sfaku Δημοσιευμένο 11 Νοεμβρίου 2012 OP Share Δημοσιευμένο 11 Νοεμβρίου 2012 Αυτοί που το κριτικάρουν προσπαθούν να μιλήσουν για τις χιλιοπαιγμένες συγχορδίες που χρησιμοποιούν (είναι γεγονός ότι μερικές θυμίζουν παλιότερα κομμάτια τους), Αυτό είναι επίτηδες. Πολλά ριφ του άλμπουμ παραπέμπουν σε κάποιο παλιότερο. Π.χ. το Psychedelic Pill θυμίζει το Cinnamon Girl σε πιο hot edition. Το Walk like a Giant θυμίζει το Hey hey my my (ηλεκτρική version). O δίσκος εξάλλου ξεκινά με ένα 26λεπτο τραγούδι που λέγεται Drifting Back (πάω προς τα πίσω), με πρώτο στίχο Hey now now, hey now now. Είναι προφανές ότι υπάρχει κάποιο concept πίσω από αυτό. Ο Young δεν είναι ο τύπος που θα βγάλει ένα άλμπουμ ξεπέτα με ξαναζεσταμένες παραλλαγές παλιών του θεμάτων. Κάτι θέλει να πει εδώ. Η δική μου γνώμη είναι ότι Ο Γιανγκ ξέρει ότι κοντεύει 70 χρονών, έχει κάνει έναν τεράστιο κύκλο (35 στούντιο άλμπουμ), πέρασε και μια περιπέτεια υγείας από όπου βγήκε χάρη σε μια γερή δόση τύχης, οπότε τώρα αφενός πειραματίζεται απολύτως ελεύθερα (26 λεπτά τραγούδι; Ούτε ο Κιθ Τζάρετ να ήταν) αφετέρου κάνει αναδρομή στη ζωή του, για να δει και ο ίδιος τι ακόμη είναι valid από όλα όσα έκανε στην πολυετή πορεία του. Δεν συμμερίζομαι όσα λένε περί "επανάληψης". Εξάλλου ο δίσκος έχει έναν άλλο αέρα και feeling. Θυμίζει παλιές του δουλειές αλλά συνεχώς έχεις την αίσθηση ότι είναι το παλιό "κάπως αλλιώς". Και συμφωνώ ότι: Το θέμα είναι να τριπάρεις. Άμα δεν τριπάρεις αρχίζεις την κριτική... ;D Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε
Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο
Δημιουργήστε λογαριασμό
Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!
Δημιουργία λογαριασμούΣύνδεση
Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.
Σύνδεση