Το πείραμα με τον βιολιστή στο μετρό της Ουάσινγκτον

[manosx]

Δεν μπορώ να καταλάβω ποια αντίδραση περίμεναν. Να αφήσει ο κόσμος τη δουλειά του, να τον σηκώσει στα χέρια, να κατέβουν σε πορεία και να ανατρέψουν το κατεστημένο;

 

Κάποτε στο τρένο είχα πετύχει έναν ακορντεονίστα, σε μια γωνιά του σταθμού καλή ώρα, σαν τόσους άλλους ζητιάνους, με τη διαφορά ότι έπαιζε με εκπληκτική ταχύτητα και ΑΛΑΘΑΝΣΤΑ το Passacaglia & Fugue in C minor του μεγάλου. Τι θα μπορούσα να κάνω; Κοντοστάθηκα για λίγο, διαπίστωσα ότι πρόκειται για μουσικό απολύτως κορυφαίου επιπέδου, και συνέχισα την πορεία μου.

 

 

Ο ίδιος ο Χέντελ βάρεσε 3 εγκεφαλικά λόγω οικονομικών καταστροφών, ο Μότσαρτ έτρεχε σα το ζητιάνο να βρει μια θεσούλα να βολευτεί στη Βιέννη, ο Μπαχ έτρωγε στη μάπα τον κάθε μ****κα που του έβγαζε την πίστη ανάποδα για να θρέψει την οικογένειά του... Welcome to the real world.  

[bloody_sunday]

Δεν μπορώ να καταλάβω ποια αντίδραση περίμεναν. Να αφήσει ο κόσμος τη δουλειά του, να τον σηκώσει στα χέρια, να κατέβουν σε πορεία και να ανατρέψουν το κατεστημένο;

 

Φυσικά και όχι... μια στιγμιαία εκδήλωση ενδιαφέροντος πέρα από την παγερή "δεν-υπάρχεις-καν" αδιαφορία, η οποία συμβαίνει όχι μόνο σε καλλιτεχνικές εκφράσεις του δρόμου αλλά ακόμη κι όταν εκεί ένας συνάνθρωπος έχει ανάγκη.

[sfaku]

Με εκπλήσσει η άρνηση και επιφύλαξη απέναντι στο όλο εγχείρημα.

 

Υποθέτω ότι προέρχεται από το γεγονός ότι πολλοί συμφορουμίτες είδαν μόνο το βίντεο, αλλά δεν έχεις πλήρη εικόνα αν δεν διαβάσεις το άρθρο.

 

Δεν περιέχει κλισέ συμπεράσματα. Ούτε προσπαθεί να πει τους Αμερικάνους κατώτερους, αμόρφωτους και βλάκες (εξάλλου Αμερικάνος είναι ο ίδιος και αυτοί είναι το κοινό του), ούτε απαιτεί να ξεκινήσει η πολιτιστική επανάσταση νο 2.

 

Στην πραγματικότητα δεν καταλήγει σε κανένα συμπέρασμα. Καταλήγει σε μια ενδιαφέρουσα ερώτηση: "μήπως η ζωή μας είναι πολύ γρήγορη και χάνουμε απολαύσεις;".

 

Απλώς ο δημοσιογράφος έντυσε την αναρώτησή του με περισσότερες (καλογραμμένες) λέξεις.

 

Και κυρίως χρησιμοποίησε ένα πρωτότυπο στήσιμο, με δημιουργική χρήση σύγχρονων μέσων όπως το βίντεο και το ίντερνετ, για να υπογραμμίσει την αναρώτηση αυτή.

 

Πρόσθεσε και μερικές πινελιές ενδιαφέροντος storytelling σε κάποια σημεία (όπως η ιστορία του Στραντιβάρι του Μπελ ή το πώς ανακάλυψαν οι γονείς του το ταλέντο του γιου τους) και έτσι έκανε το κείμενό του ζουμερό -και τσάκωσε κι ένα Πούλιτζερ.

 

Δεν διεκδικεί επιστημονικές δάφνες ούτε λέει κάπου ότι βρήκε την απόλυτη αλήθεια, είναι απλώς ένα ωραία διανθισμένο κείμενο γνώμης σε μια από τις πιο διάσημες εφημερίδες στον κόσμο.

 

[LK]

 

 

Δεν περιέχει κλισέ συμπεράσματα. Ούτε προσπαθεί να πει τους Αμερικάνους κατώτερους, αμόρφωτους και βλάκες (εξάλλου Αμερικάνος είναι ο ίδιος και αυτοί είναι το κοινό του), ούτε απαιτεί να ξεκινήσει η πολιτιστική επανάσταση νο 2.

 

Στην πραγματικότητα δεν καταλήγει σε κανένα συμπέρασμα. Καταλήγει σε μια ενδιαφέρουσα ερώτηση: "μήπως η ζωή μας είναι πολύ γρήγορη και χάνουμε απολαύσεις;".

 

Απλώς ο δημοσιογράφος έντυσε την αναρώτησή του με περισσότερες (καλογραμμένες) λέξεις.

 

Και κυρίως χρησιμοποίησε ένα πρωτότυπο στήσιμο, με δημιουργική χρήση σύγχρονων μέσων όπως το βίντεο και το ίντερνετ, για να υπογραμμίσει την αναρώτηση αυτή.

 

Πρόσθεσε και μερικές πινελιές ενδιαφέροντος storytelling σε κάποια σημεία (όπως η ιστορία του Στραντιβάρι του Μπελ ή το πώς ανακάλυψαν οι γονείς του το ταλέντο του γιου τους) και έτσι έκανε το κείμενό του ζουμερό -και τσάκωσε κι ένα Πούλιτζερ.

 

Δεν διεκδικεί επιστημονικές δάφνες ούτε λέει κάπου ότι βρήκε την απόλυτη αλήθεια, είναι απλώς ένα ωραία διανθισμένο κείμενο γνώμης σε μια από τις πιο διάσημες εφημερίδες στον κόσμο.

 

 

Yep...συμφωνώ.

 

Εγώ δεν έχω καμία ένσταση με το πείραμα , πέστε το όπως θέλετε.

 

Τουναντίον, συμφωνώ και επαυξάνω  με το όλο εγχείρημα, υπό την έννοια ότι με ενδιαφέρουν  πολύ οι αντιδράσεις του κόσμου σε συγκεκριμένα ερεθίσματα , και ένα από αυτά ήταν και του video.

 

Εδώ η αντίδραση ήταν η κατ' εμέ αναμενόμενη, αλλά και πάλι δεν σημαίνει τίποτα.

 

 

 

[manosx]

Ορίστε ωραίο πείραμα και Interactive, πρωτότυπο, που αφορά και την υγεία του κόσμου.

 

 

 

 

66% διαφορά έκανε, not bad... Αλλά αυτό βάζει τον κόσμο να συμμετέχει, δεν περιμένει να τρελαθεί ο κόσμος με έναν βιολιστή, θα μου πεις οι κορυφαίοι βιολιστές δεν είναι και a dime a dozen... Μπααα, ποιόν κοροιδεύω, έτσι όπως έχει ξεφτιλιστεί η μουσική a dime a dozen είναι, ποιός τη γ***ει και τη μουσική, 250 χρόνια μετά ακόμα η chaconne είναι το pinnacle, αλλά δεν πειράζει, έχουμε τα μαλλιά- κατσαρόλα των beatles και τα χοντρά μπούτια της Nicky minaj, αν έβγαιναν αυτoι στη στάση θα είχαμε νεκρούς, τι να κλάσει και ο βιολιστής, να πάει ο Κωνσταντάρας να του το σπάσει το Στραντιβάριους και να τον κάνει ηλεκτρολόγο τον αχαΐρευτο. 

[LK]

Και όμως , και με το αρχικό πείραμα, βγάζεις επιβεβαιώνεις ένα συμπέρασμα.

Ότι και ο Θεός θέλει διαφήμιση. ;D ;D ;D ;D ;D ;D

 

Κατά τα άλλα, το πείραμα που πόσταρες, δεν θέλω να το σχολιάσω, γιατί αγγίζει ευαίσθητες χορδές μου, και θα δυσκολευτώ να αποφύγω να γίνω προσβλητικός  ;D ;D ;D ;D. 

(εννοώ για τους (αρτιμελείς) χρήστες κυλιόμενων κλιμάκων, ανελκυστήρων, οχημάτων για να πάνε να πάρουν τσιγάρα κ.λ.π. )

 

[sfaku]

Ορίστε ωραίο πείραμα και Interactive, πρωτότυπο, που αφορά και την υγεία του κόσμου.

Ωραίο spot. Ήμουν βέβαιος ότι θα δω λογότυπο VW στο τέλος.

 

Αλλά ούτε αυτό είναι επιστήμη, διαφήμιση είναι. Δεν υπάρχει "βάθος" στα παρεχόμενα στοιχεία, αλλά ομολογουμένως πολύ έξυπνο επιστημονικοφανές πακετάρισμα.

 

[AndyC]

Το είχα δει και τότε, το είδα και τώρα.

Τα σπάει ως παρατήρηση, αλλά μέχρι εκεί πιστεύω.

Δλδ, ένα μήνα να έχεις ζήσει στις ΗΠΑ (και όχι στο Williamsburgh της Virginia...) αλλά σε οποιοδήποτε αστικό κέντρο, θα δεις πως το Αμερικάνικο κοινό, μονο εκπαιδευμένο δεν είναι ως προς την κλασσική (και γενικότερα τη μουσική θα έλεγα)...

Εδώ, αν δεις το "When The Music Dies" καταλαβαίνεις πως η πλειοψηφεία των, κάτω των 20 ετών ατόμων δεν έχουν καν ακουστά ανθρώπους σαν τον Dylan, θα ξέρουν τον βιολιστή?...

 

Επιπροσθέτως, κάτι τέτοιο από μόνο του δεν λέει κάτι.

Δλδ, όταν πας σε μία συναυλία, οποιουδήποτε είδους, πας με την προδιάθεση να δεις κάτι συγκεκριμένο.

Εκ των προτέρων εννοώ, δεν θα το αγνοήσεις.

Όταν όμως δεν είσαι σε αυτή τη διάθεση και ειδικά όταν είσαι καθ' οδόν, λογικό είναι να το προσπεράσεις.

Σε πόσους έχει τύχει να είναι στο μετρό/αυτοκίνητο, καθήμενοι ακούγωντας mp3/ράδιο, να έχει αλλάξει το κομμάτι ή ο σταθμός λόγω παρασίτων και να μην έχουν πάρει χαμπάρι τπτ...

Εκείνη την ώρα δεν εστιάζεις ακουστικά την προσοχή σου κάπου, γιατί απλά δεν είσαι σε αυτή την κατάσταση.

Η προσοχή σου είναι στο να μπεις στην τάδε είσοδο, να αλλάξεις γραμμή εκεί, να πας γρήγορα από τις κυλλιόμενες για να μην αργήσεις στη δουλειά κλπ...

Προσωπικά το ίδιο μπορεί να έκανα, μιας και δεν είμαι και φαν του είδους.

 

Και μια απορία.

Θα είχαμε την ίδια εικόνα αν στηνόταν στο ίδιο σημείο, αλλά σε άλλη ώρα και μέρα?

Π.χ. πριν από αργία ή κάποια γενικώς μη εργάσιμη επόμενη μέρα και σε ώρα που βγαίνουν όλοι έξω για βόλτα...

Ρεπερτοριακά κρίνοντας, δεν πιστεύω πως θα βλέπαμε ΤΗΝ διαφορά, αλλά δεν πιστεύω πως θα ήταν το ίδιο χάλι.

Στην τελική κανένα "πείραμα" δεν μας οδηγεί σε αποτέλεσμα χωρίς επανάληψη/επαλήθευση και σε διαφορετικές (η τουλάχιστον παρεμφερής) συνθήκες.

[trolley]

Όχι ακριβώς. Όταν πραγματοποιείται ένα πείραμα, υπάρχει εκ των προτέρων μια υπόθεση (η "μηδενική") βασισμένη στην πρόβλεψή μας και στην ήδη πραγματοποιηθείσα έρευνα επ'αυτού ως ευρέως αποδεκτή θεωρία, την οποία υπόθεση απορρίπτουμε ή δεχόμαστε στατιστικά βάσει των παρατηρήσεων.

 

Αυτό ισχύει μόνο στις περιπτώσεις όπου δεν υπήρχαν παρατηρήσιμα και αξιολογήσιμα στοιχεία την περίοδο της διαμόρφωσης της (υπό εξέταση) θεωρίας/υπόθεσης (όπως π.χ. στο ζήτημα με τις μαύρες τρύπες του διαστήματος).

 

Στη συγκεκριμένη περίπτωση (ή στο περιβόητο ψευδο-παράδειγμα του Νεύτωνα με το μήλο), τα παρατηρήσιμα στοιχεία είναι διαθέσιμα από την αρχαιότητα, εκτός αν νομίζεις ότι ο συγκεκριμένος είναι ο πρώτος ταλαντούχος άνθρωπος που στάθηκε στο μέσον μίας μάζας ανθρώπων που βρίσκεται εκεί για ΑΛΛΗ δουλειά. Με αυτή την έννοια, και δεδομένου ότι είναι ηλίου φαεινότερο ότι θα αγνοηθεί, πείραμα θα χρειαζόταν ΜΟΝΟΝ αν υπήρχαν πολύ ειδικοί λόγοι για να πιστεύουμε ότι θα ισχύσει κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που έχει καταγραφεί στη συλλογική κοινή εμπειρία.

 

Ειδική μνεία χρειάζεται αυτό:

 

Καταλήγει σε μια ενδιαφέρουσα ερώτηση: "μήπως η ζωή μας είναι πολύ γρήγορη και χάνουμε απολαύσεις;".

 

Δηλαδή στην Ικαρία, αν ο συγκεκριμένος τύπος έβγαινε να παίξει σε ένα δρομάκι την ώρα που οι άλλοι κοιμούνται (ή γευματίζουν), θα του έδινε κάποιος σημασία; Μπα.

 

 

[comealot]

Εμένα πάντως μου θυμίζει λίγο το παρακάτω πείραμα:

(καλύτερα μην διαβάσετε το σχόλιο κάτω απο το βίντεο πριν το δείτε...)

 

 

Και βέβαια το σημαντικό στοιχείο είναι η επιλεκτική προσοχή εδώ. Στο συγκεκριμένο πείραμα οι μισοί άνθρωποι δεν βλέπουν τον... γορίλα!  ;) Θα περιμέναμε να κρίνουν την αξία του μουσικού όταν σαφέστατα η προσοχή τους είναι αλλού (πχ να προλάβουν το συρμό);

 

Για την ακρίβεια, το πέτυχες τέλεια.

 

Και τα 2 πειράματα, αυτό με τον γορίλα και αυτό με τον βιολιστή, είναι του ίδιου σκοπού.

 

Υπάρχει και ένα βιβλίο, The Invisible Gorilla λέγεται, που έχει να κάνει με το πόσο 'λογικοί' ή παρατηρητικοί είναι πραγματικά οι άνθρωποι, ιδίως όταν τους τραβάει κάτι άλλο την προσοχή (όπως οι πάσες στο Gorilla Experiment ή το να φτάσουν στον προορισμό τους όσο αφορά τον βιολιστή).