Κατανόηση / Απόλαυση των στίχων σε ένα τραγούδι

[Jazzjoker]

Αν κατάλαβα καλά, λες ότι στον Αμερικάνο αστό, του ακούγεται και αυτού "κάπως". Αν το ξέρεις θετικά, ναι μου λύνεις μια απορία.

 

Κοίτα, δε ζω στην Αμερική για να το υποστηρίξω με απόλυτη βεβαιότητα αλλά νομίζω ότι ισχύει σε πολύ μεγάλο βαθμό.

 

Σε εμάς, η country μουσική ήρθε ως εξαγώγιμο προϊόν και σε κάθε περίπτωση, ως μέρος της αμερικάνικης μουσικής κουλτούρας. Κατέφθασε με κάποια γοητεία λοιπόν και μαζί απηλλαγμένη από οποιαδήποτε τοπικιστικά στερεότυπα αλλά και φυσικά δίχως τις σχετικές προσλαμβάνουσες.

 

Αν ήμασταν κι εμείς στη θέση να εξάγουμε πολιτισμό (άλλη κουβέντα  ;D) πιστεύω ότι τα δημοτικά πχ θα έκαναν θραύση. Άντε βάλε έναν νέας ηλικίας μέσο Αθηναίο όμως (ο οποίος κάλλιστα μπορεί να γουστάρει country παρεμπιπτόντως) να τα ακούσει και παρατήρησε αντιδράσεις.

[audiokostas]

Αν κατάλαβα καλά, λες ότι στον ΑΜερικάνο αστό, του ακούγεται και αυτού "κάπως". Αν το ξέρεις θετικά, ναι μου λύνεις μια απορία.

Έχει δίκιο ο Σπύρος.

Η αντιμετώπιση των αστικών κέντρων προς την επαρχία δεν είναι πάντα θετική (να το θέσω ευγενικά). Και επαρχία από επαρχία έχει διαφορά.

Μπορεί να με ενοχλεί η χοντρη κυρία που χορεύει με τα κλαρίνα που ξύνουν όπως λες αλλά, έχοντας πάει και δει (ακροθιγώς) η καφρίλα της Αμερικής ανάμεσα στις ακτές ενοχλεί πολύ περισσότερο. Ακόμα και τους Αμερικάνους των ακτών. Η Αμερική ΔΕΝ είναι μία γλωσσικά, πολιτισμικά, ιδεολογικά χώρα.

 

Από την άλλη μεγαλώσαμε με τους μύθους και σύμβολα της μακρινής αυτής χώρας από τα μικράτα μας. Για αυτό κι εγώ θέλω ένα coast to coast ταξίδι. Πάνω σε μηχανή (ΟΧΙ Harley). 'Ισως και Route 66. Γιατί όχι ; O χρόνος βέβαια αρχίζει να μετράει αντίστροφα.  :(

 

Οι προτάσεις που συγκρίνεις είναι ανόμοιες.

Νοηματικά και υφολογικά.

Από την άλλη παραδέχομαι ότι ο Αμερικάνος δεν έχει κόλλημα/ενοχή να τραγουδήσει ότι του κατέβει στη γκλάβα του. Ειδικά άμα φωνητικά "γκρουβάρει", δεν έχει πρόβλημα κι ας είναι επιφώνημα, λεκτικό εύρημα. Εμείς μάλλον το ζαλίζουμε λίγο παραπάνω. Αυτό σαφώς έχει να κάνει και θέμα νοοτροπίας των λαών το οποίο λέει ο Νίκος.

 

Ελπίζω να χω καταλάβει στο γύρω που ψάχνεσαι......

 

Δεν με νοιάζει αν θα ναι Ford ή Toyota

θέλω μόνο πίσω να χει καρότσα

Να κάνω αν θέλω σπίτι το βουνό

τον βιο και μόχθο σαν παρέα να κουβαλώ  ;D

 

[LK]

 

Αν ήμασταν κι εμείς στη θέση να εξάγουμε πολιτισμό (άλλη κουβέντα  ;D) πιστεύω ότι τα δημοτικά πχ θα έκαναν θραύση. Άντε βάλε έναν νέας ηλικίας μέσο Αθηναίο όμως (ο οποίος κάλλιστα μπορεί να γουστάρει country παρεμπιπτόντως) να τα ακούσει και παρατήρησε αντιδράσεις.

 

Ναι αλλά δεν είναι απαραίτητο να φταίει αυτός.

Δεν θέλω (ούτε και εσύ- το ξέρω) να το πάμε στο ποια είναι καλλίτερη.

Είναι άλλωστε εντελώς αδιάφορο.

 

Εμένα ας πούμε μου «μίλησε» πιο πολύ η Αμερικάνικη country από την Ελληνική Δημοτική.

Ναι είχε το αβανταζ να είναι ξένη – άρα εξωτική.

Από την άλλη η Ελληνική Δημοτική είχε το αβαντάζ να είναι στα «πόδια μου» πιο εύκολα και άρα να με συμπαρασύρει και πιο άνετα κοντά της.

 

Ναι δεν έχω τις προσλαμβάνουσες για την πρώτη….αλλά έκτοτε την έψαξα (όσο και όπως μπορούσα) .

Φυσικά μπορεί κάποιες από τις πηγές μου να ήταν παραπλανητικές.

Μπορεί να έπεσα και θύμα προπαγάνδας.

Τι σημασία όμως έχουν όλα αυτά, όταν στο τέλος της ημέρας , ένα απλό τραγούδι με κάνει να χαμογελάω;

 

 

 

Από την άλλη παραδέχομαι ότι ο Αμερικάνος δεν έχει κόλλημα/ενοχή να τραγουδήσει ότι του κατέβει στη γκλάβα του. Ειδικά άμα φωνητικά "γκρουβάρει", δεν έχει πρόβλημα κι ας είναι επιφώνημα, λεκτικό εύρημα. Εμείς μάλλον το ζαλίζουμε λίγο παραπάνω. Αυτό σαφώς έχει να κάνει και θέμα νοοτροπίας των λαών το οποίο λέει ο Νίκος.

 

Ελπίζω να χω καταλάβει στο γύρω που ψάχνεσαι......

 

 

 

Αυτό που γράφεις είναι αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ που εννοώ/ αναζητώ. 10000000%!!!!!!!

 

 

 

Δεν με νοιάζει αν θα ναι Ford ή Toyota

θέλω μόνο πίσω να χει καρότσα

Να κάνω αν θέλω σπίτι το βουνό

τον βιο και μόχθο σαν παρέα να κουβαλώ  ;D

 

 

xctly!!!! ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

 

 

[Jazzjoker]

Την άποψή μου έρχεται να επιβεβαιώσει πανηγυρικά το καινούριο θέμα που ανοίχτηκε παραδίπλα και ειδικά ο τίτλος του.  ;D

[LK]

Την άποψή μου έρχεται να επιβεβαιώσει πανηγυρικά το καινούριο θέμα που ανοίχτηκε παραδίπλα και ειδικά ο τίτλος του.  ;D

;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

[sfaku]

Χωρίς να έχω την πεποίθηση ότι εκπροσωπώ κανέναν , άρα δεν είμαι καν αντιπροσωπευτικό δείγμα  ;D ;D, όχι δεν μου έρχεται να κτυπήσω παλαμάκια. Χωρίς σκέψη όμως μου έρχεται να φύγω. ;D ;D

 

Καλά κι εγώ πολλές φορές θέλω να την κάνω, αλλά και να ήθελα να μείνω, όταν χορεύω θέλουν να φύγω όλοι οι άλλοι  ;D Μου έχουν κάνει την ιδιαίτερα τιμητική φιλοφρόνηση ότι χορεύω τσάμικο σαν Γερμανός με αγκύλωση  ;D

 

Παρεμπιπτόντως από τα 30 και μετά άλλαξα γνώμη για την παραδοσιακή μουσική, αλλά δεν βάζω σπίτι να ακούσω τσάμικα.

 

Δεν λέω λοιπόν ότι θα μερακλώσεις όταν ακούς καλαματιανό, αλλά ότι θα ξέρεις να το μετρήσεις σωστά με παλαμάκια, δηλαδή καταλαβαίνεις αυτό το ρυθμό επειδή είναι βίωμά σου. Έχεις αυτή τη διακριτική ευχέρεια, ακόμη κι αν δεν σου έρθει ποτέ η όρεξη να χτυπήσεις παλαμάκια  ;D

 

Για έναν Άγγλο ή Γερμανό τα 7/8 ή τα 9/8 του ζεϊμπέκικου είναι jazz territory. Όπως και εμείς δεν καταλαβαίνουμε τους σύνθετους αραβικούς ή αφρικανικούς κλπ ρυθμούς.

 

Αλλά και εμείς οι Έλληνες τους σπάνιους ελληνικούς ρυθμούς (μπαϊντούσκες, ποντιακά, καππαδοκικά κλπ) συχνά δεν τους καταλαβαίνουμε. Πρέπει να είναι του τόπου μας και να τους ακούμε από πολύ μικροί για να τους πιάνουμε βιωματικά και όχι εγκεφαλικά.

 

[LK]

 

 

Δεν λέω λοιπόν ότι θα μερακλώσεις όταν ακούς καλαματιανό, αλλά ότι θα ξέρεις να το μετρήσεις σωστά με παλαμάκια, δηλαδή καταλαβαίνεις αυτό το ρυθμό επειδή είναι βίωμά σου. Έχεις αυτή τη διακριτική ευχέρεια, ακόμη κι αν δεν σου έρθει ποτέ η όρεξη να χτυπήσεις παλαμάκια  ;D

 

 

 

 

Ναι, αυτό είναι έτσι ακριβώς.

[harilatron]

Χωρίς να είμαι ειδικός, έχω παρατηρήσει ότι όσα ακούμε και διαβάζουμε σε μια ξένη γλώσσα (όσο καλά και να την ξέρουμε) τείνουν να μας φαίνονται λίγο πιο αξιόλογα / σοβαρά από ότι είναι στην πραγματικότητα.

Μάλλον το ίδιο ισχύει και με τους στίχους.

[Superfunk]

Όντως αυτό κάνει αλλά το απλοποιείς υπερβολικά το θέμα.

 

ναι ρε συ μεσες ακρες τα λεω...απλα δεν θα ξεχασω ποτε την απιστευτη αισθηση ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και...ελαφρυτητας που ενοιωσα οταν πρωτοπατησα το ποδι μου στο Αμερικα 19 χρονων παιδακι....σαν να ανεπνεα χρονια..καυσαεριο και ξαφνικα να μου εδωσαν οξυγονο ενοιωθα ,βεβαια ειχα ξεφυγει και απο μια Ελλαδα της απολυτης μπιχλας και ..σοσιαλιστικης απομονωσης (mid 80s) τωρα ειναι λιγο καλυτερα...λογω της διαχυσης της πληροφοριας και του ιντερνετ....αλλα και παλι τα Βαλκανια ειναι Βαλκανια,χωρις να τα θεωρω καλυτερα-χειροτερα απο τον υπολοιπο κοσμο,φυσικα εχουν και τα καλα τους μαζι με τα κακα τους...

[RayDTutto]

Χωρίς να είμαι ειδικός, έχω παρατηρήσει ότι όσα ακούμε και διαβάζουμε σε μια ξένη γλώσσα (όσο καλά και να την ξέρουμε) τείνουν να μας φαίνονται λίγο πιο αξιόλογα / σοβαρά από ότι είναι στην πραγματικότητα.

Μάλλον το ίδιο ισχύει και με τους στίχους.

 

Θα συμφωνήσω 1000%.

 

Επίσης, χωρίς να θέλω να προσβάλω κανέναν, θα προσθέσω ότι το να θεωρούμε ότι μπορούμε να νοιώσουμε ένα αμερικάνικο τραγούδι/στίχο σε ικανό βαθμό (και μάλιστα καλύτερα από τα δικά μας) - ακόμα και αν έχουμε περάσει ένα διάστημα της ζωής μας στις ΗΠΑ - είναι μάλλον μια ψευδαίσθηση που έχουμε επειδή είμαστε πεπεισμένοι πως επειδή έχουμε διαβάσει χ βιβλία, δει ψ ταινίες και ακούσει υ δίσκους, έχουμε μια επαρκή εικόνα.