Μανώλης - kostri

[sfaku]

Καλημέρα!

 

Συμφωνώ γενικά με τους προλαλήσαντες.

 

Μεσολάβησαν δυο μέρες και παρότι το άκουσα μόνο δυο φορές, συνέλαβα τον εαυτό μου να λουπάρει τη μελωδία στο κεφάλι μου.

 

Είναι και δική μου αίσθηση ότι το κομμάτι καταρχήν είναι αυτοτελές, δηλαδή στέκει μια χαρά στη μορφή που είναι και τώρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει λόγος να το ψάξεις παραπάνω. Απλώς σημαίνει ότι καταρχήν "αποστολή εξετελέσθη": έχεις ένα πολύ καλό τραγούδι στα χέρια σου! Μπορείς να ψαχτείς με την ενορχήστρωση, καθισμένος αναπαυτικά πάνω στις δάφνες σου, και όσο το τραβάει η όρεξή σου.

 

Υπάρχουν πλείστες περιπτώσεις όπου με βάση μια απλή μπαλάντα έχουν γίνει ενορχηστρωτικά θαύματα. Το να το ψάξεις δεν απαγορεύεται, μπορώ να πω ότι επιβάλλεται, αρκεί να μην είναι κάτι τεχνητό και επιτηδευμένο αλλά κάτι που ταιριάζει με την πρώτη ύλη σου, που κατά τη γνώμη μου απαρτίζεται από τρία στοιχεία εδώ: τη σύνθεση (μελωδικά και αρμονικά), το groove που συρτοφέρνει και βέβαια τη φωνή-ερμηνεία σου. Αυτά συνθέτουν ένα ύφος καταρχήν, και αρκετά προσωπικό θα έλεγα.

 

Παράδειγμα απλής μπαλάντας με απίστευτη ενορχήστρωση θεωρώ π.χ. το England από τον τελευταίο δίσκο της PJ Harvey. Επίσης μιας και προφανώς σου αρέσει ο Tom Waits, σκέφτομαι ότι και αυτός έχει παίξει πολλές μπαλάντες με τρόπο τελείως μοναδικό, ερμηνευτικά-ενορχηστρωτικά. Πρόσφατα άκουσα και το δίσκο του Thurston Moore που είναι ακουστικός, επίσης λαμπρό παράδειγμα του πώς μπορείς να πάρεις κλισέ όργανα (π.χ. βιολί) και να τους αλλάξεις τα φώτα.

 

Δεν θα πρότεινα να κινηθείς στους παραπάνω δρόμους, τους αναφέρω απλώς σαν παράδειγμα του πόσο μπορεί κανείς να "πειράξει" τα πράγματα -με επιτυχία.

 

Προσωπικά, θα απέφευγα ενορχηστρώσεις από αυτές που μας έχει χορτάσει το έντεχνο, και ιδίως ούτια κ.τ.τ. Τέλος να πω για το ελληνόφωνο/έντεχνο, μια και θίχτηκε παραπάνω, ότι η κλισέ ενορχήστρωση είναι σχεδόν ταυτόσημη με τα ελαττώματά του: το έχει καταστήσει αυτοαναφορικό και το έχει παγιδεύσει στην κονσέρβα και στη διεκπεραιωτική αντίληψη περί μουσικής παραγωγής.

 

Αυτοί που έσπασαν αυτό το κλισέ, είτε μιλάμε για τον Ξυδάκη είτε για τον Κυπουργό είτε για τον Σαββόπουλο είτε για τον Θανάση (τον Χατζιδάκι δεν τον αναφέρω γιατί είναι φάουλ να τον κατηγοριοποιήσεις οπουδήποτε), έσκαψαν πιο βαθιά από το επίπεδο του προκάτ και φτιάξαν αληθινή μουσική. Απέδειξαν ότι υπάρχουν τρόποι, και μάλιστα περισσότεροι του ενός, άρα κατ' επαγωγή μπορεί ο καθένας μας να βρει το δικό του.

 

Τα σέβη μου!

 

[kostri]

Παιδιά, σας ευχαριστώ όλους για την ακρόαση και τα σχόλια!  :)

 

Κρύβει παγίδες το να γράφεις τραγούδια για περιπτώσεις όπως η συγκεκριμμένη

 

Αγαπητέ, νομίζω πως ξέρω τι εννοείς. Κι εμένα, σπανίως μου αρέσουν τραγούδια που ρέπουν προς την νεκρολογία ή έστω το μνημόσυνο. Απλώς, πάντα με ενέπνεε το έργο και η ζωή του Ρασούλη και στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του, άρχισα να τραγουδάω αυτά τα λόγια, όχι από λύπη, αλλά από ευγνωμοσύνη κι από αίσθημα σιγουριάς ότι οι στίχοι του αφορούν άμεσα και την δική μου γενιά. Ελπίζω να διασώζεται κάτι λίγο από αυτή τη διάθεση.

 

Δεν ξέρω τι ακριβώς θέλεις να κάνεις με το τραγούδι, στη θέση σου θα το σκεφτόμουν σοβαρά να το στείλω σε κάποιους επώνυμους που θα είχαν δεδομένη την εκτίμηση μου.

 

Δεν το είχα σκεφθεί μέχρι στιγμής(ελλοχεύει ίσως και ένα κόμπλεξ κατωτερότητας..). Μετά την προτροπή σου όμως -ξέρεις πόσο εκτιμώ την μουσική και την στάση σου-, θα κοιτάξω μήπως το κάνω.  :)

 

α) Θα προτιμούσα να είχα μαντέψει ότι αφορά τον Μ.Ρ., και όχι να μου το είχες πει.

 

Έχεις απόλυτο δίκιο, φίλτατε. Κι εγώ θα το προτιμούσα. Το ανέφερα εν είδει περιγραφής, καθώς δεν έβρισκα τίποτε άλλο να γράψω. Καλό θα ήταν, πάντως, να μην το έγραφα καν.

 

β) Άραγε ποιες ιδέες μπορεί να έχεις για την ενορχήστρωση; Αυτό φαίνεται να είναι φτιαγμένο για αυτή την απλή εκτέλεση που μας παρουσίασες... Πραγματικά απορώ και πιστεύω ότι σηκώνει πολύ σκέψη, καθώς οι αρμονίες είναι απλές, και δύσκολα θα ξεφύσει από αυτό το κλίμα της έντεχνης μπαλάντας.

 

Σε ευχαριστώ που θέτεις το ζήτημα της ενορχήστρωσης(επίσης ευχαριστώ την Εύη και τον sfaku). Απαισιόδοξη η πρόβλεψή σου, περί ανατροπής του κλίματος "έντεχνης μπαλάντας" :) .

 

Θα ήθελα πολύ να υπονομεύσω αυτήν την αισθητική και δεν σκεφτόμουν μία μουσική σε στυλ π.χ. M. Πασχαλίδη ή Χρ. Θηβαίου. Ίσως κάποιες παραμορφώσεις και κάποιες περίεργες μελωδίες με κιθάρες και μπλιμπλίκια(  ;D ) ή "πειραγμένα" φυσικά όργανα. Επίσης, θα ήθελα πολύ να τονίσω το ρυθμικό μέρος, αλλά δυστυχώς δεν έχω ιδέα από τύμπανα(κάποιος που θα ήθελε να συμπράξει;  :) ). Αν αποτύχω, θα κρατήσω αυτήν την εκδοχή.

 

Υπάρχουν πλείστες περιπτώσεις όπου με βάση μια απλή μπαλάντα έχουν γίνει ενορχηστρωτικά θαύματα. Το να το ψάξεις δεν απαγορεύεται, μπορώ να πω ότι επιβάλλεται, αρκεί να μην είναι κάτι τεχνητό και επιτηδευμένο αλλά κάτι που ταιριάζει με την πρώτη ύλη σου, που κατά τη γνώμη μου απαρτίζεται από τρία στοιχεία εδώ: τη σύνθεση (μελωδικά και αρμονικά), το groove που συρτοφέρνει και βέβαια τη φωνή-ερμηνεία σου. Αυτά συνθέτουν ένα ύφος καταρχήν, και αρκετά προσωπικό θα έλεγα.

 

Αγαπητέ, αυτό είναι το κύριο μέλημά μου, να υπάρχει προσωπικό στοιχείο. Όχι από εγωισμό, αλλά διότι αλλιώς δεν βρίσκω νόημα. Γι αυτό φιλοδοξώ κάθε φόρα να απεμπλέκομαι από την αισθητική του έντεχνου. Τα τρία στοιχεία που αναφέρεις με κάνουν να σκεφθώ πως ίσως είναι αυτά που πρέπει να τονισθούν, ενορχηστρωτικά.

 

Παράδειγμα απλής μπαλάντας με απίστευτη ενορχήστρωση θεωρώ π.χ. το England από τον τελευταίο δίσκο της PJ Harvey. Επίσης μιας και προφανώς σου αρέσει ο Tom Waits, σκέφτομαι ότι και αυτός έχει παίξει πολλές μπαλάντες με τρόπο τελείως μοναδικό, ερμηνευτικά-ενορχηστρωτικά. Πρόσφατα άκουσα και το δίσκο του Thurston Moore που είναι ακουστικός, επίσης λαμπρό παράδειγμα του πώς μπορείς να πάρεις κλισέ όργανα (π.χ. βιολί) και να τους αλλάξεις τα φώτα.

 

Δεν θα πρότεινα να κινηθείς στους παραπάνω δρόμους, τους αναφέρω απλώς σαν παράδειγμα του πόσο μπορεί κανείς να "πειράξει" τα πράγματα -με επιτυχία.

 

Προσωπικά, θα απέφευγα ενορχηστρώσεις από αυτές που μας έχει χορτάσει το έντεχνο, και ιδίως ούτια κ.τ.τ. Τέλος να πω για το ελληνόφωνο/έντεχνο, μια και θίχτηκε παραπάνω, ότι η κλισέ ενορχήστρωση είναι σχεδόν ταυτόσημη με τα ελαττώματά του: το έχει καταστήσει αυτοαναφορικό και το έχει παγιδεύσει στην κονσέρβα και στη διεκπεραιωτική αντίληψη περί μουσικής παραγωγής.

 

Μακάρι να μπορούσα να κινηθώ στην αισθητική των PJ Harvey(τι δισκάρα έφτιαξε η γυναίκα..), Th. Moore και Tom Waits. Σαν ακροατής, σίγουρα εκεί κινούμαι και κάτι τέτοιο έχω στο μυαλό μου και γι αυτό το κομμάτι. Φυσικά, όπως ξέρεις είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπεις σε αυτό το περιβάλλον και να μην φτιάξεις τελικά ένα κακέκτυπο των "ηρώων" σου.

 

Περί έντεχνης ενορχήστρωσης, συμφωνώ απόλυτα. Όπως έγραψα πιο πάνω, αν δεν βγει κάτι προσωπικό και σύμφωνο με την αισθητική μου(η οποία, εν πολλοίς, είναι αυτή που περιέγραψες), θα κρατήσω την παρούσα εκδοχή.

 

Αγαπητοί, και πάλι ευχαριστώ για τα σχόλια, τα καλά λόγια αλλά και την σιωπηλή ακρόαση.  :)

 

 

[LK]

Εκτιμώ πάντα όσους συνθέτουν / γράφουν τη δική τους μουσική. Στη θέση σου, δεν θα άλλαζα τίποτα στην ενορχήστρωση, από την άλλη εσύ ξέρεις καλλίτερα τι θέλεις να κάνεις. Keep it simple, αρχετυπικό και πρωτόλειο, όπως όταν το πρωτοσυνέλαβες. 

[kostri]

Σε ευχαριστώ πολύ Λάκη!

Το πιθανότερο είναι να το κρατήσω έτσι, καθώς είναι κομμάτι δύσκολο να πετύχω τον ήχο που έχω στο μυαλό μου (άσχετος από μουσική και όργανα γαρ).

[blue]

Ίσως κάποιες παραμορφώσεις και κάποιες περίεργες μελωδίες με κιθάρες και μπλιμπλίκια(  Grin ) ή "πειραγμένα" φυσικά όργανα.

 

είπα να σηκώσω χέρι, αλλά προτίμησα να πατήσω πάλι το play. Mπράβο kostri, γιατί όπως λέει και ο Θαν. Παπ., ένα τραγούδι είναι καλό όταν σε αναγκάζει να πιάσεις ένα μουσικό όργανο ή όταν σε αναγκάζει να το αφήσεις :)

 

Και συμφωνώ με τους υπόλοιπους και ιδιαίτερα με το (α) του trolley.

[Superfunk]

Καλογραμμενο τραγουδι,απλο και ουσιαστικο οπως πρεπει να ειναι τα τραγουδια στο ειδος αυτο,εγω δεν το θεωρω εντεχνο αλλα 100% λαϊκο ,πολυ καλοι στιχοι (με εξαιρεση την ρημα  "τοσοδουλα"-"ουλα" κανε κατι εκει ,"ουλα" ελεγαν στα χωρια της Κρητης  το 1834.. ;D),μου αρεσει η φωνη σου,κριμα που πεθανε η ελληνικη δισκογραφια γιατι κατι θα εκανες αν επεμενες....(φανταζομαι θα εχεις & αλλα τραγουδια) μια και διακρινω στοφα τραγουδοποιου.

 

Το κομματι ειναι μια χαρα οπως το παρουσιαζεις με εξαιρεση αυτο

 

παίζω με μια φτηνή epiphone ακουστική(PR 100 NA). Επίσης, χρησιμοποιώ το rode nt1-a και για κάρτα την m audio fast track ulta.

 

μια και ακουγεται ο μετριος ηχος στην κιθαρα κυριως

 

γραψτο ξανα σε ενα καλο στουντιο...με καλη ακουστικη & 3 μικροφωνα,1 για τη φωνη & 2 για την κιθαρα (ή στειλε μου τα wav να στο φτιαξω λιγο γιατι ειναι κριμα)

[kostri]

είπα να σηκώσω χέρι, αλλά προτίμησα να πατήσω πάλι το play. Mπράβο kostri, γιατί όπως λέει και ο Θαν. Παπ., ένα τραγούδι είναι καλό όταν σε αναγκάζει να πιάσεις ένα μουσικό όργανο ή όταν σε αναγκάζει να το αφήσεις :)

 

Και συμφωνώ με τους υπόλοιπους και ιδιαίτερα με το (α) του trolley.

 

Κι εγώ συμφωνώ με το (α) του trolley. Δεν μου κατέβαινε τίποτε άλλο για να το περιγράψω και σκέφτηκα το πιο κακόγουστο.

 

Έχει δίκιο ο Θ.Π.  :)

 

Σε ευχαριστώ πολύ για την ακρόαση και τα καλά σου λόγια!

 

@Superfunk

Αν το θεωρείς λαϊκό, μου κάνεις μεγάλο κοπλιμέντο. Μακάρι να είναι.

 

Η ρήμα στην οποία αναφέρεσαι σίγουρα ξενίζει αλλά έλα που μ' αρέσει ο τρόπος με τον οποίο μιλούσαν "στα χωριά της Κρήτης το 1834"  ;D ;D.. Θα το ξανασκεφτώ πάντως. Ευχαριστώ για την επισήμανση.

 

Δεν με ενδιαφέρει τόσο η δισκογράφηση, όσο η ζωντανή παρουσίαση. Μακάρι κάποια στιγμή να το καταφέρω.

 

Για τον ήχο της κιθάρας, έχεις απόλυτο δίκιο. Είναι μια φθηνότατη ακουστική με τραγικές χορδές. Αν προσθέσεις το ότι την βαράω σαν βάρβαρος, καταλαβαίνεις πως δεν υπάρχει σωτηρία.  ;D Θα προσπαθήσω να το γράψω με καλύτερο εξοπλισμό και -κυρίως- με την βοήθεια κιθαρίστα.

 

Πολύ θα ήθελα να σου το στείλω αλλά δυστυχώς το wav. είναι μόνον ένα. Σε ένα κανάλι το ηχογράφησα, απλώς κρατώντας το μικρόφωνο σε κάποια απόσταση για να γράφει κιθάρα και φωνή (ελπίζω να μην λιποθύμησες, διαβάζοντας το τελευταίο.. :-X ) 

[Superfunk]

ελπίζω να μην λιποθύμησες, διαβάζοντας το τελευταίο..

 

Μπα δεν λιποθυμησα,ετσι αλλωστε γραφανε και το...1834... ;D ;D

[kostri]

Σα να μου τη λες λιγάκι, αλλά δεν πειράζει, το κάνεις κομψά.  ;D

[indie-anos laternative]

Πολύ όμορφο τραγούδι. Καλός στίχος και ωραία φωνή.

 

Δεν μπαίνω σε τεχνικές λεπτομέρειες ηχογράφησης γιατί δεν είμαι ο κατάλληλος να το κάνει. Άλλωστε και ο kostri εξήγησε πως δεν είχε τη δυνατότητα από μόνος του να κάνει κάτι καλύτερο.

 

Δεν είμαι σίγουρος όμως τι θα ήθελα. Να μείνει το τραγούδι σε αυτή την αρχική, πρωτόλεια, ακουστική μορφή του ή να εμπλουτιστεί με μια ενορχήστρωση που θα το έκανε το ίδιο ελκυστικό, ίσως όμως πιο "προσιτό" ή "επαγγελματικό". Είναι μεγάλος πειρασμός το δεύτερο. Μπορεί να καταλλήξει σε ένα σπουδαίο λαϊκό τραγούδι! :)