Κρίση και δισκογραφικό "ροκ"...

[John Goumis]

μια μπαντούλα τύπου (τύπου λέμε) RATM με κατάλληλους στίχους

 

 

Εμένα το συγκεκριμένο κομμάτι μού ταιριάζει με αυτή την περιγραφή. Βέβαια το εν λόγω group δεν ξέρω κατά πόσο ακολουθεί αυτό το στυλ μουσικής -έχω την εντύπωση πως όχι- αλλά το συγκεκριμένο κομμάτι γνώρισε κάποια Α επιτυχία.

[SPYROID]

ρε συ οταν λεει ο τυπος το ρεφρεν: Αμα τα παρω ... κλπ κλπ,  σου δινει την εντυπωση οτι ... θα τα παρει;  ::)

Εμενα παντως οχι.  :-\

[faded]

Ωραίο θέμα και με είχε απασχολήσει τώρα στην κρίση!  :P

 

Πιστεύω όμως ότι το επαναστατικό στην Ελλάδα δεν πουλάει γιατί πολύ απλά δεν είμαστε επαναστάτες :D  Το μεγάλο κοινό είναι το μπουζουκοκοινό (άντε και πυξ-λαξ) και  αν μιλάμε για τους κουλτουριάρηδες νομίζω ότι δεν δέχονται εύκολα τους ψευτοεπαναστάτες οπότε πάλι fail... (θέλουμε original επαναστάτη  :P)

 

Πιο πιθανό είναι να "πιάσει" κάτι που είναι ανεβαστικό και χαρούμενο με την αιτιολογία του "να μας φτιάξει το κέφι ρε αδερφέ που έχει μαυρίσει η ψυχή μας με αυτά που γίνονται".  Κάτι τέτοια προτιμά ο έλληνας νομίζω.

 

Στίχοι που δεν μιλάνε για έρωτα δεν μας αγγίζουν  ;D

 

panx romana ftw  ;D

 

[RayDTutto]

Ναι αυτό έχει μια βάση. Αλλά και πάλι πιστεύω ότι με την κατάλληλη προώθηση, βρίσκονται πολλοί ψιλογιαλαντζή επαναστάτες για οπαδοί.

 

Εμένα το συγκεκριμένο κομμάτι μού ταιριάζει με αυτή την περιγραφή. Βέβαια το εν λόγω group δεν ξέρω κατά πόσο ακολουθεί αυτό το στυλ μουσικής -έχω την εντύπωση πως όχι- αλλά το συγκεκριμένο κομμάτι γνώρισε κάποια Α επιτυχία.

 

Ναι έχεις δίκιο. Αν το έλεγαν κάποιοι άλλοι μπορεί. Αλλά άντε αυτοί το πολύ-πολύ να ανεβάσουν τις πωλήσεις στο Johnny ή πιο άλλο ποτό είναι της μοδός αυτό τον καιρό στα μαγαζά.

[bloody_sunday]

...ή μπορεί να πουν στους Αμερικανοτραφείς εφήβους μας που χιπχοπάρουν να κοιτάξουν λίγο πιο έξω από το γκέτο και να το ρίξουν λίγο στο επαναστατικό. Κάποιος φωστήρας θα φτιάξει κανένα τραγουδάκι επεισοδιακό με στίχους του στυλ πχ. "ρίχνω μολότωφ στη βουλή, σε αυτούς που πιάσαν την καλή" και να'σου ο ντόρος.

 

Πάντως όταν είχα πρωτοδει τους Terror X Crew στο Αν (πριν βγει ο πρώτος τους δίσκος που βλέπω στη Wiki πως ήταν το '97) ήταν πραγματικά ένα μίγμα εκρηκτικό, και ειλικρινά - αν και ακραία κριτικός έως απορριπτικός απέναντι στο στυλ - τολμώ να πω καθόλου "δήθεν" (μετά μυστηριωδώς έγιναν κι αυτοί μάπα). Να το χιτ της εποχής εκείνης:

 

[RayDTutto]

Ναι - θυμάμαι κι εγώ αυτή την αίσθηση με τους Terror X Crew.

Το καθαρό χιπχοπ πάντως δεν αγγίζει το ευρύ κοινό.

[santso 4]

Πιο πιθανό είναι να "πιάσει" κάτι που είναι ανεβαστικό και χαρούμενο με την αιτιολογία του "να μας φτιάξει το κέφι ρε αδερφέ που έχει μαυρίσει η ψυχή μας με αυτά που γίνονται".  Κάτι τέτοια προτιμά ο έλληνας νομίζω.

 

Στίχοι που δεν μιλάνε για έρωτα δεν μας αγγίζουν  ;D

 

panx romana ftw  ;D

 

 

  Οπως τα λες ειναι. Οι locomondo ειναι μια τετοια περιπτωση, παρολα αυτα ενω ειναι και χαρουμενοι και ανεβαστικοι και εμπορικοι, ειναι και αληθινα επαναστατικοι!

[RayDTutto]

  Οπως τα λες ειναι. Οι locomondo ειναι μια τετοια περιπτωση, παρολα αυτα ενω ειναι και χαρουμενοι και ανεβαστικοι και εμπορικοι, ειναι και αληθινα επαναστατικοι!

ΑΛΗΘΙΝΑ επαναστατικοί κιόλας; Έχω ακούσει καμιά δεκαριά κομμάτια τους, μπορεί να μην έχω εικόνα, αλλά επανάσταση δεν πολυείδα...

[bloody_sunday]

Πράγματι, το έχω διαπιστώσει κι εγώ αυτό (και το "κέφι για να ξεχαστούμε", και την αντιμετώπιση μόλις ακουστούν σε μπαράκι), αν και δεν είναι δόκιμη η φράση "αληθινά επαναστατικοί" - όχι μόνο είναι ανεδαφικό αλλά ακόμη κι αν μπορούσε να καθοριστεί, δεν νομίζω πως θα τους αφορούσε. Μια φορά με είχε πάει παλιά να τους δω στο Mike's Irish Bar ένας φίλος μου που τους ήξερε (πολύ πριν την επιτυχία τους), και μου έδωσαν την εντύπωση έξυπνα καλοδεμένης και πολύ άνετης μπάντας που απολάμβανε αυτό που έκανε χωρίς να δίνει δεκάρα για τον οποιονδήποτε χαρακτηρισμό...

[mustafank]

Το μεγάλο κοινό είναι το μπουζουκοκοινό (άντε και πυξ-λαξ)

 

 

ο έρμος δίνει το έναυσμα ενάντια στο ΔΝΤ και το μνημόνιο...