zilentman Δημοσιευμένο 18 Νοεμβρίου 2011 Share Δημοσιευμένο 18 Νοεμβρίου 2011 Παιδια εγω που ειχα ξεκινησει χρονια με κλασσικη και πιθανοτατα λαθος τεχνικη καθως απο το αγχος μου πιεζα με περισσοτερη πιεση της χορδες αρα εσφιγγα τον τενοντα κατω απο τον αντιχειρα δεν μπορω με τιποτα να ισιωσω.Υπαρχει καποια ασκηση που να με κανει να μην ποναω; Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
Dreamdancer Δημοσιευμένο 18 Νοεμβρίου 2011 Share Δημοσιευμένο 18 Νοεμβρίου 2011 Παιδια εγω που ειχα ξεκινησει χρονια με κλασσικη και πιθανοτατα λαθος τεχνικη καθως απο το αγχος μου πιεζα με περισσοτερη πιεση της χορδες αρα εσφιγγα τον τενοντα κατω απο τον αντιχειρα δεν μπορω με τιποτα να ισιωσω.Υπαρχει καποια ασκηση που να με κανει να μην ποναω; Πρεπει να αναπροσαρμοσεις την τεχνική σου οπως εκαναν πολλοι με προβλημα(αλλα και χωρις δεν ειναι απαραιτητο). Τσεκαρε αρθρα οπως αυτο πχ απο την jamie Andreas http://www.cyberfret.com/chops/jamie-andreas/secret-of-speed/index.php για να καταλαβεις ποσο ελαχιστη προσπαθεια χρειαζεται για να παιξεις κατι...συνηθως το βαρος του δαχτυλου σου χωρις καθολου δυναμη πεφτοντας στην ταστιερα ειναι αρκετο.....διαβασε το αρθρο, κατανοησε το και μετα καθε φορα που εξασκεισαι να το εχεις συνεχως στο μυαλο σου...ετσι σιγα σιγα θα φυγει καθε ενταση και δεν θα χρειαζεται προσπαθεια για να παιξεις.Αυτο θα βοηθησει στα οποια προβληματα αντιμετωπιζεις με το χερι σου. Κατι αντιστοιχο ειναι και η http://www.alexandertechnique.com/ που στην ουσια βοηθαει στο ιδιο πραγμα να αποκτησεις την καλυτερη δυνατη σταση του σωματος με απαλλαγη απο καθε ειδους ενταση. Το ποιο σημαντικο ειναι μετα απο ολα αυτα να εισαι υποψιασμενος για το που σφιγγεσαι και που οχι....ακομα και αν νομιζεις οτι ειναι μονο στο αντιχειρα...αμα αρχισεις να μπαινεις σε αυτο το τριπακι θα καταλαβεις οτι ωμος ,αγκωνας,αυχενας κτλ κτλ..ηταν σφιγμενα μεχρι θανατου.Απλα αμα εξασκεισαι για πολυ χρονο με ενα τροπο γινεσαι τοσο καλος σε αυτο(πχ στο να θεωρεις το..σφιξιμο φυσιολογικο) ωστε θελει διπλη προσπαθεια να αναγνωρισεις μετα το προβλημα και να το διορθωσεις. Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
full shred Δημοσιευμένο 18 Νοεμβρίου 2011 Share Δημοσιευμένο 18 Νοεμβρίου 2011 Καλημερα! Ας βάλω και εγω μια αποψη αλλα να τονίσω οτι είμαι μαθητης και όχι δασκαλος. Την πρωτη φορα που είχα παει σε δάσκαλο τον είχα ρωτήσει για το θεμα και μου είχε πει μην σε νοιαζει ολοι με το δαχτυλο απο πάνω παιζουν προσπαθησε το το αλλο αλλα μην τρελαθεις. Το δοκιμασα αλλα το παρατησα. Μετα απο χρόνια και πλεον ανεβαίνοντας μερικα επίπεδα το βρήκα μπροστά μου σε κάποιες πιο δυσκολες τεχνικές και αναγκάστηκα να το μάθω μόνο σε αυτες. Αλλα παρόλα αυτα δεν ένιωθε το χέρι μου άνετα΄οταν τις εφάρμοζα. Τώρα κάνω ασκήσεις για να μάθω σωστα όπως πρεπει την τεχνική θέση δηλαδή αντίχειρας απο πίσω αλλα όχι μόνο αυτο και δάχτυλα κάθετα και με το σωστό σχήμα γάντζου. Νομίζω οτι έχει λίγο καιρό που τα πάω αρκετα καλα και ο ήχος μου έχει καθαρίσει. Τελικά παίζω και με τις δύο τεχνικές όπου χρειαζεται. Παντως επειδη βλέπω να τρωγονται οι μεν και οι δε, Θα πω οτι...ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙΣ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ. :-X Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
SULTAN Δημοσιευμένο 18 Νοεμβρίου 2011 Share Δημοσιευμένο 18 Νοεμβρίου 2011 +1! Προσωπικά σιχάθηκα την θεωρία και την κλασσική εξαιτίας του 1ου δασκάλου μου που, όταν στο 2ο μάθημα κλασσικής του έβαλα μπάσσα στο romance, με έκραζε μια ώρα για την θέση των χεριών και που δεν κουτουλούσε το headstock στο κεφάλι μου.Από τότε μέχρι τώρα μόνος μου,δυστυχώς δεν έμαθα θεωρία αλλά παίζω καλύτερα από ποτέ και γουστάρω με ώρες προσπάθειας και κασετοφωνάκι μπρος πίσω.Ότι δεν μπορούσα να παίξω, απλά προσπαθούσα περισσότερο και έβγαινε.Αν το χέρι στην αρχή ήταν λάθος,έβρισκε τελικά την θέση του.Και χαίρομαι πολύ τον δάσκαλο του 6άχρονου γιου μου που δεν τον πρήζει με τεχνικές και στάσεις αλλά προσπαθεί να του μεταδώσει αγάπη για το όργανο και την μουσική που αυτό παράγει.Αρχές σίγουρα υπάρχουν και η θεωρία είναι απαραίτητη, αλλά όλα τα υπόλοιπα ξέρω από πρώτο χέρι ότι έρχονται μόνα τους εφόσον γουστάρεις.Ειδικά σήμερα με τα online μαθήματα και την πληθώρα πληροφορίας, το μόνο εύκολο είναι να παίξεις γρήγορα ή να παίξεις τα κομμάτια που γουστάρεις στη νότα.Αυτό που πάντα ήταν και θα είναι δύσκολο, είναι να δημιουργήσεις μουσική.Και αυτό δεν έρχεται μόνο μέσα από ώρες μελέτης.Το 1 μου σεντ. Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
The Genius Loci Δημοσιευμένο 18 Νοεμβρίου 2011 Share Δημοσιευμένο 18 Νοεμβρίου 2011 Καταρχάς να παρακαλέσω όσους δεν το έκαναν να διαβάσουν το post του freerock μια σελίδα πίσω, γιατί είναι περιεκτικότατο και σαφέστατο γι'αυτά που λέμε. Το πρόβλημα όλης της συζήτησής μας είναι πως, η κιθάρα ήταν, είναι και θα είναι λαϊκό όργανο (thank god, θα συμπλήρωνα). Το γεγονός ότι το μπουζούκι έχει παίξει με συμφωνικές ορχήστρες, δεν το κάνει συμφωνικό όργανο. Λόγω της δημοφιλίας της, ήταν μοιραίο να προκύψουν μέθοδοι, συστήματα, κλπ, εκμάθησης (η πρώτη μέθοδος σε βιβλίο για ηλεκτρική, νομίζω βγήκε κάπου στα '50). Δεν είμαι απ'αυτούς που κοιτούν αφ'υψηλού τους απόφοιτους του... Berklee... Θεωρώ ότι, στην πορεία του, ο κάθε κιθαρίστας μπορεί να ακολουθήσει ο,τιδήποτε, από σχολές, δασκάλους, κλπ και να το ενσωματώσει στη μουσική του παιδεία. Πάντως, για κάθε πετυχημένο κιθαρίστα που έβγαλε το Berklee υπάρχουν άλλοι 5 πετυχημένοι κιθαρίστες που το παράτησαν. Και για κάθε έναν που πήγε ποτέ στο Berklee υπάρχουν άλλοι... 5000 πετυχημένοι που δεν ξέρουν τι είναι. ;) Το πρόβλημα ξεκινάει όταν ο οποιοσδήποτε δάσκαλος ή σχολή προάγει τη δική του άποψη σαν τη μοναδική μέθοδο σωτηρίας... Για μένα, οι (μεγάλες) σχολές (και οι παραφυάδες τους) είναι μια χαρά αν θέλει κάποιος να γίνει τεράστιος session παίκτης, ή... δάσκαλος. Πάντως, Lukather, Landau, Huff, δεν πρόκειται να γίνει, όχι λόγω έλλειψης ταλέντου, αλλά γιατί ΔΕΝ υπάρχουν πια τέτοιες δουλειές, η ζήτηση για session κιθαρίστες τείνει στο μηδέν παγκοσμίως. Η αναλογία που έκανα με το πιάνο ή το βιολί, σχετικά με τη φιλοσοφία τέτοιων σχολών, είναι ακριβής. Το ένα που ενοχλεί λοιπόν είναι η νοοτροπία αυτού του τύπου. Το άλλο είναι η νοοτροπία τύπου "δεν παίζουμε μουσική για να βγάλουμε γκομενάκια". ΑΣΦΑΛΩΣ και παίζουμε μουσική για να βγάλουμε γκομενάκια. Πράγμα που το θεωρώ πολύ υγιέστερο από το να κάθεται κάποιος 12 ώρες την ημέρα να παίζει αρπίσματα πάνω κάτω "με τη σωστή τεχνική". Dreamdancer χαίρομαι που είσαι γυμναστής, γιατί αυτό εκτός των άλλων σε καθιστά πελατάκι μου. ;) Ωστόσο θα με ενδιέφερε, σε pm, έτσι από διεστραμμένη περιέργεια, να μου γράψεις ποιος ήταν/είναι ο δάσκαλός σου, αν είχες κάποιον. Model-o-phobia: something like homophobia, but much more amusing Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
theoctapus Δημοσιευμένο 18 Νοεμβρίου 2011 Share Δημοσιευμένο 18 Νοεμβρίου 2011 Λόγω της δημοφιλίας της, ήταν μοιραίο να προκύψουν μέθοδοι, συστήματα, κλπ, εκμάθησης (η πρώτη μέθοδος σε βιβλίο για ηλεκτρική, νομίζω βγήκε κάπου στα '50). Επειδή όπως είπες η κιθάρα είναι λαικό όργανο, μαζικής "κατανάλωσης", υπάρχει ένας σεβαστός αριθμός "κιθαριστών" που είναι αυτοδίδακτοι. Όταν ξεκινάς μόνος σου είναι βέβαιο ότι κάποια πράγματα θα τα βρείς και μόνος σου, τωρά σωστά ή λάθος είναι άλλο θέμα. Γι' αυτό και οι τεχνικές ποικίλουν τόσο πολύ. Όσον αφορά την επιτυχία συναρτήσει της τεχνικής κατάρτισης και στατιστικά να το πάρεις το πλήθος των επιτυχημένων χωρίς κατάρτιση σε σχέση με το πλήθος των πετυχημένων απόφοιτων του Berklee, είναι σίγουρα μεγαλύτερο. Όμως αυτό δεν λέει τίποτα για το σωστό ή λάθος στην τεχνική. Αν όμως κάνεις σύγκριση με τους πετυχημένους με τεχνική κατάρτιση από οπουδήποτε, δεν νομίζω ότι μπορείς να βγάλεις κάποιο ασφαλές συμπέρασμα για το ποιά κατηγορία αριθμεί περισσότερους. IMHO καλό είναι να δοκιμάζει κανείς τους κανόνες (γιατί είναι κανόνες ή γιατί λέγονται καν κανόνες, δεν ξέρω κι ούτε με νοιάζει). Αν δεν του κάθονται, ας το πάρει αλλιώς. How cares. Μουσική παίζουμε, δεν κάνουμε χειρουργικές επεμβάσεις. Τώρα αν παίζουμε μουσική για να βγάζουμε γκομενάκια, τι να σου πω, speak for yourself. Πιο υγιές από το να κάθεσαι 12 ώρες να κάνεις practice; Μπορεί. Μπορεί και όχι, ανάλογα την περίπτωση. Δεν βλέπω λόγο να γενικεύει κανείς. Ο Αριστοτέλης γίνεται κτήμα του Γερμανού που τον μελετά, όχι του Έλληνα που τον αγνοεί Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
The Genius Loci Δημοσιευμένο 18 Νοεμβρίου 2011 Share Δημοσιευμένο 18 Νοεμβρίου 2011 Τώρα αν παίζουμε μουσική για να βγάζουμε γκομενάκια, τι να σου πω, speak for yourself. Πιο υγιές από το να κάθεσαι 12 ώρες να κάνεις practice; Μπορεί. Μπορεί και όχι, ανάλογα την περίπτωση. Δεν βλέπω λόγο να γενικεύει κανείς. Σε μπέρδεψε που δεν έβαλα φατσούλες, ε; Ναι, είμαι γνωστός για τις γενικεύσεις μου. Φατσούλες: :o :P :P ;D ;D ;D 8) 8) 8) :-* Model-o-phobia: something like homophobia, but much more amusing Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
ndnikola Δημοσιευμένο 18 Νοεμβρίου 2011 Share Δημοσιευμένο 18 Νοεμβρίου 2011 Μουσική παίζουμε, δεν κάνουμε χειρουργικές επεμβάσεις. [...] Τώρα αν παίζουμε μουσική για να βγάζουμε γκομενάκια, τι να σου πω, speak for yourself. Tα δύο συνδυάζονται στην περίπτωση που χρησιμοποιείς την τέχνη σου στην κιθάρα, παίζοντας τόσο καλά ώστε να surgically remove the boyfriend μιας καλλονής :D (οκ, κλεμμένο). κατά τα άλλα, με καλύπτει (ως ενός σημείου*) το παρακάτω: Αυτο που πρεπει να μας ενδιαφερει ειναι να μπορουμε να παραγουμε με οιονδηποτε τροπο τον ηχο που εχουμε στο μυαλο. *απλώς IMHO είναι καλό να βλέπουμε την 'σωστή τεχνική' και ως ένα θεμέλιο, που χτίζοντας πάνω του θα μπορέσουμε σε κάποια άλλη φάση της εξέλιξής μας ως μουσικοί, να πετύχουμε τον ήχο που θα έχουμε τότε στο μυαλό. http://www.lustinger.com/ Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
theoctapus Δημοσιευμένο 18 Νοεμβρίου 2011 Share Δημοσιευμένο 18 Νοεμβρίου 2011 Tα δύο συνδυάζονται στην περίπτωση που χρησιμοποιείς την τέχνη σου στην κιθάρα, παίζοντας τόσο καλά ώστε να surgically remove the boyfriend μιας καλλονής :D (οκ, κλεμμένο). Μου άνοιξες τους πνευματικούς μου ορίζοντες ;D Σατανικό. Ο Αριστοτέλης γίνεται κτήμα του Γερμανού που τον μελετά, όχι του Έλληνα που τον αγνοεί Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
RayDTutto Δημοσιευμένο 18 Νοεμβρίου 2011 Share Δημοσιευμένο 18 Νοεμβρίου 2011 απλώς IMHO είναι καλό να βλέπουμε την 'σωστή τεχνική' και ως ένα θεμέλιο, που χτίζοντας πάνω του θα μπορέσουμε σε κάποια άλλη φάση της εξέλιξής μας ως μουσικοί, να πετύχουμε τον ήχο που θα έχουμε τότε στο μυαλό. Ναι αλλά το θέμα είναι ότι "σωστή τεχνική" δεν υπάρχει. Είναι επινόημα κάποιου και όσο και αν ακολουθείται ως θρησκεία από τους οπαδούς του, αυτό δεν την κάνει απαραίτητα σωστή. When you will get good you will know. There is no guitar. There never was. Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε
Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο
Δημιουργήστε λογαριασμό
Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!
Δημιουργία λογαριασμούΣύνδεση
Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.
Σύνδεση