Γιατί παύσαμε να χορεύουμε;

[peripatitis]

Έρχονται από google. Τα cookies σου φταίνε.

 

Ευτυχώς γιατί έμοιαζε σαν το noiz να έπαιρνε σαφή πολιτική θέση για τις εκλογές :)

[ez]

Κατά βάση υπεύθυνο είναι νομίζω ένα αίσθημα ντροπής λόγω του στιγμιαίου "ξεγυμνώματος" -όλοι με κοιτάνε, τι θα λένε για μένα, είμαι χοντρός/άσε καλύτερα- που σαφώς προέρχεται απο έναν βαθύ συντηρητισμό και υφέρποντα φόβο προς κάτι ξενόφερτο που ενδεχόμενα θα μας "χαρακτηρίσει" ως κάτι που πιθανόν δεν γνωρίζουμε και το αντμετωπίζουμε καχύποπτα.

Η απενοχοποίηση έρχεται όταν τα όρια είναι προκαθορισμένα και δεδομένα -δημοτική/λαική μουσική- ή όταν επιβάλλεται απο πρόσκαιρους κανόνες λάιφστάιλ.

Επειδή μιλάμε για "ξένη" μουσική, μην ξεχνάτε πως γονιδιακά και κατά παράδοση ο έλλην αισθάνεται οικεία στους μονούς ρυθμούς (9/8) ενώ αντίθετα ψιλοκολώνει στους ζυγούς/"δυτικούς (4/4). Οι όποιες εξαιρέσεις δεν αναιρούν το γενικό συμπέρασμα, κάτι που άλλωστε φαίνεται κι απ το γεγονός πως ο ίδιος αυτός έλλην ταλαιπωρείται αφάνταστα να χτυπάει παλαμάκια στο δύο...

Πάντως θέλω να παρατηρήσω πως το ερώτημα του τίτλου θα έπρεπε να είναι ελαφρώς διαφοροποιημένο, καθότι πιστεύω πως γενικά χορεύουμε ως λαός, αλλά μόνον εκείνα που μας κάνουν να αισθανόμαστε "ασφαλείς"...

[matawan]

νομιζω πως εχουμε σταματησει να χορευουμε γιατι εχει αλλαξει ριζικα το τελετουργικο του φλερτ...η τελος παντων, το γεγονος αυτο εχει παιξει καταλυτικο ρολο προς αυτη την κατευθυνση.

[Yannis Methenitis]

Επειδή μιλάμε για "ξένη" μουσική, μην ξεχνάτε πως γονιδιακά και κατά παράδοση ο έλλην αισθάνεται οικεία στους μονούς ρυθμούς (9/8) ενώ αντίθετα ψιλοκολώνει στους ζυγούς/"δυτικούς (4/4).

Μεγάλη αλήθεια!

 

Αλλη μια προσωπική μου παρατήρηση σχετικά με τα γονίδια, έρχεται απο την εποχή που έπαιζα στην Αφρική. Παρακολουθούσα τον κόσμο που χόρευε απο κάτω (γιατί εκεί παίζαμε ροκ και ο κοσμος χόρευε) και οι Ευρωπαίοι (Αγγλοι κυρίως) ακολουθούσαν ρυθμικά τα τύμπανα, ενώ οι μαύροι το... μπάσο.

 

νομιζω πως εχουμε σταματησει να χορευουμε γιατι εχει αλλαξει ριζικα το τελετουργικο του φλερτ...η τελος παντων, το γεγονος αυτο εχει παιξει καταλυτικο ρολο προς αυτη την κατευθυνση.

Πολύ σωστή παρατήρηση!

 

 

[Haris]

Εγώ πάντως και αρκετοί από τους φίλους/ες μου με την πρώτη ευκαιρία - εντάξει, και μετά από 2-3 ποτά - χορεύoυμε, από "μπλουζ" (σαν να λέμε, When the smoke is going down), μέχρι μπλουζ (έχω χορέψει σε λάιβ των Loose Rag...), μέχρι ντίσκο και φανκοσόουλ, και μέχρι Joy Division(!) και Fuzztones.

 

Και άμα λάχει ρίχνω και κανένα χασάπικο, κι ας μην θυμάμαι τα βήματα...

 

Κατά βάση υπεύθυνο είναι νομίζω ένα αίσθημα ντροπής λόγω του στιγμιαίου "ξεγυμνώματος" -όλοι με κοιτάνε, τι θα λένε για μένα, είμαι χοντρός/άσε καλύτερα- που σαφώς προέρχεται απο έναν βαθύ συντηρητισμό και υφέρποντα φόβο προς κάτι ξενόφερτο που ενδεχόμενα θα μας "χαρακτηρίσει" ως κάτι που πιθανόν δεν γνωρίζουμε και το αντμετωπίζουμε καχύποπτα.

Η απενοχοποίηση έρχεται όταν τα όρια είναι προκαθορισμένα και δεδομένα -δημοτική/λαική μουσική- ή όταν επιβάλλεται απο πρόσκαιρους κανόνες λάιφστάιλ.

Επειδή μιλάμε για "ξένη" μουσική, μην ξεχνάτε πως γονιδιακά και κατά παράδοση ο έλλην αισθάνεται οικεία στους μονούς ρυθμούς (9/8) ενώ αντίθετα ψιλοκολώνει στους ζυγούς/"δυτικούς (4/4). Οι όποιες εξαιρέσεις δεν αναιρούν το γενικό συμπέρασμα, κάτι που άλλωστε φαίνεται κι απ το γεγονός πως ο ίδιος αυτός έλλην ταλαιπωρείται αφάνταστα να χτυπάει παλαμάκια στο δύο...

Πάντως θέλω να παρατηρήσω πως το ερώτημα του τίτλου θα έπρεπε να είναι ελαφρώς διαφοροποιημένο, καθότι πιστεύω πως γενικά χορεύουμε ως λαός, αλλά μόνον εκείνα που μας κάνουν να αισθανόμαστε "ασφαλείς"...

Συμφωνώ ως προς τα περί ντροπής, καθωσπρεπισμού κ.λπ. αλλά όχι σχετικά με τους μονούς ρυθμούς και τη γονιδιακή διάσταση. Κατ' αρχήν γιατί πολλοί ελληνικοί και ανατολίτικοι ρυθμοί είναι ζυγοί οπότε δεν μας χαλάνε τα κανα-δυο όγδοα που λείπουν ή περισσεύουν από τα συνήθη ξένα 4άρια, αλλά και γιατί υπάρχουν πλέον ολόκληρες γενιές από τη 10ετία του 50 μέχρι σήμερα που έχουν χύσει ιδρώτα ακούγοντας και χορεύοντας "σέικ".

 

Επίσης - προς μεγάλη μου έκπληξη - μού είπε πρόσφατα γνωστός αμερικάνος ντράμερ/δάσκαλος ότι η αδυναμία να αντιληφθούμε ως ισχυρά μέρη του μέτρου το 2 και το 4 στην δυτική ποπ, δεν είναι μόνο ελληνικό προνόμιο αλλά ισχύει ακόμα και στην Αμερική, όπου από ότι φαίνεται μόνο οι brothers το έχουν στο αίμα τους.

 

[theoctapus]

Νομίζω ότι αν υπάρχουν τα εξής:

1) καλή παρέα με σχετική εξοικείωση μεταξύ των μελών,

2) ένας τουλάχιστον "καραγκιόζης"/εμψυχωτής στην παρέα,

3) σχετικά ομοιόμορφη κατανομή ανδρών, γυναικών στην παρέα,

4) μουσική που μιλάει στους γοφούς (disco baby)

 

τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει τον χορό να γεννηθεί και να εξαπλωθεί.

 

Όσες φορές έχω βρεθεί σε αυτές τις συνθήκες (οι οποίες ήταν πολλές ευτυχώς), έχω χάσει δυό κιλά ιδρώτα μέχρι το τέλος της βραδιάς.

[Jazzjoker]

νομιζω πως εχουμε σταματησει να χορευουμε γιατι εχει αλλαξει ριζικα το τελετουργικο του φλερτ...η τελος παντων, το γεγονος αυτο εχει παιξει καταλυτικο ρολο προς αυτη την κατευθυνση.

 

Δεν έχει απλώς αλλάξει η τελετουργία του φλερτ. Έχει ουσιαστικά σταματήσει το φλερτ σε δημόσιους χώρους. Το γιατί συνέβη αυτό, είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα, για άλλο θρεντ.

 

 

[theoctapus]

Δεν έχει απλώς αλλάξει η τελετουργία του φλερτ. Έχει ουσιαστικά σταματήσει το φλερτ σε δημόσιους χώρους. Το γιατί συνέβη αυτό, είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα, για άλλο θρεντ.

 

+1

[micnect]

Καλημέρα σε όλους!

Καινούργιος στο φόρουμ σας και θα μου επιτρέψετε να καταθέσω και εγώ την άποψη μου για το θέμα. Ο κόσμος δεν χορεύει γιατί απλά έχει πάψει να εκφράζεται ελεύθερα. Έχει πάψει να βγάζει σε "κοινή θέα" τα συναισθήματα του...Και αυτό φαίνεται ακόμα και στον τρόπο που μιλάει, στο τρόπο που κοιτάει, στις χειρονομίες και στους μορφασμούς που κάνει...Κανένας μας δεν είναι πραγματικά ο εαυτός του. Όλοι μας υποδυόμαστε τους ρόλους που το lifestyle, ο καθωσπρεπισμός (ή όπως αλλιώς θέλετε πέστε το) μας έχουν επιβάλλει. Ζούμε για την εικόνα που μας δείχνει ο μαγικός καθρέπτης που κάποιοι άλλοι έχουν τοποθετήσει απέναντί μας....Και άνθρωπος που δεν εκφράζεται, καταπιέζεται. Και εφόσον καταπιέζεται δεν μπορεί να δημιουργήσει...Συνέπεια αυτών; Έλλειψη φαντασίας και έρωτα (και με την στενή και με την ευρεία έννοια) στην καθημερινότητα μας. Απο την πρώτη ώρα στο γραφείο μέχρι την τελευταία πενιά στην κιθάρα μας ή στο μπουζούκι μας. Απλά..όσο τα πρότυπα μας προέρχονται απο πηγές ξένες ως προς την ψυχοσύνθεση μας, τόσο λιγότερο θα χορεύουμε....

[RayDTutto]

Εγώ πάντως θυμάμαι ότι κάπου στις αρχές του '90 σταμάτησε να είναι cool να χορεύεις. Η τάση είχε ξεκινήσει απο νωρίτερα, γύρω στο '85 όταν άρχισαν οι disco να κυριλεύουν - με πιο σκληρές πόρτες, που απέκλειαν αθλητικά, τζινς κτλ. - και να γίνονται ορθάδικα.

 

Εκεί που που στις disco αποκλειστικός σκοπός ήταν να πας να κουνηθείς, ξαφνικά αν χόρευες ήσουν γραφικός. Έτσι, έμενες στην άκρη με το ποτό στο χέρι (η κατανάλωση του οποίου φυσικά αυξήθηκε) και χάζευες τους "γραφικούς" και τις γκόμενες...