Ο jordan rudess, και οι τεχνικές του.

[alexd]

Θα προτιμησω και γω τον Moore στην προκειμενη περιπτωση. Ο Rudess ειναι πιο μπροστα τεχνικα, αλλα o Moore πιστευω ειχε πιο χαρακτηριστικο και ουσιωδες παιξιμο, και αφησε περισσοτερο το στιγμα του στην μπαντα.

 

O Sherinian επισης φοβερος, ψαξτε να βρειτε το Ytsejam σε σολο πιανο (!). Παιζει ακομα και τα σολο της κιθαρας.

[Alchemist]

Επαναφέρω το θέμα για τρείς λόγους:

 

Πρώτον, δεν το είχα δει (πιθανότατα ήταν οι μέρες που δεν προλάβαινα λόγω διαβάσματος να μπαίνω στο Noiz) και δεν γίνεται, πρέπει να γράψω σε αυτό το thread! :lol:

 

Δεύτερον, θα πω κι εγώ με τη σειρά μου ότι ο άνθρωπος είναι απλά απίστευτος! Όχι μόνο είναι εκπληκτικά γρήγορος αλλά σκίζει και σε πιανιστικά θέματα (ακούστε το ragtime-style σόλο πιάνου στο Dance of Eternity και τα λέμε) και βέβαια είναι φοβεροί οι χρωματισμοί και οι εκφράσεις που μπορεί και επιτυγχάνει, αναφέρομαι σε χειρισμό pitch wheel, ribbon controller, δυναμικές και λοιπά.

Έχω σε επίσης πολύ μεγάλη εκτίμηση τον Kevin Moore, φανταστικός κι αυτός! Πιθανότατα πιο μελωδικός και ουσιώδης αλλά αρκετά πίσω σε τεχνική. Το Sherinian δεν ξέρω, ποτέ δεν τον χώνεψα. Πολύ "λίγος" σε σύγκριση με Rudess και Moore...

 

Τρίτον (όχι Korg) και τελευταίο, πριν κάποιες μέρες μου έκαναν δώρο το βιβλίο "Dream Theater - Keyboard Anthology" με παρτιτούρες των keyboard parts από διάφορα κομμάτια των Theater. Αφενός μιλάμε για απόλυτη ακρίβεια στο trancsription, υπάρχουν μέχρι και αναλυτικές οδηγίες για το tapping στο ribbon και την επιλογή των ήχων. Αφετέρου, αποφάνθηκα ότι μόνο με ένα θαύμα θα παίξω όπως παίζουν αυτοί οι μουσικοί. Είδα κάτι 9ηχα σε 32α, πλακωμένα στο πείραγμα με το pitch wheel και έμεινα τελείως μαλ@κας!

 

Μακάρι ο cos να τον φάει λάχανο τον Ιορδάνη, ας το καταφέρει αυτός γιατί εγώ... :(

[Earendil]

Το Sherinian δεν ξέρω' date=' ποτέ δεν τον χώνεψα. Πολύ "λίγος" σε σύγκριση με Rudess και Moore...([/quote']

 

Αν μιλάμε μόνο για Theater, ας μην ξεχνάμε ότι δεν πρόλαβε να κάνει ιδιαίτερα πράγματα. Από εκεί και πέρα, κυριολεκτικά ξεδιπλώθηκε:

 

Από Planet X μεριά μπορείς να ακούσεις πολύ πλούσιο -αν και κουραστικό σε σημεία- μοντέρνο prog-fusion, ενώ ως σολίστας βγάζει album "Η-Χαρά-Του-Ποζερά-Κιθαρίστα" με τη λογική που γουστάρω, δηλ "Ελάτε-Όλη-Η-Παρεούλα-Να-Κάνουμε-Δίσκο". Πάρε συμμετοχές : Al DiMeola (ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ, Ο ΕΝ ΤΟΙΣ ΟΥΡΑΝΟΙΣ), Steve Lukather, John Petrucci, Yngwie Malmsteen, Zakk Wylde, με rhythm section-ντουβάρι και πολλή πιανοδουλειά...Κάπως έτσι δεν ξεκίνησε το fusion έτσι κι αλλιώς...;

 

ΟΚ, συμφωνώ ότι ο DS θέλει κατά βάθος να γίνει για τα πλήκτρα ότι οι προαναφερθέντες για την κιθάρα, και ότι είναι προτιμότερο να τον ακούς απ'ότι να τον βλέπεις... :lol: αλλά το έχει...

[trolley]

Πάρε συμμετοχές : Al DiMeola (ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ' date=' Ο ΕΝ ΤΟΙΣ ΟΥΡΑΝΟΙΣ), Steve Lukather, John Petrucci, Yngwie Malmsteen, Zakk Wylde, με rhythm section-ντουβάρι και πολλή πιανοδουλειά...Κάπως έτσι δεν ξεκίνησε το fusion έτσι κι αλλιώς...;[/quote']

 

Χμμμ, και τι κοινό έχουν όλοι αυτοί; Ότι εννίοτε είναι απίστευτα αμετροεπείς, και (κατά τη γνώμη μου) είναι ακριβώς αυτή η αμετροεπής πτυχή τους που συναντιέται με την φλυαρία και τον εγωκεντρισμό του Rudess.

 

Το πρόβλημα (για τον Rudess) είναι ότι, ενώ αυτοί έχουν αποδείξει ότι μπορούν να κάνουν αριστουργήματα, ο Ruddess δεν το έχει κάνει ακόμη.

 

Δεν πειράζει.

[Earendil]

Πάρε συμμετοχές : Al DiMeola (ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ' date=' Ο ΕΝ ΤΟΙΣ ΟΥΡΑΝΟΙΣ), Steve Lukather, John Petrucci, Yngwie Malmsteen, Zakk Wylde, με rhythm section-ντουβάρι και πολλή πιανοδουλειά...Κάπως έτσι δεν ξεκίνησε το fusion έτσι κι αλλιώς...;[/quote']

 

Χμμμ, και τι κοινό έχουν όλοι αυτοί; Ότι εννίοτε είναι απίστευτα αμετροεπείς, και (κατά τη γνώμη μου) είναι ακριβώς αυτή η αμετροεπής πτυχή τους που συναντιέται με την φλυαρία και τον εγωκεντρισμό του Rudess.

 

Το πρόβλημα (για τον Rudess) είναι ότι, ενώ αυτοί έχουν αποδείξει ότι μπορούν να κάνουν αριστουργήματα, ο Ruddess δεν το έχει κάνει ακόμη.

 

Δεν πειράζει.

 

OK, I'm misunderstood, επαναδιατυπώνω:

 

Η αναφορά στις συμμετοχές στους δίσκους του Sherinian (και όχι του Rudess), έγινε με διάθεση να καταδείξω την "πανηγυριώτικη" λογική που -καλώς κατ'εμέ- (πρέπει να) έχει ένας δίσκος συμμετοχών και όχι αυστηρά...βιοπορισμού.

 

Με την εξαίρεση του DiMeola, το μόνο κοινό των υπολοίπων κυρίων είναι ότι, θένε δε θένε, εξέλιξαν αυτό που ξεκίνησαν οι "guitar heroes" των 70s :Coryell, MacLaughlin, DiMeola.

 

Η παρουσία του DiMeola στον δίσκο Black Utopia ενώνει αν θες δύο γενιές. Και θυμίζει, σε όσους θέλουν να το δουν, πόσο χάθηκε η μπάλα στη στείρα αναζήτηση της ταχύτητας/τεχνικής.

 

Tρανό παράδειγμα το The Sons Of Anu από τον εν λόγω δίσκο, ένα κομμάτι αποτελούμενο από τρία -ευδιάκριτα- μέρη, όπου στα δύο πρώτα ο Malmsteen έχει βάλει φωτιά στην ταστιέρα του, και στο τρίτο έρχεται ο DiMeola με ένα εξωπραγματικό solo σε κλασσική και ένα πλακωμένο πλην ουσιώδες lead στη συνέχεια να δείξει ποιός έχει το real thing... :wink:

 

Δεν θέλω να κρυφτώ, ποτέ δεν συμπάθησα την σύγχρονη σχολή των fretboard warriors, τους βαριέμαι θανάσιμα. Κρίνω όμως πως έχει ενδιαφέρον να τους ακούς όλους μαζί -πολλώ δε μάλλον παρουσία και ενός θρύλου του χώρου-, τουλάχιστον εγώ στους δίσκους του Sherinian μπορώ (more or less) να τους ακούσω. Στις προσωπικές τους δουλειές...δεν θα πάρω ούτε τώρα.

 

Στο σχόλιο περί αμετροέπειας συμφωνώ εξ'ολοκλήρου όπως θα κατάλαβες, τόσο για Rudess & Sherinian όσο και για τους λοιπούς... :P

[IxNiLaTiS]

Το πρόβλημα (για τον Rudess) είναι ότι' date=' ενώ αυτοί έχουν αποδείξει ότι μπορούν να κάνουν αριστουργήματα, ο Ruddess δεν το έχει κάνει ακόμη.

 

Δεν πειράζει.[/quote']

 

Η διαπίστωσή σου,

έρχεται πάλι στο θέμα που έχω προσπαθήσει να συζητήσω εδώ μέσα

πολλές φορές, ανεπιτυχώς.

 

Είδαμε τις τεχνικές του Ιορδάνη, αλλά δεν είδαμε την τέχνη του. :wink:

Για μένα ο Ιορδάνης είναι κλασικό παράδειγμα τεχνίτη.

 

Θα μπορούσε να κάνει τέχνη και με τις μισές νότες και με την μισή ταχύτητα.

Αρκεί να είχε κάτι να πεί. :wink:

[x_pap]

..Θα μπορούσε να κάνει τέχνη και με τις μισές νότες και με την μισή ταχύτητα.

Αρκεί να είχε κάτι να πεί. :wink:

 

Αυτό που κάνει, αυτό ακριβώς έχει να πει.. απλά είναι λίγο φαφλατάς και μιλάει πολύ και γρήγορα :)

[cos_dr]

Εγω θα μιλήσω στο τέλος πάντως,

 

Τα post πάντως και οι σκέψεις μέχρι στιγμής για το θέμα είναι υπέροχες/

 

Τέλεια!!!

[Alchemist]

Λοιπόν, και εδώ παρατηρώ κάτι που πραγματικά μου τη σπάει. Αναφέρομαι στην απαξίωση κάποιων μουσικών που πραγματικά δεν μας παίρνει να κριτικάρουμε τόσο χαλαρά.

 

Δέχομαι σαφώς να μου πει κάποιος "δεν μου αρέσει ο Rudess" ή οτιδήποτε έχει να κάνει με υποκειμενική κρίση. Αλλά όχι και να βγάζουμε άσχετο έναν από τους κορυφαίους πληκτράδες στον κόσμο! Ναι ρε παιδιά, όσο και να μην το γουστάρουμε, ο άνθρωπος είναι τρομερός. Μπορεί να είναι φλύαρος, επιδειξιομανής, ποζεράς, όπως θέλετε πείτε το αλλά ας συνθέσει/παίξει κάποιος τα κομμάτια και τα σόλα που έγραψε ο Ιορδάνης και μετά ας βγει και ας τον ξεφτιλίσει επειδή είναι καλύτερος πληκτράς! Αν παρ' όλα αυτά δεν σας αρέσει, μαγκιά σας και καλά κάνετε. Μόνο μην πέφτετε στη λούμπα να μιλάτε σαν να κάνει κάτι εύκολο γιατί δεν είναι και το ξέρετε... 8)

 

 

Εσύ cos πρέπει να μου δώσεις ποσοστά που σου έκανα τζίρο στο thread αλλά τέσπα... :lol:

[trolley]

Αναφέρομαι στην απαξίωση κάποιων μουσικών που πραγματικά δεν μας παίρνει να κριτικάρουμε τόσο χαλαρά.

 

Και βέβαια μας παίρνει. Πριν από τον Rudess, ειδικά την δεκαετία του 70, είχαμε πήξει σε "θεούς" των keyboards που μας είχανε σπάσει τα ούμπαλα με την δεξιοτεχνία τους, τον προσωπικό τους φανφαρονισμό, τις συνεντεύξεις τους, τα σχόλια τους κλπ κλπ. Keith Emerson, Rick Wakeman κλπ κλπ. Εκείνη την εποχή κανείς δεν τόλμαγε να τους κριτικάρει για τη στάση τους, αλλά λίγο μετά ήρθε το πανκ και οι άνθρωποι θυμήθηκαν (έστω, για μερικά χρόνια) περί τίνος πρόκειται και τότε δειλά-δειλά κάποιοι άρχισαν να την λένε σε αυτά τα "ιερά τέρατα". Σήμερα θεωρούνται όλοι τους γραφικοί και ψιλο-βλαμμένοι.

 

Εγώ προσωπικά δεν ταυτίζομαι με αυτή τη θέση και ούτε είπα ποτέ ότι θεωρώ κανέναν από αυτούς "άσχετο", αλλά δεν είναι δικό μου φταίξιμο που ο Rudess κάνει ότι μπορεί για να μου θυμίζει εκείνη τη μαύρη εποχή.