Υπάρχει (γενικά) καχυποψία προς τα νέα μέλη?

[BillTrantos]

Όπως λέγει και ο Μάνος….

Και τα δύο ικανοποιούν το αίσθημα της πείνας.

Άλλοι το βλέπουν σα διαδικασία επιβίωσης και άλλοι σαν ιεροτελεστία.  

 

Απλά , το πιο γκουρμέ , μπορεί να είναι δήθεν αλλά μπορεί να είναι όντως και πιο εκλεπτυσμένο , ικανό να γίνει αντιληπτό, μόνο από μύστες με εκπαιδευμένους ουρανίσκους.

 

Στο τέλος της μέρας όμως, αυτό που μετράει είναι οι κοιλιακοί…και όποιος τους έχει…παίρνει και τις κυρίες.  ;D ;D

 

Το ίδιο ΑΚΡΙΒΩΣ ισχύει και στη μουσική….

.....δεν πά να παίζει απλά, με συναίσθημα ή γρήγορα με επιδεξιότητα.

 

Τις κυρίες θα τις πάρει αυτός που έχει τους κοιλιακούς.-  ;D ;D ;D

 

Φοβόμουν να συμμετέχω σε αυτή τη συζήτηση κυρίως λόγω ηλικίας και θεωρητικών γνώσεων,αλλά ο φίλος LK έχει απόλυτο δίκιο.Τι Jason Becker παίζεις,τι Παντελίδη,άμα έχεις κοιλιακούς τελείωσε,δικό σου το μωρό!  ;D

[fusiongtr]

Για να μιλήσω και λίγο σοβαρά, φίλε Warwickplayer, έχω την εντύπωση ότι έχεις πέσει σε μια παγίδα, και δεν είσαι ο μόνος βέβαια.

 

Παίζεις (και πολύ φοβάμαι ότι ακούς κιόλας) μουσική με την λογική.

 

Η μουσική όμως είναι ακριβώς το αντίθετο, πηγάζει και συνάμα στοχεύει, ακριβώς σε αυτό που η λογική (περιορίζοντάς το) προσπαθεί να τιθασεύσει, γιατί είναι από μόνο του ανεξέλεγκτο.

 

Το εσωτερικό μας "άβατο". Τον συναισθηματικό μας κόσμο, τον ψυχισμό μας, τους κρυφούς εσωτερικούς δαίμονες και αγγέλους.

 

Όπως λοιπόν η λογική προσπαθεί (αυτός είναι ένας από τους κύριους ρόλους της) να κάνει επεξεργάσιμα και μη χαωτικά τα του εσωτερικού μας κόσμου, έτσι η θεωρία, αρμονία, αντίστοιξη, κλπ, προσπαθούν να διερευνήσουν και να εξηγήσουν λογικά τι συμβαίνει κάθε φορά σε ένα "μουσικό γεγονός".

 

Αν αυτά, τα ανάγεις σε κύρια μέσα αντίληψης του "μουσικού γεγονότος", το έχασες .

Δεν μιλάει εκεί που πρέπει, γιατί δεν το αφήνεις.

 

Πρέπει πρώτα να περάσει τα στάδια της επεξεργασίας από την λογική και τους κανόνες της.

 

Μα έτσι μπορεί βέβαια να δημιουργείς όταν παίζεις μουσική, αλλά δεν εκφράζεις κάτι εσωτερικό εύκολα, δεν αφήνεσαι στα πηγαία συναισθήματα που προκαλούν έμπνευση.

 

Το αποτέλεσμα είναι ότι τα αξιολογικά κριτήριά σου για κάποιο μουσικό αποτέλεσμα είναι αναγόμενα κάθε φορά στην λογική γνώση που αποκομίζεις από τις μουσικές σπουδές σου (τις οποίες έχεις ανάγει σε "βίβλο" από την έλλειψη άλλου τρόπου "εσωτερικής μετάφρασης"), και όχι στο προσωπικό σου εσωτερικό "ταρακούνημα" που η μουσική μπορεί να προκαλέσει, και το χειρότερο είναι ότι μάλλον δεν το έχεις καν αντιληφθεί.

 

Κρίμα.

 

Όλα αυτά τα γράφω (χωρίς να σε γνωρίζω, το ξέρω, και μπορεί να πέφτω πολύ έξω σε όλα, αλλά τα κατά καιρούς γραπτά σου με πήγαν εκεί) χρησιμοποιώντας εσένα μόνο σαν αφορμή, γιατί έχω την αίσθηση ότι αυτό συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους-μουσικούς.

[AuditoryDriving]

Για να μιλήσω και λίγο σοβαρά, φίλε Warwickplayer, έχω την εντύπωση ότι έχεις πέσει σε μια παγίδα, και δεν είσαι ο μόνος βέβαια.

 

Παίζεις (και πολύ φοβάμαι ότι ακούς κιόλας) μουσική με την λογική.

 

Η μουσική όμως είναι ακριβώς το αντίθετο, πηγάζει και συνάμα στοχεύει, ακριβώς σε αυτό που η λογική (περιορίζοντάς το) προσπαθεί να τιθασεύσει, γιατί είναι από μόνο του ανεξέλεγκτο.

 

Το εσωτερικό μας "άβατο". Τον συναισθηματικό μας κόσμο, τον ψυχισμό μας, τους κρυφούς εσωτερικούς δαίμονες και αγγέλους.

 

Όπως λοιπόν η λογική προσπαθεί (αυτός είναι ένας από τους κύριους ρόλους της) να κάνει επεξεργάσιμα και μη χαωτικά τα του εσωτερικού μας κόσμου, έτσι η θεωρία, αρμονία, αντίστοιξη, κλπ, προσπαθούν να διερευνήσουν και να εξηγήσουν λογικά τι συμβαίνει κάθε φορά σε ένα "μουσικό γεγονός".

 

Αν αυτά, τα ανάγεις σε κύρια μέσα αντίληψης του "μουσικού γεγονότος", το έχασες .

Δεν μιλάει εκεί που πρέπει, γιατί δεν το αφήνεις.

 

Πρέπει πρώτα να περάσει τα στάδια της επεξεργασίας από την λογική και τους κανόνες της.

 

Μα έτσι μπορεί βέβαια να δημιουργείς όταν παίζεις μουσική, αλλά δεν εκφράζεις κάτι εσωτερικό εύκολα, δεν αφήνεσαι στα πηγαία συναισθήματα που προκαλούν έμπνευση.

 

Το αποτέλεσμα είναι ότι τα αξιολογικά κριτήριά σου για κάποιο μουσικό αποτέλεσμα είναι αναγόμενα κάθε φορά στην λογική γνώση που αποκομίζεις από τις μουσικές σπουδές σου (τις οποίες έχεις ανάγει σε "βίβλο" από την έλλειψη άλλου τρόπου "εσωτερικής μετάφρασης"), και όχι στο προσωπικό σου εσωτερικό "ταρακούνημα" που η μουσική μπορεί να προκαλέσει, και το χειρότερο είναι ότι μάλλον δεν το έχεις καν αντιληφθεί.

 

Κρίμα.

 

Όλα αυτά τα γράφω (χωρίς να σε γνωρίζω, το ξέρω, και μπορεί να πέφτω πολύ έξω σε όλα, αλλά τα κατά καιρούς γραπτά σου με πήγαν εκεί) χρησιμοποιώντας εσένα μόνο σαν αφορμή, γιατί έχω την αίσθηση ότι αυτό συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους-μουσικούς.

 

Δε θα μπορούσε να ειπωθεί καλύτερα πιστεύω.

 

Μήπως ο Warwickplayer είναι το alter ego κάποιου συμφορουμίτη και απλώς δοκιμάζει τις αντοχές του forum?  :P Πάντως, όπως και νά χει, και πέρα από τις προσωπικές αντιπαραθέσεις (έστω και μονόπλευρες), η συζήτηση αυτή ήταν, για μένα τουλάχιστον, πολύ χρήσιμη, όχι μόνο σε μουσικό αλλά και σε ψυχολογικό επίπεδο. Ο καθένας έχει τα δικά του σημεία αναφοράς και δική του οπτική πάνω στα τεκταινόμενα. Επίσης φαίνεται για άλλη μια φορά ότι η άποψη ενός ατόμου δεν ταυτίζεται πάντα με την τοποθέτηση του σε μια συζήτηση.

 

Οσον αφορά τον τίτλο του θέματος, για το αν υπάρχει ρατσισμός στα νέα μέλη, υπερκαλυφθηκα από συμφορουμίτες που το παρομοίασαν με την ένταξη ενός νέου μέλους σε μια παρέα / κοινωνία. Και για να πω και την δική μου εμπειρία για την οποία ακόμη νιώθω άσχημα:

 

Πριν γίνω μέλος του φόρουμ, προσπαθούσα για αρκετό καιρό να κάνω λογαριασμό από την γερμανία στην οποία ζω τα τελευταία χρόνια. Για χψζ λόγους αυτό δεν ήταν δυνατό και είχα εκνευριστεί επειδή είχα προσπαθήσει πολλές φορές και δεν ήξερα τι έφταιγε. Oταν γύρισα κάποια στιγμή διακοπές στην Ελλάδα, έκανα τελικά λογαριασμό και ήμουν έτοιμος να στειλω ένα θυμωμένο μήνυμα στο φόρουμ. Όμως... αφενός η ζεστή χαιρετούρα των παιδιών εδώ με το καλημέρα και αφετέρου η ανταπόκριση του yameth στα μηνύματα μου όταν τον ζάλιζα σχετικά με το πως μπορώ να αλλάξω email / username κτλ που δείχνει το πόσο ενδιαφέρεται για το noiz με έκαναν όχι μόνο να ξεχάσω τον επιπόλαιο θυμό μου αλλά και να νιώσω ότι βρήκα καινούριους φίλους - καθένας με την προσωπικότητα του, τα γέλια και τα κουσούρια του φυσικά :)

 

Πιστεύω ότι δεν είμαστε όλοι το ίδιο ώριμοι (είμαι σχεδόν τριάντα και πήγα να φερθώ σαν γαιδούρι αρχικά) και ότι λίγη ανοχή καμιά φορά αποδίδει μεσοπρόθεσμα. Εξάλλου όλοι έχουμε καμια φορά τα νεύρα μας, τις μαύρες μας κτλ, και παρόλα αυτά μπορούμε να είμαστε μια παρέα.

 

Σόρρυ αν βγήκα λίγο οφφ-τοπικ; για να επανορθώσω ετοιμάζω ένα μικρό θεματάκι σχετικά με εφφέ προς συζήτηση για το οποίο θέλω τη γνώμη σας και πιστεύω πως θα σας αρέσει :)

 

Ahoy!

[pericles]

Για να μιλήσω και λίγο σοβαρά, φίλε Warwickplayer, έχω την εντύπωση ότι έχεις πέσει σε μια παγίδα, και δεν είσαι ο μόνος βέβαια.

 

Παίζεις (και πολύ φοβάμαι ότι ακούς κιόλας) μουσική με την λογική.

 

Η μουσική όμως είναι ακριβώς το αντίθετο, πηγάζει και συνάμα στοχεύει, ακριβώς σε αυτό που η λογική (περιορίζοντάς το) προσπαθεί να τιθασεύσει, γιατί είναι από μόνο του ανεξέλεγκτο.

 

Το εσωτερικό μας "άβατο". Τον συναισθηματικό μας κόσμο, τον ψυχισμό μας, τους κρυφούς εσωτερικούς δαίμονες και αγγέλους.

 

Όπως λοιπόν η λογική προσπαθεί (αυτός είναι ένας από τους κύριους ρόλους της) να κάνει επεξεργάσιμα και μη χαωτικά τα του εσωτερικού μας κόσμου, έτσι η θεωρία, αρμονία, αντίστοιξη, κλπ, προσπαθούν να διερευνήσουν και να εξηγήσουν λογικά τι συμβαίνει κάθε φορά σε ένα "μουσικό γεγονός".

 

Αν αυτά, τα ανάγεις σε κύρια μέσα αντίληψης του "μουσικού γεγονότος", το έχασες .

Δεν μιλάει εκεί που πρέπει, γιατί δεν το αφήνεις.

 

Πρέπει πρώτα να περάσει τα στάδια της επεξεργασίας από την λογική και τους κανόνες της.

 

Μα έτσι μπορεί βέβαια να δημιουργείς όταν παίζεις μουσική, αλλά δεν εκφράζεις κάτι εσωτερικό εύκολα, δεν αφήνεσαι στα πηγαία συναισθήματα που προκαλούν έμπνευση.

 

Το αποτέλεσμα είναι ότι τα αξιολογικά κριτήριά σου για κάποιο μουσικό αποτέλεσμα είναι αναγόμενα κάθε φορά στην λογική γνώση που αποκομίζεις από τις μουσικές σπουδές σου (τις οποίες έχεις ανάγει σε "βίβλο" από την έλλειψη άλλου τρόπου "εσωτερικής μετάφρασης"), και όχι στο προσωπικό σου εσωτερικό "ταρακούνημα" που η μουσική μπορεί να προκαλέσει, και το χειρότερο είναι ότι μάλλον δεν το έχεις καν αντιληφθεί.

 

Κρίμα.

 

Όλα αυτά τα γράφω (χωρίς να σε γνωρίζω, το ξέρω, και μπορεί να πέφτω πολύ έξω σε όλα, αλλά τα κατά καιρούς γραπτά σου με πήγαν εκεί) χρησιμοποιώντας εσένα μόνο σαν αφορμή, γιατί έχω την αίσθηση ότι αυτό συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους-μουσικούς.

 

Οταν λεω εγω οτι εισαι υποπτος Στρατο κατι γνωριζω. ;DΜε εξεπληξες με την παραπανω παρεμβαση σου.Ευγε απο καρδιας.

[Terry RoscoeBeck5]

 

Σόρρυ αν βγήκα λίγο οφφ-τοπικ;

 

Ahoy!

 

Μια χαρά που τα είπες και δεν βγήκες καθόλου οff  ;)

 

Βέβαια ο Στράτος «ζωγράφισε» το αγόρι μου  8) straight to the point. 

 

Και για εμένα είναι παράδειγμα προς μίμηση γιατί...

 

 

Είναι ένας αξιολογότατος μουσικός, ένα εξαίρετο παιδί και κυρίως αντιμετωπίζει το forum/ την τέχνη/ την κιθάρα/ το χόμπι του με κέφι.

 

Είναι χαρά η ενασχόληση με αυτά και τίποτα άλλο...

 

Ούτε τι ξέρω, τι δεν ξέρω...

 

Ούτε είμαι ο καλύτερος...

 

Ούτε είμαι ο τα ξέρω όλα... κλπ

 

Εγώ λοιπόν ψηφίζω Στράτο (και όχι μόνο)  ;) και θα πω αυτό που πολλές φορές έχω πει κατ ιδίαν σε μεταξύ μας συζητήσεις εκ του σύνεγγυς...

 

 

Μην το παίρνετε πολύ στα σοβαρά (με την καλή έννοια) όλο αυτό που γίνεται στο forum. Είναι το χόμπι, η πλάκα μας, η αποσυμπίεση μας.

 

Κανείς δεν έχει να αποδείξει τίποτα σε κανέναν- αντίθετα για όσους θέλουν, για όσους χρειαστούν, πάντα θα υπάρχει βοήθεια (στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας) για τα πάσης φύσης προβλήματα/ζητήματα που θα αντιμετωπίσουμε.

 

Και η βοήθεια εδώ μέσα πάντα δίνεται με χαρά- γιατί είναι «ενταγμένη» στο γενικότερο πλαίσιο της χαράς που μας προσφέρει το χόμπι μας.           

[neeq]

Μου λές για τον ρομαντισμό...Τι θες να σου πω?

 

Εγω σου ειπα για ρομαντισμο? Εσυ αποφασισες ότι η κλασική παιδεία είναι ημιτελης, και μετα μας ειπες ότι αυτο ηταν μεχρι τον ρομαντισμο. Λες και υπαρχει κανεις με κλασικη παιδεια που σταματαει στον ρομαντισμο.

 

Κι εγω αντιστοιχα θα μπορουσα να σου πω, πως αν λάβουμε υποψη μας μονο τον 17ο αιωνα, η τζαζ ηταν κατι ταμ ταμ σε κοκκαλα ελεφαντων.

 

Και ξαναρωταω, τι χρησιμοποιει η τζαζ αρμονια που δε θα τα συναντήσει ενας που εχει λάβει κλασική παιδεια? Και δε ζει σε μοναστηρι του 18ου αι.

 

 

[samy paraga]

 

 

Κανείς δεν έχει να αποδείξει τίποτα σε κανέναν- αντίθετα για όσους θέλουν, για όσους χρειαστούν, πάντα θα υπάρχει βοήθεια (στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας) για τα πάσης φύσης προβλήματα/ζητήματα που θα αντιμετωπίσουμε.

 

Και η βοήθεια εδώ μέσα πάντα δίνεται με χαρά- γιατί είναι «ενταγμένη» στο γενικότερο πλαίσιο της χαράς που μας προσφέρει το χόμπι μας.           

Φοίλως τι πρωσπαθείς να κάμνοις πολωτουστική κατίσχυσει? Για κομουνιστοί σε κώβο ,πειά βωείθοια κε πεια ζοιτίματα θα αντειμετοποίσουμαι αινταγμαίνοι στω γενηκότερω πλέσοιο πειας χαράς? ;D ;D ;D

[Terry RoscoeBeck5]

Φοίλως τι πρωσπαθείς να κάμνοις πολωτουστική κατίσχυσει? Για κομουνιστοί σε κώβο ,πειά βωείθοια κε πεια ζοιτίματα θα αντειμετοποίσουμαι αινταγμαίνοι στω γενηκότερω πλέσοιο πειας χαράς? ;D ;D ;D

 

Με εσένανε δεν σε μιλάω γιατί πήρες μπάσο και μας απέλυσες απαξάπαντες από την παράγκα  ;D ;D ;D ;D

 

Το είδα εδώ επαραπέρα ότι απέκτησες σχιστομάτικο κούτσουρο και μας έφαγες τις δουλείες  ;D ;D ;D ;D

[samy paraga]

Με εσένανε δεν σε μιλάω γιατί πήρες μπάσο και μας απέλυσες απαξάπαντες από την παράγκα  ;D ;D ;D ;D

 

Το είδα εδώ επαραπέρα ότι απέκτησες σχιστομάτικο κούτσουρο και μας έφαγες τις δουλείες  ;D ;D ;D ;D

Ημείς είμεθα αναρχικοί φίλος , μη μας υπελογίζεις εις την καπιταληστρικήν οικογένεια του Λίο, μέχρι και κινέζο ακουστικό μπουθαρίστα αγοράσαμε σήμερις  ;D ;D ;D

[hot_sauce]

έχουν γραφτεί μερικά καταπληκτικά ποστ σ'αυτό το θέμα, άλλα φιλοσοφημένα που με ενδιέφεραν πολύ σαν απόψεις και άλλα (βλ.Terry) λίγο πιο επεξηγηματικά ως προς τη νοοτροπία των παλιών και του φόρουμ, εν γένει, που ήταν και απ'τις πιο ον τοπικ απαντήσεις....

 

αυτό :P