Song For Jenny

[blue]

Πάρα πολύ όμορφο ως συνήθως και ως αυτό που είναι. Ο χώρος και οι εντάσεις μετράνε (αυτή τη στιγμή) για μένα ως άποψη ενώ η "μονοτονία" εξαρτάται από το πλαίσιο. Έχω πολλές θεωρίες για αυτό (:D) αλλά θα θυμίσω οτι τα 3' που κρατάει δεν θα φαίνονταν σε καμία περίπτωση μονότονα μέσα σε ένα δίσκο (ή καλύτερα σε μια αλληλουχία σκηνών). Όταν ακούμε ένα κομμάτι προς κρίση μάλλον η προσοχή μας είναι στραμμένη εκεί, ενώ δεν υπολογίζουμε οτι το κάθε πράμα ακούγεται στο χώρο και στο χρόνο του. Ίσως λοιπόν να με πέτυχε στη σωστή φάση :)

 

Αυτά, συμπληρωματικά να αναφέρω οτι ακούω με πολύ ενδιαφέρον κάθε επόμενο κλιπ σου και πάντα βρίσκω να υπάρχει "κάτι" που αξίζει την προσοχή μου.

[ndnikola]

Πολύ όμορφο! Τι κιθάρα ακούμε? Δώσε details :).

Α, και φωνή θα του πήγαινε, θαρρώ.

[Nestoras]

...το ότι είμαι υπέργηρος και περίεργος... 8) :P

Αυτό είναι, γιατί το κομμάτι είναι εξαιρετικό. Αδιαφορώ για τον "χώρο" που ή δεν καταλαμβάνει και άλλες λεπτομέρειες περί ηχογράφησης, και μένω στην ουσία της σύνθεσης (αλλά και της εκτέλεσης). ;)

[Jazzjoker]

Καταρχήν σας ευχαριστώ που ασχολείστε με την εκάστοτε "χαζομάρα" που μπορεί να με ταλαιπωρεί για μέρες και να με κάνει να κατεβάζω τα τηλέφωνα και να γίνομαι έγκλειστος στο σπίτι μου μέχρι να καταφέρω να αποτυπώσω υποφερτά αυτό που έχω στο κεφάλι μου. Αυτή είναι πάνω-κάτω η διαδικασία και δεν είναι και πολύ ευχάριστη.

 

Αυτό που λείπει από την παρουσίαση τέτοιων λιτών κομματιών είναι ότι πάνε παρέα με διάφορα συνοδευτικά (εικόνες, συναισθήματα, ήχους) τα οποία δεν περνάνε πάντα απέναντι και αυτό είναι απολύτως φυσικό. Δεν είμαστε όλοι στην ίδια διάθεση την ίδια στιγμή. Οπότε αντιλαμβάνομαι τη θέση του Μάραθον αλλά και όποιων άλλων το βρήκαν μονότονο. Εδώ, εμένα του ίδιου, τη μέρα που το έγραψα μου φαινόταν αριστούργημα και το επόμενο πρωί αδιάφορη σαχλαμαρίτσα.

 

Χαίρομαι που ο blue το έπιασε το νόημα ιδιαίτερα όσον αφορά τις εντάσεις. Η φυσαρμόνικα δεν είναι κατά λάθος τόσο χαμηλά και η φασαρία του δρόμου δυναμώνει επίτηδες στο τέλος. Για το χώρο, όπως αναφέρω και στο αρχικό ποστ, δεν μπορούσα να κάνω κάτι (πυκνωτικό μικρόφωνο μεγάλου διαφράγματος) οπότε δεν είναι και ακριβώς άποψη εφόσον δεν υπήρχε εναλλακτική. Πλην όμως κάπως λειτουργεί. Αν το έγραφα σε στούντιο δηλαδή, δε θα ήθελα απόλυτη ησυχία από πίσω. Ενδεχομένως μελετημένο background noise.

 

Φωνητικά δε θα μπουν. Είναι έτσι όπως είναι για συγκεκριμένο λόγο. Τα φωνητικά θα το έκαναν κάτι άλλο. Μπορεί και να γίνόταν καλύτερο ή και πιο ενδιαφέρον αλλά θα ήταν κάτι άλλο.

 

Nομιζω oμως οτι o double J σπανια ξαναπιανει κομματι αν το

χει τελειωσει.

 

Και όμως φίλτατε τζιβούρ, έχω αρχίσει να το κάνω. Εκτός των άλλων, έχω μπλέξει και σε διαδικασία επανα-ηχογραφήσεων σε παλιότερα κομμάτια. Εκεί να δεις ταλαιπωρία, κάτι ήξερα που δεν τα έπιανα  ;D. Είναι αναγκαίο όμως. Περισσότερα επ' αυτού στο εγγύς μέλλον.

 

Earendil, κάνε λίγο ακόμη κράτει. Με κυνηγάνε από το καλοκαίρι στη Μύκονο. Συνήθως γύρω στο Δεκέμβρη με αφήνουν ήσυχο. Θα σου πω πότε μπορείς.  ;D

 

Νομιζω οτι αν ημουν σκηνοθετης θα εβαζα αυτη τη μουσικη στο πλανο οπου ο ηρωας περπαταει με τα χερια στις τσεπες κλωτσωντας τα πεσμενα ξερα φυλλα...  :)

 

Ναι.

 

Νίκο, η κιθάρα είμαι μια Guild Gad 25 με εντεκάρες χορδές. Δεν παίζω σχεδόν ποτέ με πένα και αυτό το μέγεθος με έχει βολέψει πολύ. (that's what she said)

 

Αδιαφορώ για τον "χώρο" που ή δεν καταλαμβάνει και άλλες λεπτομέρειες περί ηχογράφησης, και μένω στην ουσία της σύνθεσης (αλλά και της εκτέλεσης).

 

Για να καταλάβεις την ανωμαλία μου, κατάφερα να το γράψω σχετικά καλά όταν είχα τη φαεινή ιδέα να βάλω στα σκουστικά, αντί για μετρονόμο, swing drums στα 160 bpm  ;D.

 

Σας ευχαριστώ και πάλι όλους για το feedback.

[fusiongtr]

Ρε συ Σπύρο είσαι τραγουδοποιός, τέλος.

Μου άρεσε υπερβολικά το κομμάτι.

 

Η ενασχόλησή σου με την σύγχρονη (πες την και jazz) αρμονία, σου έχει δώσει μεγάλη άνεση να περνάς πράγματα και να χειρίζεσαι εργαλεία, στο ροκ, στις μπαλάντες σου, παντού, ακριβώς επειδή το 'χεις, το γουστάρεις, και το παλεύεις το πράγμα συνθετικά.

Αναφέρομαι στην "αλλαγή" στο κομμάτι (0:48 - 0:54, και όπου αυτό επαναλαμβάνεται) που δίνει τρελό χρώμα και εναλλαγή αίσθησης.

 

Αν κάτι είναι "μονότονο" είναι το mood, αλλά νομίζω ότι έτσι το θέλεις.

Αυτό το μονότονο μελαγχολικό - σκοτεινό mood νομίζω ότι τελικά είναι ένα από τα βασικά στοιχεία σου και από άποψη έμπνευσης (έτσι αισθάνεσαι και αυτό το συναίσθημα σε κινητοποιεί σε γράψιμο).

 

Τέλος θα πω ότι εμένα μου θύμισε στυλιστικά (αν μπορούσα να βάλω στίχους και φωνή, προς τα εκεί θα ήταν) τον τρισμέγιστο Tom Waits στα πρώιμα χρόνια του.

 

Τι κιθάρα ακούμε? Δώσε details :).

Νικόλα εσύ ρωτάς, αλλά απαντώ στον Ανέστη, ότι επειδή ακούω τα κσύλα, μου φαίνεται για Guild η κιθάρα. ;D ;D ;D ;D

 

EDIT: Τι την είπες βρε Σπύρο την κιθάρα. Εγώ το έγραψα πριν σε διαβάσω (ακούς Ανέστη?). :D

[pericles]

Εμενα μ'εξιταρισε και αμεσως απο τις πρωτες νοτες μουρθε ο ρυθμος που ταιριαζει (4αρι καθαρο μου καθεται οχι swing που μπορει να εσπρωξε τον JJ ).Αρα το κομματι εχει μελλον και χωρο να δουλεψουν και οι μουσικοι πανω του .Προχωρα  8)

υ.γ.ολα τα παραπανω κατα την ταπεινη μου γνωμη 8)

[samy paraga]

Να γνωρίζει άραγε η Τζένη τι έμπνευση πρόσφερε? ;)

 

Υπέροχο σα σύνθεση και σαν εκτέλεση ,όταν μεγαλώσω ;D έτσι θα ήθελα να παίζω κιθάρα .

 

Το άκουσα με κάτι ψιρούλες ακουστικά απ το νετμπουκ και πριν ξεκινήσεις να παίζεις κιθάρα για λίγα δεύτερα ακούγεται εμφανώς φύσημα ...................τελευταία επειδή ψιλοδοκιμάζω τρόπους εγραφής με μικρόφωνα ,διαπίστωσα πως κατεβάζωντας την ένταση εισόδου του σήματος έχω μεν χαμηλή στάθμη εγγραφής,αλλά καθόλου φυσήματα και ήχους από το περιβάλλον .Το πρόβλημα μετά εντοπίζεται στο αδύναμο σήμα και πως να το διαχειρηστείς ψώφιο όπως βγαίνει  ;D

 

Μήπως θα έπρεπε να δοκιμάσεις λίγο πιο χαμηλή στάθμη εισόδου του σήματος?............λέω εγώ τώρα ο αδαής ,μπας και ψαρέψω καμιά άποψη επί του θέματος, καθότι ξεκίνησα παλιότερα με τσίτα και άκουγα στις εγγραφές μου από σκυλιά ,τηλέφωνα να χτυπούν ,μέχρι και τη γειτόνισσα που μίλαγε στο τηλέφωνο με τον άντρα της  ;D.

 

Μπράβο σου και πάλι  ;)

[Jazzjoker]

Τέλος θα πω ότι εμένα μου θύμισε στυλιστικά (αν μπορούσα να βάλω στίχους και φωνή, προς τα εκεί θα ήταν) τον τρισμέγιστο Tom Waits στα πρώιμα χρόνια του.

 

Λες να συμπεριληφθεί σε συλλογή "Jazzjoker: The early years Vol 1" σε καμιά τριανταριά χρόνια  ;D; Η αλήθεια είναι ότι ο Waits είναι τεράστια επιρροή και από τότε που τον πρωτοάκουσα, πολλά χρόνια πριν, τίποτα δεν είναι το ίδιο πια. Σε ευχαριστώ πολύ Στράτο.

 

Εμενα μ'εξιταρισε και αμεσως απο τις πρωτες νοτες μουρθε ο ρυθμος που ταιριαζει (4αρι καθαρο μου καθεται οχι swing που μπορει να εσπρωξε τον JJ )

 

Ναι Περικλή, 4άρι είναι. Απλώς για κάποιο λόγο με βόλεψε να ακούω τύμπανα 4/4 με swing feel για να το γράψω.

 

τελευταία επειδή ψιλοδοκιμάζω τρόπους εγραφής με μικρόφωνα ,διαπίστωσα πως κατεβάζωντας την ένταση εισόδου του σήματος έχω μεν χαμηλή στάθμη εγγραφής,αλλά καθόλου φυσήματα και ήχους από το περιβάλλον .Το πρόβλημα μετά εντοπίζεται στο αδύναμο σήμα και πως να το διαχειρηστείς ψώφιο όπως βγαίνει  ;D

 

Αυτό είναι το πρόβλημα Δημήτρη. Αν έχεις πολύ χαμηλή είσοδο, πρώτον κινδυνεύεις να μην "πάρεις" το χρώμα του μικροφώνου και δεύτερον, προφανώς πρέπει να δυναμώσεις το κανάλι μετά αρκετά. Οπότε φαντάζομαι και ο όποιος μικρός θόρυβος, θα δυναμώσει κι αυτός.

 

Σε ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια.

[nasokosm]

Πολύ ωραίο μες την απλότητά του, αυτή η Jenny..σου πάει.

 

Αν μπλέξεις και με ηχογράφηση το χανεις το παιχνίδι,βρες καποιον να κάνει τον ηχολήπτη ξαλαφρώνεσαι και γράφεις μουσική καλύτερα :D

[kbasilis]

Πολύ ωραίο μες την απλότητά του,

 

+1