Τεφλόν-Απόηχος

[βα]

μπράβο παιδιά!

Άλλο ενα θέμα εμμετός.

Αφήστε οι γνωστοί άγνωστοι χαιτζακερς των θρεντς κανα θέμα να αναπνευσει.

 

(Και οχι, δεν μου αρέσουν οι Τεφλόν, για τους λόγους που έχει ήδη αναφέρει το μέλος sfaku.)

 

 

[Terry RoscoeBeck5]

εσύ δηλ λές, ότι αντέχει συζήτηση ο σκύλος με την αμνησία...

 

Άσχετε (και χάιτζακερ θεμάτων)  ;D δεν καταλαβαίνεις «μπίτι» από εναλλακτική τέχνη  ;D

 

Και τώρα στο θέμα: Το κομμάτι έχει μια ατμόσφαιρα που τουλάχιστον στα δικά μου τα αυτιά δεν πέρασε απαρατήρητη. Δεν ξετρελάθηκα, αλλά δεν ήταν και για τον... Καιάδα  :)

 

Πάντως αυτό με τους «ακατάληπτους» στίχους κάπως μου κακοφαίνεται.

 

Ενδεχομένως ο δημιουργός να λειτούργησε σημειολογικά, με βάση εμπειρίες, βιώματα κλπ και μια προσωπική «αισθητική», η οποία είναι «κρυπτογραφημένη» στο μυαλό του.

 

Προσωπικά θα προτιμούσα λίγο πιο ξεκάθαρα «μηνύματα»- και σε αυτή την περίπτωση και γενικότερα. Δηλαδή δεν είναι ανάγκη κάθε φορά να προστρέχουμε στον... Έκο για να αναλύσουμε το τι «θέλει να πει ο ποιητής»  :D    

[Superfunk]

Ωραιο κομματι τοσο συνθετικα οσο και παικτικα,συμπαθητικη η παραγωγη,οι στιχοι δεν μου λενε απολυτως τιποτα (αλλα σε αυτα ισχυει το περι ορεξεως).

 

All in all more than fine.

 

 

[Sakis_Gallo]

παρα πολυ ωραιο κομματι

τρομερη ατμοσφαιρα ωραιοι και προσεγμενη ηχοι

μπραβο παιδια!

 

οσο αφορα την φωνη εμενα μου αρεσε παρα πολυ ο τροπος που "τα λεει"

 

καλη συνεχεια στα παιδια και αμα σκασουν καμια μυτη εδω στο σαλονικα να μας το πουνε!  ;)

[THEOD]

Τι ωραία που παίζουν τα

παιδάκια με τα πεταλάκια  8)

Υπέροχη διέξοδος  ;)

 

Μια χαρά αφού τους εκφράζει όλα καλά  :)

[Terry RoscoeBeck5]

Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει το στίχο που παραθέτεται στο link τους?

"δε βρέχει φεγγάρια πια

τα αστέρια τρέμουν στο νήμα

φυσά συρμάτινες νότες

κι οι σκύλοι γεννουν αμνησία"

 

Λοιπόν θα αποτολμήσω μια (αυθαίρετη) ερμηνεία- και μην με αρχίσεις στα περί ψυχιάτρου  ;D

 

δε βρέχει φεγγάρια πια: Αν δεχτούμε τις «ιδιότητες» που αποδίδονται στο Φεγγάρι- ρομαντισμός, μυστικισμός- το ότι πλέον δεν «βρέχει Φεγγάρια», ίσως υποδηλώνει την απουσία αυτών των «ιδιοτήτων» από την ζωή του στιχουργού ή της κοινωνίας κλπ.

 

Άρα ενδεχομένως να μιλάει για την «εισβολή» της πεζότητας στην καθημερινότητα κλπ.

 

τα αστέρια τρέμουν στο νήμα: Μάλλον σε συνάφεια με το παραπάνω. Δηλαδή αν το άστρο/ ήλιος/ φως/ζωή «τρέμει στο νήμα» (με το νήμα να υποδηλώνει την συνέχεια), νομίζω ότι συνηγορεί σε κάποια ασυνέχεια του βίου ή κάποιων καταστάσεων.

 

φυσά συρμάτινες νότες: Ο άνεμος εδώ πρέπει να έχει την έννοια της ανατροπής ή αλλαγής. Οι «συρμάτινες νότες»... Σύρμα, δηλαδή μέταλλο.. κάτι τραχύ και πιθανώς «άγριο», που δίνει έμφαση στον τρόπο με τον οποίο εκφέρονται οι «νότες». Θεωρώ ότι υπογραμμίζει την «βία» που επιφέρουν οι αλλαγές και η ανατροπή της προηγούμενης κατάστασης.

 

κι οι σκύλοι γεννούν αμνησία:Πιθανώς η αλληγορία να αναφέρεται στο ουρλιαχτό/ αλύχτισμα των σκύλων- εξαιτίας κάποιου πόνου. Ίσως να είναι η «αμνησία» το «αντίδοτο» στον πόνο που γεννά η νέα πραγματικότητα που βιώνει το υποκείμενο. Μια κατάσταση αναγκαστικής αυτοπροστασίας.              

 

   

[chris gti]

Λοιπόν θα αποτολμήσω μια (αυθαίρετη) ερμηνεία- και μην με αρχίσεις στα περί ψυχιάτρου  ;D

 

δε βρέχει φεγγάρια πια: Αν δεχτούμε τις «ιδιότητες» που αποδίδονται στο Φεγγάρι- ρομαντισμός, μυστικισμός- το ότι πλέον δεν «βρέχει Φεγγάρια», ίσως υποδηλώνει την απουσία αυτών των «ιδιοτήτων» από την ζωή του στιχουργού ή της κοινωνίας κλπ.

 

Άρα ενδεχομένως να μιλάει για την «εισβολή» της πεζότητας στην καθημερινότητα κλπ.

 

τα αστέρια τρέμουν στο νήμα: Μάλλον σε συνάφεια με το παραπάνω. Δηλαδή αν το άστρο/ ήλιος/ φως/ζωή «τρέμει στο νήμα» (με το νήμα να υποδηλώνει την συνέχεια), νομίζω ότι

συνηγορεί σε κάποια ασυνέχεια του βίου ή κάποιων καταστάσεων.

 

φυσά συρμάτινες νότες: Ο άνεμος εδώ πρέπει να έχει την έννοια της ανατροπής ή αλλαγής. Οι «συρμάτινες νότες»... Σύρμα, δηλαδή μέταλλο.. κάτι τραχύ και πιθανώς «άγριο», που δίνει έμφαση στον τρόπο με τον οποίο εκφέρονται οι «νότες». Θεωρώ ότι υπογραμμίζει την «βία» που

επιφέρουν οι αλλαγές και η ανατροπή της

 

κι οι σκύλοι γεννούν αμνησία:Πιθανώς η αλληγορία να αναφέρεται στο ουρλιαχτό/ αλύχτισμα των σκύλων- εξαιτίας κάποιου πόνου. Ίσως να είναι η «αμνησία» το «αντίδοτο» στον πόνο που γεννά η νέα πραγματικότητα που βιώνει το υποκείμενο. Μια κατάσταση αναγκαστικής αυτοπροστασίας.              

 

   

 

Φείλως, απλά ΔΕΝ υπαρχεις....EPIC !  ;D