Μάνα είναι μόνο μία...

[neeq]

Ασε ρε Χαρούλη. Εμένα πάντως (και κάποιων εκατοντάδων που γνωρίζω) που μου βαλε πολλάκις η σχωρεμένη τις φωνές (+ παντόφλα + (μόνο μια φορά) ζώνη) δεν μ' έχασε καθόλου. Το ίδιο και η δασκάλα με τον χάρακα. (Η Λία με έχασε αλλά καλά να πάθει αυτή)

Θα με έχανε όμως αν με άφηνε to listen to my heart. :P

 

Δεν έχουν όλοι όμως την ίδια αντίδραση Κώστα στο αυταρχικό μοντέλο διαπαιδαγώγησης. Το "δεν παθαίνεις τίποτα και να φας 5-10 φάπες" δε νομίζω να ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις.

 

 

[bloody_sunday]

Αν έχεις όρεξη και θέλεις , μου το αναλύεις λίγο παραπάνω αυτό που εννοείς;

 

Είναι απολύτως υπαρκτά προβλήματα που οφείλονται σε πολλούς παράγοντες καλά κρυμμένους και μπλεγμένους μεταξύ τους, και που εμποδίζουν την φυσιολογική εξέλιξη ενός ανθρώπου ή ακόμη και την παγώνουν εντελώς, τοποθετώντας τον σε ένα endless loop, δηλητηριάζοντας τις καθημερινές του σχέσεις και μπλοκάροντας άπειρους δρόμους επαγγελματικούς ή και προσωπικούς. Η φαρμακευτική αντιμετώπιση έρχεται ορισμένες φορές σαν πρώτη επιλογή, και άλλες σαν συμπλήρωμα. Η μακροπρόθεσμη μελέτη και θεραπεία των αιτιών όμως δεν είναι σε καμία περίπτωση "πολυτέλεια" (με άλλα λόγια, μόλις πέταξες ολόκληρη την επιστήμη της ψυχολογίας στον κάλαθο των αχρήστων...)

[Haris]

Ασε ρε Χαρούλη. Εμένα πάντως και κάποιων εκατοντάδων (που γνωρίζω) που μου βαλε πολλάκις η σχωρεμένη τις φωνές (+ παντόφλα + (μόνο μια φορά) ζώνη) δεν μ' έχασε καθόλου. Το ίδιο και η δασκάλα με τον χάρακα. (Η Λία με έχασε αλλά καλά να πάθει αυτή)

Θα με έχανε όμως αν με άφηνε to listen to my heart. :P

Άλλα ήθη, άλλα έθιμα και κυρίως άλλος άνθρωπος (εσύ, αλλά κι εγώ που επίσης έχω ακούσει τα μπινελίκια μου και έχω φάει και τις ...κουταλιές μου - η ξύλινη κουτάλα πονάει πιο πολύ από την παντόφλα!).

Δεν θυμάμαι όμως ποτέ να έχω την - κατά τη γνώμη μου, επικίνδυνα απαθή - αντίδραση του τύπου. Όταν ήμουν πιτσιρίκι απλά τσαντιζόμουν (και της το έδειχνα), και όταν έκανα την εφηβική μου επανάσταση (μη χέσω...) ρίχναμε τρικούβερτους καβγάδες και μετά όλα μέλι-γάλα.    

[neeq]

Άσε. Ξέρω γω.

Κακό.&-

 

Κακό προς το παρόν γιατί δεν έχουμε αναπτύξει αμυνες σε αυτό ως κοινωνια. Σε λίγα χρόνια ίσως είναι απλά μια πραγματικότητα, καθώς τα αυριανά παιδιά θα είναι αποτελεσμα μιας κοινωνίας πληρως εξοικειωμένης με το φαινόμενο. Εμεις θα είμαστε οι γεροπαράξενοι και θα πίνουμε μπύρες χωρις αλκοολ σε συναντήσεις από απαρχαιωμένα φόρουμς.

 

 

[audiokostas]

Δεν έχουν όλοι όμως την ίδια αντίδραση Κώστα στο αυταρχικό μοντέλο διαπαιδαγώγησης. Το "δεν παθαίνεις τίποτα και να φας 5-10 φάπες" δε νομίζω να ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις.

Μαζί σου απόλυτα.

Θα επλαγείς όμως πως οι κεραίες των παιδιών λαμβάνουν την αγάπη και την έγνοια ακόμα και όταν ενίοτε αυτή εκφράζεται με την ελαφρά ξυλιά (πάντα "λογικά" - αν μπορεί να υπάρξει λογικά- και ποτέ στο κεφάλι).

Το ξύλο σίγουρα δεν βγήκε από τον παράδεισο αλλά, ε, καταλαβαίνεις τι λέω.

Και δεν είναι αντικείμενο εδώ καθότι η μάνα του δεν τον ακουμπάει.

 

Δεν θυμάμαι όμως ποτέ να έχω την - κατά τη γνώμη μου, επικίνδυνα απαθή - αντίδραση του τύπου.    

Αν ακούσεις τη μάνα του βέβαια, για αυτό ακριβώς ωρύεται. Για την απάθεια.

Και δεν ξέρουμε αν έχει προσπαθήσει με άλλο τρόπο.

Αλλά για να του χει όλα τα καλούδια, ε, μάλλον προσπάθησε να του δείξει ότι τον αγαπάει και αποδέχεται τα ενδιαφέροντά του.

 

Κακό προς το παρόν γιατί δεν έχουμε αναπτύξει αμυνες σε αυτό ως κοινωνια.

Ποιό; Τη δημοσιοποίηση κάθε ιδιωτικής μας στιγμής;

Το να δανείζομαι ζωές;

Να σχολιάζω τις ζωές άλλων;

Κάθε αδιάφορη μαλακία χωρίς λόγο/νόημα, χωρίς καμία επεξεργασία απλώς για να δηλώσω παρόν;

Ασε, δεν θα πάρω

[LK]

Ίσως πάλι να έχουμε και εδώ, το ίδιο θέμα ορισμών «ψυχολογίας» και «ψυχιατρικής».

 

Το ότι το ένα (το πρώτο) ενδέχεται να οδηγήσει στο άλλο (το δεύτερο) δεν αποκλείεται.

 

Το ότι (όπως είπε και ο Νίκος),  ανάγουμε πλέον οιαδήποτε συμπεριφορά ως «ψυχολογικό θέμα» , χρείζουσας υποστήριξης ειδικού (ψυχολόγου), επίσης δεν αποκλείεται.

 

Για να πάρω σαφή θέση, η μέχρι τώρα εμπειρία μου , μου έχει δείξει ότι συνήθως συμβαίνει το δεύτερο.

 

Επίσης αν πρόσεξες στο αρχικό μου post , έγραψα:

 

Αυτού του είδους τα θέματα (ουσιαστικής επικοινωνίας κ.λ.π) , αν τα ονομάσουμε (έστω και αδόκιμα) συλλήβδην «ψυχολογικά θέματα»  κατά τη γνώμη μου προκύπτουν αφού έχεις λύσει όλα τα άλλα «θέματα επιβίωσης» οργανικής και οικονομικής.

 

Αυτό εννοώ ως "πολυτέλεια". Ότι αυτά τα

απολύτως υπαρκτά προβλήματα που οφείλονται σε πολλούς παράγοντες καλά κρυμμένους και μπλεγμένους μεταξύ τους,

προϋπήρχαν ακόμα και της ίδιας της επιστήμης της ψυχολογίας.

Δεν τα έδιναν τόση βαρύτητα στο παρελθόν , διότι είχαν άλλα θέματα ως προτεραιότητα. Θέματα «ζειν» και όχι «ευ ζειν».

 

Αφού εξασφάλισαν τα πρώτα , μερικοί επεκτάθηκαν και στα δεύτερα.

 

Υπό αυτή την έννοια «πολυτέλεια»,  εκτός αν και εδώ τίθεται συντακτικό ή γραμματικό θέμα μη συνεννοήσεις.

 

Θεωρώ για να σου δώσω να καταλάβεις, και το πρόβλημα που επιλύει ο ειδικός μηχανικός αυτοκινήτων, ως "πρόβλημα πολυτέλειας", χωρίς να χρειάζεται να πετάξω στον κάλαθο των αχρήστων την ειδικότητά του.

 

edit:

 

Θα μου πεις , μα να μην εξελιχθεί η ζωή.

Ναι!

Αλλά θα σου πω και το άλλο.

Αν μπορούσαμε όλοι να σκεφτούμε ότι το βασικό σε αυτή τη ζωή είναι να έχουμε την υγεία μας (ψυχική και οργανική) και μετά τα βασικά για να επιβιώσουμε, ίσως πολλά από τα ονομαζόμενα ¨ψυχολογικά προβλήματα" (σχώρα με Σπύρο  ;D), να ενέπιπταν στις περιπτώσεις αυτό-ίασης.

 

 

[audiokostas]

Δεν τα έδιναν τόση βαρύτητα στο παρελθόν , διότι είχαν άλλα θέματα ως προτεραιότητα. Θέματα «ζειν» και όχι «ευ ζειν».

Όπως αναφέρεται και από τον Maslow στην πυραμίδα του, εφόσον πληρείς το ένα επίπεδο, είναι ανθρώπινο, αν όχι υποχρέωση, να προσπαθήσεις να καλύψεις το επόμενο.

Δεν παραμένεις στάσιμος

 

[LK]

Όπως αναφέρεται και από τον Maslow στην πυραμίδα του, εφόσον πληρείς το ένα επίπεδο, είναι ανθρώπινο, αν όχι υποχρέωση, να προσπαθήσεις να καλύψεις το επόμενο.

Δεν παραμένεις στάσιμος

 

Ναι με πρόλαβες...δες το edit ανωτέρω.

[funky_bassman]

Εγώ πάντως θυμάμαι τους γονείς μου όταν έπαιζα μουσική ως έφηβος (με ένα διάλειμμα στην 3η λυκείου για πανελλήνιες) να με κράζουν "διάβασε πρώτα και μετά παίξε" ή το πολύ ωραίο "τουλάχιστον μάθε τζαμπούνα να έχεις κάτι να κάνεις όταν φιλάς τα πρόβατα"... Μετά συνεχίστηκε αυτό στις εξεταστικές παρέα με το "πάλι πρόβα?" και τώρα με ρωτάνε πότε θα παίξω live γιατί τρέχει το νοίκι... :P :P Οι γονείς ΠΡΕΠΕΙ να γκρινιάζουν και να δίνουν τη δική τους προοπτική στα πράγματα γιατί έτσι γνωρίζεις πολύ πιο γρήγορα διαφορετικές οπτικές γωνίες... Και μη λέμε ότι θέλουμε, μπορεί στα 15 μας που είμαστε απλά κινητές ορμόνες να νομίζουμε πως "κανείς δεν μας καταλαβαίνει, εκτός από τον κολλητό μου και την κοπέλα που θέλω να κουτουπώσω αυτή τη βδομάδα επειδή είμαι πολύ ερωτευμένος" αλλά εν τέλη οι περισσότεροι γονείς και μόνο που απλά ήταν εκεί βοήθησαν...

Στο θέμα της κοινωνικοποίησης μέσω fb,youtube,skype κλπ έχω να πω πολύ απλά ότι η κοινωνία εξελίχθηκε έτσι... Παλιά κάναμε 10 μέρες να πάμε Θεσ/νίκη  και τώρα μιλάμε στο ίδιο forum και δημιουργούμε φιλίες με ανθρώπους που μένουν σε άλλες χώρες... Για εμένα αυτό είναι καλό... Και τότε και τώρα υπάρχουν άνθρωποι που για κάποιο λόγο βγάζουν τα προσωπικά τους στη φόρα. Τότε ήταν στη γειτονιά και τώρα είναι στο youtube... Δεν αλλάζει κάτι... Ίσα ίσα που παλιά ήταν χειρότερα... :-\

Και στο θέμα των ψυχολογικών προβλημάτων... Μετά από 2 κοπέλες του τομέα ψυχολογίας και 3 φίλους που έχουν τελειώσει καθαρή ψυχολογία έχω να πω ότι αν δεν θες ΕΣΥ να είσαι καλά κανένας ψυχολόγος δεν θα σε κάνει καλά... Όλοι είχαν προβλήματα κάποτε και ακόμη υπάρχουν άνθρωποι με προβλήματα... Η ζωή συνέχισε και με αυτούς και χωρίς αυτούς... Οπότε ή θα βρουν τους ανθρώπους που αγαπάνε κι εμπιστεύονται και θα ξεπεράσουν τα όποια προβλήματα έχουν ή σόρρυ το τρένο έφυγε... 60 ευρώ το 45λεπτο για να μου πει κάποιος άγνωστος τι να κάνω ή να με βοηθήσει να εκμαιεύσω ο ίδιος την απάντηση από εμένα, ή να με οδηγήσει σε σκέψεις που ίσως δώσουν τη λύση (έπιασα και τις 3 βασικές θεωρίες) το θεωρώ απλά ΚΑΚΟ! Δηλαδή αν χρειάζονται αυτοί οι άνθρωποι ψυχολόγο τα παιδιά που έχουν πέσει στην πρέζα, ή θύματα κακοποίησης τι χρειάζονται? (προφανώς δεν είμαι κατά του ψυχολόγου, είμαι κατά του "η μαμά μου φώναζε πολύ όταν ήμουν μικρός και μου έχει μείνει ψυχολογικό, οπότε ας πάω σε ψυχολόγο στα 45 μου επειδή δεν μου κάθεται καμία γκόμενα αφού η φίλη μου που έχει διαβάσει 3 blog ψυχολογίας λέει πως αυτό οφείλεται στην έλλειψη αυτοπεποίθησης μπροστά στο γυναικείο φύλο" DIE!!!!)

[bloody_sunday]

Διαφωνώ κάθετα LK, και πιστεύω πως συγχέεις προβλήματα που μερικοί τα εφεύρουν για δικούς τους λόγους (όπως πχ. http://en.wikipedia.org/wiki/M%C3%BCnchausen_syndrome_by_proxy) ή πολυτέλειας αμερικάνικου τύπου (αδρά αμειβόμενοι therapists με την ώρα για ψύλλου πήδημα) με απολύτως υπαρκτά και καθημερινά προβλήματα που όταν γίνουν χρόνια ή ανυπέρβλητα με τα ατομικά μέσα, χρειάζονται οπωσδήποτε αντιμετώπιση από ειδικό. Επίσης, το γεγονός πως δεν τους έδιναν τόση βαρύτητα στο παρελθόν είναι εντελώς κενό σαν επιχείρημα.