Mastered For iTunes

[trolley]

Αυτό το ποστ αποτελεί την επίσημη συνέχεια παλαιότερων συζητήσεων (στις οποίες συμμετείχα ενεργά), με θέμα το mastering, το πραγματικό ποιόν του, την μυθολογία γύρω από τη λέξη και τις εύλογες απορίες μελών γύρω από το θέμα.

 

Συνοπτικά, είχα πολλές φορές αναρρωτηθεί για το αν το λεγόμενο mastering είναι μία τεχνική διαδικασία (οπότε κάποιος μπορεί να τη διδαχθεί και -με τον κατάλληλο εξοπλισμό- να εφαρμόσει), ή μία καλλιτεχνική διαδικασία (οπότε πέραν των όποιων "γνώσεων" απαιτείται και ειδικό ανθρώπινο ταλέντο). Το concensus (στο φόρουμ αλλά και αλλού) ήταν πάντα υπέρ της δεύτερης άποψης, η οποία άλλωστε ενισχύθηκε από τις διάφορες παρεμβάσεις γνωστού επαγγελματία του χώρου που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα.

 

Βέβαια, το δίλλημα της προηγούμενης παραγράφου είναι ψευδές: οι γνώσεις και το ταλέντο είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και όταν συνυπάρχουν έχουμε πάντα καλύτερα αποτελέσματα. Όμως, το κύριο σημείο είναι αλλού: μπορεί πραγματικά ΜΙΑ και μόνη διαδικασία mastering να παράξει ηχητικό προϊόν κατάλληλο για μετάδοση/αξιοποίηση από οποιοδήποτε μέσο (ραδιόφωνο, τηλεόραση, cd) και οποιοδήποτε φορμά (mp3, wav, flac);

Όπως τελικά προκύπτει, η απάντηση είναι ένα μεγάλο "όχι".

 

Γεγονός : Με τις πωλήσεις των cd να έχουν "πέσει" κατά ένα 69% εις όφελος των αγοραστών (και, δυστυχώς, παράνομων) downloads, η ιδέα της "ψηφιακής διανομής" ηχητικού υλικού δεν είναι πλέον "ύστερη σκέψη" όπως ήταν κάποτε, αλλά απόλυτη προτεραιότητα.

 

Γεγονός : Το iTunes της Apple, είναι το μεγαλύτερο "δισκοπωλείο" του πλανήτη, έχοντας την μεγαλύτερη ποικιλλία ηχογραφήσεων από κάθε είδος μουσικής, και τους περισσότερους πελάτες.

 

Γεγονός : Η τεράστια διασπορά των φορητών συσκευών της Apple (κυρίως του iPod και του ιPhone) που έχουν τη δυνατότητα αναπαραγωγής μουσικής, σε συνδυασμό με το ότι αυτές οι συσκευές προσφέρονται με το δικό τους σετ ακουστικών (το οποίο έχει διαπιστωθεί ότι σπανίως αλλάζουν οι ιδιοκτήτες), έχει δημιουργήσει μία εντελώς ξέχωρη και μοναδική πλατφόρμα ακρόασης δισκογραφικού υλικού, ίσως τη δημοφιλέστερη όλων των εποχών.

 

Μετά από αυτά, δεν θα έπρεπε να κάνει εντύπωση ότι η Apple δεν θεωρεί πλέον αρκετό το να παράξει τα AAC αρχεία που παίζουν οι υπολογιστές της, "ριπάροντας" τα CD που κυκλοφορούν στην αγορά. Αντίθετα, ενθαρρύνει τους ενδιαφερόμενους να υποβάλλουν τα πρωτότυπα, μη-μαστεραρισμένα αρχεία των 24bit προκειμένου να εφαρμόσει mastering τέτοιο που θα εξασφαλίζει την καλύτερη εμπειρία στο τεράστιο κοινό που εξυπηρετεί.

 

Σύμφωνα με τον Bob Ludwig (ο οποίος έκανε το re-mastering του τελευταίου άλμπουμ των Coldplay, κατά παραγγελία της Apple) "Από μία αμιγώς τεχνική σκοπιά, υπάρχουν όντως περιστάσεις όπου το απωλεστικό 24μπιτο αρχείο AAC είναι ανώτερο του κοινού CD που κυκλοφορεί στην αγορά" - μία δήλωση που ανατρέπει πλήρως τις αντιλήψεις μας για το όλο ζήτημα.

 

Τα προϊόντα που έχουν ανά-παραχθεί με αυτές τις μεθόδους, πωλούνται πλέον από το iTunes Store, φέροντας την ειδική σήμανση "Mastered For iTunes". Ο κατάλογος - προς το παρόν - περιέχει λίγες εγγραφές, και μάλλον επιλεγμένες ακριβώς επειδή αναμένεται ότι θα έχουν αξιοπρόσεκτη εμπορική επιτυχία - παρ' όλα αυτά καλύπτουν εύρος που εκτείνεται από τη τελευταία συμφωνία του Philip Glass μέχρι δίσκους του Mingus, μέχρι δίσκους των Floyd, μέχρι τρέχοντα hits.

 

Βέβαια, το μαρκετινίστικο κίνητρο είναι πρόδηλο : με αυτό το τρόπο, η Apple - για πρώτη φορά στην ιστορία της ηλεκτρονικά διανεμόμενης μουσικής - βρίσκεται να έχει στη διάθεσή της προϊόν που απλώς δεν υπάρχει οπουδήποτε αλλού, κάτι σα να έχεις ένα δισκαδικο που (μόνο αυτό) να έχει μία ειδική (καλύτερη, όχι ακριβότερη) κατηγορία βινυλίων. Ακόμη και έτσι, το όλο θέμα έχει τεράστια τεχνική και καλλιτεχνική σπουδαιότητα.

 

Δεν ξέρω (διότι ακόμη δεν βρήκα αρκετό χρόνο ώστε να κάνω τις σχετικές συγκρίσεις) πως ακριβώς ακούγεται ένα άλμπουμ "Mastered For iTunes" από κανονικά ηχεία στερεοφωνικού ή από ηχεία monitor. Αλλά τα συμπεράσματα είναι κάπως αδιάφορα: αν πραγματικά είχα να επιλέξω θα επέλεγα να έχω τους δίσκους μου "Mastered For Toyota Corolla" καθότι εκεί ακούω την περισσότερη μουσική τα τελευταία χρόνια. Όμως, αποτελώ εξαίρεση: τα άτομα που βλέπω να έχουν καρφωμένα τα μικρά λευκά ακουστικά στα αυτιά τους, στο μετρό, στα παγκάκια, έξω από φροντιστήρια, στην παραλία κ.ο.κ. είναι πάρα πολλά και διαρκώς γίνονται περισσότερα.

 

Τέλος, μπορείτε να επισκεφθείτε αυτή τη σελίδα: http://www.apple.com/itunes/mastered-for-itunes/ στην οποία η Apple διαθέτει ακόμη και software για να βοηθήσει στη διαδικασία έμπρακτης κατανόησης της όλης διαδικασίας, για όποιον ενδιαφέρεται.

 

[LK]

Αλλά τα συμπεράσματα είναι κάπως αδιάφορα: αν πραγματικά είχα να επιλέξω θα επέλεγα να έχω τους δίσκους μου "Mastered For Toyota Corolla" καθότι εκεί ακούω την περισσότερη μουσική τα τελευταία χρόνια.

 

Divine!!!! ;D ;D ;D ;D ;D ;D

 

 

Πολύ ενδιαφέρον το όλο θέμα που θέτεις.

Βέβαια για το itunes δεν ξέρω, δεν έχω ιδέα για την ακρίβεια.

 

Με το youtube , που ψιλό ασχολούμαι , νομίζω ότι ναι (σαν  αναπαραγωγικό μέσο ) χρήζει ενός «ιδιαίτερου» mastering, μιας και η «μηχανή του», έχει την τάση να «παρεμβαίνει» στο uploaded υλικό.

 

edit:

Το ίδιο ισχύει και για την εικόνα (ακόμα στο youtube είμαι  ;D).

 

Υπάρχουν δηλαδή (εκεί κατέληξα εγώ – ύστερα από αρκετούς πειραματισμούς) optimum ρυθμίσεις  τόσο για το music mastering όσο και για το video rendering , όσον αφορά το youtube upload.

 

Φυσικά μιλάμε για το τι μου αρέσει εμένα…οπότε επανερχόμαστε στον φαύλο κύκλο της υποκειμενικότητας.

Τα συγκριτικά μου tests (τόσο σε ήχο , όσο και σε εικόνα) έγιναν εν πάση περιπτώσει σε σχέση με κάποια clips , που το δικό μου αισθητικό κριτήριο τα θεωρεί reference.

 

Ελπίζω να μη βγήκα (πολύ) εκτός θέματος. ;D

 

[trolley]

Υπάρχουν δηλαδή (εκεί κατέληξα εγώ – ύστερα από αρκετούς πειραματισμούς) optimum ρυθμίσεις  τόσο για το music mastering όσο και για το video rendering , όσον αφορά το youtube upload.

 

Ακριβώς αυτό ισχύει. Τα ελάχιστα βίντεο προγράμματα που χρησιμοποιώ (κυρίως screen recorders για την κατασκευή εκπαιδευτικού υλικού γύρω από τη χρήση λογισμικού), λαμβάνουν όντως υπ' όψιν τους την πιθανότητα το υλικό να καταλήξει στο youtube και προσαρμόζουν τις ρυθμίσεις τους αντίστοιχα.

 

Είπαμε.. είμαστε στην εποχή της ηλεκτρονικής διανομής.

 

 

[LK]

 

 

Είπαμε.. είμαστε στην εποχή της ηλεκτρονικής διανομής.

 

 

 

Ω ναι,

 

Το θέμα θα έχει ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον όταν/ αν  το youtube πάψει να είναι μονοπώλιο.

 

Το έχουμε ξαναζήσει στο παρελθόν (  από το VHS vs Beta 2000 κ.λ.π).

 

Εκεί πολύ φοβάμαι ….(καθαρά για λόγους ανταγωνισμού και κυριαρχίας), ότι μπορεί να φτάσουμε στο σημείο, το υλικό μας, που ανεβάσαμε στο youtube (και που μας φαίνεται τέλειο), στο άλλο (το ανταγωνιστικό) απλά να μη βλέπεται (κυριολεκτικά και μεταφορικά ;D) 

 

 

Αλλά θα μου πεις αυτό ισχύει ήδη στο audio (more or less)…..

 

 

Ας είμαστε (ή ας είναι όσοι ασχοληθούν) έτοιμοι ενδεχομένως για διπλάσιο ή τριπλάσιο κόπο…..

 

[Yannis Methenitis]

Συνοπτικά, είχα πολλές φορές αναρρωτηθεί για το αν το λεγόμενο mastering είναι μία τεχνική διαδικασία (οπότε κάποιος μπορεί να τη διδαχθεί και -με τον κατάλληλο εξοπλισμό- να εφαρμόσει), ή μία καλλιτεχνική διαδικασία (οπότε πέραν των όποιων "γνώσεων" απαιτείται και ειδικό ανθρώπινο ταλέντο). Το concensus (στο φόρουμ αλλά και αλλού) ήταν πάντα υπέρ της δεύτερης άποψης, η οποία άλλωστε ενισχύθηκε από τις διάφορες παρεμβάσεις γνωστού επαγγελματία του χώρου που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα.

 

Βέβαια, το δίλλημα της προηγούμενης παραγράφου είναι ψευδές: οι γνώσεις και το ταλέντο είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και όταν συνυπάρχουν έχουμε πάντα καλύτερα αποτελέσματα.

Δεν ξέρω τι εννοείς, αλλά "το concensus (στο φόρουμ αλλά και αλλού)" πρέπει να είναι πως ένας επαγγελματίας πρέπει να έχει τις γνώσεις αρχικά (σαν εφαρμοσμένη τέχνη τουλάχιστον) ενώ το ταλέντο αλλά κυρίως η εμπειρία είναι αυτό που τον ξεχωρίζουν απο τον ανταγωνισμό του. Οτι ισχύει σε κάθε επάγγελμα δηλαδή. Καλός επαγγελματίας ή απλά άλλος ένας. Υπάρχουν και οι κομπογιαννήτες βέβαια που έχουν απλά "ταλέντο".

 

Μετά από αυτά, δεν θα έπρεπε να κάνει εντύπωση ότι η Apple δεν θεωρεί πλέον αρκετό το να παράξει τα AAC αρχεία που παίζουν οι υπολογιστές της, "ριπάροντας" τα CD που κυκλοφορούν στην αγορά. Αντίθετα, ενθαρρύνει τους ενδιαφερόμενους να υποβάλλουν τα πρωτότυπα, μη-μαστεραρισμένα αρχεία των 24bit προκειμένου να εφαρμόσει mastering τέτοιο που θα εξασφαλίζει την καλύτερη εμπειρία στο τεράστιο κοινό που εξυπηρετεί.

 

Σύμφωνα με τον Bob Ludwig (ο οποίος έκανε το re-mastering του τελευταίου άλμπουμ των Coldplay, κατά παραγγελία της Apple) "Από μία αμιγώς τεχνική σκοπιά, υπάρχουν όντως περιστάσεις όπου το απωλεστικό 24μπιτο αρχείο AAC είναι ανώτερο του κοινού CD που κυκλοφορεί στην αγορά" - μία δήλωση που ανατρέπει πλήρως τις αντιλήψεις μας για το όλο ζήτημα.

 

............

 

Βέβαια, το μαρκετινίστικο κίνητρο είναι πρόδηλο : με αυτό το τρόπο, η Apple - για πρώτη φορά στην ιστορία της ηλεκτρονικά διανεμόμενης μουσικής - βρίσκεται να έχει στη διάθεσή της προϊόν που απλώς δεν υπάρχει οπουδήποτε αλλού, κάτι σα να έχεις ένα δισκαδικο που (μόνο αυτό) να έχει μία ειδική (καλύτερη, όχι ακριβότερη) κατηγορία βινυλίων. Ακόμη και έτσι, το όλο θέμα έχει τεράστια τεχνική και καλλιτεχνική σπουδαιότητα.

Φυσικά και είναι μαρκετινίστικο κίνητρο. Παράλληλα ανοίγεται και σε ανεξάρτητες home made παραγωγές.

 

Δεν ξέρω (διότι ακόμη δεν βρήκα αρκετό χρόνο ώστε να κάνω τις σχετικές συγκρίσεις) πως ακριβώς ακούγεται ένα άλμπουμ "Mastered For iTunes" από κανονικά ηχεία στερεοφωνικού ή από ηχεία monitor. Αλλά τα συμπεράσματα είναι κάπως αδιάφορα: αν πραγματικά είχα να επιλέξω θα επέλεγα να έχω τους δίσκους μου "Mastered For Toyota Corolla" καθότι εκεί ακούω την περισσότερη μουσική τα τελευταία χρόνια. Όμως, αποτελώ εξαίρεση: τα άτομα που βλέπω να έχουν καρφωμένα τα μικρά λευκά ακουστικά στα αυτιά τους, στο μετρό, στα παγκάκια, έξω από φροντιστήρια, στην παραλία κ.ο.κ. είναι πάρα πολλά και διαρκώς γίνονται περισσότερα.

 

Τέλος, μπορείτε να επισκεφθείτε αυτή τη σελίδα: http://www.apple.com/itunes/mastered-for-itunes/ στην οποία η Apple διαθέτει ακόμη και software για να βοηθήσει στη διαδικασία έμπρακτης κατανόησης της όλης διαδικασίας, για όποιον ενδιαφέρεται.

Διαβάζοντας τον παραπάνω μπούσουλα της Apple δεν διέκρινα κάτι ιδιαίτερο τεχνικά, αντιθέτως μια ωραία γενικής φύσης βάση για το τι γίνεται στη διαδικασία του mastering.