Το πείραμα με τον βιολιστή στο μετρό της Ουάσινγκτον

[gdevelek]

ενώ σημειώνεται πως οι αμερικάνικες συναυλίες του τύπου ήταν άνετα sold out με αστρονομικά εισιτήρια.

 

Πιστεύεις πως όσοι πήγαν στις συναυλίες, αλλά και σχεδόν όλοι οι κάπως "κουλτουριάρηδες" της περιοχής που έχουν σχέση με κλασσική μουσική, βρίσκονται έξω από το σπίτι τους στις 7:50, και μάλιστα παίρνουν το μετρό για να πάνε στη δουλειά τους;

 

Άλλος ένας λόγος που πιστεύω πως το πείραμα είχε εξασφαλισμένο (αρνητικό) αποτέλεσμα από τη σχεδίασή του.

 

Αν ήθελαν σωστό πείραμα, ας τον έβαζαν να παίξει σε κάποιο πολυσύχναστο δρόμο της Georgetown, ένα Σάββατο στις 20:00. Όταν και όπου οι κάτοικοι της  W-DC βγαίνουν βόλτα.

 

 

[bloody_sunday]

Πιστεύεις πως όσοι πήγαν στις συναυλίες, αλλά και σχεδόν όλοι οι κάπως "κουλτουριάρηδες" της περιοχής που έχουν σχέση με κλασσική μουσική, βρίσκονται έξω από το σπίτι τους στις 7:50, και μάλιστα παίρνουν το μετρό για να πάνε στη δουλειά τους;

 

Φυσικά. Το να αποφεύγει οποιοσδήποτε (από χαμηλά αμειβόμενες εργασίες μέχρι πολύ ψηλά) τα μποτιλιαρίσματα για να πάει στην δουλειά στην ώρα του είναι κάτι που έχω παρατηρήσει άπειρες φορές σε διάφορες μεγαλουπόλεις του κόσμου.

 

Θα πω επίσης πως έχω βρεθεί σε παρόμοιο σκηνικό ένα χειμωνιάτικο απόγευμα στην αγορά του Covent Garden του Λονδίνου, με μια όμορφη κοπέλα που έβαλε στο φορητό cd player της ένα backing track από όπερα και τραγούδησε με μπρίο και υπέροχη φωνή. Μάγεψε κι εμένα, και τρεις φίλους που έχουν τόση σχέση με την κλασσική όσο η Πάολα με τον Ζαν Λυκ Γκοντάρ. Σύντομα μάζεψε πολύ κόσμο που έσπευσε να της αφήσει χρήματα στο καπελάκι της. Η διαφορά όμως εκεί ήταν πως μιλάμε για κοινό με εντελώς διαφορετική κουλτούρα, background και προδιάθεση, και με την ευχέρεια να της αφιερώσει χρόνο, κάτι που επηρεάζει σίγουρα το αποτέλεσμα.

 

Πάντως, δεν ξέρω σε εσάς αλλά σε εμένα η παρομοίωση με το Koyannisqatsi χτύπησε διάνα...

[gdevelek]

Οι ευκατάστατοι αμερικάνοι δεν αγαπούν τις δημόσιες συγκοινωνίες... Αποφεύγουν τις εργατικές τάξεις και κυρίως τους αστέγους και τους pan-handlers που πάντα συχνάζουν σε σταθμούς μετρό... Εξαίρεση η ΝΥ λόγω τεράστιου συνωστισμού.  Και οι upper-class αμερικανοι δεν βρίσκονται στο δρόμο στις 8 παρά 10... Έχουν χαλαρότερο πρόγραμμα. Σκέψου το λίγο...

[sfaku]

[Αυτό που έγραψα πέφτει πολύ κοντά σε ένα ποστ του bloody!]

 

Το πόσο πουλάει η κλασική μουσική δεν είναι η μόνη και αποκλειστική ένδειξη για το πόσοι Αμερικανοί εκτιμούν την κλασική μουσική καθαυτή, ούτε του πόσοι μπορεί να εκτιμούσαν μια καλή περφόρμανς κλασικής μουσικής, παρότι δεν είναι οι ίδιοι φανατικοί της μουσικής αυτής (τόσο ώστε να την αγοράζουν συχνά τουλάχιστον).

 

Εξάλλου στις ΗΠΑ εκτίθενται περισσότερο στην κλασική μουσική, σε επίπεδο κουλτούρας, οπότε έχουν περισσότερες προσλαμβάνουσες απέναντι σε αυτή, κατά ΜΟ πάντοτε, από εμάς.

 

Για μένα το δια ταύτα του πειράματος αφορά κυρίως τα εξής:

 

1) Στο Δυτικό κόσμο είμαστε πολύ βιαστικοί και αγχωμένοι για να παρατηρούμε επαρκώς το περιβάλλον μας και να του αφιερώνουμε όχι απλώς ένα πέρασμα των αισθήσεων αλλά μια πιο ευαίσθητη και βαθιά παρατήρηση. Το θίγει ο δημοσιογράφος εκεί που λέει ότι οι Αμερικάνοι είναι busy. Είναι σίγουρο ότι πολλά ωραία πράγματα μας ξεφεύγουν λόγω της ταχύτητας της καθημερινότητας.

 

Οι ωραίες γυναίκες (και γενικά οι ωραίοι άνθρωποι, ανάλογα με το φύλο του καθενός) είναι ίσως η μόνη εξαίρεση (Λάκη είσαι σοφός :D ), αλλά αυτό είναι εύλογο, αφού το ένστικτο της αναπαραγωγής ειναι πολύ πιο ισχυρό και low level από την ανάγκη για φιλοτεχνία και καλαισθησία.

 

2) Το perception είναι πολύ σημαντικό για την εκτίμησή μας απέναντι σε οτιδήποτε. Σε μία κοινωνία όπως οι ΗΠΑ (αλλά και η Δύση γενικότερα) που έχουμε μάθει ότι το καλό είναι μόνο το ακριβό, τότε κατά συνεπαγωγή το φτηνό είναι κακό, και το τζάμπα για πέταμα. Αυτό που μου δίνεται δωρεάν μέσα στο μετρό δεν μπορεί να αξίζει 5 λεπτά από τον πολύτιμο χρόνο μου, σκέφτεται ενδόμυχα ο μέσος περαστικός.

 

Είναι βέβαιο ότι πολλοί από αυτούς τους περαστικούς, θα έσκαγαν 200 δολάρια για να δουν τον ίδιο βιολιστή στο Μέγαρο της Ουάσιγνκτον, αν διάβαζαν π.χ. στην εφημερίδα ότι είναι παγκόσμιας κλάσης και ότι δεν πρέπει να χάσουν την παράστασή του. Διότι εκεί ξεκινούν από χέρι με το perception ότι πάνε να δουν κάτι το ειδικό, το εξαιρετικό και το ασυνήθιστο. Επομένως όχι μόνο δικαιολογείται η ακριβή τιμή, αλλά και αυτός που τα σκάει ψυχολογικά είναι προδιατεθειμένος να δικαιώσει την επιλογή του για ένα τόσο ακριβό εισιτήριο.

 

Φυσικά έχει πολλές και ενδιαφέρουσες προεκτάσεις αυτό το πείραμα.

 

[bloody_sunday]

@gdevelek: κανένας δεν μίλησε για upper-class ή αριστοκράτες Αμερικανούς (πήγαινε πίσω στο πρώτο ποστ). Μίλησε για working class, και με μερικούς από αυτούς καλά αμειβόμενους και έστω όχι ξένους προς το είδος.

[gdevelek]

@gdevelek: κανένας δεν μίλησε για upper-class

 

Μίλησα εγώ, γιατί τέτοιοι είναι όσοι έχουν μια κάποια σχέση με κλασσική μουσική, στις ΗΠΑ. (Στην Ευρώπη αυτό δεν ισχύει.) Το πείραμα, με πονηριά, τους εξαίρεσε, πρακτικά, από την υπόθεση, ώστε να καταλήξει στο θλιμμένο κούνημα του κεφαλιού μαζί με το απαραίτητο  "Τσ τσ τσ..."

[John Goumis]

 

 

  Και εγώ το ίδιο θα αντιδρούσα αν διέβαινα αυτό το σταθμό. Μου συμβαίνει μάλιστα, να περνάω μπροστά από πλανόδιους καλλιτέχνες, που χωρίς να είναι του βεληνεκούς του κύριου στο βίντεο, ήταν εξαιρετικοί αλλά παρόλαυτα εγώ έριχνα μια κλεφτή ματιά(το πολύ) και συνέχιζα το δρόμο μου.

 

  Κατα τη γνώμη μου, ορθώς οι άνθρωποι αντέδρασαν όπως αντέδρασαν, και ο τρόπος που αντέδρασαν δεν υποδεικνύει κάποια κατώτατη κουλτούρα, αχαριστία προς την τέχνη κ.τ.λ.

 

  Πέρα από τους λόγους που σωστά προαναφέρθηκαν, ότι πρέπει ο άνθρωπος να είναι στην σωστή του ώρα ή στον κατάλληλο ''βιολογικό ρυθμό'' για να απολαύσει κάτι ανώτερο,αλλά είναι και κάτι άλλο.

 

  Είναι σαν να έρχεται ένας πλασιέ ή να σε παίρνει τηλ. και να σου λέει αν θες να αγοράσεις την τάδε εγκυκλοπέδια ή το τάδε προϊόν. Ναι ρε φίλε,μπορεί η εγκυκλοπέδια να είναι η πιο έγκυρη του κόσμου, καλογραμμένη, συναρπαστική, με πηγές από τους πιο σημαντικούς επιστήμονες κ.τ.λ., άσε με όμως ρε γαμώτο, να σκεφτώ για ποιούς λόγους χρειάζομαι την εγκυκλοπέδια, αν έχω διαβάσει και άλλες και ξέρω ότι αυτή όντως μου κάνει, αν είμαι σε θέση να εκτιμήσω τις γνώσεις που μπορείς να μου προσφέρεις και ευχαρίστως να σου καταβάλλω το αντίτιμο, εφόσον η ανάγκη μου να ενημερωθώ, σε εκείνη τη χρονική στιγμή, υπερσκελίζει το χρηματικό αντίτιμο, ή τα λεπτά που κάθομαι να σε ακούσω. Μην μου δημιουργείς ανάγκες εκεί που δεν τις έχω (τουλάχιστον ακόμα). Οι ανάγκες μου θα δημιουργηθούν από μόνες τους. Και όταν ωριμάσουν οι συνθήκες, τότε ναι, θα σκάσω 100 ευρώ για την γαμ.. εγκυκλοπέδια ή για να ακούσω το γαμ.. το βιολί.

 

  Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες, οι πλανόδιοι δεν μπορούν να σου αποσπάσουν την προσοχή. Θα μπορούσε π.χ. το βιβλίο του πλασιέ να είχε να κάνει με τη δουλειά σου ή ένας καλλιτέχνης να έπαιζε ένα κομμάτι του Govan. Εκεί στα 1000 άτομα, τα 2 άτομα που κάνουν την ίδια δουλειά με σένα θα σταματούσαν, όπως επίσης και οι 2 νοιζάδες, που θα άκουγαν κάτι οικείο, αλλά όχι mainstream, και θα σταματούσαν επειδή δεν περίμεναν να ακούσουν κάτι τέτοιο στον συγκεκριμένο χώρο που βρίσκονται εκίνη τη στιγμή. Φυσικά στην περίπτωση που το βιβλίο αφορούσε κάποια άλλη δουλειά ή το κομμάτι που ερμηνεύοταν ήταν από κάποιο άλλο είδος μουσικής, τα άτομα αυτά δεν θα σταματούσαν, αντ'αυτού θα σταματούσαν άλλα 2 στα 1000, και ου το καθεξής...

[Miltos23]

το συμπερασμα ειναι οτι στο μετρο δεν βγαζεις λεφτα, καλυτερα στο μεγαρο μουσικης!!  ;D ;D

[trolley]

Συμφωνώ απόλυτα με τον gdevelek, ο οποίος απλά παραθέτει facts, άλλωστε. Συμπληρώνω ότι δεν βλέπω να υπάρχει κανένα πείραμα: πείραμα έχουμε όταν το αποτέλεσμα μίας διαδικασίας μας είναι άγνωστο. Ακόμη και ένα μικρό παιδί θα μπορούσε να προβλέψει με ικανοποιητική ακρίβεια τι θα γινόταν σε αυτή την περίπτωση.

 

 

[bloody_sunday]

Συμπληρώνω ότι δεν βλέπω να υπάρχει κανένα πείραμα: πείραμα έχουμε όταν το αποτέλεσμα μίας διαδικασίας μας είναι άγνωστο.

 

Όχι ακριβώς. Όταν πραγματοποιείται ένα πείραμα, υπάρχει εκ των προτέρων μια υπόθεση (η "μηδενική") βασισμένη στην πρόβλεψή μας και στην ήδη πραγματοποιηθείσα έρευνα επ'αυτού ως ευρέως αποδεκτή θεωρία, την οποία υπόθεση απορρίπτουμε ή δεχόμαστε στατιστικά βάσει των παρατηρήσεων.

 

 

Είναι σαν να έρχεται ένας πλασιέ ή να σε παίρνει τηλ. και να σου λέει αν θες να αγοράσεις την τάδε εγκυκλοπέδια ή το τάδε προϊόν. Ναι ρε φίλε,μπορεί η εγκυκλοπέδια να είναι η πιο έγκυρη του κόσμου, καλογραμμένη, συναρπαστική, με πηγές από τους πιο σημαντικούς επιστήμονες κ.τ.λ., άσε με όμως ρε γαμώτο, να σκεφτώ για ποιούς λόγους χρειάζομαι την εγκυκλοπέδια, αν έχω διαβάσει και άλλες και ξέρω ότι αυτή όντως μου κάνει, αν είμαι σε θέση να εκτιμήσω τις γνώσεις που μπορείς να μου προσφέρεις και ευχαρίστως να σου καταβάλλω το αντίτιμο, εφόσον η ανάγκη μου να ενημερωθώ, σε εκείνη τη χρονική στιγμή, υπερσκελίζει το χρηματικό αντίτιμο, ή τα λεπτά που κάθομαι να σε ακούσω. Μην μου δημιουργείς ανάγκες εκεί που δεν τις έχω (τουλάχιστον ακόμα). Οι ανάγκες μου θα δημιουργηθούν από μόνες τους. Και όταν ωριμάσουν οι συνθήκες, τότε ναι, θα σκάσω 100 ευρώ για την γαμ.. εγκυκλοπέδια ή για να ακούσω το γαμ.. το βιολί.

 

..."άει %&#σου κι εσύ κι ο γρύλλος σου!" :D :D