Το πείραμα με τον βιολιστή στο μετρό της Ουάσινγκτον

[theoctapus]

(όπως π.χ. στο ζήτημα με τις μαύρες τρύπες του διαστήματος).

 

Μ' αρέσει που διευκρινίζεις σε ποιές μαύρες τρύπες αναφέρεσαι.  ;D

 

Στην πραγματικότητα δεν καταλήγει σε κανένα συμπέρασμα. Καταλήγει σε μια ενδιαφέρουσα ερώτηση: "μήπως η ζωή μας είναι πολύ γρήγορη και χάνουμε απολαύσεις;".

 

Kate me, απόλυτα τετριμμένη και συνηθισμένη ερώτηση που κάνουμε εμείς οι δυτικοί όταν κοροιδεύουμε τον εαυτό μας με ψευδαισθήσεις αυτοκριτικής. Placebo ανθρωπιάς στιγμιαίας δράσης.

[sfaku]

Kate me, απόλυτα τετριμμένη και συνηθισμένη ερώτηση που κάνουμε εμείς οι δυτικοί όταν κοροιδεύουμε τον εαυτό μας με ψευδαισθήσεις αυτοκριτικής. Placebo ανθρωπιάς στιγμιαίας δράσης.

Καταλαβαίνω ότι αυτή είναι η άποψή σου, απλώς στο βάθος υποβόσκει μια διάθεση απαξίωσης συγκεκριμένων μορφών (αυτό)κριτικής.

 

Κατά τα άλλα, όπως διδάσκουν 3.000 χρόνια Ιστορίας:

Δύση=πρόοδος μέσα από την αυτοκριτική και τον αναστοχασμό.

 

Δηλαδή στην Ικαρία, αν ο συγκεκριμένος τύπος έβγαινε να παίξει σε ένα δρομάκι την ώρα που οι άλλοι κοιμούνται (ή γευματίζουν), θα του έδινε κάποιος σημασία; Μπα.

Δεν έχω την παραμικρή ιδέα τι θα γινόταν αλλά ούτε και ο αρθρογράφος νομίζω. Πουθενά δεν ισχυρίζεται ότι είναι σε θέση να κάνει προβλέψεις με οικουμενική ισχύ.

 

Δεν πρόκειται περί επιστημονικού πειράματος, για μια "δοκιμή" πρόκειται και για εντυπώσεις που γράφτηκαν επ' αυτής.

 

[theoctapus]

Κατά τα άλλα, όπως διδάσκουν 3.000 χρόνια Ιστορίας:

Δύση=πρόοδος μέσα από την αυτοκριτική και τον αναστοχασμό.

 

Δεν ξέρω αν αυτό διδάσκουν 3000 χρόνια Ιστορίας, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι το συγκεκριμένο ερώτημα δεν είναι αυτοκριτική, πάντα μέσα απ' τη δικιά μου οπτική και τουλάχιστον όπως συνήθως χρησιμοποιείται, γιατί προφανώς δεν μπορώ να αρνηθώ την πιθανότητα ότι κάποιος μπορεί να κάνει αυτήν την ερώτηση στον εαυτό του για τον ίδιο και να πράξει ανάλογα τα συμπεράσματα.

[sfaku]

Δεν ξέρω αν αυτό διδάσκουν 3000 χρόνια Ιστορίας

Η ιστορία της Δύσης είναι η ιστορία της αμφισβήτησης πραγμάτων που θεωρούνταν δεδομένα και η συνακόλουθη εξέλιξη.

 

[theoctapus]

Η ιστορία της Δύσης είναι η ιστορία της αμφισβήτησης πραγμάτων που θεωρούνταν δεδομένα και η συνακόλουθη εξέλιξη.

 

Τότε μάλλον εμείς εδώ δεν ανήκουμε στην Δύση.  ;)

[audiokostas]

Αμερικανιές για Πούλιτζερ  :P

Το ξανάδαμε το έργο.

 

Θέλεις πείραμα φίλε; Ωραία.

Βάλε τον σούπερ ντουπερ βιολιστή την πρώτη βδομάδα.

Βάλε την επόμενη σεμνά ενδεδυμένη την Alexandra Early

Βάλε και την Alexandra Parker "κατάλληλα" ενδεδυμένη την μεθεπόμενη.

Βάλε και τον David Garrett στο τέλος (μιας και θα πάμε Λονδίνο ;D)

Ίδιο ακριβώς ρεπερτόριο.

 

Σε Washington, Dallas, San Fransisco, Λονδινο, Παρίσι, Βιέννη, Πράγα, Αθήνα (ή κάνουμε πείραμα ή δεν κάνουμε παλιοτσίπη δημοσιογράφε) .

 

Και δείξε μου συμπεράσματα (και κέρδη).

Για όλους αυτούς τους ανά τον κόσμο "mid-level bureaucrats with those indeterminate, oddly fungible titles: policy analyst, project manager, budget officer, specialist, facilitator, consultant" που τολμούν και αψηφούν την τέχνη που πρόσφερε αφειδώς ο σκληρά εργαζόμενος δημοσιογράφος (αφού πήρε την έγκριση κάποιου manager που συμβουλεύτηκε κάποιον budget officer).

 

Να δεις πως θα χαρεί και ο Κυναίγειρος όταν αποδειχθεί δεν είναι το τι και πόσο το πουλάς αλλά πως.  ;D

Και άλλα χρήσιμα συμπεράσματα.... ;)

 

[bloody_sunday]

Αυτό ισχύει μόνο στις περιπτώσεις όπου δεν υπήρχαν παρατηρήσιμα και αξιολογήσιμα στοιχεία την περίοδο της διαμόρφωσης της (υπό εξέταση) θεωρίας/υπόθεσης (όπως π.χ. στο ζήτημα με τις μαύρες τρύπες του διαστήματος).

Κάνεις λάθος (don't even go there). Αυτό ισχύει σε κάθε πείραμα που πραγματοποιείται, και διαμορφώνει την επιστημονική του βάση πάνω στην οποία πρέπει να χτιστεί. Κανένα πείραμα δεν στήνεται αυθαίρετα σε γιούργια στυλ "για να δούμε τι θα γίνει" χωρίς ΒΑΣΙΜΗ πρόβλεψη για το αποτέλεσμα. Είναι στοιχειώδης αρχή.

 

Στη συγκεκριμένη περίπτωση (ή στο περιβόητο ψευδο-παράδειγμα του Νεύτωνα με το μήλο), τα παρατηρήσιμα στοιχεία είναι διαθέσιμα από την αρχαιότητα, εκτός αν νομίζεις ότι ο συγκεκριμένος είναι ο πρώτος ταλαντούχος άνθρωπος που στάθηκε στο μέσον μίας μάζας ανθρώπων που βρίσκεται εκεί για ΑΛΛΗ δουλειά. Με αυτή την έννοια, και δεδομένου ότι είναι ηλίου φαεινότερο ότι θα αγνοηθεί, πείραμα θα χρειαζόταν ΜΟΝΟΝ αν υπήρχαν πολύ ειδικοί λόγοι για να πιστεύουμε ότι θα ισχύσει κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που έχει καταγραφεί στη συλλογική κοινή εμπειρία.

Η null hypothesis στήνεται και δικαιολογείται λοιπόν αρκετά εύκολα αφού έχουμε αρκετά στοιχεία, αλλά πείραμα χρειάζεται για να τεθεί σε ένα αυστηρό πλαίσιο ελέγχου από πλευράς εγκυρότητας και στατιστικής δύναμης (για την οποία σε πληροφορώ πως οι ψυχιατρικές και κατά προέκταση ψυχολογικές έρευνες έχουν μερικούς από τους πιο αυστηρούς κανόνες). Φυσικά και πάλι υπενθυμίζω αυτό που έγραψα και πιο πριν: πως εδώ δεν υφίσταται πείραμα αλλά μια απλή δοκιμή που προσφέρει τροφή για σκέψη, και τίποτε παραπάνω - άλλο αν κάποιοι επιλέγουν να την αγνοούν, ή προσπαθούν να πείσουν και τους υπόλοιπους πως είναι ανάξια λόγου λίγο πριν την πετάξουν στα σκουπίδια.

 

Δηλαδή στην Ικαρία, αν ο συγκεκριμένος τύπος έβγαινε να παίξει σε ένα δρομάκι την ώρα που οι άλλοι κοιμούνται (ή γευματίζουν), θα του έδινε κάποιος σημασία; Μπα.

Πάνω σε τι βασίζεις την υπόθεσή σου?

[sfaku]

Τότε μάλλον εμείς εδώ δεν ανήκουμε στην Δύση.  ;)

Ούτε στο θέμα όμως, εδώ που τα λέμε  ;D

[theoctapus]

Ούτε στο θέμα όμως, εδώ που τα λέμε  ;D

 

Απλά δεν μπορούσα να κρατηθώ.  ;D

[trolley]

Μ' αρέσει που διευκρινίζεις σε ποιές μαύρες τρύπες αναφέρεσαι.  ;D

 

Εννίοτε, διευκρινήσεις είναι χρήσιμες.

 

Κάνεις λάθος (don't even go there). Αυτό ισχύει σε κάθε πείραμα που πραγματοποιείται, και διαμορφώνει την επιστημονική του βάση πάνω στην οποία πρέπει να χτιστεί. Κανένα πείραμα δεν στήνεται αυθαίρετα σε γιούργια στυλ "για να δούμε τι θα γίνει" χωρίς ΒΑΣΙΜΗ πρόβλεψη για το αποτέλεσμα. Είναι στοιχειώδης αρχή.

 

Η "βάσιμη" υπόθεση είναι ότι το άτομο αυτό θα αγνοηθεί υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες. Δεν κάνω κανένα λάθος, αλλά σου απαντώ διότι χαμογέλασα με αυτό το "don't go there", το οποίο είναι αναδρομική επίκληση της φημολογούμενης ανικανότητας του πλήθους να αντιληφθεί την επιστημονική μέθοδο. Ακόμη και αν υπήρχε τέτοια ανικανότητα (που δεν υπάρχει), εγώ ούτως-ή-άλλως δεν είμαι "πλήθος". Δες άλλωστε ότι η πλειοψηφία των συμμετεχόντων συμφωνούν για το ηλίθιο του σκεπτικού αυτού του "πειράματος".