Το Rock στην Ελλαδα και η αφομοίωση του.

[nick_ls]

Παιδιά εγώ πάλι άκρη δε βγάζω από αυτό το νήμα.

 

Οι μισοί αναφέρονται στο ροκ ως τρόπο ζωής, οι άλλοι μισοί στο ροκ ώς είδος μουσικής, άλλοι και στα 2 μαζί, 2-3 λένε ότι υπήρξε ή ότι δεν υπήρξε στην Ελλάδα.

 

κλασσικά όλες οι χώρες του εξωτερικού έχουν ροκ αλλά η Ελλάδα δεν είχε ποτέ..

 

κλασσικά συγκρίσεις με τα μπουζούκια (το λόγο δεν τον κατάλαβα)..

 

μήπως να γραφτεί καμμιά τεκμηριωμένη γνώμη? πχ. τι είναι ροκ και γιατί και ως τι (είδος, lifestyle) υφίσταται/δεν υφίσταται..

 

 

 

 

[ez]

Το πλέον πιθανό είναι πως τους πιό αξιόλογους μουσικούς δεν θα τους ακούσουμε ποτέ.

Κατ'αντιστοιχίαν, μάλλον δεν θα βρείς εδώ τις απαντήσεις στα ερωτήματα σου.

Όλες οι μουσικές είναι αναπόσπαστα -τις περισσότερες φορές- δεμένες με τις πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στον τόπο και τον χρόνο γέννησης τους. Ακόμα και με τις καιρικές-γεωλογικές του εκάστοτε τόπου. Το αν κάποιος αναγνωρίζει στον εαυτό του στοιχεία που τον ταυτοποιούν σ'ένα βαθμό με κάποια που συνοδεύουν μιά μουσική πρόταση, τελικά είναι προσωπικό του θέμα το πως θα τα χειριστεί στην πορεία του.

Σαφώς και οιαδήποτε μουσική πρόταση δεν είναι μόνον ήχος, τεχνική κι εξοπλισμός.

Πολλώ δε μάλλον δεν επαφίεται κατά κύριο λόγο στην διάθεση ή τον χαρακτήρα του εκφραστή της. Ναί, υπάρχουν διαβαθμίσεις, άλλοτε βαραίνουν κάποια στοιχεία κι άλλοτε άλλα, ανάλογα με τον δημιουργό.

Ναί, παντού υπάρχουν μουσικοί που δίνονται ψυχή τε και σώματι σε κείνο που αγαπούν, με κόστη που οι περισσότεροι δεν πλησιάζουν καν, κάποιες φορές και την ίδια τους τη ζωή. Αν αυτό από κάποιους αποκαλείται "τάδε τρόπος ζωής", ας το δεχτώ, αν και η προσωπική μου γνώμη είναι δυσανεκτική με "τσουβαλιάσματα" γενικώς...

Δυστυχώς δεν είμαι αναλυτής-μελετητής αλλά ένας απλός μουσικός, οπότε δεν μπορώ να βοηθήσω σε κάποια κατηγοριοποίηση ή καταγραφή δεδομένων για τη μουσική σκηνή και την ιστορία της στη χώρα μας, πέραν ίσως προσωπικών μαρτυριών για κάποιους μουσικούς και γκρούπ που όμως δεν θα βοηθούσαν (πιθανότατα) την συζήτηση.

Έχω την πεποίθηση πως ένας καλλιτέχνης οφείλει να είναι κι ένας εν δυνάμει επαναστάτης, δημιουργός που αμφισβητεί, σχολιάζει, κρίνει και, κάποιες φορές ίσως και να προτείνει. Με ειλικρίνεια, μελέτη και σεβασμό εις εαυτόν και αλλήλους.

Κατ'εμέ, το βασικό "πρόβλημα" του μουσικού στην Ελλάδα, είναι πως κατ'ουσίαν τίθεται εν αμφιβόλω η αρχική του επιλογή, και, κατ'επέκταση η "επαγγελματική" του υπόσταση.

Η μουσική στην Ελλάδα -ακόμα και σήμερα- αντιμετωπίζεται κατά βάση ως "χόμπυ" ή -στην καλύτερη περίπτωση- ως "δημιουργική παράλληλη απασχόληση", ανίκανη απο μόνη της να σηκώσει το βάρος και το κύρος μιάς "αληθινής δουλειάς", τουλάχιστον όπως αυτή αξιολογείται απο την πλειονότητα των πολιτών αλλά και των ΜΜΕ.

Αλλά αυτή είναι μιά μεγάλη, άλλη κουβέντα.

 

[Waterfall-K]

Οταν θες να πας στο μεγαρο,φορας το κουστουμακι σου,παιρνεις τη κοπελα σου αγκαζε,πας στο μεγαρο,αποκαλεις τον διπλανο σου 'αγαπητε' δε βγαζεις αχνα 2 ωρες,πινεις το λευκο κρασακι σου και πας σπιτι ηρεμος

 

Απο την αλλη ,οταν πας σε ροκ συναυλια,φορας μπλουζα συγκροτηματος και αθλητικα,περπατας καμια ωρα στο δασος η στριμωχνεσαι στα γηπεδα ορθιος,κρυβεις τις μπυρες για να τις περασεις μεσα,καθεσαι στο χωμα μεχρι να αρχισει η μπαντα,τραγουδας ουρλιαζοντας 2 ωρες και οταν πας σπιτι δε μπορεις να κοιμηθεις απο την υπερενταση σκεπτομενος τι ακουσες....Αρα δε μπορει να μην επηρεαζει τη ζωη σου εστω και λιγο...!

θα ηθελα να ηξερα ποσες φορες εχεις παει στο Μεγαρο Μουσικης... ;D

(και ποσες φορες σε Rock συναυλια... :P)

[nick_ls]

Οταν θες να πας στο μεγαρο,φορας το κουστουμακι σου,παιρνεις τη κοπελα σου αγκαζε,πας στο μεγαρο,αποκαλεις τον διπλανο σου 'αγαπητε' δε βγαζεις αχνα 2 ωρες,πινεις το λευκο κρασακι σου και πας σπιτι ηρεμος

 

Απο την αλλη ,οταν πας σε ροκ συναυλια,φορας μπλουζα συγκροτηματος και αθλητικα,περπατας καμια ωρα στο δασος η στριμωχνεσαι στα γηπεδα ορθιος,κρυβεις τις μπυρες για να τις περασεις μεσα,καθεσαι στο χωμα μεχρι να αρχισει η μπαντα,τραγουδας ουρλιαζοντας 2 ωρες και οταν πας σπιτι δε μπορεις να κοιμηθεις απο την υπερενταση σκεπτομενος τι ακουσες....Αρα δε μπορει να μην επηρεαζει τη ζωη σου εστω και λιγο...!

 

εγώ πάλι όταν πάω σε μέταλ συναυλία ..φοράω ότι φοράω κάθε μέρα..δεν κουβαλάω τίποτα γιατί μπύρες πουλάνε και μέσα, όσες φορές πήγα πάντως δε χρειάζεται να κρύψεις μπύρες - δε σου λέει κανείς τίποτα..

επίσης προσπαθώ να παρκάρω όσο πιο κοντά, δεν κάθομαι στο χώμα γιατί δε θέλω να λερωθώ..συνεχίζω να προσέχω τον διπλανό μου και να τον αποκαλώ αγαπητό και κάθομαι μπροστά μπροστά πλέον γιατί τα πράγματα έχουν χαλαρώσει τόσο που μπροστά είσαι πολύ άνετα και δε στριμώχνεσαι..

 

τώρα για ποιο λόγο πρέπει να υποβάλεις τον εαυτό σου σε τέτοια διαδικασία που περιγράφεις δε βρίσκω νόημα..δεν είναι σίγουρα ροκ αυτό πάντως

 

[SULTAN]

Προσωπικά πάω και στα δύο όταν μπορώ και περνάω εξαιρετικά. ;DΝομίζω ότι το ροκ στην Ελλάδα αγαπήθηκε στον βαθμό που αναλογεί στα μεγέθη και την νοοτροπία της χώρας.Γνώρισε τη δόξα του,αποδυναμώθηκε και τώρα ξαναπαίρνει μπρος.Το ίδιο όμως νομίζω ότι συνέβει παντού.Δεν νομίζω ότι υπήρξε καθολική ενασχόληση των κατά τόπους νεολαίων μόνο με το ροκ ή το μέταλ ή την ποπ ή την κλασσική ή με τα τοπικά φολκλόρ.Σαφώς αφομοιώθηκε,μπασταρδεύτηκε(μερικές φορές με επιτυχία) και παρήγαγε μουσική και ρεύμα με ενχώρια κατανάλωση.Το ίδιο έγινε παντού.Απλά κάποιοι του εξωτερικού ξεχώρισαν και στιγμάτισαν κυρίως μουσικά την καλλιτεχνική ιστορία του πλανήτη.Αν θέλεις ντε και καλά να είναι το καλύτερο μουσικό είδος ή ο πιο cool τρόπος ζωής,τότε δεν θα βιώσεις όσα θα βίωνες αν είχες λίγο πιο ανοιχτούς ορίζοντες και θα πρέπει να μπεις σε μία "νόρμα" που προυποθέτει μακρυά μαλιά,μπίχλα,σούπερ καταχρήσεις,ζωή στο πεζοδρόμιο (μέχρι το συμβόλαιο) και όλα τα κλισέ που ακολουθούν καλώς ή κάκώς κάθε μόδα,τάση ή ρεύμα.Τα φράγκα και η εμπορευματοποίηση δεν έχουν να κάνουν.Αν δεν ήταν βιομηχανία,μπορεί και να μην ακούγαμε όσα θαυμαστά ακούσαμε και ακούμε.Θεωρώ επίσης ότι σήμερα τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα.Είδα ένα κάρο συγκροτήματα που πριν 20 χρόνια δεν ήξεραν που πέφτει η Ελλάδα,γνωρίζω νέα groups και μουσικές από το νετ,τα μέταλ γκομενάκια είναι επιτέλους πολλά και περιποιημένα και υπάρχει πολύ πιο συνειδητοποιημένη μουσική παραγωγή από ποτέ.Τι να κάνουμε?Αμερική ή Αγγλία ή Σουηδία δεν θα γίνουμε ποτέ.Αυτή είναι η δυναμική μας.Παρόλα αυτά,έχεις Rotting Christ και Firewind που τους ξέρουν και οι πέτρες στο εξωτερικό και τον Gus G από την Καλαμαριά να παίζει με τον Ozzy.Έχουν και άλλες χώρες αντίστοιχες "επιτυχίες",σαφώς.Η μόνη διαφορά μας με τους άλλους όμως,είναι ότι εμείς τους κράζουμε ενώ ο αντίστοιχος Σταύρος Θεοδωράκης της Σουηδίας θα καλούσε τον αντίστοιχο Gus G για interview και εκείνος θα πήγαινε.Ο καθένας με τον πολιτισμό του...

[nikosgi]

Πέρα από κάθε μυθοποίηση, φυσικά και ΔΕΝ είναι έτσι. Το ροκ ήταν αυθεντικά επαναστατικό στις απαρχές του, πήγε χέρι χέρι με τη σεξουαλική απελευθέρωση των '50s και '60s (εκτός αν θεωρείς ότι δεν είναι αρκετά μεγάλη αλλαγή στη ζωή μας το γεγονός ότι δεν χρειάζεται πια να παντρευτούμε για να χουφτώσουμε) και γενικά με την πολιτική συνειδητοποίηση και την εκδήλωση κινημάτων διαμαρτυρίας όπως ο Μάης του '68.

 

Στην Ελλάδα ειδικότερα το ροκ εξέφρασε την ανήσυχη νεολαία και την αντίσταση στη βλαχιά της τότε εξουσίας. Όποιος έχει δει μαρτυρίες για τη συναυλία των Stones στην Αθήνα το 1967, 4 μέρες πριν το πραξικόπημα που εδραίωσε τη Χούντα, παίρνει μία γεύση για το τι σήμαινε ροκ για τους Έλληνες νέους στα 60's.

 

Θυμίζω ότι η συναυλία διακόπηκε στα 20 λεπτά με ντου των μπάτσων στη σκηνή( !!! ) γιατί ο Τζάγκερ έκανε την κομουνιστική (κατά τη γνώμη τους) χειρονομία του να πετάξει κόκκινα τριαντάφυλλα στο κοινό (γιατί κόκκινο σήμαινε κομουνισμός τότε, τουλάχιστον σε μια χώρα που διοικούνταν από εθνικόφρονες στρατό-αυλους).

 

Κάντε ένα google για Stones Αθήνα 1967.

 

Έχει ενδιαφέρον στη συνέντευξη τύπου ένα περιστατικό, όπου ο Έλλην δημοσιογράφος προσπάθησε να καταδείξει την αγραμματοσύνη και την αλητεία του Τζάγκερ ρωτώντας τον τι ξέρει από Σέξπιρ. Και ο Τζάγκερ του απάντησε (και καλά του έκανε): γιατί εσύ τι ξέρεις από Όμηρο;

 

Υπάρχει μια μελέτη ιστορίας (δυσεύρετη γιατί δεν κυκλοφόρησε παρά μόνο σαν ερευνητική έκδοση) με τίτλο ΗΧΟΙ και ΑΠΟΗΧΟΙ - Κοινωνική Ιστορία του Ροκενρόλ Φαινομένου στην Ελλάδα, 1956-1967 όπου παρουσιάζεται το ροκενρόλ φαινόμενο και η πρόσληψή του στην Ελλάδα στα χρόνια εκείνα. Το έγραψε ο Κώστας Κατσαπής (ή Κατσάπης, δεν είμαι βέβαιος) και είναι σοβαρή επιστημονική μελέτη. Εκεί φαίνεται ότι το δικαίωμα να ακούς ροκ δεν ήταν καθόλου αυτονόητο, η προτίμηση αυτή παρέβαινε πολλούς γραπτούς και άγραφους νόμους και ήθελε κότσια για να είσαι ανοιχτά ροκάς.

 

Μη μπερδευόμαστε λοιπόν με το σήμερα όπου κάθε πορδή έχει και γκαζωμένες κιθάρες στο δίσκο της και αυτό το λέμε και καλά ροκ.

 

 

 

Σε όλα αυτά που λες, συμφωνώ απόλυτα μιας και είναι γεγονότα.

Aπλά, είμαι σίγουρος πως δεν εχεις καταλάβει ακριβώς τι εννοώ...

    Τα ψυχολογικά μας προβλήματα-κατάλοιπα τα εκτονώνει εύκολα ένα Γήπεδο και μια ωραία νίκη της ομάδας μας, ΔΕΝ τα λύνει όμως. Ισα ισα, κάνει ακριβώς το αντίθετο

     Άλλο παράδειγμα είναι οι Ναρκομανείς. Η έκσταση, χαρά κλπ που νιώθουν όταν τα παίρνουν είναι ασύγκριτη με οτιδήποτε νιώθει ο μέσος άνθρωπος στην καθημερινότητα του και όμως είναι δυστυχισμένοι…

Το πρόβλημα λύνεται ΜΟΝΟ αντιμετωπίζοντας το και με κανέναν άλλο τρόπο. Οτιδήποτε άλλο μας οδηγεί στην απομάκρυνση της λύσης (άσχετα αν πιστεύουμε πως παλεύουμε με νύχια και δόντια για αυτην )

    Βέβαια για να γίνει μια οποιαδήποτε συζήτηση για τον ¨ροκ  τρόπο ζωής¨ πρέπει πρώτα αυτός να οριστεί και εκεί θα πέσει πολύ γέλιο

Και για να μην παρεξηγούμαι …την στιγμή που τα γράφω αυτά ακούω ANNIHILATOR… ;D ;D ;D

[trolley]

Κάντε ένα google για Stones Αθήνα 1967.

 

Η (ως συνήθως) εμπεριστατωμένη άποψη του sfaku, με βρίσκει να διαφωνώ, διότι (αυταπόδεικτα) η συζήτησή μας δεν διεξάγεται το 1967, αλλά το 2012.

 

Πέρα από ανακρίβειες (ο μακαρίτης ο πατέρας μου χούφτωνε απροβλημάτιστα έχοντας ακούσει στη ζωή του μόνο Καζαντζίδη και Ζαγοραίο), είναι σαφές ότι ο OP έχει μία σχεδόν μεσσιανική αντίληψη για το ρόλο που (ίσως/θα) μπορούσαν να επιτελέσουν οι ροκ μουσικοί στο κοινωνικό γίγνεσθαι, και είναι μάλλον καθήκον μας να... κλωτσήσουμε από το νου του αυτή την 100% αναληθή πεποίθηση.

 

Σε συνδυασμό με το ότι εξακολουθούμε να μην έχουμε άλλο ορισμό για τι σημαίνει "αφομοίωση", είμαστε μάλλον υποχρεωμένοι να μιλάμε για τη ροκ ως μουσικό ιδίωμα, όπου και ισχύουν (κατά τη γνώμη μου) αυτά που έγραψα νωρίτερα.

 

 

[ndnikola]

Πέρα από ανακρίβειες (ο μακαρίτης ο πατέρας μου χούφτωνε απροβλημάτιστα έχοντας ακούσει στη ζωή του μόνο Καζαντζίδη και Ζαγοραίο)

respect, αλλά έχω την εντύπωση πως η αναφορά στο χούφτωμα έγινε για το σημαντικό της σεξουαλικής επανάστασης, και όχι στην άρρηκτη σύνδεσή της με ροκ ακούσματα :). Οσο για την χρήση του όρου αφομοίωση, διαισθάνομαι ότι μάλλον αφορά στην εμπορική εκμετάλλευση της ροκ αισθητικής/κοινωνικοπολιτικής θέσης, με ότι σημαίνει αυτό για την ειλικρίνεια (ως προς την στάση ζωής) των θιασωτών της.

[marathon]

Η (ως συνήθως) εμπεριστατωμένη άποψη του sfaku, με βρίσκει να διαφωνώ, διότι (αυταπόδεικτα) η συζήτησή μας δεν διεξάγεται το 1967, αλλά το 2012.

Συμφωνώ και εγώ μαζί σου. Επιπλέον...

Οταν θες να πας στο μεγαρο,φορας το κουστουμακι σου,παιρνεις τη κοπελα σου αγκαζε,πας στο μεγαρο,αποκαλεις τον διπλανο σου 'αγαπητε' δε βγαζεις αχνα 2 ωρες,πινεις το λευκο κρασακι σου και πας σπιτι ηρεμος

αυτό που ΑΚΡΙΒΩΣ περιγράφει ο φίλος μας εδώ, έζησα σε συναυλία του Steve Hacket το 1980, στο Παρίσι, στο (γεμάτο) θέατρο Μogador -με γαλλικό κρασί και πολυθρόνες Louis 14 8)...(έτσι ήταν τότε το Mogador!).

Είναι προφανές, ότι οι περισσότεροι σημερινοί ...ρόκερς 8) ::)...δεν έζησαν τη πραγματική εποχή του rock και το βλέπουν μόνο από video και youtube

[noe13]

εγώ πάλι όταν πάω σε μέταλ συναυλία ..φοράω ότι φοράω κάθε μέρα..δεν κουβαλάω τίποτα γιατί μπύρες πουλάνε και μέσα, όσες φορές πήγα πάντως δε χρειάζεται να κρύψεις μπύρες - δε σου λέει κανείς τίποτα..

επίσης προσπαθώ να παρκάρω όσο πιο κοντά, δεν κάθομαι στο χώμα γιατί δε θέλω να λερωθώ..συνεχίζω να προσέχω τον διπλανό μου και να τον αποκαλώ αγαπητό και κάθομαι μπροστά μπροστά πλέον γιατί τα πράγματα έχουν χαλαρώσει τόσο που μπροστά είσαι πολύ άνετα και δε στριμώχνεσαι..

 

τώρα για ποιο λόγο πρέπει να υποβάλεις τον εαυτό σου σε τέτοια διαδικασία που περιγράφεις δε βρίσκω νόημα..δεν είναι σίγουρα ροκ αυτό πάντως

 

Δε καταλαβες το νοημα αυτων που γραφωοποτε αν θελεις ξαναδιαβασε το.Επισης αν δε κανεις αυτα που γραφω μαλλον ανηκεις σε ενα 10% οσων πηγαινουν σε συναυλιες γτ ολοι πανω κατω αυτα που γραφω κανουμε.Τελος αυτα που κανω τα ΓΟΥΣΤΑΡΩ και δεν υποβαλλω τον εαυτο μου σε καμια διαδικασι....και αυτο ΕΙΝΑΙ ροκ!

 

Υ.Γ waterfall πιστεψε με παω στο μεγαρο περισσοτερες φορες απο οσες μπορει να αντεξει ενας μεσος ανθρωπος ;D Αλλα τι να κανω,υποχωρησεις ειναι αυτες