18χρονο μοντέλο οποιουδήποτε γένους, στιχουργός (εδώ γελάμε), μουσικοσυνθέτης, υπεύθυνος μάρκετινγκ κτλ που θα μας δώσει τελικά ένα προϊον-τραγούδι που θα το τραγουδάμε μέρα νύχτα είτε κάνοντας μπάνιο είτε τηγανίζοντας κεφτέδες. Αν το θες αλλιώς, το πολύ επαγγελματικό του θέματος, που αναγκαστικά (και θεμιτά) αποσκοπεί στο να βγει χρήμα, δεν με πείθει πλέον, είτε προέρχεται από την Μπιγιονσέ είτε από τους Φλόυντ.

 

Απ την άλλη θα μου πεις, και συ τέτοια δεν ακούς? Σωστά, όλη μέρα. Είμαι αντιφατικός. In my defense,  είναι μια σύγκρουση μέσα στο κεφάλι μου που προσπαθώ να εξερευνήσω σιγά σιγά βάζοντας απλώς για την ώρα κάποιες γραμμές.

 

Άσχετο, αλλά συνειρμικά μου θυμίζει πάντα που τσακωνόμουν με τους γονείς μου μικρός που πήγαινα και έτρωγα στα Γκούντυς.

 

Όσο για το παλιά καποια πράγματα στη μουσική πχ ήταν καλύτερα, αυτό πιστεύω ότι δεν είναι μόνο φαινομενολογική εντύπωση, αλλά έχει μια βάση. Πιστευω ότι για πρακτικούς λόγους ευνοούνταν η δεξιοτεχνία. Σήμερα είμαστε στη γενιά του copy paste   και του undo.

 

Όσων αφορά την ποιότητα των τραγουδιών δε, τότε οι άνθρωποι πιστεύω ότι είχαν περισσότερα βιώματα. Η επικοινωνία ήταν περισσότερο οριζόντια, οι άνθρωποι επικοινωνούσαν απ ευθειας. Γι αυτό το λόγο έχω βάλει να διαβάσω και τα βιβλία του Δημήτρη Επικουρη που περιγράφουν καθημερινές καταστάσεις των μπλουζάδων του προηγούμενου αιώνα. 'Ολα αυτά παίζουν ρόλο

 

Επίσης, μια άλλη μικρή λεπτομέρεια; αλλιώς γράφεις ένα κομμάτι ξέρωντας οτι θα το παίξεις όντας άσημος στο πιάνο μεταμεσονύκτιες ώρες σε ένα μπαράκι γεμάτο καπνό και αλλιώς γράφεις ένα κομμάτι που ξέρεις εκ των προτέρων ότι θα παίξει την επόμενη μέρα σε όλα τα youth / feel good ραδιόφωνα του κόσμου και που καμιά φορά αρκει, περα από την πληθωρική ερμηνεύτρια να έχει ένα ρεφραινακι που να αφήνει κάποιο υποννοούμενο.

 

Τέλος, δίσκο σαν το Closing Time δε θα ξανακούσουμε, ετσι για να μαι και λιγο κολλημένος :)

[LK]

;D ;D ;D ;D

Και πάλι γενικά συμφωνούμε σχεδόν σε όλα , ειδικά δε

....  είναι μια σύγκρουση μέσα στο κεφάλι μου που προσπαθώ να εξερευνήσω σιγά σιγά βάζοντας απλώς για την ώρα κάποιες γραμμές.

 

αυτό ακριβώς κάνω και εγώ με το παρόν thread, και απλώς με ενδιέφερει να δώ και απόψεις άλλων πάνω στο θέμα, να δω πως σκέφτονται.

[Terry RoscoeBeck5]

Να ρίξω μια άλλη παράμετρο στο ζήτημα;

 

Η τέχνη δεν είναι τίποτα άλλο από την μορφή έκφρασης ενός ατόμου, αλλά και μιας κοινωνίας- ασχέτως της μορφής της τέχνης.

 

Όμως παράλληλα είναι η έκφραση ενός συνόλου τάσεων που κυριαρχεί την δεδομένη (ιστορική) στιγμή στην κοινωνία και κατ' επέκταση και στον δημιουργό. 

 

Ο κοινωνικοπολιτικός παράγοντας, η κουλτούρα, η διανόηση, οι ταξικές συγκρούσεις, οι θρησκευτικοί πόλεμοι, τα εθνικά κινήματα, η προπαγάνδα και πολλά άλλα συναφή, έχουν διαμορφώσει/καθορίσει/προσδιορίσει/ταυτοποιήσει την τέχνη ανά τους αιώνες.

 

 

Οπότε στο ζήτημα «Τέχνη- Ναι , παλιά ήταν καλλίτερη», εγώ θα έθετα το ερώτημα (και όχι φυσικά το αξίωμα)...

 

Μήπως στο «σήμερα» έχει εκλείψει το γενεσιουργό αίτιο για την δημιουργία καλής ή καλλίτερης τέχνης, για λόγους που άπτονται στα παραπάνω;           

 

[LK]

 

Οπότε στο ζήτημα «Τέχνη- Ναι , παλιά ήταν καλλίτερη», εγώ θα έθετα το ερώτημα (και όχι φυσικά το αξίωμα)...

 

 

Ναι, το σωστό θα ήταν να τεθεί σαν ερώτημα.

 

Διατυπώθηκε ως άποψη (και όχι ως αξίωμα), διότι ταυτόχρονα με τον τίτλο (ως εισηγητής  :P ;D), είπα και τη δική μου, επί του θέματος.

 

Μήπως στο «σήμερα» έχει εκλείψει το γενεσιουργό αίτιο για την δημιουργία καλής ή καλλίτερης τέχνης, για λόγους που άπτονται στα παραπάνω;           

Μπορεί και ναι.

Εγώ θα επιμείνω σε αυτό :P:

 

Η σύγχρονη «τέχνη» νομίζω ότι γίνεται με μια διάθεση να είναι  κυρίως «πρακτική» «χρηστική» λες και ξεχνά ότι είναι καταρχήν «τέχνη».

Θα την χαρακτήριζα….. πιο «πρόχειρη»

 

[trolley]

Σύνθετο το πρόβλημα που συζητούμε, διότι κάποιοι δεν το αντιλαμβάνονται καν σαν πρόβλημα. Π.χ. μιλούσα με εκλεκτό συνεργάτη φιλόμουσο, ο οποίος μου είπε "όταν βγήκαν τα cd σταμάτησα να αγοράζω βινύλια, και όταν βγήκαν τα mp3 σταμάτησα να αγοράζω cd, δεν έχω εγώ κολλήματα του στύλ ότι "θέλω να το έχω" και τέτοια".

 

Ο φίλος, πραγματικά πιστεύει ότι τα τρία αυτά είδη (και αντιλήψεις) διανομής είναι ανταλλάξιμα, αλλά - αυτό που όντως συμβαίνει - είναι ότι στις μέρες μας ακόμη και αν ο Μωυσής συμμετείχε στην παραγωγή ενός δίσκου, το 99.9% όσων των άκουγαν δεν θα είχαν καμία επίγνωση του γεγονότος. Και αυτό δημιουργεί και συντηρεί μία αίσθηση ευτέλειας.

 

Δεύτερον, ο Newton π.χ. δεν έχαιρε πλήρους αποδοχής το 1978... ποσώς μάλιστα... ο κορυφαίος φωτογράφος μόδας της εποχής του ήταν ο David Baily, τον οποίο θα ήταν αδύνατον να πείσει (για οποιοδήποτε ποσό) η ομάδα παραγωγής του "Eyes Of Laura Mars", το οποίο μεθερμηνευόμενο σημαίνει ότι εκείνη την εποχή αναλάμβαναν ρίσκο, επιλέγοντας ένα φωτογράφο που σήμερα τον ξέρουν όλοι, αλλά τότε όχι.

 

Κατ' αντιστοιχία, ίσως σήμερα να βρίσκονται στα credits των ταινιών ή των δίσκων ονόματα που σε δέκα χρόνια να "κόβουν και να ράβουν".. έλα όμως που οι άνθρωποι δεν διαβάζουν τα credits διότι βαριούνται...

 

Τρίτον και όχι ελάχιστον, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, έχουν προ πολλού υιοθετήσει μία εντελώς μαρξιστική προσέγγιση για τα τεκτενόμενα στον πλανήτη, μιλώντας ουσιαστικά αποκλειστικά και μόνο για οικονομικά ζητήματα και τις επιπλοκές αυτών των ζητημάτων (βέβαια, η ξένη τηλεόραση είναι πολύ καλύτερη από την ελληνική). Αλλά μέσα σε τόση αγωνία για το πορτοφόλι, που να βρεθεί χώρος να σου πει κάποιος για το ότι π.χ. ο Morgan Freeman και ομάδα εκλεκτών συνεργατών έχει πολλάκις προσπαθήσει να γυρίσει σε ταινία το διάσημο βιβλίο "Ραντεβού με το Ράμα" του Άρθρουρ Κλαρκ, αλλά δεν καταφέρνει να πείσει το στούντιο παραγωγής;

 

Στο παρελθόν, οι ενέργειες σημαντικών μουσικών και σκηνοθετών ήταν πρώτο (άντε... δεύτερο) θέμα στις ειδήσεις, π.χ. το βίντεο για το "Black Or White" του μακαρίτη, το είχα όντως πρωτοδεί στις ειδήσεις του ΑΝΤ1... σήμερα αν δε βγάλει έξω τον πισινό της η Ρυπάννα, η μουσική είναι σα να μην υπάρχει...

 

Όλα αυτά συνθέτουν ένα σκηνικό απαξίωσης και τεχνητής ευτέλειας που ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα - κατά τη γνώμη μου. Τη στιγμή που κάποιος ξαναρχίζει να αγοράζει δίσκους, σταματήσει να βλέπει μόνο πειρατικές ταινίες και αρχίσει να παρακολουθεί τα διεθνή μέσα ενημέρωσης... αμέσως επανέρχεται η φυσική προοπτική των πραγμάτων... ίσως όχι με τέτοια έμφαση όπως στα ένδοξα seventies αλλά σε πολύ σημαντικό βαθμό.

 

:)

 

 

[AuditoryDriving]

Να ρίξω μια άλλη παράμετρο στο ζήτημα;

 

Η τέχνη δεν είναι τίποτα άλλο από την μορφή έκφρασης ενός ατόμου, αλλά και μιας κοινωνίας- ασχέτως της μορφής της τέχνης.

 

Όμως παράλληλα είναι η έκφραση ενός συνόλου τάσεων που κυριαρχεί την δεδομένη (ιστορική) στιγμή στην κοινωνία και κατ' επέκταση και στον δημιουργό. 

 

Ο κοινωνικοπολιτικός παράγοντας, η κουλτούρα, η διανόηση, οι ταξικές συγκρούσεις, οι θρησκευτικοί πόλεμοι, τα εθνικά κινήματα, η προπαγάνδα και πολλά άλλα συναφή, έχουν διαμορφώσει/καθορίσει/προσδιορίσει/ταυτοποιήσει την τέχνη ανά τους αιώνες.

 

 

Οπότε στο ζήτημα «Τέχνη- Ναι , παλιά ήταν καλλίτερη», εγώ θα έθετα το ερώτημα (και όχι φυσικά το αξίωμα)...

 

Μήπως στο «σήμερα» έχει εκλείψει το γενεσιουργό αίτιο για την δημιουργία καλής ή καλλίτερης τέχνης, για λόγους που άπτονται στα παραπάνω;             

 

 

Νομίζω αυτή είναι η σωστη βάση. Τα κοινωνικά δρώμενα ήταν πάντα αφορμή όχι μόνο για να δημιουργηθεί τέχνη, αλλά και για να εκτιμηθεί.

[LK]

@trolley

 

Στο έχω ξαναπεί.

Μου αρέσει όταν γράφεις, γιατί με απαλλάσσεις από το να τα γράψω εγώ (ενδεχομένως χειρότερα από εσένα).

 

Βάζεις στο τραπέζι όντως θέματα που είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου, αλλά σε πρώτο επίπεδο δεν θα έθιγα, απλά θα ανέμενα να τεθούν κατά την εξέλιξη της συζήτησης.

 

Ένα χτυπητό παράδειγμα  αυτού που λέω αμέσως παραπάνω είναι αυτό:

 

 

Κατ' αντιστοιχία, ίσως σήμερα να βρίσκονται στα credits των ταινιών ή των δίσκων ονόματα που σε δέκα χρόνια να "κόβουν και να ράβουν".. έλα όμως που οι άνθρωποι δεν διαβάζουν τα credits διότι βαριούνται...

 

Επειδή έχω ξανα- τονίσει ότι είμαι λίγο σπαστικός με αυτά, τα ψιλοπαρακαλουθώ όσο μπορώ, αλλά δεν εντόπισα κάτι τέτοιο για την 10ετία που πέρασε ας πούμε, πλην πολύ μικρών εξαιρέσεων.

 

Φυσικά συμφωνώ στο :"....οι άνθρωποι δεν διαβάζουν τα credits διότι βαριούνται"

 

Δεν θα παραθέσω άλλο σημείο από την ανάλυση σου, απλά θα πώ ότι συμφωνω 100% με αυτή, παρά μόνο αυτό:

 

ίσως όχι με τέτοια έμφαση όπως στα ένδοξα seventies

 

AMEN!  ;D

 

[Terry RoscoeBeck5]

 

 

Η σύγχρονη «τέχνη» νομίζω ότι γίνεται με μια διάθεση να είναι  κυρίως «πρακτική» «χρηστική» λες και ξεχνά ότι είναι καταρχήν «τέχνη».

Θα την χαρακτήριζα….. πιο «πρόχειρη»

 

 

Πιο «πρόχειρη»...

 

Ναι υπό την αίρεση ότι αν δεχτούμε ότι πάσας ένας που θα έχει στην κατοχή του έναν υπολογιστή με ένα ντραμοκούτι και ένα προγραμματάκι με ήχους, μπορεί να κάνει... τέχνη  ;D

 

Για να το πω καλύτερα, έχει εκλείψει το στοιχείο της εξειδίκευσης πάνω στο αντικείμενο, της τελειοποίησης κλπ- τουλάχιστον έτσι το αντιλαμβάνομαι.

 

Δηλαδή μπορεί να μην γνωρίζεις αρμονία, φούγκα και αντίστιξη - που λέει ο λόγος- αλλά να παράγεις τέχνη (μουσική) και αυτό να είναι κοινά αποδεκτό.

 

Δύο αιώνες πριν έχω την αίσθηση ότι κάτι τέτοιο θα ήταν ασύλληπτο.

 

Νομίζω ότι αυτή η «προχειρότητα» , που την νοώ ως «ευκολία», έχει να κάνει με το γενικότερο πλαίσιο των «ευκολιών» που κατέκτησε η ανθρωπότητα τους τελευταίους δύο αιώνες. Δεν νομίζω ότι είναι ασύνδετα γεγονότα.

 

 

Από την άλλη, νομίζω ότι υπάρχει μια αλληλοεπίδραση μεταξύ του κόσμου (ως αποδέκτη της τέχνης) και του δημιουργού:

 

Από την στιγμή που το κοινό έγινε λιγότερο «εκπαιδευμένο» ή «απαιτητικό» ή «εύκολο» ή δεν ξέρω πως να το θέσω σωστά, ο δημιουργός έγινε πιο «εύπεπτος» ή «πρόχειρος» ή «χρηστικός» ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.  ;D