A mind control trick .

[vagelism]

Hθελα να μοιραστω μαζι σας ένα πραγματικα πολύ εξυπνο tip..που ειχα ξεσηκωσει από ένα παλιο αρθρο του Modern Drummer πριν χρονια.Πιστευω ότι είναι ένα πολύ εξυπνο κολπο που  θα σας βοηθησει παρα πολύ πριν από κάθε  live σας.

Ανηκει στα Mind control tricks και ειδικα σαν νεος ντραμμερ θυμαμαι ότι το ειχα βρει πολύ χρησιμο.

Εχει ως εξης.

Το concept βασιζεται στο γεγονος ότι ολοι οι μουσικοι κατά καιρους  αντιμετωπιζουμε  το λεγομενο αγχος της σκηνης . Εχουμε δει ποσο δυσκολα είναι ειδικα αυτα τα πρωτα 20-30 Live..μεχρι να παρουμε την κρυαδα. Εχουμε κατά καιρους δει  διαφορα τεχνασματα  καταπολεμησης του αγχους της σκηνης ..απο ψυχαναλυση και υπνωση ..μεχρι και ειδικα χαπια .

Το γεγονος είναι  ότι οση πειρα από το παλκο κι αν εχεις λαβει  ..τα πρωτα 10-20 λεπτα μεχρι να ακουσουμε το πρωτο χειροκροτημα..το στομαχι είναι σφιγμενο και τα παιξιματα ξυλινα. Ειδικα όταν εισαι νεος.

Αυτό που με διδαξε αυτό το αρθρο ηταν κατα την διαρκεια του ζεσταματος μου πριν από live.. να προσπαθω να μπαινω σε μια ειδικη διαδικασια σκεψης.

Βασικα προσπαθουσα να πεισω τον εαυτο μου.. ότι δεν πειραζει αν κανεις λαθος σε μια παρασταση.. Προσπαθουσα να χωνεψω το γεγονος ότι δεν πειραζει αν  σου φυγουν  νοτες..αν χασεις ένα φιναλε..αν δωσεις ένα κομματι λιγο πιο γρηγορα..αν σου φυγει η μπακετα η αν χτυπησεις αερα προσπαθωντας να χτυπησεις ένα crash..

Προσπαθουσα να δεχτω το γεγονος ότι  το λαθος είναι ένα  κομματι που προσθετει  την αισθηση του Human Groove…στην παρασταση..

Σταματησα να προσπαθω να γινω τελειος δηλαδη, και απλα προσπαθουσα να απολαυσω την εμπειρια – το ταξιδι αν θελετε. Και όταν το μυαλο μου καταφερνε να ¨κλειδωσει¨σε αυτην τη σκεψη παρατηρουσα ότι το σωμα μου  χαλαρωνε και στο τελος επαιζα καλυτερα.

Δοκιμαστε το…Μπορει να σας βοηθησει.

Με εκτιμηση σε ολους τους φιλους

Β.Μουλακακης.

 

 

[nkod]

Μία απόλυτα λογική σκέψη που μπορεί από πολλούς νέους να μην περάσει ποτέ... Σε όλα τα live που έχω κάνει, ΠΑΝΤΑ στο πρώτο κομμάτι έτρεμαν τα πόδια, και 1 φορά μάλιστα ζήτησα από τα παιδιά που παίζαμε μαζί να μου "δώσουν" 1 λεπτό ηρεμίας, μετά το πρώτο κομμάτι(να ροκανίσουν δηλαδή το χρόνο λίγο πρίν πάμε στο επόμενο κομμάτι). Το πιο σημαντικό από όλα που λέω πάντα στον εαυτό μου (και φυσικά μετά απο πρόβες και προσωπική μελέτη των κομματιών στο σπίτι), και λίγο πριν ακουστεί η πρώτη νότα είναι η απλή πρόταση: "Σκάσε, τα ξέρεις καλά, απλά παίξτα άλλη μια φορά", και απλά βγαίνω και τα παίζω άλλη μία φορά... Το πιο σημαντικό από όλα όμως για μένα είναι η αντίδραση του μουσικού ΜΕΤΑ που θα κάνει το λάθος (πατήσει λάθος νότα, χτυπήσει σε λάθος χρόνο κλπ). Αυτό που μου λέει συνέχεια ο δάσκαλος μου και είναι ΠΟΛΥ σημαντικό είναι: "ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙΣ", και προσθέτω: "Δεν αγχώνεσαι - ό,τι έγινε έγινε, πάμε παρακάτω". Το να αγχωθείς, να τα χάσεις να σταματήσεις κλπ κλπ, το μόνο που θα φέρει σαν αποτέλεσμα είναι περισσότερα λάθη ή και σταμάτημα του κομματιού.

 

Thnx Βαγγέλη για την συμβουλή.

[Papalampraina]

Προσωπική μου άποψη, αν ο μουσικός που ξεκινάει μια συναυλία δεν έχει άγχος ανάμικτο με χαρά και ανυπομονησία, τότε ή δεν νοιάζεται για αυτό που κάνει ή είναι ήδη τύφλα.

[Spiros Poullos]

επισης 2-3 μπυριτσες/σφηνακια δε κανουν κακο...και το λέω σοβαρά αρκει να μην εισαι από τους τυπους που δεν πινουν το ποτο αλλά ''τους πινει το ποτο'' ή να μην ειναι μπόμπες

προσωπικά αν δε ξέρω την ποιοτητα του αλκοολ στο μαγαζι που θα παίξω πάω στανταρ για εμφιαλωμενη μπύρα ή draft μεχρι το σημειο όπου φυσικα θα ειμαι νημφαλιος

[nickthegreek]

Εγω στο πρωτο και μοναδικο μου λαιβ εκανα το λαθος να αρχισω να πινω red bull και κατεληξα να με εχει πιασει υπερενταση μαζι με αγχος και να τρεμω ολοκληρος,πηγαινοντας το πρωτο τραγουδι με την μπαντα αρκετα εως πολυ πιο γρηγορα.Απο εκει και μετα και μολις ειδα κατι φιλους κατω και να χειροκροτανε γενικα ηρεμησα και επαιξα χαλαρα.Δυστυχως ακομα φοβαμαι να βγω να παιξω σε σκηνη ευκολα μηπως κανω λαθη αλλα τελικα λαθος και να κανεις,διορθωνεται και το διασκεδαζεις στο τελος.

(Μπυρες δεν ακουμπησα πριν γιατι φοβομουν οτι δεν θα εχει καλο τελος)

 

 

[December]

Oλα τα επαγγελματα/χομπυ/υποχρεωσεις που εχουν να κανουν με την έκθεσή μας σε κοινό, φυσικο και επομενο είναι να μας προκαλουν αγχος.

Άγχος εχει ενας καινουργιος καθηγητης που απευθυνεται σε μαθητες/φοιτητες, ένα στέλεχος επιχείρησης που πρέπει να μιλήσει στη συνέλευση,  ενας  νεος γιατρος που απευθυνεται σε ασθενεις, ενας ηθοποιος που βγαινει στη σκηνη και ούτω καθ’ εξής.

Το αγχος εκδηλωνεται διαφορετικα στον καθενα από εμας. Μπορεί να εκδηλωθεί με τρέμουλο στα χέρια η στα πόδια, με αίσθημα ‘πεταλούδων στο στομάχι’, με πονοκέφαλο, με υπερβολική εφίδρωση, με συχνουρία, με διάρροια, με εμετό κλπ. Όλα σαφώς ψυχοσωματικά.

Και χρειαζόμαστε αρκετή εγκεφαλική δουλειά και επεξεργασία για να διώξουμε από μέσα μας αυτό το άγχος της έκθεσης/εμφάνισης στο κοινό που νομίζουμε ότι είναι αδυσώπητο και έτοιμο να μας κατασπαράξει στο πρώτο μας λάθος .

Ουτως η άλλως  χρειαζομαστε καλή συγκεντρωμένη σκέψη,ειδικα στο σταδιο

προβων/προετοιμασιας και ειδικά πρίν βγούμε μπροστά στα τόσα μάτια και αυτιά.

Ενας σωστος χομπιστας η  σωστος επαγγελματιας , θέλει να δώσει τον καλύτερό του εαυτό και γι αυτό άγχεται. Όλοι σκεφτόμαστε αν θα αποδώσουμε στο κοινό, αυτό που ήρθε να δεί και να ακούσει.

Η εγκεφαλικη ασκηση που αναφέρει  ο Vagelism είναι ο σωστοτερος χειρισμός του αγχους.  H πιο αποδοτικότερη διαχείρισή του. Όλα τα άλλα, που κυκλοφορούν στο εμπόριο, είτε είναι αγχολυτικά  χαπάκια, είτε είναι αλκοολ , είτε είναι κόκκινo, μαύρο, κίτρινο, μπλέ, είναι βλαβερά , εθιστικά… και του σατανά. ;)

Ωραίο θέμα.

(αν μιλαμε για προσωπικες εμπειριες γενικά, εγώ έχω κάνει εμετο, έχουν πέσανε πράγματα απο τα χερια μου, στομαχόπονος , κοκκίνησαν τα μάγουλα, έχασα τη μιλιά μου...κάτι σαν τo πρώτο φιλί ενα πράμα ;D ;D...και φυσικά έχω κάνει χιλιάδες λάθη . Στο κάτω-κάτω, είναι ανθρώπινα. Τώρα πάντως εξακολουθώ να έχω άγχος αλλά το διαχειρίζομαι κάπως και προσπαθώ να μην το δείχνω. Χωρίς επιτυχία !)

 

[hampis]

Πολυ ωραιο θεμα ...

 

Εγω ακολουθω μια αλλη τακτικη...Προσπαθω να πεισω τον εαυτο μου οτι ειναι αλλη μια προβα αλλα με φιλους αυτη τη φορα.Επισης βοηθαει να γνωριζεις τους ''φιλους'' πριν το παιξιμο.

[pericles]

Kαλο θεμα Βαγγελη και πολυ ωραια η προσεγγιση του December....να πω λοιπον και τα δικα μου

Δυστυχως λογω πολυκαιριας δεν θυμαμαι αν  ειχα παθει κατι αξιοσημειωτο στα πρωτα μου live (10ετια 70) παντως για νεους μουσικους ειναι σωστο το κολπο αυτο.Ααααα τωρα κατι θυμαμαι :

Μια εποχη που συνοδευαμε καποια ''φιρμα '' καθε βραδυ παρ'ολες τις προβες ενοιωθα καποιο σφιξιμο στο στομαχι αλλα μετα το πρωτο χειροκροτημα εφευγε και ολα Ο.Κ.

ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΠΟΤΟ ΣΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΠΥΡΑ ΕΙΜΑΙ ΓΙΑ ΚΛΩΤΣΕΣ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΠΑΩ ΓΙΑ ΥΠΝΟ

ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ.(Πριν μια δεκαετια ομως για να βγη το 5ωρο στο σκαμνι επινα 5-6 whisky+cola +sprite ) ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΙΩΣ ''ΓΕΡΑΣΩΡΙΜΑΣΑΜΕ''

Αυτα για την ωρα.

[Melodic drummer]

... και όπως είπε κάποιος γνωστός, όταν τον ρώτησε ο κλαμπάτορας, ...  τί θα πιούνε τα παιδιά στην μπάντα, ...  δεν έχει σημασία τί θα πιούνε είπε, αλλά τί θα παίξουνε, αφού ...  πιούνε!  ;D ;D ;D

    Το πιο χαλαρωτικό κατα την γνώμη μου και προσωπικά το εφαρμόζω, είναι μια ωρίτσα γυμναστικούλα! Και χαλαρώνεις και απο ενδορφίνες κατακλιζεσαι και είσαι ανεβασμένος, συγκεντρωμένος και απο το καταστροφικό άγχος, απαλλαγμένος!  ;D

  Υ.Γ. Βαγγέλη θυμάσαι το θέμα Ντράμς-Γυμναστική-Διαλογισμός που είχα ανοίξει και με έκραξαν μερικοί?

... εδώ νομίζω, σου δένει γάντι! ;D

[rouxlas27]

Καλησπερα και απο εμενα ειναι πρωτη φορα που γραφω,η αφορμη ειναι να πω και γω την εμπειρια μου απο ενα συγκεκριμενο live πριν απο μερικα χρονια οπου απο το πολυ αγχος δεν ειχα δυναμη να βαρεσω,και ολα εκτος χρονου ευτυχος το κομματι το τελειωσα,μετα απο δυο τρια σφηνακια εστρωσα,δεν λεω να γινουμε αλκοολικοι αλλα βοηθαει.

Εγω θα συμφωνησω με τους προηγουμενους και θα προσθεσω οτι παρα πολυ καλο ωστε να εξαλιφθει το αγχος ειναι η γνωση των τραγουδιων(πολλες προβες)διωχνει ενα μεγαλο μερος της ανασφαλειας που προκαλει το αγχος.