"Θεματάκι" με αντιπροσωπία & Συμπεριφορά.

[Spiros Poullos]

Ξέρεις όμως πόσοι περιμένουν στην ουρά;  ;)

 

Για να μη γίνει κάποια παρανόηση, μιας κ εγώ ανέφερα το παράγειγμα του Θωμά, το έκανα καθαρά για να επισημάνω τη διαφορά αντιμετώπισης-εξυπηρέτησης όπως έφερα κ παράδειγμα με τοπικό μαγαζί και πως έχουν αλλάξει τα πράματα με το χρόνια εξ'αιτίας του Θωμά, του e-Bay κ γενικά λόγω της διαδυκτιακής αγοράς.

 

Και δεν ίσχυει μόνο για την αγορά μουσικών οργάνων.

 

.Επισης μετραει και η προσωπικοτητα κυριως του αγοραστη και κατα δευτερον του πωλητη.Σκεφθειτε το λιγο.

 

Κυρίως του αγοραστή?? Ουτε καν.

 

Απλά ο αγοραστής "χάνει" αν γίνει αγενής. Εκεί δίνω το ΟΚ και στον πωλητή να τον αρχισει στις μαπες (που λεει ο λόγος)

 

Όχι ρε Περικλή, πας να αφήσεις τα λεφτά σου. Σιγα μη πέσουμε και στα γόνατα να παρακαλέσουμε κιολας.

[gdevelek]

Αυτό είναι τελείως διαφορετική περίπτωση.

 

Δεν έγραψα πως είναι ίδια περίπτωση με τη δικιά σου. Είναι όμως και τα δύο περιστατικά ενδεικτικά μιας ανελαστικής νοοτροπίας  του στυλ "έτσι θέλω να δουλεύω εγώ και περιμένω από σένα τον αγοραστή να προσαρμοστείς, και τα όποια επιχειρήματα έχεις να μου δώσεις τα ακούω βερεσέ".

[theoctapus]

Κυρίως του αγοραστή?? Ουτε καν.

 

Σιγα μη πέσουμε και στα γόνατα να παρακαλέσουμε κιολας.

 

+1

 

Όποιος έχει δουλέψει σε σοβαρό μαγαζί ή εταιρία που σχετίζεται με το εμπόριο, σίγουρα θα έχει μάθει ότι στον πελάτη κάνουμε τεμενάδες και τον έχουμε στα ώπα-ώπα, ακόμα και αν πρόκειται για την προσωποποίηση της βλακείας. Το "Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο" δεν είναι ένα ανόητο κλισέ moto, έχει πραγματική αξία. Ο πελάτης είναι που βάζει φαί στο πιάτο του επαγγελματία, το ποιός έχει ανάγκη ποιόν είναι προφανές.

[gdevelek]

Τα αυτονόητα αυτά πράγματα ΔΕΝ γίνονται πράξη στην Ελλάδα ούτε απο πωλητές ούτε από αγοραστές. Αυτό αλλάζει στις μέρες μας αλλά πολύ αργά, και βέβαια πρέπει να αλλαξει πρώτα από τους καταναλωτές ("καταναλωτική συνείδηση").

[Spiros Poullos]

+1

 

Όποιος έχει δουλέψει σε σοβαρό μαγαζί ή εταιρία που σχετίζεται με το εμπόριο, σίγουρα θα έχει μάθει ότι στον πελάτη κάνουμε τεμενάδες και τον έχουμε στα ώπα-ώπα, ακόμα και αν πρόκειται για την προσωποποίηση της βλακείας. Το "Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο" δεν είναι ένα ανόητο κλισέ moto, έχει πραγματική αξία. Ο πελάτης είναι που βάζει φαί στο πιάτο του επαγγελματία, το ποιός έχει ανάγκη ποιόν είναι προφανές.

 

Δε συμφωνω 100%. Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο υπό προυποθέσεις. Το να μπαίνει πελάτης σε μαγαζι ωρα αιχμης και να έχει την απαιτηση πχ να εξυπηρετήθεί άμεσα "γιατί βιάζεται" δεν του δίνει δίκιο.

 

Τεμενέδες και ώπα ώπα είναι βλακεια. Είναι σα να κακομαθαίνεις το παιδί σου και να μην του χαλάς χατίρι. Όλοι είμαστε πελάτες και όλοι είμαστε πωλητες εξυπηρετητες. Όλοι παίρνουμε μεροκάματο όπως και όλοι δίνουμε. Άρα ο σεβασμός πρεέπι να είναι αμοιβαίος.

 

Και εσύ και εγώ και όλοι μας ξέρουμε πολύ καλά ότι αν θες να πας κάπου να εξυπηρετηθείς ΣΩΣΤΑ δεν θα πας μέρα και ώρα αιχμής. Ξέρουμε όλοι πχ ότι το Σάββατο το μεσημέρι στα σουπερ μαρκετ γινεται το αδιαχώτητο.

 

Δεν πας λοιπόν την μερα και ωρα αιχμης αν δε θες να περιμένεις στην ουρα 30' για να πληρωσεις. Και αν πας γιατί δε μπορείς αλλη ώρα δε γίνεται να φωναζεις και να ξεφυσας και να κραζεις σα το γύφτο.

 

Γενικά σαν πελάτες οι Νεοέλληνες, είμαστε ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ. Και αυτό γιατί σε μεγάλο βαθμό είμαστε ψευτονεόπλουτοι και κακομαθημένοι. Περισσότερα παράπονα στη δουλειά μου έχω από άτομα ηλικίας 20-40 παρά από μεγαλύτερους.

 

Πάνε σε ένα "ΠΛΑΙΣΙΟ" ή σε ένα "καλό" μαγαζί μερα/ωρα αιχμής και με τη μια ξεκινανε τα παραπονα.

 

"Και τί είναι αυτά" και

"είναι δυνατον τέτοια επιχείρηση να καθυστερει στην εξυπηρέτηση" "φωνάξτε μου τον υπεύθυνο" και δε συμμαζεύεται.

 

Είτε μπαίνουμε λοιπόν σε μια μεγάλη επιχείρηση είτε στο συνοικιακό μαγαζάκι, καλό θα ήταν να αντιληφθούμε ότι δουλεύουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ μέσα και όχι ΓΙΔΙΑ.

 

Ξέρω παιδιά που χασαν τη δουλειά τους επειδή έκανε παράπονα ο καλοθελητής φίλος του αφεντικού. Έχουν γίνει όλοι οι πελάτες ξερόλες. Και αυτά που αναφέρω σε γενικές γραμμές τα βιώνω κάθε μέρα και είναι πολύ ψυχοφθόρο. Ακόμα και δίκιο να έχει ο πελάτης το παράπονο πρέπει να το κάνει με τακτ.

 

Μια μέρα σε μαγαζί που δούλευα έρχονται 6 άτομα Κυριακή χωρίς κράτηση να φάνε την ώρα που καθόντουσαν ήδη 120 άτομα σε όλο το μαγαζί. Μας είχε μείνει 1 τραπέζι στο πόστο μου.

 

Τους καλησπέρίζω και ΠΡΙΝ κάτσουνε τους λέω ότι από τη στιγμή που θα σας πάρω παραγγελία θα σας φέρω τα κρυα πιατα και τους μεζεδες και τα ζεστά πιάτα θα έρθουν σε μιση ώρα με σαραντα λεπτα, γιατί είχει φρακάρει η κουζίνα λόγω της ώρας.

 

Δεν έπρεπε να ξέρουν οι άνθρωποι ότι δε θα φάνε στην "προβλεπόμενη" ώρα...?

 

Και αυτό το κωλοπαιδο επιασε την αφεντικίνα κ της ειπε οτι πρεπει να ντρεπεται που στο μαγαζι της Κυριακη μεσημερι θα κανει να φερει τα ζεστα 30'. Το αποτελεσμα ηταν να ακουσω ότι καντηλι δεν εχω ακουσει ποτε, να εξυπηρετηθει πρωτος και μετα να κραζουν απο αλλα τραπεζια επειδη ο τελευταιος που εκατσε εξυπηρετειται πρώτος...πάρε το αυτγό και κούρευτο

 

Οι περισσότεροι πελάτες κάνουν παράπονα προς ΙΔΙΟΝ ΟΦΕΛΟΣ, μπας και τους κεράσουν κάτι ή τους κάνουν λίγο παραπάνω έκπτωση.

 

Αγαπητοί πελάτες, υπάρχει ΣΕΙΡΑ! Περιμένεις παντού τη ΣΕΙΡΑ ΣΟΥ!

 

Προσωπικά προτιμώ να χάσω 1 πελάτη, από το να ρισκάρω αφησω παραπονεμένους 10 για τον 1 τον ανικητο...

 

Ένα χαμόγελο από τον πελάτη λίγο κατανόηση αλλαζει όλη τη διάθεση του υπάλληλου.

 

Όπως μου έχει ερθει παρέα και μου έχει πει "βλέπουμε ότι κάτσαμε τελευταίοι κ θα περιμένουμε αλλα αν έχεις την καλοσύνη μη μας καθυστερήσεις πολύ" τους καθυστέρησα γιατί δε γινόταν αλλιώς αλλά σε όλη τη διάρκει του σερβις τους είχα "στον αφρό". Με την ευγενειά τους κερδίσαν το κάτι παραπάνω για να "αποζημιώσω" για την καθυστερηση.

 

Σόρρυ που έφυγα OFF TOPIC αλλά έπρεπε να δείξουμε και την άλλη όψη. Ο πελάτης έχει δίκιο ΥΠΟ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ

[audiokostas]

Δε συμφωνω 100%. Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο υπό προυποθέσεις.

Συμφωνώ. Ευγένεια και εξυπηρέτηση πάνω απ' όλα αλλά τις Αμερικανιές στυλ Customer-is-God τσι βαριέμαι.

 

Μία από τις πολλές δουλειές που έκανα πιτσιρικάς ήταν και πωλήτης σε παιχνιδάδικο πολυκαταστήματος.

Εφαγα μεγάλη πίκρα στις Χριστουγεννογιορτές (απλά απίστευτη πίκρα) αλλά ποτέ δεν το βαλα κάτω. Την παραμονή μόνο την ώρα που το μαγαζί άρχισε να κλείνει και οι συνάδελφοι φεύγαν έρχεται κυρία αλλόφρονη με το μικρό της

- "σας παρακαλώ 5 λεπτά μόνο ένα δώρο και έφυγα"

- "Μα κλείνουμε"

- "Δύο λεπτά. Το πήρα κι έφυγα"

- "Αντε Χριστούγεννα είναι. Κάντε και πέντε. Αλλά γρήγορα σας παρακαλω. Και ότι θέλετε πείτε μου."

- ............

(Μετά από 1 τέταρτο και)

-"Αν μπορείτε να έλθετε γιατί τα ασανσερ σταμάτησαν, θα κλείσω τις (κυλιόμενες) σκάλες και το μαγαζί κλείνει.

- "Άκου νεαρέ. Δε θα μου βγάλεις τη ψυχή. Κάτσε και περίμενε. Εγώ στο φινάλε σε πληρώνω"

;D ;D ;D ;D

Ακόμα την θυμάμαι πως έσφιξε έντρομη πάνω της το παιδί της που έκλαιγε ενώ κατέβαινε τα σκαλιά δέκα-δέκα.

Και δεν της είπα (σχεδόν) κουβέντα.

Δεν κουνήθηκα από τη θέση μου. Ευτυχώς, χρονιάρα μέρα.

 

Το χέρι μου μόνο έτσουξε στην επιφάνεια του γραφείου......

[pericles]

Όχι ρε Περικλή, πας να αφήσεις τα λεφτά σου. Σιγα μη πέσουμε και στα γόνατα να παρακαλέσουμε κιολας.

Kαλα ρε Σπυρο αυτο εγραψα εγω;Εγω εγραψα για προσωπικοτητα οχι για παρακαλια .Ελεος αλλα γραφω αλλα καταλαβαινετε.Δεν ξαναγραφω τιποτα  σε τετοια threads  ???

[Spiros Poullos]

Περικλή είπες ότι ΚΑΤΑ ΠΡΩΤΟΝ μετραει η προσωπικοτητα του αγοραστη και ΜΕΤΑ του πωλητη. Και απλά διαφώνησα, μη χαλιέσαι... ;)

[theoctapus]

@beeros05

Μα δεν διαφωνώ. Το θέμα είναι ότι ακόμα και τελείως τρόμπας να είναι ο πελάτης (όπως στα παραδέιγματα που ανέφερες) εσύ σαν υπάλληλος που είναι επιφορτισμένος με την εξυπηρέτηση των πελατών, είσαι υποχρεωμένος να τον αντιμετωπίσεις με ευγένεια και τακτ και όσο μπορείς να του κάνεις τα χατίρια. Δεν είπε κανείς ότι είναι εύκολη δουλειά.

 

Φυσικά και υπάρχουν όρια, όμως για να αντιδράσεις στην περίπτωση που έχουν ξεπεραστεί πρέπει 1) να έχεις το οκ από το boss, και 2) να υπάρχουν ειδικές συνθήκες (αν π.χ. το μαγαζί είναι πίχτρα δεν μπορείς προφανώς να υψώσεις φωνή).

 

Το ότι κάποιοι έχουν χάσει την δουλειά τους από ηλίθιους πελάτες δεν μου λέει τίποτα, it comes with the business. Ούτε τα περί ώρας αιχμής. Υπάρχει τρόπος αντιμετώπισής της αν η επιχείρηση είναι πραγματικά οργανωμένη κι εγώ σαν πελάτης έχω το δικαίωμα να απαιτώ κάτι τέτοιο.

 

Edit: Να απαιτώ απ' την διοίκηση, όχι απ' τον υπάλληλο. Κάτι τέτοιο θα ήταν και παράλογο και εκτός θέματος.

 

Κοινώς, η ευγένεια είναι υποχρέωση του υπαλλήλου, του πελάτη είναι επιλογή (δυστυχώς).

(Βέβαια, όντας και οι δύο μέλη της ανθρώπινης φυλής εντός μιας οργανωμένης κοινωνίας, έχουν και οι δύο υποχρέωση να είναι ευγενικοί, αλλά αυτό σε ένα ιδανικό κόσμο)

[audiokostas]

Το ότι κάποιοι έχουν χάσει την δουλειά τους από ηλίθιους πελάτες δεν μου λέει τίποτα, it comes with the business. Ούτε τα περί ώρας αιχμής. Υπάρχει τρόπος αντιμετώπισής της αν η επιχείρηση είναι πραγματικά οργανωμένη κι εγώ σαν πελάτης έχω το δικαίωμα να απαιτώ κάτι τέτοιο.

Με πονάει το πόσο διαφωνώ (αυτή είναι η ευγενική μου απάντηση)

 

Στα πα William. Αυτά θα χαμε.  ;)