Το μελλον της μουσικης...

[pastelius]

Το μελλον της μουσικης ειναι ολοι οι -μη-παρωπιδιασμενοι μουσικοι...

@akis:το post ου ηταν λιγο ακυρο,οφειλω να ομολογησω και χωρις

καμια σχεση με το θεμα...Αλλα καθε γνωμη ειναι σεβαστη!

Αληθεια τωρα,μιλαω κι εγω με τον θεο...Ολο λαλακιες μου λεει του στυλ "τι θα κανα χωρις εσενα"και τετοια...Ουφ

[akis_]

και εμενα τις προαλλες αυτο μου έλεγε: ποσο τυχερός ειμαι που έχω τον pastelius και τι θα έκανα χωρις αυτον(ε). :lol:

in topic τωρα γιατι ξεφύγαμε:

το μελλον της μουσικης προβλέπεται ζοφερο,δυσοιωνο και ρημαδιασμένο και αφου τα πάντα καταρρέουν(ε) και οδηγούνται(νε) στην ανυπαρξία ποιος χέστηκε για το μελλον της μουσικής?εχω προβλημα με την λεπτη E χορδή μου δειξτε κατανόηση.

[pastelius]

το μελλον της μουσικης προβλέπεται ζοφερο' date='δυσοιωνο και ρημαδιασμένο και αφου τα πάντα καταρρέουν(ε) και οδηγούνται(νε) στην ανυπαρξία ποιος χέστηκε για το μελλον της μουσικής?[/quote']

Εχεις πολλα δικια...Αλλα εγω δεν χεστηκα για το μελλον της.Την αγαπω,την αγαπω την αγαπω...Με τη μουσικη μας θα παμε μπροστα τον κοσμο!

[not_guilty]

Μερικές σκόρπιες και μη-οργανωμένες σκέψεις:

 

Πιστεύω ότι η μουσική (όπως όλες οι τέχνες) αφορά πολύ λίγους ανθρώπους. Είναι μία μόδα τα τελευταία 30-40 χρόνια να ακούνε όλοι μουσική' date=' κυρίως επειδή υπάρχουν οι τεχνολογίες που το επιτρέπουν, αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτε - κάποια στιγμή θα ξεθυμάνει αυτή η μόδα και θα μειωθεί πολύ το ποσοστό των ανθρώπων που θα ασχολείται με αυτή την υπόθεση. Όταν γίνει αυτό, θα ξακαθαρίσει η όλη φάση και θα μείνουν στο χώρο μόνο εκείνοι που τους ενδιαφέρει πραγματικά.

 

Ήδη στις μέρες μας ο κόσμος που ακούει μουσική είναι πολύ λιγότερος από όσους άκουγαν τη δεκαετία του 60 ή του 70. Σήμερα, ο κόσμος έρχεται κυρίως σε επαφή με οπτικοποιημένο υλικό (τηλεοπτικά προγράμματα, κινηματογραφικές ταινίες και βίντεο-κλιπ), αλλά πόσους ξέρετε που κάθονται μπροστά στα ηχεία (έστω) για να απολαύσουν μουσική ΧΩΡΙΣ τη συνοδεία οπτικού υλικού; Εγώ ξέρω μόνο εμένα, εδώ και μερικά χρόνια.

 

Ο λόγος που νομίζουμε μερικές φορές ότι η μουσική έχει φτάσει σε ένα τέλμα, είναι ακριβώς εξαιτίας της εκτεταμένης χρήσης της σε μη-μουσικές εφαρμογές, όπως τα τηλεοπτικά προγράμματα. Σκεφθείτε το: ένας τηλεοπτικός σταθμός λειτουργεί 24/7 και όλη αυτή την ώρα εκπέμπει ήχο (γενικώς) και μουσική (ειδικώς). Που στην ευχή θα βρεθεί υψηλής ποιότητας υλικό που θα μπορούσε να καλύπτει όλο αυτό το χρονικό εύρος: θα ήταν υποχρεωμένοι να παίζουν συνέχεια τα ίδια και τα ίδια, αλλά έχουν επιλέξει κάτι απλούστερο και φθηνότερο: έχουν βρει λαλάκες που απλώς παίζουν τα ίδια και τα ίδια - μόνο τα χτενίσματα και τα μπούτια αλλάζουν.

 

Μάλιστα, επειδή οι ιθύνοντες των τηλεοπτικών σταθμών έχουν τις δικές τους απόψεις για το πόσο βλαμμένοι είμαστε, δεν επιλέγουν να μας δείχνουν Μότσαρτ (π.χ.) αλλά τον Νίνο. Ε, αν έρχεται κανείς σε επαφή με αυτή τη φάση συχνά, στο τέλος θα συχαθεί τη μουσική αλλά και τα άντερά του.

 

Περισσότερες σκέψεις (ίσως) αργότερα.[/quote']

 

 

Πολύ σωστά... Δεν συμφωνούμε πάντα αλλά στην παραπάνω σκέψη σου συμφωνώ απόλυτα....

[not_guilty]

παντα πιστευα οτι οι ακολουδιες στις νοτες ειναι καπου εκει και απλως εμεις τις ανακαλυπτουμε..εχω αυτη την αισθηση σε πολλα κομματια που ακουω δεν ξερω αν το εχετε νιωσει και εσεις...παντως γενικα η μουσικη δεν παει και πολυ καλα παμε ολοενα σε πιο φτηνες παραγωγες και γενικως η ποιοτητα πεφτει συνεχως και τα εσοδα ακομα και για τα μεγαλα ονοματα επισης αν και ο εξοπλισμος γινεται προσβασιμος σε περισσοτερους η δημιουργικοτητα πεφτει αντιστροφως αναλογα... :cry:

 

 

Υπάρχει τόση πολύ μουσική που θες 300 χρόνια για να την ακούσεις μια φορά.. ( και πάλι κάτι θα σου φύγει)

 

ναι ζούμε σε μια εποχή εμπορευματοποίησης και μάλιστα η αγορά δεν τα πάει και τόσο καλά...ok σύμφωνοι αλλά θα ήθελα μια ζωή ολόκληρη για να εντρυφύσω στο Ρεμπέτικο, να ξέρω και να παίζω και να την ψάχνω με μια μουσική όλη μου την ζωή, να μαθαίνω την ιστορία της, τους εκπροσώπους και τον βίο τους και να περνάω τις ώρες μου μέσα απο τον κόσμο του Ρεμπέτικου, κουβαλόντας μαζί μου ένα κομμάτι απο όλες αυτές τις νότες, εικόνες, μηνύματα, λόγια, συναισθήματα, τρόπο ζωής και μεταλαμπαδεύοντας το στις επόμενες γενιές...

 

πόσο μάλλον για την southern rock, την Reqqea, την electronic (πολύ πιο νέα αλλά θα έφτανα σε βαριά γεράματα-αν την είχα βγάλει καθαρή με τα Drugs) ...τεσπα χαλαρώνουμε .... και πάμε

 

Η μουσική είναι μία και δεν είναι κανενός....Το που πάει συμβολίζει το που πάμε και αν μερικοί βλέπου το ποτήρι μισοάδειο εγώ το βλέπω μισογεμάτο... και ναι καταλαβαίνω τον Sonicspot για αυτά που λέει πρέπει όμως να σκεφτεί ότι υπάρχει πάρα πολύ μουσική ακόμα για να ψάξεις.. Το έχω ξαναπεί, είναι σαν την παραλία ένα πράγμα... μαλακία να πηγαίνεις συνέχεια στην ίδια -ειδικά όταν είσαι Έλληνας, όπου η ακτογραμμή σου είναι όσο η μισή Αφρική......)

 

 

Σημασία είναι τι σχέση έχεις με την μουσική, αν έχεις ακούσει και ξανακούσει μια σκηνή και δεν βγαίνει κάτι το συναρπαστικό, παρά μόνο μια φορά τα 3 χρόνια όπως οι πιο πολλοι απο εμάς* τότε υπάρχει κορεσμός...Αν όμως ακούμε πολλές σκηνές (στις ίδιες ώρες ακρόασης) σίγουρα στατιστικά θα βρεθούν πολλά περισσότερα να μας συναρπάσουν και να μας γοητεύσουν και αυτό είναι το ζητούμενο..

 

*εμας γιατί και εγώ δεν τα ακολουθώ όλα αυτά πάντα κολλάω σε μία η σε δύο μουσικές σκηνές .. ...

 

¶σχετο η Μαλακία γράφεται με Μ και όχι με Λ, Σ, Τ.

το ίδιο ο Μαλάκας κτλ...

 

Πιστέυω ότι σε μια χώρα όπου είμαστε διεθνώς γνωστοί με την λέξη ΜΑΛΑΚΑΣ... σε σημείο που μαγαζί στην αγγλία να λέγετε the malakas corner παρά την ονομασία του επειδή σύχναζαν έλληνες.. θα έπρεπε να μην λογοκρίνουμε την λέξη αυτή όταν αυτή δεν χρησιμοποιείτε για προσβλητικούς λόγους...π.χ. Είστε όλοι ΜΑΛΑΚΕΣ ας πούμε,,,,

[BRAIN]

όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχει μουσική, συναίσθημα, λόγος, έκφραση, άρα και μέλλον.

 

"Η ίδια η μουσική από μόνη της είναι αυτή που σε καλεί πάντα Να ανοιχτείς να απλωθείς σ` ένα σύμπαν που όλο διαστέλλεται και υπό αυτή την έννοια δεν επιδέχεται ετικέτες και δεν υπόκειται σε περιορισμούς."

Τ.Γ.

brain