Προς το περιεχόμενο

Τέχνη- Ναι , παλιά ήταν καλλίτερη.-


LK

Προτεινόμενες αναρτήσεις

  • Moderator

τα κλεισες, κιόλας, Λάκη;

Μπορείς να μπεις και στο καζίνο, τώρα...  :P

 

22 μισό είμαι.

 

Μου έχει απαγορευτεί η είσοδος , τουλάχιστον σε δύο.

Με χάζευαν οι γκρουπιέρησες και δεν έκαμαν σωστά τη δουλειά των.  :P ;D ;D ;D ;D

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντήσεις 111
  • Πρώτη
  • Τελευταία

Περισσότερες συμμετοχές

Περισσότερες συμμετοχές

Εικόνες

22 μισό είμαι.

 

Μου έχει απογορευτεί η είσοδος , τουλάχιστον σε δύο.

Με χάζευαν οι γκρουπιέρησες και δεν έκαμαν σωστά τη δουλειά των.  :P ;D ;D ;D ;D

 

Σατράπη....  :P :P :)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Moderator

22 μισό είμαι.

 

Μου έχει απαγορευτεί η είσοδος , τουλάχιστον σε δύο.

Με χάζευαν οι γκρουπιέρησες και δεν έκαμαν σωστά τη δουλειά των.  :P ;D ;D ;D ;D

 

 

Χμμμ με βάζεις σε σκέψεις...

 

Αυτά τα retrospective topics από την μια, τα άλλα «εικαστικού» περιεχομένου από την άλλη (με τα επίμαχα ΖΖ clips)  ;D, τα ηλικιακά από την παρ άλλη...  ::)

 

Λες να υποδηλώνουν μια... ενδόμυχη σύγκρουση;  ;D

 

Μήπως ετοιμάζεσαι να... παντρευτείς και μας το πας λάου- λάου;  ;D ;D ;D

all this has happened before and will happen again

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Moderator

 

 

Λες να υποδηλώνουν μια... ενδόμυχη σύγκρουση;  ;D

 

Μήπως ετοιμάζεσαι να... παντρευτείς και μας το πας λάου- λάου;  ;D ;D ;D

;D ;D ;D ;D

Δεν ξέρω. Αν με ρωτούσες πριν ένα χρόνο, θα ήμουν απόλυτος.

Θα σου έλεγα ότι τα πάντα το ορίζω ΕΓΩ.

 

Τώρα βλέπω πως ολοένα μου συμβαίνουν πράγματα και εγώ απλά τα κοιτάω. ;D ;D ;D ;D

 

Το να παντρευτώ είναι το λιγότερο που με τρομάζει αυτή τη στιγμή, και δεν αναφέρομαι στην «κρίση».  :P ;D ;D

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Το να παντρευτώ είναι το λιγότερο που με τρομάζει αυτή τη στιγμή, και δεν αναφέρομαι στην «κρίση».

Μην μου πεις ότι είναι (η περι ης ο λόγος ;D ;D) και έγκυος! ;D ;D ;D

Freud-Σαντές

Ποιητής-Ερωαναλυτής PhD-SG

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Moderator

Μην μου πεις ότι είναι (η περι ης ο λόγος ;D ;D) και έγκυος! ;D ;D ;D

 

Αν συνέβαινε αυτό δεν θα είχα ανοίξει αυτό το θέμα.

Δεν θα γινόταν διότι θα ήμουν νεκρός....λόγω αυτοκτονίας.  ;D ;D ;D ;D ;D

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αν συνέβαινε αυτό δεν θα είχα ανοίξει αυτό το θέμα.

Δεν θα γινόταν διότι θα ήμουν νεκρός....λόγω αυτοκτονίας.  ;D ;D ;D ;D ;D

;D ;D ;D ;D ;D ;D

Και θα άφηνες μόνους κι έρημους γυναίκα και παιδί? ;D ;D ;D ;D ;D ;D

Freud-Σαντές

Ποιητής-Ερωαναλυτής PhD-SG

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Moderator

;D ;D ;D ;D ;D ;D

Και θα άφηνες μόνους κι έρημους γυναίκα και παιδί? ;D ;D ;D ;D ;D ;D

;D ;D ;D ;D ;D ;D

Καλλίτερα θα είναι χωρίς εμένα. Το πιστεύω ;D ;D ;D ;D ;D

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Guru

Παρότι η συζήτηση τείνει να εκφυλιστεί -αν και υπο προϋποθέσεις οι γκομενοδουλειές έχουν τα φόντα να βρούν θέση στην περί τέχνης κουβέντα  ;D- σκέφτομαι τα εξής.

Ίσως η τέχνη να είναι η απελπισμένη προσπάθεια κάποιων θνητών να διεκδικήσουν θέση στην υστεροφημία, βαδίζοντας σφιχταγκαλιασμένη με την εγγενή ματαιοδοξία του είδους μας-που σαφώς ποικίλλει σε βαθμό/μεγέθη- και ψάχνει εναγωνίως να βρεί εκείνες τις ποιότητες που -εγκρινόμενες απο το εκάστοτε κατεστημένο- θα δώσουν τελικά "νόημα" στην ύπαρξη των. Ποιότητες που ορίζονται απο αμέτρητες παραμέτρους που άπτονται γεωλογικών, γονιδιακών και ιστορικών καταβολών.

Υπ'αυτή την έννοια, ίσως οι πιό αυθεντικοί καλλιτέχνες είναι εκείνοι που εντέλει είναι οι πιό "αδύναμοι" ως ανθρώπινες υπάρξεις.

Δεν νομίζω πως υφίσταται διαχρονική ανθρώπινη τέχνη.

Έχει τη θέση της και το αδιαμφισβήτητο ενδιαφέρον της εσαεί, όμως συνάδει με την γενικότερη πορεία κι εξέλιξη του ανθρώπου, "μαρκαρισμένη" απο τις κατά περιόδους συνθήκες και ήθη.

Είναι δύσκολο να αντιληφθούμε το τι πραγματικά συντελείται γύρω μας καθώς μεγαλώνουμε, γιατί απλά γινόμαστε "εχθροί" των νέων, μέσα απο κάποιους ανομολόγητους φόβους πως έχουμε ξεπεραστεί και δεν έχουμε πλέον αξία και θέση στην εξέλιξη της δημιουργίας. Κι εντέλει καθιστάμεθα ανήμποροι να το κρίνουμε με καθαρή ματιά. Όταν μάθουμε ν'αγαπάμε τους νέους, τότε ίσως δούμε καλύτερες μέρες για το ανθρώπινο γένος σε κάθε δυνατό επίπεδο, όχι μόνον της τέχνης, αλλά και της πολιτικής και των κοινωνικών συνθηκών.

Η ανθρώπινη τέχνη, υπόκειται πάντα στη σύγκριση, αφήνοντας όμως απέξω εκείνα που αδυνατούμε να καταλάβουμε ή να εξηγήσουμε, γι'αυτό και η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία. Δεν θέλουμε ν'"αναμετρηθούμε" με εκείνα που μας ξεπερνούν, δεν έχουμε ούτε τη δύναμη ούτε την "τέχνη" να το κάνουμε, γι'αυτό παράγουμε τέχνη που μπορούμε να την οριοθετήσουμε και να την αξιολογήσουμε εκ του ασφαλούς. Ξεχνώντας πλειστάκις να την απολαμβάνουμε...

Ναί, παλιά ήταν καλύτερη, για τον καθένα απο μας που: "τόσο ξέρει, τόσο λέει"...

Και το λέω με κάθε καλή διάθεση.

Δεν θα επεκταθώ και στο ζήτημα του χρόνου και της "διαχείρησης" αυτού -που απο μόνο του ως παράγων είναι καλυτικός για περαιτέρω σκέψεις επι του θέματος- απλά θα τονίσω την απογοήτευση μου για το πόσο λίγο έχει σχολιαστεί το εξαιρετικό κείμενο του Κ.Καστοριάδη που παρατέθηκε ανωτέρω, καθότι ό,τι και να λέμε, κάποιοι ανέλυσαν στο παρελθόν τα πράγματα με τέτοιο βάθος και καθαρότητα σκέψης, που μας καθιστούν παντοτινούς μαθητές, αρκεί να θέλουμε να τους "ακούσουμε".

Τελειώνω με ένα ρητό το οποίο "καρφώθηκε" μόνιμα στο μυαλό μου απο τότε που παιδί το άκουσα να εκφέρεται απο τα χείλη του πατέρα μου:

«Θεοί μεν γαρ μελλόντων, άνθρωποι δε γιγνομένων, σοφοί δε προσιόντων αισθάνονται»

 

The music you listen to, becomes the soundtrack of your life

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Moderator

απλά θα τονίσω την απογοήτευση μου για το πόσο λίγο έχει σχολιαστεί το εξαιρετικό κείμενο του Κ.Καστοριάδη που παρατέθηκε ανωτέρω, καθότι ό,τι και να λέμε, κάποιοι ανέλυσαν στο παρελθόν τα πράγματα με τέτοιο βάθος και καθαρότητα σκέψης, που μας καθιστούν παντοτινούς μαθητές, αρκεί να θέλουμε να τους "ακούσουμε".

 

Θα ξεκινήσω από αυτό , λέγοντας ότι, αν και ο καθένας σχολιάζει ό,τι θέλει, στο παρόν thread με ενδιαφέρει πιο πολύ η γνώμη του atreu73 παρά του Καστοριάδη (επειδή την παρέθεσε τον αναφέρω- άσχετο αν την παρέθεσε διότι συμφωνεί με αυτή, και άρα είναι και δική του γνώμη πλέον) ή η δική σου (γνώμη) ή μάλλον, όλων όσων την εξέφρασαν ήδη ή θα την εκφράσουν  παρακάτω.

 

Το να αναλύαμε την παράγραφο του Καστοριάδη παραπάνω (όσο καλή και αν είναι) θα με έκανε να αισθανθώ όντως σαν μαθητής λυκείου , σε μάθημα νεοελληνικών και αυτά εγώ δεν τα αντέχω πλέον ….διότι ……..ΜΕΓΑΛΩΣΑ… ;D ;D ;D (δε λέω ότι θέλω να διδάξω- αλλά σε θρανίο ΔΕΝ κάθομαι  ;D ;D ;D)  και ερχόμαστε εδώ:

 

Είναι δύσκολο να αντιληφθούμε το τι πραγματικά συντελείται γύρω μας καθώς μεγαλώνουμε, γιατί απλά γινόμαστε "εχθροί" των νέων, μέσα απο κάποιους ανομολόγητους φόβους πως έχουμε ξεπεραστεί και δεν έχουμε πλέον αξία και θέση στην εξέλιξη της δημιουργίας. Κι εντέλει καθιστάμεθα ανήμποροι να το κρίνουμε με καθαρή ματιά. Όταν μάθουμε ν'αγαπάμε τους νέους, τότε ίσως δούμε καλύτερες μέρες για το ανθρώπινο γένος σε κάθε δυνατό επίπεδο, όχι μόνον της τέχνης, αλλά και της πολιτικής και των κοινωνικών συνθηκών.

Η ανθρώπινη τέχνη, υπόκειται πάντα στη σύγκριση, αφήνοντας όμως απέξω εκείνα που αδυνατούμε να καταλάβουμε ή να εξηγήσουμε, γι'αυτό και η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία. Δεν θέλουμε ν'"αναμετρηθούμε" με εκείνα που μας ξεπερνούν, δεν έχουμε ούτε τη δύναμη ούτε την "τέχνη" να το κάνουμε, γι'αυτό παράγουμε τέχνη που μπορούμε να την οριοθετήσουμε και να την αξιολογήσουμε εκ του ασφαλούς. Ξεχνώντας πλειστάκις να την απολαμβάνουμε...

Ναί, παλιά ήταν καλύτερη, για τον καθένα απο μας που: "τόσο ξέρει, τόσο λέει"...

 

Ωπά!

Λες;;;

Να το αισθάνομαι π.χ αυτό γιατί όντως γερνάω...το είπαν και άλλοι απ' έξω απ' εξω...εσύ το έθεσες λίγο πιο διαφορετικά....αλλά το συμπέρασμα είναι το ίδιο.  ;D ;D ;D

 

Αυτό λοιπόν με προβληματίζει πιο πολύ …και είναι και  προϊόν ζωντανής εν εξελίξει κουβέντας (στην οποία έχω τη χαρά να συμμετάσχω)….δεν είναι κάτι που υπάρχει ούτως ή άλλως, και το οποίο μπορεί να αναζητηθεί/ διαβαστεί από τον καθέναν μας σε δεύτερο χρόνο.

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε λογαριασμό

Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου