Snoozeloop & Π. Στόικος - eksi

[trolley]

Αλλά και η τρομπέτα χωρίς  το υπόλοιπο  κομμάτι  ,τι θα ήτανε;.. , ένας απλός μονόλογος του Στόικου (signature ,βέβαια )

 

Υπαινίσσεσαι ότι αυτά που παίζει η τρομπέτα είναι μέρος της σύνθεσης;

 

[ndnikola]

Η τρομπέτα παίζει σε αρκετά σημεία κεντρικά 'θέματα' του κομματιού, οπότε κατά ένα τρόπο είναι μέρος της σύνθεσης. Φυσικά, ο Π. Στόικος τα έπαιξε με την δική του τεχνοτροπία και το δικό του ηχόχρωμα, όπως και βάζει δικά του θέματα σε άλλα σημεία.

 

disclaimer: δεν κάνω debate για την κριτική που ακούστηκε (είναι ευπρόσδεκτη ούτως η άλλως) αλλά απαντώ στην παραπάνω απορία :).

[lgbesios]

Υπαινίσσεσαι ότι αυτά που παίζει η τρομπέτα είναι μέρος της σύνθεσης;

 

Μουσικά – τεχνικά, δεν μπορεί να μην είναι μέρος της σύνθεσης (όπως και αν προέκυψε αυτή )

 

Κατά τα άλλα,.. αυτά που λέει  ο moderator

 

Παναγιώτη (μου επιτρέπεις! ) μου είναι απολύτως κατανοητό το τι θες να πεις , αλλά νομίζω οτι εδώ πρόκειται ξεκάθαρα  για συνεργασία  αν τα παιδιά είχαν έτοιμα τα μέρη της τρομπέτας  γραμμένα αποκλειστικά  στα μέτρα της σύνθεσης  όπως λες ( και θα μπορούσε να τα ερμηνεύσει οποιοσδήποτε τρομπετίστας) τότε ,ναι !!! να το εξετάζαμε το θέμα  ,πιστεύω όμως ότι εφόσον ''εν λευκό'' κατά κάποιο τρόπο άφησαν τον Στόικο να δημιουργήσει  μάλλον ήθελαν  το δικό του χρώμα στο κομμάτι τους .

 

Τώρα αν είναι ''πρέπων''  αυτό το κρίνουν  οι δημιουργοί  αλλά  και εμείς ως ακροατές πάντα όμως  σαν ενιαία σύνθεση 

 

Εμένα μου αρέσει το αποτέλεσμα  αν και είμαι περισσότερο απο την μεριά της τρομπέτας  όσο άφορα τις μουσικές προτίμησης.... (ίσως για αυτό)

 

[nikodemos]

Πέτρο και λοιποί λούπερς εγώ προσωπικά βρίσκω το κομμάτι σας σαν τουλάχιστον 2-3 βήματα προς τα εμπρός σε πολλές κατευθήνσεις....νομίζω ότι αποκτάτε σιγά σιγά οντότητα και υπόσταση ως μπάντα....πολύ πιο ολοκληρωμενο από πολλές απόψεις....

 

Σε ότι αφορά την τρομπέτα νομίζω πως εσείς οι ίδιοι την αδικείτε με την κάπως μονολιθική και (σόρρυ αν ακουστεί βαρύγδουπο) επιφανειακή αρμονική προσέγγιση στην σύνθεση αυτή καθ'αυτή....στα αυτιά μου είναι ακόμη ένα εργαλείο στην ενορχηστρωτική σας παλέτα.

Και σε αυτό το κομμάτι είσαστε εξαιρετική έχετε δημιουργήσει ένα σύνολο που "ντύνει" και εξελίσει με ενδιαφέρον μια αρχική ιδέα....εκεί για εμένα σταματάενε οι φιλοφρονήσεις και αρχίζει το (καλώς εννοούμενο ελπίζω  :) ) κράξιμο.......η αρχική ιδέα αλλά και η δύτερη κυρίως "βαλκανίζουσα" είναι τετριμένες, απλοικές και στην ουσία τους τίποτα(τηρουμένων των αναλογιών).....είναι σαν να τυλίγεις με το πιο ακριβό, όμορφο κα περίτεχνο περυτίλιγμα ένα κουτί οδοντογλυφίδες.....

 

Νομίζω πως τώρα που έχετε καταφέρει να δημιουργήσετε αυτό το εξαιρετικό σύνολο σε ότι αφορά την ενορχήστωση (καταχραστική η χρήση του όρου αλλά anyway) και το στήσιμο ενός ηχοτοπίου και μιας πολύ καλής "σκηνοθεσίας και διέυθηνσης φωτογραφίας" είναι καιρός να δώσετε βάση στην πρωτογενή ιδέα και αν αισθάνεστε οι ίδιοι ότι μπορείτε να φθάσετε ως ένα σημείο να αναζητήσετε επειγόντως συνεργασίες.....οι διακριτοί ρόλοι δεν είναι κακό πράγμα..... υπάρχουν συνθέτες εκεί έξω που είμαι σίγουρος πως θα παρακαλούσαν για να υλοποιήσετε εσείς την δουλειά τους.

 

Ελπίζω να μην ακούγομαι σαν κακκιασμένος αλλά είναι κάτι που βλέπω συχνά....τρομερά ταλαντούχοι άνθρωποι να αναλώνωντε σε κύκλους γύρω από τον εαυτό τους είτε αυτοί είναι αποκλειστικά συνθέτες-δημιουργοί ανίκανοι να φανταστούν την μουσική τους πέρα από τα στενά πολλές φορές όρια του δικού τους ήδη κορεσμένου ηχητικά λόγω ενασχόλησης μουσικού μικρόκοσμου, είτε μουσικούς-εκτελεστές-"ενορχηστρωτές" με άποψη και "υπογραφή" και που δεν μπορούν να αποδεχτούν ότι ίσως πρέπει να μοιραστούν και να χαρίσουν την οπτική και αισθητική τους στο δημιούργημα κάποιου άλλου......get in touch with each other.

 

 

[bloody_sunday]

Διαβάζω με ενδιαφέρον τη συζήτηση αλλά υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνω: για να αποφασίσουμε αν μας αρέσει ένα κομμάτι ή όχι, πρέπει να μπούμε στο "making of" του; Ή να απαιτούμε να δένουν όλα τα μέρη πάνω στην καθημερινή εύκολη αρμονία που έχουμε ίσως συνηθίσει; (Aλοίμονο δηλαδή για τόσα είδη από τον καιρό της φούγκας που κάνουν το ανάποδο...)

 

Από την άλλη, αν δεν μας αρέσει, το "γιατί;" είναι σίγουρα μια πολύ λογική ερώτηση, αλλά στο ψάξιμο ενός επιχειρήματος μπορεί να χαθούμε σε έναν κυκεώνα υπεραναλυτικών παρατηρήσεων που περισσότερο θα προκαλέσουν σύγχυση παρά θα συνοψίσουν λακωνικά κάποια αντίρρηση.

[trolley]

Διαβάζω με ενδιαφέρον τη συζήτηση αλλά υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνω: για να αποφασίσουμε αν μας αρέσει ένα κομμάτι ή όχι, πρέπει να μπούμε στο "making of" του;

 

Όσον αφορά εμένα, η απάντηση είναι "Ναι": εδώ και χρόνια δεν ασχολούμαι με κανένα έργο τέχνης αν δεν μπορώ να έχω κριτική αντίληψη των διαδικασιών που συνετέλεσαν στη δημιουργία του.

 

Εν' τούτοις, εξακολουθώ να έχω πρωτίστως αισθηματικές αντιδράσεις, απέναντι σε καλλιτεχνικό έργο που υπάγεται σε μία από τις εξής κατηγορίες: α) αφορά μία τέχνη για την οποία δεν έχω κανένα know-how (π.χ. ζωγραφική), β) έχει να κάνει με καθαρό fun.

 

Η δε πλάκα είναι ότι - στο νοιζ, ντε - όποτε υιοθετώ μία από τις δύο προσεγγίσεις (την αισθηματική ή την υπερ-αναλυτική) κάποιος πάντα με εγκαλεί γιατί δεν χρησιμοποίησα την άλλη, οπότε λέω να καταλήξουμε στο ότι και οι δύο είναι εξίσου έγκυρες και να τελειώνουμε.

 

 

[bloody_sunday]

Εγώ στο "making οf" θα μπω αν με ενδιαφέρει πολύ κάποιο έργο τέχνης, και αν αυτό με προσκαλέσει να το κάνω. Αυτό μπορεί να ενισχύσει την εκτίμησή μου (πχ. μαθαίνοντας το "λεξιλόγιο" συμβόλων και τους θεματικούς άξονες που χρησιμοποιούν στην τέχνη τους σουρεαλιστές όπως ο Magritte, και διαβάζοντας για τη ζωή τους), μπορεί όμως και να την μειώσει, είτε γιατί πολλές φορές χάνεται η μαγεία όταν αρχίσεις να ψάχνεις τα nuts & bolts, είτε γιατί θα δεις κάποια απλότητα που δεν περίμενες (που στο κάτω-κάτω όχι μόνο δεν απαγορεύεται αλλά είναι πολλές φορές και επιθυμητή). Όμως ποτέ - προσωπικά - δεν θα κάτσω να κοιτάξω CV από καλλιτέχνες ή να ψειρίσω το γιατί και το πώς για να αποφασίσω αν θα μου αρέσει ή όχι...

 

ΥΓ. Και να σημειώσω πως υπάρχουν έργα τέχνης ή απλές μουσικές που μου αρέσουν πολύ χωρίς να νιώθω την ανάγκη να τις ψειρίσω, ίσως γιατί υποψιάζομαι ή ξέρω ότι το background τους δεν έχει κάτι το αξιόλογο, χωρίς αυτό όμως να αφαιρεί τίποτα από την απόλαυσή μου.

[sfaku]

οπότε λέω να καταλήξουμε στο ότι και οι δύο είναι εξίσου έγκυρες και να τελειώνουμε.

+1, και οι δύο έχουν την αξία τους.

 

[trolley]

Εγώ στο "making οf" θα μπω αν με ενδιαφέρει πολύ κάποιο έργο τέχνης, και αν αυτό με προσκαλέσει να το κάνω. Αυτό μπορεί να ενισχύσει την εκτίμησή μου (πχ. μαθαίνοντας το "λεξιλόγιο" που χρησιμοποιούν στην τέχνη τους οι σουρεαλιστές όπως ο Magritte και διαβάζοντας για τη ζωή τους), μπορεί όμως και να την μειώσει, είτε γιατί χάνεται η μαγεία όταν αρχίσεις να ψάχνεις τα nuts & bolts, είτε γιατί θα δεις κάποια απλότητα που δεν περίμενες (που στο κάτω-κάτω όχι μόνο δεν απαγορεύεται αλλά είναι πολλές φορές και επιθυμητή). Όμως ποτέ - προσωπικά - δεν θα κάτσω να κοιτάξω CV από καλλιτέχνες ή να ψειρίσω το γιατί και το πώς για να αποφασίσω αν θα μου αρέσει ή όχι...

 

To CV του καλλιτέχνη είναι άλλης τάξεως ζήτημα, άπτεται προσωπικών δεδομένων (με τη νομική αλλά και άλλη έννοια).

 

Το CV του εκάστοτε καλλιτεχνικού έργου, εν' τούτοις, είναι για εμένα ΤΟΣΟ σημαντικό, όσο το έργο καθ'αυτό. Μάλιστα, θα πιθανολογήσω ότι δεν αποτελώ δα και καμιά εξαίρεση : όλοι θέλουμε να ξέρουμε ποια πραγματικά στοιχεία σκέψης και βιογραφικής αποτίμησης υπάρχουν πίσω από το Wall, και όλοι θέλουμε να ξέρουμε με ποια κριτήρια επιλέχθηκε ο Roy Harper να τραγουδήσει το Have A Cigar.

 

Απλώς, λέω ότι - ειδικώς σε εμένα - γνωρίζω ότι έχει συμβεί και το εξής: μελετώντας το βιογραφικό ενός καλλιτεχνικού έργου, έχω μερικές φορές καταλήξει ότι δεν με ενδιαφέρει να έρθω σε επαφή με το ίδιο το έργο, διότι θα ήταν χάσιμο χρόνου. Σε αντίθεση, έχω επιδιώξει επαφή με καλλιτεχνικό έργο, εξ' αιτίας των πληροφοριών που έφτασαν σε 'μένα για τη διαδικασία δημιουργίας του.

 

 

[audiokostas]

Ενδιαφέρον αλλά δεν είναι όμως αντικείμενο άλλου thread ?