Περι «original» οργάνων

[Vkbob]

Και εντάξει με τις κιθάρες και τα μπάσσα, που άμα έχεις ασχοληθεί κάποια χρόνια νοιώθεις ορισμένα πράγματα και δεν είναι εύκολο να σου το φορέσουν το παλτό. Όχι δηλαδή ότι δεν γίνεται. Έχει κάτι εγγλέζους επιστήμονες που σου στήνουν το όργανο κατά τέτοιο τρόπο, που μήτε o Leo Fender δεν μπορεί να σου πει τι δεν πάει καλά. Γι’ αυτό θέλει προσοχή, ειδικά στις αγορές vintage οργάνων από Αγγλία. Oι άνθρωποι έχουν παράδοση στην παραχάραξη, κατ΄αντιδιαστολή προς τον μέσο τυπάκο από το Ώστιν-Τέξας που βγάζει την κιθάρα του στο ebay και συνήθως γράφει με ορισμένη ειλικρίνια τι έχει γίνει απάνω στο όργανο, τουλάχιστον στο βαθμό που μπορεί να γνωρίζει ο ίδιος.  Οι εγγλέζοι είναι σατανάδες, δεν τους πιάνεις εύκολα.

 

Ακόμη μεγαλύτερο είναι το ζόρι στους vintage ενισχυτές, που κι εκεί γίνεται χαμός από τη μαϊμουδιά και την  πατέντα και απαιτούνται πλέον άλλου είδους  γνώσεις για να βγάλεις άκρη. Μερικά πράγματα βέβαια φωνάζουν από χιλιόμετρο. Βλέπεις, ας πούμε,    αγγελίες για δήθεν «αυθεντικούς» fender  και διά γυμνού οφθαλμού παρατηρείς (αληθινό το παράδειγμα) ότι το tolex θυμίζει εκπληκτικά αυτήν εκεί την πλαστική ταπετσαρία που είχε το σαλόνι του αρχαίου Honda Accord, που οδηγούσε ο γέρος σου κατά τις δεκαετίες ’70-΄80 και βέβαια δεν γίνεται να ξεγελαστείς, αφού μέσα σ’ αυτό το Accord μεγάλωσες.  Οπότε, κρίνοντας από την ταπετσαρία Accord, παίρνεις μια πρόγευση του τι συμβαίνει μέσα στο κέλυφος του ενισχυτή, δίχως να αποκλείεται να υπάρχουν εκεί μέσα κι άλλα ανταλλακτικά του ιδίου Accord.  Ανακύκλωση λέγεται αυτό το πράγμα.  Τουλάχιστον, χάρη σ’ αυτόν εδώ τον Fender νοιώθεις μια νοσταλγία, ενθυμούμενος τα παιδικά σου χρόνια, ειδικά όταν ανακαλύπτεις σε κάποιο σημείο του tolex εκείνο το ίδιο, παλιό, χαρακτηριστικό κάψιμο από τσιγάρο, που είχε προξενήσει κάποτε ο μονίμως αφηρημένος πατέρας σου.  

 

Οι δήθεν «ολοκαίνουργιες» τελικές λάμπες έχουν συνήθως καμιά χιλιοστή ώρες λειτουργίας στη ράχη τους, αφού στην Ελλάδα ισχύει το παλαιό αυτοκινητικό δόγμα, που πρεσβεύει ότι «μέχρι και τα εκατό χιλιάδες χιλιόμετρα, το μοτέρ είναι καινούργιο, ακόμη στρώνει». Και οι τελικές λάμπες ακριβώς το ίδιο, στις χίλιες ώρες «ακόμη στρώνουν» κι αυτές, δηλαδή είναι του κουτιού και μάλιστα χάρη σου κάνει που έχει κάτσει ο άνθρωπος να τις στρώσει για χάρη σου  επί χίλιες ολόκληρες ώρες, λες και δεν είχε άλλη δουλειά.

 

Οι προενισχύτριες είναι συνήθως ένας αχταρμάς απ’ ότι κατά καιρούς βρισκόταν διαθέσιμο, με προφανή την τάση να παραχώνονται γκαζωμένες κινέζικες 12ΑΧ7 παντού, ακόμη κι εκεί που το σχηματικό λέει ρητά πχ 12ΑU7, αλλά τι να μας λέει τώρα εμάς το σχηματικό ; -Εμείς θέμε γκάζα (sic). Τα άκρως ύποπτα «χρατς-χρουτς» που ακούγονται ήδη από το ζέσταμα του ενισχυτή, χωρίς ακόμη να έχεις αγγίξει τίποτα, προσπερνώνται με την καθησυχαστική δήλωση «μη δίνεις σημασία, σκόνη στα ποτενσιόμετρα είναι, με λίγο σπρέϊ θα έρθουν στα ίσα τους»,  οπότε διερωτάσαι -μεταξύ άλλων- για ποιόν λόγο δεν έχει μπει έως τώρα ο ιδιοκτήτης στον κόπο να ρίξει αυτός λίγο σπρέϊ, να τα φέρει στα ίσα τους, τόσον καιρό που το έχει το μηχάνημα στα χέρια του και μάλιστα εν όψει της πώλησής του.

 

Και επειδή, όπως είπε ο Superfunk,  στην Ελλάδα «το δικό μου είναι πάντα το καλύτερο», περνάμε στις απίστευτες μόντες που έχουν γίνει πάνω στου κασίδη το κεφάλι –επ, συγγνώμη, στον ενισχυτή ήθελα να πω- οι οποίες έχουν καταστήσει τον δικό μας (ειδικά τον δικό μας) vintage ενισχυτή γενικώς «απίστευτο». «Απίστευτα καθαρά», «απίστευτα γκάζια», όλα απίστευτα, ό,τι θες το έχεις με το πάτημα ενός κουμπιού, χάρη στις μόντες του  μαστρο-Γιακουμή, που -καλά που το θυμήθηκα- να τον φωνάξω να ρίξει μια ματιά και στον πίνακα, καθότι τελευταία μου πετάει ασφάλειες, έτσι και τολμήσω ν’ ανάψω τον απορροφητήρα, με αποτέλεσμα να έχουμε στερηθεί στο σπίτι τις τηγανητές μελιτζάνες, που τόσο  μ’ αρέσουν. Vintage και ο απορροφητήρας. –Πόσο να πιάνει αυτός άραγες ;

 

[The Genius Loci]

Μα και ίδιων διαστάσεων να βάλεις, πάλι δεν θα έχουν καμία σχέση με τα λάστιχα της

εποχής, ευτυχώς πλέον θα βγαίνουν καλύτερα, ίσως ατυχές το παραδειγμά μου αφού

στην κιθάρα έχεις την επιλογή να βάλεις vintage τάστα.

 

Δεν τα ξέρεις καλά.  ;D

 

Για πραγματικά συλλεκτικά αυτοκίνητα, μέχρι και λάστιχα που κατασκευάζονται με τον ίδιο τρόπο με τα ιστορικά υπάρχουν. Φυσικά εδώ μιλάμε για το άκρον άωτον της συλλεκτικής ανωμαλίας και το κόστος είναι στο θεό. Στην κιθάρα επίσης ισχύει και μάλιστα διαφημίζεται ("τυλίγουμε τους μαγνήτες μας με το ίδιο σύρμα και στις ίδιες μηχανές/κουβαρίστρες που είχαν το '45"  8))

[mustafank]

Καποτε ειχα γραψει ενα αρθρακι με το ποσο απομειωνει την αξια ενος vintage (1950-1975) oργανου η καθε αλλαγη,δυστυχως δεν μπορω να το  βρω.

2 αρθράκια.. :)

http://www.noiz.gr/index.php?topic=165902.0

http://www.noiz.gr/index.php?topic=182219.0

[bihlas87]

Δεν τα ξέρεις καλά.  ;D

 

Για πραγματικά συλλεκτικά αυτοκίνητα, μέχρι και λάστιχα που κατασκευάζονται με τον ίδιο τρόπο με τα ιστορικά υπάρχουν. Φυσικά εδώ μιλάμε για το άκρον άωτον της συλλεκτικής ανωμαλίας και το κόστος είναι στο θεό. Στην κιθάρα επίσης ισχύει και μάλιστα διαφημίζεται ("τυλίγουμε τους μαγνήτες μας με το ίδιο σύρμα και στις ίδιες μηχανές/κουβαρίστρες που είχαν το '45"  8))

Φυσικά, αφού δε πρόκειται ποτέ να έχω την οικονομική δυνατότητα να πάρω συλλεκτικό

αυτοκίνητο ή κιθάρα, γιατί να τα ξέρω καλά? :D

 

Δεν ήξερα ότι κατασκευάζονται ακόμα τέτοια ελαστικά. Θα απευθύνονται φαντάζομαι

σε τύπους με μπερέ και πίπα που γυαλίζουν τα αυτοκίνητα κάθε σαββατοκύριακο για

να ρολάρουν 2 φορές το χρόνο σε κάποια συνάντηση - έκθεση και να τα μοστράρουν

πίνοντας τσάι. It's quite original indeed sir, yes ;D

 

[The Genius Loci]

Δεν ήξερα ότι κατασκευάζονται ακόμα τέτοια ελαστικά. Θα απευθύνονται φαντάζομαι

σε τύπους με μπερέ και πίπα που γυαλίζουν τα αυτοκίνητα κάθε σαββατοκύριακο για

να ρολάρουν 2 φορές το χρόνο σε κάποια συνάντηση - έκθεση και να τα μοστράρουν

πίνοντας τσάι. It's quite original indeed sir, yes ;D

 

Για τις πίπες δεν ξέρω, σίγουρα όμως είναι ακριβό χόμπυ και περιορίζεται σε λίγους. Από την άλλη δεν αντιλαμβάνομαι το σατυρικό της υπόθεσης σου. Οι άνθρωποι αυτοί διατηρούν ένα κομμάτι αυτοκινητιστικής ιστορίας, το οποίο αποτελεί, εντέλει, μέρος τους σύγχρονου τεχνολογικού πολιτισμού. Στην Ελλάδα μάλιστα έχει φτιαχτεί με ιδιωτική πρωτοβουλία σχετικό μουσείο. Πέραν του όποιου προσωπικού τους ψώνιου, θεωρώ ότι θα έπρεπε να είναι αξιέπαινοι.

 

Ούτε και στις κιθάρες με πειράζει αν κάποιος έχει μια pre-WW2 Martin σε βιτρίνα ή μια Strat του '54. Δεν πειράζει, ας υπάρχει και ένα όργανο της εποχής που ΔΕΝ θα καταστραφεί παίζοντάς το για χρόνια. Είπαμε, σ'αυτές τις περιπτώσεις δεν αντιμετωπίζεται λειτουργικά το αντικείμενο.

[Nestoras]

M' έχει φυλάξει ο Θεός και μέχρι τώρα δεν έχω παίξει κιθάρα απ' τα 60'ς που να πάθω πλάκα. Δηλ και οι 3 (βάζω και τη mongrel του ξαδέλφου του Τέρυ μέσα) δεν μ' εντυπωσίασαν. Και όταν λέω δεν μ' εντυπωσίασαν, δεν λέω ότι δεν ήταν καλές, απλά λέω ότι σε σχέση με τις πρόσφατες η διαφορά δεν ήταν τέτοια που να δικαιολογει τη χαώδη διαφορά τιμής. Για τις 70'ς τώρα δεν έχω δει πολλές με σωστή ένωση σώματος-λαιμού, πάντα παίζει μια μικροδιαφορά 0,5-1.5 mm. Τα ρουταρίσματα της πλάκας, βάρος άστα-ζύγισμα συμφορά. Αξιοπρεπη ήχο έχουν κιθάρες απ' όλες τις εποχές, δεν είναι όμως το μόνο ζητούμενο όταν αγοράζω-εγώ τουλάχιστον-κιθάρα. ;)

[bihlas87]

Από την άλλη δεν αντιλαμβάνομαι το σατυρικό της υπόθεσης σου.

Kάθε άλλο, θα ήθελα πολύ να είμαι στη θέση τους. Απλά περιέγραψα μια ακραία

περίπτωση που μου ήρθε στο μυαλό όταν διάβασα τη λέξη ''συλλεκτικά'' αντί για

κλασικά. Φαντάστηκα έναν ροδομάγουλο 70ρη βρετανό με tweed σακάκι να

κορδώνεται δίπλα σε μια xk 120.

[Superfunk]

Για τις 70'ς τώρα δεν έχω δει πολλές με σωστή ένωση σώματος-λαιμού, πάντα παίζει μια μικροδιαφορά 0,5-1.5 mm.

 

που να δεις και τις 50s & 60s.... ;D.....tight neck pocket  εχουν μονο αυτες που φτιαχναν Τριτη πρωϊ μετα τον καφε.... ;D

 

γενικα τα inconsistencies στις vintage Fender ειναι τοσο εντονα που οντως ΤΥΧΑΙΝΕΙ και καποιες κιθαρες ειναι σουπερ... :)

 

σημερα τα οργανα που φτιαχνει (ειδικα τα μεσαια και ακριβα) ειναι πολυ πιο consistent  και απιστευτα καλυτερα κατασκευαστικα (God bless the CNC router... ;D) .

 

αυτο δεν σημαινει βεβαια οτι δεν υπαρχουν και εκπληκτικα vintage οργανα (ειχα την τυχη να εχω μερικα) αλλα οι πιθανοτητες να βρεις ενα "διαμαντι" μεσα στη σημερινη παραγωγη ειναι πολυ περισσοτερες απο οτι στη vintage παραγωγη. 

[Terry RoscoeBeck5]

M' έχει φυλάξει ο Θεός και μέχρι τώρα δεν έχω παίξει κιθάρα απ' τα 60'ς που να πάθω πλάκα. Δηλ και οι 3 (βάζω και τη mongrel του ξαδέλφου του Τέρυ μέσα) δεν μ' εντυπωσίασαν.

 

Χμμμ ποιο αγόρι ήταν αυτό που είπε την ατάκα «την πουλάς;» για μια LP του '70, του ξαδέρφου;  ;D ;D ;D ;)

 

ΥΓ: Το 1970 είναι 60ς παρά μια χρονιά  ;D ;D ;D ;D ;D

[oselifer]

Δεν ξέρω αν αναφέρθηκε γιατί δε διάβασα και τις 5 σελίδες,

 

αν έχει γίνει refret είναι σημαντικό να έχει διατηρηθεί το binding αν υπήρχε.Γιατί αλλιώς μιλάμε για σημαντική αλλοίωση στο όργανο.