υπουργείο εξωτερικών/μουσική.

[kourosava]

http://www.mfa.gr/greek/greece/today/culture/music/

[dither]

Πολύ ωραία ... 8O η παραπληροφόρηση και η επιλεκτική μνήμη σε όλο της το μεγαλείο.

[kourosava]

Πολύ ωραία ... 8O η παραπληροφόρηση και η επιλεκτική μνήμη σε όλο της το μεγαλείο.

 

Και ύστερα φταίνε οι Κινέζοι, οι Κολομβιανοί, οι Τούρκοι, η γιαγιά μου, εγώ, εσύ, οι άλλοι...............

[kwstas79]

Το link δεν δουλεύει.

[Earendil]

Εντάξει, παραιτούμαι, είσαι τεράστιος. ;D ;D ;D 8) 8)

[menelaos]

;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

 

[trolley]

Εγώ όμως, ακόμη πιο τεράστιος (μη ξεχάσετε να αλλάξετε το encoding στα ελληνικά, αν δεν το βλέπετε).

 

http://web.archive.org/web/20060422232629/http://www.mfa.gr/greek/greece/today/culture/music/

 

 

[trolley]

Ή μάλλον...

 

  Μουσική

 

Η ιστορία της μουσικής τέχνης έχει ισχυρές ρίζες στην Ελλάδα. Η μουσική θεμελιώθηκε στην αρχή της αρμονίας όπως αυτή αναπτύχθηκε για πρώτη φορά από τις πυθαγόρειες θεωρίες, οι οποίες γι αυτόν τον λόγο θεωρούνται και η βάση της μετέπειτα εξέλιξης της ευρωπαϊκής μουσικής.

 

Η μουσική ως τέχνη και στοιχείο πολιτισμού κατείχε κορυφαία θέση στην κοινωνία της Αρχαίας Ελλάδας. Οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν τη Μουσική (που σχετίζεται με τις Μούσες, θεότητες των τεχνών) αναγκαίο τμήμα της παιδείας και αγωγής του ανθρώπου καθότι η μουσική διαπλάθει το πνεύμα όπως η γυμναστική το σώμα. Η μουσική δεν ήταν απλά μια μορφή τέχνης και αυτοέκφρασης αλλά ένα δομικό στοιχείο της εκπαίδευσης άρρηκτα συνυφασμένο με την αρετή και τη φιλοσοφία. Αυτό εξηγεί γιατί καλός μουσικός στην Αρχαία Ελλάδα δεν θεωρούνταν αυτός που ήταν δεξιοτέχνης σε ένα μουσικό όργανο ούτε αυτός που τραγουδούσε όμορφα, αλλά αυτός που μπορούσε δια της μουσικής τέχνης να μεταδώσει ηθικές αξίες, κάλλος και αρετή.

 

Απόδειξη της ύψιστης σημασίας της μουσικής στην αρχαιότητα είναι ότι αυτή υπήρχε σε όλες τις κοινωνικές δραστηριότητες, στις γιορτές, στο δράμα, στα γυμναστήρια, στις λατρευτικές εκδηλώσεις, στις σπονδές. Στον ιερό χώρο των Δελφών υπήρχε ένας ναός αφιερωμένος στον θεό Απόλλωνα, το θεό της μουσικής, όπου γίνονταν πανελλήνιοι μουσικοί αγώνες. Αοιδοί, ραψωδοί με λύρες και άλλα μουσικά όργανα, υμνούσαν μέσω της μουσικής τους τα κατορθώματα των ηρώων και τη δύναμη των θεών, και παρήγαγαν άσματα για όλες τις ανθρώπινες καταστάσεις και εμπειρίες, άσματα που αγαπήθηκαν και από άλλους λαούς εκτός Ελλάδας. Η μουσική συνδυασμένη με άλλες τέχνες όπως ο χορός, η υποκριτική, και η ποίηση ήταν και αναπόσπαστο στοιχείο του ελληνικού δράματος. Από το μεγάλο αριθμών θεωρητικών μελετών για τη μουσική της αρχαιότητας έχουν διασωθεί ελάχιστες, όπως επίσης έχουν διασωθεί και κάποιες παρτιτούρες.

 

Κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους η ανάπτυξη της Ελληνικής μουσικής εντάσσεται στο πλαίσιο της βυζαντινής παράδοσης. Εξαιτίας της οθωμανικής κατοχής οι μουσικές παραδόσεις εκείνη την εποχή διατηρούνται μόνο στην δημοτική και Εκκλησιαστική μουσική.

 

Τον 17ο-18ο αιώνα το δημοτικό τραγούδι ήταν προσωποκεντρικό και προκρίνονται τα τραγούδια που υμνούσαν τους κλέφτες (αγωνιστές ενάντια στους κατακτητές).

 

Από το 1830 και μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της χώρας αρχίζει να διαμορφώνεται η εθνική έντεχνη μουσική. Νωρίτερα μόνο στα Επτάνησα γίνονταν προσπάθειες να δημιουργηθούν έντεχνα έργα. Ο Μάτζαρος μελοποίησε τον Ύμνο εις την ελευθερία του Δ. Σολωμού που γίνεται ο Εθνικός ύμνος της Ελλάδας.

 

Το τελευταίο τέταρτο του 19ο αιώνα και στις αρχές του 20ο και μέσα στο πνεύμα πειραματισμού με τις μουσικές φόρμες και τα διάφορα μουσικά είδη, οι δημιουργοί της έντεχνης μουσικής δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για το δημοτικό τραγούδι. Στην βάση του δημοτικού τραγουδιού δημιουργείται το νέο μουσικό είδος για την Ελλάδα το κωμειδύλλιο, πρώτοι δημιουργοί του οποίου είναι οι Δ. Κορομηλάς και Δ. Κόκκος.

 

Αρχίζοντας από την δεκαετία του 1920-30 στην Ελλάδα εμφανίζονται μουσικοσυνθέτες, διευθυντές ορχήστρας, μουσικοκριτικοί, που αποφοιτούν από ελληνικά μουσικά εκπαιδευτικά ιδρύματα (Ν. Σκαλκώτας, Α. Νεζερίτης, Α. Ευαγγελάτος κ.α) και οι οποίοι αφήνουν το στίγμα τους στην τροχιά που διέγραψε η κλασική μουσική σε παγκόσμιο επίπεδο. Στο πεδίο της λαϊκής μουσικής μετά τη δεκαετία του '30 εμφανίζεται στην Ελλάδα το πολύ ιδιότυπο μουσικό είδος που είναι γνωστό ως ρεμπέτικα, και το οποίο παραμένει και σήμερα ένα από τα πιο δημοφιλή είδη για τους μουσικόφιλους της χώρας. Επίσης, στις επόμενες δεκαετίες η Ελλάδα αποδείχθηκε ιδιαίτερα ανοιχτή σε ευρωπαϊκά και άλλα ακούσματα (rock, jazz, latin, electronica) τα οποία εμπότισε με το ιδιαίτερο ελληνικό στοιχείο αποσπώντας πολλές διακρίσεις και εκτός των συνόρων της χώρας.

 

Η Ελληνική μουσική που κυριαρχεί σήμερα χαρακτηρίζεται ως ένα κράμα ρυθμών Ανατολίας και ρυθμών Δύσης. Η εμπορευματοποίηση των μέσων επικοινωνίας και ειδικά του ραδιοφώνου έχει συντελέσει και στην εμπορευματοποίηση της μουσικής. Το μπουζούκι, δημιούργημα του Βασίλη Τσιτσάνη το οποίο απενοχοποίησε στην αστική συνείδηση ο Μανώλης Χιώτης, εξακολουθεί να χτυπά στην καρδιά του Έλληνα, διακρίνουμε ωστόσο προσπάθειες αξιοποίησης της παράδοσης με επιρροές εξ Ανατολής (π.χ. το μουσικό σχήμα του Ρος Ντέιλι που στην δεκαετία του '70 λειτούργησε ως πρωτοποριακό μουσικό σχολείο για επίλεκτους μουσικούς ανοίγοντας ηχητικούς δρόμους που επέτρεψαν το μπόλιασμα της παραδοσιακής μουσικής με ακούσματα της Ανατολής, οι Δυνάμεις του Αιγαίου, που ερμήνευσαν μελωδικά κάποια δημοτικά τραγούδια, η λεγόμενη "Σχολή της Θεσσαλονίκης", οι εκφραστές της οποίας χρησιμοποιούν ούτι, και άλλα όργανα της Ανατολίας).

 

Το Ελληνικό Ροκ πειραματίζεται, απειλεί και ενίοτε διασπά την "παρωχημένη" μουσική μας άποψη για τον ροκ ήχο. Τα συγκροτήματα που φέρεται να επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό της εξελίξεις στην δεκαετία του 1990 είναι τα συγκροτήματα Τρύπες, τα Ξύλινα Σπαθιά και οι Στέρεο Νόβα. Σήμερα η ελληνική ροκ σκηνή διέρχεται μια εποχή άνθησης με αξιόλογες μπάντες και καλλιτέχνες όπως οι Closer, oι Earthbound, τα Διάφανα Κρίνα, οι Ενδελέχεια, οι Πυξ Λαξ, η Θεοδοσία Τσάτσου, ο Μανώλης Φάμελλος.

 

Τα γκρουπ της low bap σκηνής κάνουν την εμφάνιση τους στην χώρα μας τα τελευταία δέκα χρόνια με βασικό πυρήνα το συγκρότημα των Active Member. Πρόκειται για συγκροτήματα που ανήκουν στην παρέα της συνοικίας του Περάματος, συναλλάσσονται με την κουλτούρα του Αμερικανικού ραπ, και κατά πολλούς σηκώνουν στις πλάτες τους το βάρος της μετουσίωσης της κοινωνικής αμφισβήτησης ("υποστηρίζω με την ζωή μου αυτά που λεω στα τραγούδια μου") και διοργανώνουν τα Low Bap Festivals και Sessions.

 

Η ελληνική jazz σκηνή έχει επίσης να παρουσιάσει σημαντικούς καλλιτέχνες, οργανοπαίχτες και ολόκληρες μπάντες, όπως οι Μάρκος Αλεξίου, Μάκης Αμπλιανίτης, Μιλτιάδης Παπαστάμου, Γιώργος Πολυχρονάκος και η μπάντα Mode Plagal. Ονόματα της ελληνικής ποπ μουσικής όπως η Μαντώ, η Αλέξια, οι Xaxakes, o Σάκης Ρουβάς, η Αννα Βίσση και η Μαρίνα Σκιαδαρέση σημειώνουν μεγάλη επιτυχία κυρίως στο νεανικό κοινό της χώρας.

 

Η ελληνική σκηνή ηλεκτρονικής μουσικής (electronica, jazz) εκπροσωπείται από γκρουπ όπως οι πρωτοπόροι για τα ελληνικά πράγματα Στέρεο Νόβα, οι Mikro, οι Οberon αλλά και πλήθος dj's οι οποίοι πειραματίζονται με τα νεότερα είδη και συχνά εισάγουν το ελληνικό κοινό στις πιο πρωτοποριακές εκφάνσεις της ηλεκτρονικής μουσικής.

 

Η Ελληνική μουσική εν γένει χαρακτηρίζεται από μια ιδιάζουσα δυναμική, είναι πολυσυλλεκτική, εμπορική αλλά και αρκούντως ποιοτική, παραδοσιακή ( με ενσωματωμένα έθνικ ενίοτε στοιχεία), "αντιστασιακή" (με έκδηλες επιρροές από το πολιτικό τραγούδι των δεκαετιών του '60 και '70), συνδιαλέγεται με την ηλεκτρονική μουσική, συνωστίζει προκλητικά το κοινό της σε φεστιβάλ ροκ και ηλεκτρονικής dance μουσικής, χορεύει τσιφτετέλια και ζειμπέκικα, επιτρέπει στους "τραγουδοποιούς" της να σπάσουν τις καθιερωμένες μουσικές φόρμες και διαπλέκει το παραδοσιακό με το μοντέρνο αναδεικνύοντας τις πάμπολλες εκφάνσεις του ήχου που καταφέρνει ακόμη να αναπνέει κάτω από το βάρος της αριθμητικής των πωλήσεων.

 

Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί συναυλιακοί χώροι και διάφοροι μουσικοί φορείς που συμβάλλουν καθοριστικά στην εξέλιξη της ελληνικής μουσικής ταυτότητας αλλά και την επαφή του ελληνικού κοινού με τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της παγκόσμιας σκηνής. Λειτουργεί επίσης ένας μεγάλος αριθμός ωδείων (98 Δημοτικά Ωδεία και 450 ιδιωτικά ωδεία) τα οποία διαπνέονται από τη φιλοσοφία της συνεχούς αναβάθμισης της μουσικής παιδείας στη χώρα.

 

 

[Earendil]

Τώρα μας χαλάς το χαβαλέ. :D :P 8)

[odis13]

Τώρα μας χαλάς το χαβαλέ. :D :P 8)

 

Mπά δε νομίζω, διάβασες το κείμενο?

Εχει και τον ορισμό του Ελληνικού Ροκ (με κεφαλαία)

Κράνος πήρες?