Πως ξεκινησαμε να παιζουμε τυμπανα.

[pericles]

ΕΙΣΑΙ ο γιος του ΒΑΓΓΕΛΗ αν δεν κανω λαθος .Μικρε να ακους και τον πατερα αλλα να κανεις και

αυτο που σου αρεσει (παραλληλα με κατι αλλο ικανο να σε ζησει ) .Δυστυχως τα μπουζουκια τελειωνουνε (για μεροκαματο λεω το δυστυχως ) οι αλλοι  δουλευουνε 1-2 φορες το μηνα αντε να ζησεις .Και μονο που εισαι γιος του Βαγγελη πρεπει να κρατησεις τη σημαια ψηλα.

[chrisvek]

ΕΙΣΑΙ ο γιος του ΒΑΓΓΕΛΗ αν δεν κανω λαθος .Μικρε να ακους και τον πατερα αλλα να κανεις και

αυτο που σου αρεσει (παραλληλα με κατι αλλο ικανο να σε ζησει ) .Δυστυχως τα μπουζουκια τελειωνουνε (για μεροκαματο λεω το δυστυχως ) οι αλλοι  δουλευουνε 1-2 φορες το μηνα αντε να ζησεις .Και μονο που εισαι γιος του Βαγγελη πρεπει να κρατησεις τη σημαια ψηλα.

 

Όχι δν είμαι ο γιος  του Βαγγέλη!Αλλά δεν νομίζω να διαφέρουν αυτά που λες!Σίγουρα είναι δύσκολα τα πράγματα...Μακάρι να ήταν τόσο εύκολα,όπως καμιά φορά φαίνονται!

[tolis7]

Καλημερα!Το δικο μου στορυ εχει ως εξης..Κλασσικο μεταλ παρεακι 15χρονων,οπου ο ενας γρατζουναει κιθαρα,ο αλλος μπασο και παει λεγοντας..τι ελειπε λοιπον?Ενας Ντραμερ!Λεω δεν γ....ται παμε και οτι βγει..με τα πολλα(και μετα απο 15μερη απειλη για απεργια πεινας :P) καταφερα να πεισω τους γονεις μου να μου παρουν το πρωτο μου σετ..ενα enforcer και κατι πιατινια no name,απολυτος τσιγκος.Γρηγορα ομως το μικροβιο μπηκε,οποτε επρεπε να καταφερω να παω ωδειο..κρατωντας τα 2 ευρα του πρωινου χαρτζιλικιου και με μια μικρη βοηθεια απ τους γονεις ξεκινησα ωδειο..οπου και γνωρισα τον πιο σημαντικο για μενα ανθρωπο στην μουσικη,εναν απιστευτο Δασκαλο και Ανθρωπο στον οποιο χρωσταω πολλα απ οσα εχω ως τωρα καταφερει..1ο live,με το σχολειο στην ελληνοαμερικανικη ενωση στο κολωνακι,σκαω πρωτος στη σκηνη και βλεπω μπροστα μου καμια 300αρια ατομα.!Το σ..το στην καλτσα!!1η μπαντα,Doom/Epic Metal..ξυλοοο!Απιστευτες στιγμες,αξεχαστες!!

Και κατι τελευταιο για τα παιδια που τωρα ξεκινανε και μπορει να διαβαζουν αυτο το post,ΥΠΟΜΟΝΗ-ΕΠΙΜΟΝΗ και ΑΓΑΠΗ για την μουσικη!Ειναι ο μονος τροπος να ξεπερναμε τα εμποδια και τις σφαλιαρες που θα παρουσιαστουν στην πορεια του καθενος μας.:)

 

 

[panas121]

το θεμα μου κινησε και σ εμενα το ενδιαφερον να σας διηγηθω με τη σειρα μου την πρωτη μου επαφη με το οργανο..γυρναμε πισω λοιπον καπου στο 1995-6 πιτσιρικας τοτε (9-10 χρονων)παιδι του χωριου ειχαμε θυμαμαι ενα χτημα το οποιο δεν ειχε υδρευση..εντολη του πατερα μου λοιπον καθημερινα να γεμιζω 10 μπιτονια νερο να ποτιζουμε δεντρα και ζωντανα..εγω λοιπον γεμιζα τα μπιτονια το καθενα σε διαφορετικη σταθμη,ενα απο αυτα αποτελουσε και το σκαμπο μου και για μπακετες οποιοδηποτε ξυλο τυχαινε να πεσει στο οπτικο μου πεδιο..ωρες και ωρες περιραματισμου περασα μ εκεινα τα μπετονια..υστερα ξεχαστηκα..ως που μια μερα γυρω στα 23 μου εχοντας σαπισει ολη τη μεσα στο φεισμπουκ και στο ικαριαμ,παιρνω ενα φιλο τηλ. που επαιζε μπασο 4 χρονια..μου γνωριζει λοιπον ενα δασκαλο ξεκιναω μαθηματα αγοραζω μια premier cabria,μαζι με αυτον παρασυρονται και αλλα δυο μελη της παρεας και ξεκινανε και αυτοι κιθαρα ετσι φτασαμε στο σημερα να εχουμε ενα γκρουπακι οι τεσσερις μας {d.n.t.(de niothw tipota)}να γεμιζουμε ευχαριστα τα βραδυα μας,να παιζουμε για παρτη μας(αυτος βεβαια ηταν και ο πρωταρχικος στοχος μας)αλλα να μη σταματαμε και να βελτιωνομαστε..αυτα τα καλα..

[nkod]

Να πώ και γώ λοιπόν την ιστορία μου αν και λίγο στο χώρο των τυμπάνων. Με μουσική άρχισα να ασχολούμαι από τα 15 μου (29 τώρα), και αυτό με εκμάθηση κιθάρας.. για να μην πολυλογώ με την κιθάρα άφηνα μαθήματα να περάσουν χωρίς να πάω και με τα πολλά στον 1ο χρόνο τα σταμάτησα αλλά μέχρι και τώρα συνεχίζω να παίζω μόνος μου ή με μπάντες... Όποτε λοιπόν βρισκόμουν σε στούντιο για πρόβα, πάντα στα διαλλείματα καθόμουν πίσω από τα drums.. μου χαμογελούσαν τί να πώ; Ποτέ όμως δεν μπήκα στη διαδικασία να μάθω, μία ότι δεν είχα τα οικονομικά για μαθήματα και σέτ μία η δουλειά... Με τα πολλά πάω να αγοράσω ένα στάντ για κιθάρα από ένα μουσικό οίκο, και πώς μου κάθεται και αγοράζω και 1 ζευγάρι μπακέτες... Και αρχίζω με βιντεάκια στο youtube να κοιτάω τα rudiments... Ακόμα ντράμς ή δάσκαλος τίποτα... λεφτά και για τα 2 δεν υπάρχουν.. Μέχρι που αποφάσισα ότι αν θέλω να μάθω και να μάθω καλά, πρέπει να βρώ δάσκαλο.. και ευτυχώς η τύχη με οδήγησε στον Δάσκαλο μου... ο οποίος με υπομονή, προσπάθεια, αλλα και με πολύτιμες συμβουλές πολλαπλασίασε την αγάπη μου για αυτά. Τους πρώτους 6 μήνες μαθημάτων, τα ντράμς μου ήταν 1 καρέκλα με ρούχα στην πλάτη και 1 πετάλι με κάλτσα στον κόπανο.. εκεί με το τουκου-τουκου πήρα τα πρώτα μου βήματα μέχρι που άρπαξα ένα σετάκι ηλεκτρονικά τύμπανα και άρχισα να μελετάω σοβαρά... Ειλικρινά αν δεν ήταν ο Δάσκαλος μου, δεν υπήρχε περίπτωση να μείνω 6 μήνες να μελετάω σε καρέκλες. Σοφός άνθρωπος και του χρωστάω πολλά που με βοήθησε να ξεκινήσω και να επιμείνω σε κάτι που ήθελα από μικρός.. 

[pericles]

Kαλησπερα παιδια απ'οτι βλεπω αρκετοι συνφορουμιτες -ντραμμερ ανταποκρινονται.Ευχαριστω τους μεχρι τωρα συμμετασχοντες κατα σειρα εμφανισεως :December,Ippex,Prodrom,beeros05

Chrisvek,tolis7,panas121(Eκπληκτικη εφευρετικοτητα φιλε οταν δεν εχουμε χρημα στροφαρουμε -μυαλο-και κατεβαζουμε ιδεες και εφαρμογες σε ολα τα θεματα ) ..και nkod .Ελπιζω να γραψουν κι'αλλοι .

[kyrioa]

Απο ενα γαμο παιδια,,,μας πηρε μαζι ο πατερας μου,,,και καθησαμε κοντα στην ορχηστρα,,,μικρος ημουν,καπου στα 13 αν θυμαμαι καλα,,και αυτο που θυμαμαι ειναι πως ενω αυτα που παιζανε, δεν καταφερα ποτε μου να τα συμπαθησω,,η κινηση του ντραμερ μου καρφωθηκε στο μυαλο,,.

Ετσι λοιπον εβαζα τα σνερακια του σχολειου στη σειρα,,και βαρουσα ανελεητα οτι προλαβαινα,,ως που μερικα χρονια μετα, αφου ειχα αγορασει μεσω στερησεων της εποχης,μια μεταχειρισμενη aria,,και κουτσοεπαιζα με φιλαρακια,,αποφασισα να καταλαβω τι διαολο ειναι αυτα που παιζω..

Ε,τα υπολοιπα ειναι μαλλον γνωστα,,,σχολη,,,διαβασμα-μελετη,,και φυσικα ερωτας για το οργανο.Και τι ερωτας ε??δεν ειναι σαν τους αλλους που ψιλοξεφτιζουν με τον καιρο,,αλλα δυναμωνει ο μπαγασας!!

Ευχαριστω για το ποστ.....

[pericles]

Κοιτα εχεις 100% δικιο για τον ερωτα οντως δυναμωνει με τον καιρο .Η πλακα ειναι οτι οταν φθανεις & περνας τα ..ηντα τοτε γινεται γεροντοερωτας ..πραγμα σχετικα επικινδυνο !!!!

Και εγω ευχαριστω για την συμμετοχη σου νασαι καλα .

 

[vasil_io]

Γεια σας και από μένα. Η δική μου πρώτη επαφή με τα τύμπανα ήταν σε ηλικία που ούτε και εγώ θυμάμαι ακριβώς. Κάπου στο ’93 πρέπει να ήταν αν δεν κάνω λάθος. Θυμάμαι όμως πως ήταν σε ένα μαγαζί της πόλης μου (Δράμα), όπου πήγαιναν οι γονείς μου. Ένα βράδυ μετά από πολύ γκρίνια ,από τη μεριά μου, με πήραν και εμένα μαζί τους, παρόλο το μικρό της ηλικίας μου, μιας και είμαι γεννημένος το ’83. Με το που μπήκα στο μαγαζί το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν τα τύμπανα. Παράτησα τους δικούς μου και πήγα σαν το βλαμμένο και κοκάλωσα μπροστά στον drummer. Ο τύπος με κοιτούσε με ένα βλέμμα απορίας (απ’ ότι θυμάμαι). Μετά από αυτό κάθε φορά που άκουγα πως οι δικοί μου θα έβγαιναν, το σκασμένο δεν το βούλωνε (δηλαδή εγώ) μέχρι να του πουν πως θα ακολουθήσει και αυτό μαζί τους. Μετά από πολύ καιρό παρακολούθησης του τύπου που έπαιζε και εγώ κολλημένος ακριβώς μπροστά στην μπότα, ο τύπος έβγαλε ένα τόμ και το πήγε στο τραπέζι των γονιών μου μαζί με ένα ζευγάρι μπακέτες. Το συναίσθημα ΜΟΝΑΔΙΚΟ!!!! Ακόμη και τώρα ανατριχιάζω όποτε το θυμάμαι. Αυτό ήταν, κόλλησα. Αν και ο πατέρας μου παλιός drummer τον οποίο ποτέ δεν έτυχε να τον δω να παίζει, γιατί ποτέ δεν το έκανε επαγγελματικά μετά το γάμο του, το μικρόβιο μάλλον πέρασε και στο δικό μου DNA. Από τότε ξεθάψαμε τα τύμπανα του και τα έστησα μέσα στο δωμάτιο μου. Δεύτερος όροφος  σε τριώροφη οικοδομή. Πρώτος ένα ζευγάρι ηλικιωμένων οπού ποτέ τους δεν απέκτησαν παιδιά. Στη μέση εγώ και από πάνω ούτε που θυμάμαι. Ευτυχώς οι από κάτω μας, χαρά τους να με ακούν και όντως το εννοούσαν όποτε το έλεγαν. Όχι ότι έπαιζα κάτι καλό, για να μην παρεξηγηθώ, αλλά χαρά τους να ακούν παιδική φασαρία, ακόμη και αν δεν ήταν όπως την έχουμε συνηθίσει με τον όρο ‘’παιδική φασαρία’’ και μάλλον ήταν κάτι πολύ παραπάνω από φασαρία. Μετά από πολλά χρόνια, κάπου στο ’99 με 2000 μπήκα στην πρώτη μπάντα. Ο Θεός να την κάνει μπάντα αλλά για όλους μας τότε ήταν τα πάντα. Στα τέλη του 2004 ξεκίνησα τα μαθήματα με δάσκαλο ,με επιμονή και υπομονή και από τις δύο μεριές, και συνεχίζω ακόμη και τώρα και έχω σκοπό να το κάνω για όσο ακόμη κρατάν τα χέρια μου αλλά και τα πόδια μου. Ιδικά τα πόδια, γιατί για ένα χρόνο και κάτι παραπάνω, αναγκάστηκα να παίζω με το αριστερό πόδι λόγο τροχαίου. Δεν λέω, μου έκανε πολύ καλό. (Λίγο χιούμορ δεν βλάπτει ποτέ) Πλέον έχω ένα δεξί που παίζει όπως πριν το ατύχημα, και καλύτερα, αλλά  και ένα αριστερό που παίζει και εκείνο ότι και το δεξί. Λάθος τρόπος να το καταφέρεις αλλά πολύ αποδοτικός. Πλέον αφού μετακόμισα εκτός πόλης, έχω κάνει το δικό μου studio και το μικρόβιο, ή ο έρωτας όπως είπαν πριν από μένα, μεγαλώνει. Και κάτι ακόμη, μέχρι και σήμερα τα τύμπανα του πατέρα μου έχουν τη δική τους θέση στο τωρινό μου studio, και τα δυο σετάκια, τα οποία ήταν αγορασμένα από τον παππού ενός συμφορουμήτη, ο οποίος πριν από πολλά πολλά χρόνια είχε μαγαζί στην πόλη. Το μόνο που χρησιμοποιώ ακόμη και τώρα από εκείνα τα τύμπανα είναι το hihat. Ένα Paiste Formula 602 sound edge. Αχ αυτός ο ήχος του, αξεπέραστος. Συγνώμη για τα πολλά μου λόγια, αλλά η αγάπη και ο έρωτας δεν κρύβονται, και όποτε μιλάω για τύμπανα και γενικά για μουσικά θέματα δεν έχω σταματημό.

[pericles]

Εισαι στο κλιμα του thread φιλε πολυ συγκινητικο νασαι καλα .