Κρίση και δισκογραφικό "ροκ"...

[haryy]

Και το οποίο βέβαια θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον σε φορουμ μανατζαραίων παρά εδώ. (αν εννοούμε ότι κάνουμε μουσική με αγνά κριτήρια)

[S9F]

Και το οποίο βέβαια θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον σε φορουμ μανατζαραίων παρά εδώ. (αν εννοούμε ότι κάνουμε μουσική με αγνά κριτήρια)

 

Πες τα χρυσόστομε...

[trolley]

Ένας γράφει ένα τραγούδι για τον πατέρα του που σκοτώθηκε από τους Γερμανούς στο Πόλεμο: είναι απολύτως αποδεκτό σαν ανθρώπινη έκφραση πόνου και θλίψης και μίσους για τον πόλεμο, αλλά είναι απολύτως άχρηστο σαν "συνταγολόγιο" για το πως μπορούν να αποφευχθούν οι πόλεμοι.

 

Δηλαδή, για να μην πέφτουν οι κοινωνίες σε δυσάρεστες ενέδρες, χρειάζεται μέθοδος και γνώση - όχι απλώς αισθηματικά ξεσπάσματα και θρησκοληπτικοί αφορισμοί.

 

Συνεπώς, καλύτερα που σιωπούν οι ντόπιοι καλλιτέχνες μας: δε νομίζω ότι έχουν κάτι να προσθέσουν ή να προτείνουν. Δεν περιμένω τίποτε από αυτούς: όταν τελειώσει το πανηγύρι, όλο και κάποιο ψυχοπονιάρικο άσμα θα προτείνουν, μέμφοντας τους φιλελεύθερους ή τους μπολσεβίκους (ανάλογα με το ποιος θα είναι ο νικητής).

 

 

[marathon]

Συνεπώς, καλύτερα που σιωπούν οι ντόπιοι καλλιτέχνες μας...

Ο Κραουνάκης δεν έγραψε τη κατσαρόλα?

[bloody_sunday]

Και το οποίο βέβαια θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον σε φορουμ μανατζαραίων παρά εδώ. (αν εννοούμε ότι κάνουμε μουσική με αγνά κριτήρια)

Διαφωνώ κάθετα με αυτό... η μουσική είτε μας αρέσει είτε όχι είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό της μια εμπορική δραστηριότητα (στηρίζοντας παράλληλα οικονομικά και άλλους τομείς), και έχει άρρηκτη σχέση με την οικονομική της πλευρά σύμφωνα με τις προτιμήσεις του κοινού της εκάστοτε εποχής. Μπορεί να μην το εκτιμούμε αλλά δεν μπορούμε να το αγνοούμε. Και η παρατήρηση μάλιστα αυτού του φαινομένου είναι συναρπαστική. Τα "αγνά" κριτήρια είναι που δεν έχουν σχέση με την παρούσα κουβέντα αφού από την αρχή τέθηκαν εκτός του πλαισίου της...

[trolley]

Ο Κραουνάκης δεν έγραψε τη κατσαρόλα?

 

Μπαρδόν;

 

::) ::) ::)

[marathon]

Μπαρδόν;

 

::) ::) ::)

το τραγούδι των αγανακτισμένων ντε...

[trolley]

το τραγούδι των αγανακτισμένων ντε...

 

Α... μάλιστα...

Έπρεπε να γράψει το "Ταψί", αλλά από φαντασία... λάμα τα...

 

 

[haryy]

Διαφωνώ κάθετα με αυτό... η μουσική είτε μας αρέσει είτε όχι είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό της μια εμπορική δραστηριότητα (στηρίζοντας παράλληλα οικονομικά και άλλους τομείς), και έχει άρρηκτη σχέση με την οικονομική της πλευρά σύμφωνα με τις προτιμήσεις του κοινού της εκάστοτε εποχής. Μπορεί να μην το εκτιμούμε αλλά δεν μπορούμε να το αγνοούμε. Και η παρατήρηση μάλιστα αυτού του φαινομένου είναι συναρπαστική. Τα "αγνά" κριτήρια είναι που δεν έχουν σχέση στην παρούσα κουβέντα αφού από την αρχή τέθηκαν εκτός του πλαισίου της...

 

Δεν διαφωνώ ως το ότι η μουσική είναι εμπορική δραστηριότητα... όμως ο μουσικός κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να ακολουθεί (και να μαθαίνει) μεθόδους εντυπωσιασμού και χειραγώγησης του κοινού (αν θέλει να ακούγεται και μετά από 20 χρόνια βεβαίως). Η μουσική πρέπει να βγαίνει από την ψυχή του. Μετά έρχεται η δουλειά αυτών που θα πάρουν το υλικό και θα σκεφτούν αν και σε ποια αγορά θα το πλασάρουν.

Μπορεί τα αγνά κριτήρια να τέθηκαν εκτός πλαισίου, αλλά αυτό ακριβώς μoυ έδωσε την αφορμή και έκανα την προηγούμενη παρατήρηση.

Είναι ενοχλητικό κατά τη γνώμη μου, μουσικοί να σκέφτονται πως θα εκμεταλλευτούν την κρίση για να κάνουν το επόμενο χιτάκι και να πέσουν τα "φράγκα" (ποια?) για όλους.

 

 

Από την άλλη, η μουσική έκφραση γνήσιου θυμού θα βρει πολλούς ακροατές και τους κατάλληλους ανθρώπους να την προωθήσουν.

 

 

 

 

 

[sfaku]

 

Βρίσκω όλη τη συζήτηση, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο ποστ, εντός θέματος. Δεν υπάρχει συζήτηση που να λειτουργεί εντός συρματοπλεγμάτων, πάντοτε οι συζητήσεις έχουν μια ροή και αυτή δεν είναι προβλέψιμη. Έτσι γίνεται και στις παρέες και παντού. Γιατί στο ίντερνετ να διαφέρει;

 

Στο κάτω κάτω δεν είδα κανέναν να ξεφεύγει από τα συγκροτήματα διαμαρτυρίας για να μιλήσει για το Ατρόμητος-Παναθηναϊκός.

 

Αλλά ακόμη και με το ζήτημα που θέτει ο audiokostas για τον Malcolm McClaren, δεν συμφωνώ με το διαχωρισμό. Όσοι έχετε ασχοληθεί στη ζωή σας με στρατηγική μάρκετινγκ θα ξέρετε ότι οι σοβαροί strategic thinkers δεν κοιτάνε μόνο νουμεράκια σε λίστες. Έχουν κουλτούρα, ενδιαφέρον για οτιδήποτε υπό τον ουρανό και βλέπουν τα πράγματα πολύ συνολικά και σφαιρικά.

 

Πάντως ο McClaren τέτοιος τύπος ήταν. Με χιούμορ και κουλτούρα, καθόλου τεχνοκράτης. Νομίζω ότι αν ήθελε να φτιάξει ένα συγκρότημα διαμαρτυρίας, θα μελετούσε διεξοδικά το τραγούδι διαμαρτυρίας στην Ελλάδα. Είμαι βέβαιος ότι το αγγλόφωνο ροκ διαμαρτυρίας ήταν σε θέση να το αναλύσει καλύτερα από 10 μουσικολόγους μαζί.

 

Θα έλεγα ότι σε αυτή τη συζήτηση γράφτηκαν αρκετά ενδιαφέροντα ποστ, υπήρξε ανταπόκριση και ξεφύγαμε και λίγο από τα θέματα GAS.

 

Τα δύο μου κοχύλια cowry (από τις αρχαιότερες μορφές χρήματος).