"Roger Waters - The Wall" live στην Αθήνα 8-9-12 Ιουλίου 2011

[dvat]

Θα συμφωνήσω με τον Τερρυ. Το ότι βρέθηκα εκεί, είναι κάτι που δεν περιγράφεται με λόγια... Ο ήχος ήταν εκπληκτικής ποιότητας όπως και οποιαδήποτε παράμετρος αυτής της συναυλίας.

 

Στο ξεκίνημα με το In The Flesh, με τα απίστευτα εφέ, τον απίστευτο ήχο και φυσικά αυτή την μεγαλειώδη μουσική, ένιωσα τέτοια συναισθηματική φόρτιση που δεν περιγράφεται....

 

Τίποτα, απλά νιώθω τυχερός που ήμουν εκεί.  8)

[koxcygr]

Νομιζω οτι οσοι πηγαν και δεν τους αρεσε νομιζω πως απλα περιμεναν να βιοσουν εποχες του 80 κατι το οπιο ειναι εντελος αφυσικο.

 

[December]

 

Αυτο εδω για να δειτε ποσο ...... ειμαστε.  Τσεκαρετε τηλεφωνα.

 

 

Μα ξερουμε ποσο ....... ειμαστε !

Σε άλλο thread "περι επικαιρότητας" άλλα και γενικοτερα, πρεπει λεει να αλλαξουμε νοοτροπία...!!

Αμ' δέ !!! Ειναι βαθια χωμενο στο DNA μας......οτιδηποτε απαγορευεται , εμεις πρεπει να το @@μησουμε..... αθανατη η φυλη μας. "Δεν μας σκιαζει φοβερα καμμια.."

 

Ανυπομονω να παω την Τριτη 12/7 μετα απο ολα αυτα που γραψατε ολοι.

 

 

[dvat]

Αν και ολίγον offtopic, απλά επειδή (κακώς) έγινε κουβέντα για τις σόλο δουλειές του Waters, η αλήθεια είναι ότι ήταν πολύ πιο Floyd από οτιδήποτε έκαναν οι υπόλοιποι μόνοι ή μαζί. Το Amused To Death ειδικά είναι εκπληκτική δουλειά από όλες τις απόψεις, οπότε ας μην το μειώνουμε...

 

Πάμε ontopic πάλι, όπως έθιξε και ένας φίλος, ο ήχος ήταν τόσο τέλειος ώστε άκουγες τα πάντα πεντακάθαρα και στην ιδανική ένταση. Φεύγοντας δεν υπήρχε κανένα σφύριγμα στα αυτιά σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις που νομίζεις ότι έχεις καταπιείς μελίσσι...

 

Για Kilminster και White (όπως και για όλη την μπάντα) τα σέβη μου. Δεν περίμενα κάτι λιγότερο. Είναι έμπειροι και ικανότατοι μουσικοί.

 

Τέλος για το θέμα του concept και των μηνυμάτων που αυτό θίγει, θα έλεγα ότι αφενός είναι σε μεγάλο βαθμό επίκαιρα τα περισσότερα σήμερα (πόλεμοι, αποξένωση, πνευματική καθοδήγηση και υποταγή των μαζών), ίσως μάλιστα και περισσότερο από το '79 και αφετέρου στο βαθμό που είναι εφικτό , προσπάθησε να βάλει και σύγχρονους συμβολισμούς (πολυεθνικές, αυτοκινητοβιομηχανίες, εταιρείες καυσίμων κλπ κλπ)

 

Επίσης, πέρασαν και 2 σύμβολα τα οποία δεν θέλω να θίξω γιατί ανοίγουν μεγάλη κουβέντα αλλά προσωπικά χάρηκα που τα είδα... ;) ;)

 

Η ουσία είναι ότι ήταν εμπειρία ζωής. Πέφτω και εγώ στην παγίδα να γράφω και να γράφω.... Λάθος!!! Τα λόγια φθείρουν την χτεσινή βραδιά....  ;) ;)

 

[Anduan3]

Το Amused To Death ειδικά είναι εκπληκτική δουλειά από όλες τις απόψεις, οπότε ας μην το μειώνουμε...

To "Amused To Death" ειναι αριστουργηματικο, και αν κυκλοφορουσε κατω απο το ονομα Pink Floyd θα ειχε πουλησει τρελά, και θα θεωρειτω ενα απο τα καλυτερα αλμπουμς τους.

Τα προσωπικα αλμπουμς των μελων της μπαντας που λενε κατι ειναι κυριως του Waters και του Gilmour, και οποιος εχει ακουσει δισκογραφια Waters καταλαβαινει απολυτα ποιανου εργο ειναι το The Wall.

[elavd]

Εγώ δεν θα πω πολλά πράγματα, απλά τα εξής 2:

 

1) θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που έζησε αυτή την χορταστική, από όλες τις απόψεις (καλλιτεχνική, συγκινησιακή κλπ) εμπειρία, παρόλο που ήμουνα στα ψηλά διαζώματα.

 

2) χωρίς παρεξήγηση και χωρίς να θέλω να ρίξω λάδι στη φωτιά: το να συγκρίνει κανείς την αίσθηση που έχεις όταν βιώνεις ένα τέτοιο μοναδικό γεγονός, με την καταγραφή του σε ένα DVD (όσο τέλεια κι αν είναι αυτή), είναι κατά τη γνώμη μου το ίδιο με το να συγκρίνεις την αίσθηση της σεξουαλικής πράξης με το να βλέπεις μια καλογυρισμένη τσόντα.

Άλλα πράγματα νιώθεις/βιώνεις στη μια κατάσταση και άλλα στην άλλη.

 

Όπως και να έχει, το DVD εννοείται πως θα το αγοράσω όταν κυκλοφορήσει, τόσο για να δω πτυχές του show που μου διέφυγαν (όπως το τι γινότανε πίσω από το τείχος, όταν αυτό είχε πλέον χτιστεί) όσο και για να μου θυμίζει μετά από χρόνια πως ήμουνα κι εγώ εκεί τότε...

[Papalampraina]

2) χωρίς παρεξήγηση και χωρίς να θέλω να ρίξω λάδι στη φωτιά: το να συγκρίνει κανείς την αίσθηση που έχεις όταν βιώνεις ένα τέτοιο μοναδικό γεγονός, με την καταγραφή του σε ένα DVD (όσο τέλεια κι αν είναι αυτή), είναι κατά τη γνώμη μου το ίδιο με το να συγκρίνεις την αίσθηση της σεξουαλικής πράξης με το να βλέπεις μια καλογυρισμένη τσόντα.

Άλλα πράγματα νιώθεις/βιώνεις στη μια κατάσταση και άλλα στην άλλη.

 

Συμφωνώ μαζί σου, αλλά αν πετύχει η μ@@@κία, τύφλα να'χει το γ@@ήσι. :)

[trolley]

2) χωρίς παρεξήγηση και χωρίς να θέλω να ρίξω λάδι στη φωτιά: το να συγκρίνει κανείς την αίσθηση που έχεις όταν βιώνεις ένα τέτοιο μοναδικό γεγονός, με την καταγραφή του σε ένα DVD (όσο τέλεια κι αν είναι αυτή), είναι κατά τη γνώμη μου το ίδιο με το να συγκρίνεις την αίσθηση της σεξουαλικής πράξης με το να βλέπεις μια καλογυρισμένη τσόντα.

Άλλα πράγματα νιώθεις/βιώνεις στη μια κατάσταση και άλλα στην άλλη.

 

Ασφαλώς. Έτσι λειτουργεί ο κινηματογράφος γενικώς, και αυτό το "μειονέκτημα" δεν τον έχει εμποδίσει από το να μας δώσει μερικές από τις πιο έντονα φορτισμένες (συγκινησιακά) στιγμές μας. Γι' αυτό το Wall (η ταινία) έχει την αξία που έχει: είναι πολύ πιο "χορταστική" εμπειρία από όλες τις συναυλίες του Waters μαζί (αν αμφιβάλλεις, μπορείς να το ξαναδείς κάποια στιγμή ώστε να θυμηθείς).

 

[dvat]

Trolley κατέθεσες την άποψή σου ξεκάθαρα. Οκ. προτιμάς το DVD που θα βγει ή την ταινία The Wall, από το να παρακολουθήσεις την συναυλία. Τι εξυπηρετεί ότι επιχειρηματολογείς ξανά προς αυτή την κατεύθυνση? Πρέπει με το ζόρι να μας πείσεις δηλαδή? Οκ, είπες την άποψή σου και την προτίμηση σου. Σεβαστή απόλυτα. Από κει και πέρα, υποτίθεται ότι λέμε για τις τωρινές live εμφανίσεις...

 

Εν τω μεταξύ να υποθέσω ότι έχεις δει ΟΛΕΣ τις συναυλίες του Waters, ώστε τις βάζεις στην ζυγαριά με την σίγουρα εκπληκτική ταινία The Wall...

[warwickplayer]

Εν τω μεταξύ να υποθέσω ότι έχεις δει ΟΛΕΣ τις συναυλίες του Waters, ώστε τις βάζεις στην ζυγαριά με την σίγουρα εκπληκτική ταινία The Wall...

Αυτο ειναι τουλαχιστον ατοπο...συγκρινεται μια κινηματογραφικη ταινια με ενα θεατρικο δρωμενο(at max) οπως ειναι το the wall στις live ερμηνιες του...

Η ταινια δεν εχει καν μεσα το hey you..εχει το mother με αλλη ενορχηστρωση εχει τον Bob Geldof να τραγουδαει τα in the flesh και το stop με αλλη ενορχηστρωση...τι πατε να συγκρινεται ακριβως?