Η "ιεροτελεστία" του να ακούς μουσική στο σπίτι σου.

[LK]

Ρε για δες που έμπλεξα με τους γέροντες ,μια ο Λάκης ,μια ο ΕΖ ,ρε που τις βρίσκεται αυτές? ;D, σε λίγο θα μου πείτε να βγαίνω και με τη Λωρίν Μπακόλ  ;D

Τώρα υπερβάλλεις και το ξέρεις..... ;D

[samy paraga]

Τώρα υπερβάλλεις και το ξέρεις..... ;D

Καλά θα ψάξω να βρω τη Λούσι Μπωλ  ;D ;D ;D

[blue]

το "ακούω μουσική" διαφοροποιείται από την ακρόαση της μουσικής, κυρίως στο οτι κατά τη 2η ενέργεια (τη σοβαρή) δεν κάνεις κάτι αλλο ταυτόχρονα (σφουγγαρισμα, τσόντα, διάβασμα, web surf κλπ), γιατί απαιτεί συγκέντρωση.

 

kate me θέλει αξιοπρεπή ήχο (πχ wav απο monitors) και ολόκληρο δίσκο (οχι playlist). Σε τετοια sessions έχω παρατηρήσει σοβαρές διακυμάνσεις στην άποψή μου για διάφορες μουσικές, πχ δίσκο που "δοκίμασα" στο αυτοκίνητο και δεν μου είπε και τίποτα, ανακάλυψα οτι τον βρίσκω καταπληκτικό στις κατάλληλες συνθήκες ή το αντίστροφο. Κατέληξα πάντως οτι στο top5-10 δισκων πάντα θα είναι αυτοί που ακροάζεσαι στις συνθήκες ακρόασης μουσικής και ενοχλούν ή συγκαλύπτονται όταν τρέχουν μαζί με άλλες δραστηριοτητες.

[LK]

Καταρχάς αρχίζω να ανησυχώ! Πες την αλήθεια είσαι από το echelon και έβαλες κάμερα στο σπίτι μου;;;  :o

, κυρίως στο οτι κατά τη 2η ενέργεια (τη σοβαρή) δεν κάνεις κάτι αλλο ταυτόχρονα σφουγγαρισμα, τσόντα

;D

Κατά τα άλλα, το δεύτερο σκέλος (τη δεύτερη παράγραφο) σου το κατανοώ απόλυτα (και συμφωνώ). Πλήν όμως, για εμένα από την άλλη,  η μουσική πάντα , ή σχεδόν πάντα, ήταν μια τέχνη που την απολάμβανα περισσότερο με την εικαστική της μορφή. Απολάμβανα εξ ίσου τους σχηματισμούς της στο  spectrum analyzer , τους κραδασμούς ενός δίσκου στο turnable……το ambience της στο χώρο (όταν κατέβαζα τις κουρτίνες για πλύσιμο),   το πώς ακουγόταν από ένα διπλανό δωμάτιο (με την μοιραία απώλεια κάποιον συχνοτήτων). Ένας από τους λόγους που μου αρέσει και η δική σου μουσική είναι αυτός. Σε θεωρώ πιο πολύ εικαστικό  ;)

[Jazzjoker]

Με μεγάλη μου λύπη, έχω πλέον συνειδητοποιήσει ότι την "σοβαρή" ακρόαση που αναφέρει ορθώς ο blue, την κάνω μια φορά στα 3 χρόνια. Μαζί με αυτή έχει χαθεί και η έννοια "ακούω ένα ολόκληρο cd" (ποιο cd; αγοράζω cd με την ίδια συχνότητα που τα ακούω).

 

Η ακρόαση είναι πια σχεδόν πάντα αποσπασματική, 99% μέσω του υπολογιστή, μπροστά στην οθόνη και το 80% από youtube.

 

Και αναρρωτιέμαι: Μήπως εγώ μεγάλωσα, παραξένεψα και δεν ενθουσιάζομαι πια καθόλου εύκολα; Ή μήπως η ευκολία και αφθονία του online μου έχει φιμώσει τις επιλογές και την πρωτογενή δίψα για ακρόαση μουσικής που είχα κάποτε;

 

Τείνω προς το δεύτερο.

[marathon]

πχ δίσκο που "δοκίμασα" στο αυτοκίνητο και δεν μου είπε και τίποτα, ανακάλυψα οτι τον βρίσκω καταπληκτικό στις κατάλληλες συνθήκες ή το αντίστροφο.

Αυτό δεν σημαίνει ότι έχεις σωστή μεθοδολογία...μπορεί να σημαίνει ότι χρειάζεσαι ψυχίατρο.....

[LK]

Σπύρο, από τη στιγμή που ο υλικός φορέας ενσωμάτωσης της μουσικής άλλαξε (συνεπώς και τα μέσα αναπαραγωγής της άλλαξαν επίσης)  λογικά οδηγηθήκαμε σε αυτό το σημείο. Από αυτό ορμώμενος άνοιξα και το παρόν thread (και όχι για να οδηγηθεί- που δεν οδηγήθηκε βέβαια- στο χιλιο – ειπωμένο και εντέλει αδιάφορο digital vs analogue, άλλωστε γι’  αυτό εσκεμμένα μίλησα και για dcc και minidisk.) .  Μέρος της ιεροτελεστίας είναι και η «σοβαρή» ακρόαση , όπως ο blue επεσήμανε. Ως «σοβαρή ακρόαση» όμως, εγώ προσωπικά , δεν θα δεσμευόμουν να ορίσω  μόνον την ακρόαση  κατά τη διάρκεια της οποία απουσιάζει οιαδήποτε άλλη δραστηριότητα. Νομίζω ότι μερικά μουσικά έργα είναι καλλίτερα κατανοητά (αν θέλετε πολλά από αυτά, προς τον σκοπό αυτό δημιουργήθηκαν) όταν συνδυάζονται με κάποια δραστηριότητα. Καλλίτερα αισθάνεσαι (ας μου επιτραπεί , έστω και καταχρηστικά ο ορισμός, )την ερωτική μουσική όταν κάνεις έρωτα, την χορευτική , όταν χορεύεις κ.ο.κ.

[blue]

Nαι λοιπόν, είμαι από το echelon και έχω βάλει κάμερα στο σπίτι σου.

 

Το ωραίο με τα επόμενα που λες είναι οτι περιγράφεις πώς ο χώρος είναι μέρος της ακρόασης και οτι χωρίς βλάβη της γενικότητας (;D) το ίδιο κομμάτι σε διαφορετικούς χώρους κάνει διαφορετικές μουσικές (blue, 2011). Μάλιστα, πέρα από την πλάκα, νομίζω οτι δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να ακούσεις μουσική άμεσα (χωρίς ανακλάσεις).

 

Και οντας εικαστικός και ιδιοφυία, εικάζω οτι αυτό που σου αρέσει είναι το πώς μπορούμε να δούμε πώς στεκεται μόνη της η background music. Θα το εξετάσω και θα έρθω με απαντήσεις ;D

 

YΓ. Συγχαρητήρια που σου αρέσει η μουσική μου ;D

 

ΥΓ2. Αυτά που περιγράφεις είναι πολύ ωραία και σημαντικά για σοβαρή ανάλυση : πχ εμένα πάντα με γοητευε το πώς βλέπουμε από ένα παράθυρο τον κόσμο (στο ορατό φάσμα) και το πώς ακούμε από ένα άλλο παράθυρο τις δονήσεις (το ακουστικό φάσμα). Το ακραία γκομενοπαγιδέ (και στο λέω επειδή έχω καταλάβει οτι ασχολείσαι ;D) είναι οτι έχουμε την ικανότητα (οι ανθρωποι) να γνωρίζουμε οτι το κόκκινο θα το πούμε κόκκινο είτε το βλέπουμε υπό άπλετο φως είτε υπό σκιά, όπως και οτι τα μουσικά διαστήματα είναι αυτά που είναι παρά τις αλληλεπιδράσεις των ηχητικών κυμάτων με το χώρο. Περιγράφω λοιπόν, οτι ενώ ούτως ή αλλως βλέπουμε τον κόσμο πίσω από καποιο φίλτρο, το επιπλέον φιλτράρισμα είναι το εργαλείο σκηνοθεσίας για τη μουσική. Ηurray (τόσο κείμενο για να πω κάτι που ξέρουν όλοι ;D).

 

Αυτό δεν σημαίνει ότι έχεις σωστή μεθοδολογία...μπορεί να σημαίνει ότι χρειάζεσαι ψυχίατρο.....

 

[LK]

Nαι λοιπόν, είμαι από το echelon και έχω βάλει κάμερα στο σπίτι σου.

 

Το διαπίστωσα!  ;D

 

Το ωραίο με τα επόμενα που λες είναι οτι περιγράφεις πώς ο χώρος είναι μέρος της ακρόασης και οτι χωρίς βλάβη της γενικότητας (;D) το ίδιο κομμάτι σε διαφορετικούς χώρους κάνει διαφορετικές μουσικές (blue, 2011).

Εννοείται. 8) ;)

 

Και οντας εικαστικός και ιδιοφυία, εικάζω οτι αυτό που σου αρέσει είναι το πώς μπορούμε να δούμε πώς στεκεται μόνη της η background music. Θα το εξετάσω και θα έρθω με απαντήσεις ;D

 

Θα τις περιμένω (τις απαντήσεις). Πάντως διευκρινίζω ότι δεν θεωρώ ότι υπάρχει foreground μουσική.  :P ;D

 

YΓ. Συγχαρητήρια που σου αρέσει η μουσική μου ;D

 

Φχαριστωωωωω 8)  :D

 

Το ακραία γκομενοπαγιδέ (και στο λέω επειδή έχω καταλάβει οτι ασχολείσαι ;D) είναι οτι έχουμε την ικανότητα (οι ανθρωποι) να γνωρίζουμε οτι το κόκκινο θα το πούμε κόκκινο είτε το βλέπουμε υπό άπλετο φως είτε υπό σκιά, όπως και οτι τα μουσικά διαστήματα είναι αυτά που είναι παρά τις αλληλεπιδράσεις των ηχητικών κυμάτων με το χώρο.

 

Δυστυχώς (ή ευτυχώς) εγώ το κόκκινο μπορεί να το δω και πράσινο (αν έχω να κερδίσω κάτι από αυτό- και αυτό διότι , ναι , ασχολούμαι ;) ;D)

Περιγράφω λοιπόν, οτι ενώ ούτως ή αλλως βλέπουμε τον κόσμο πίσω από καποιο φίλτρο, το επιπλέον φιλτράρισμα είναι το εργαλείο σκηνοθεσίας για τη μουσική.

Και όχι μόνον ....

 

[bloody_sunday]

Ο σημερινός τρόπος ζωής δεν προσφέρει ερεθίσματα ικανά να μας αποτρέψουν από το να ακούμε μουσική σε στυλ "φαστ φουντ", στο δρόμο, στο λεωφορείο, στο μετρό με χάλια ακουστικά, στο ασανσέρ, στο σουπερμάρκετ, στο γυμναστήριο, από τα τρισάθλια ηχειάκια του ταξιτζή ή τα δικά μας στο αμάξι κλπ κλπ. Και αυτά για όσους (έστω λίγους) προσπαθούν να ακούσουν μουσική προσεκτικά κι όχι υπό μορφή τσιχλόφουσκας των αυτιών όπως οι περισσότεροι.

 

Όσον αφορά την μουσική πιστότητα γενικότερα, νομίζω ότι δυστυχώς οι περισσότεροι από εμάς τη σήμερον ημέρα την έχουμε πια ξεχάσει, ή πολύ συχνά μπορεί και να μην την έχουμε βιώσει ποτέ. Αλλά το πρόβλημα έγκειται πολύ περισσότερο στην rat race, στον σύγχρονο αγχώδη κι ευκαιριακό τρόπο ζωής που δεν μας επιτρέπει να αφιερώσουμε ώρα αποκλειστικά στην ακρόαση μουσικής - να βάλουμε το ωραίο μας βινύλιο ή cd στο ωραίο μας σύστημα στο σαλόνι, να πατήσουμε play, να καθήσουμε στον καναπέ με έναν ωραίο καφέ ή ουισκάκι (ανάλογα με την ώρα της ημέρας) και να αφοσιωθούμε σε αυτό που ακούμε σαν μια μορφή γνήσιας ψυχαγωγίας. Και βέβαια, εκεί έγκειται το πραγματικό πρόβλημα και πολύ λιγότερο πχ. στην αιώνια και μάταιη σύγκριση βινυλίου/cd, ή αναλογικού/ψηφιακού αν προτιμάτε.

 

(διασκευή ποστ μου από όμοιο θέμα τριων ετών πριν)