Ηλεκτρικο μπασο και ηχος...

[warwickplayer]

Καλησπερα..το θεμα που θα αναφερθω ειναι  νομιζω το ποιο σημαντικο θεμα που πρεπει να απασχολει ενα μουσικο...ειναι το θεμα του ηχου...

Τι ειναι αυτο που κανει ενα παικτη να εχει "ηχο"

Αυτο που δεν ειναι ειναι σιγουρα ο ενισχυτης το μπασο και τα πεταλακια που παιζει...

ουτε ειναι τα μαγικα δαχτυλα...

οποτε τι ειναι?

Οσα χρονια ασχολουμε με το ηλεκτρικο μπασο εχω παρατηρησει οτι..

α)Ο ηχος αλλαζει απο στυλ σε στυλ.Το walking Bass εχει αλλο ηχο απο το Rock Μπασο το οποιο εχει αλλο ηχο απο το Funk μπασο κ.ο.κ...ολα αυτα ειναι ρυθμισεις στον ενισχυτη αλλα ειναι πανω απο ολα σωστη τοποθετηση στη ταστιερα,δυναμικες και δαχτυλα

β)καλος ηχος με δυνατο παιξιμο στις χορδες δεν υπαρχει...με το να εχεις τον ενισχυτη σου αρκετα δυνατα και να παιζεις με δυναμικες με πολυ ελαφρη χερι ειναι,για μενα το Α και το Ω για ενα καλο ηχο...μην ξεχναμε οτι το μπασο ειναι ενα οργανο που μιμειται την ανθρωπινη φωνη..ετσι σε μπασες περιοχες η ενταση πρεπει να ειναι πιο μικρη και οσο ανεβαινουμε περιοχες να τονιζουμε με ενταση οπως ακριβως η φωνη...

γ)τοποθετηση..η σωστη τοποθετηση στη ταστιερα και τα σωστα ανοιγματα στα δαχτυλα δινει πολυ καλο ηχο χωρις τασταρισματα κλπ και καινουριες φρασεις για το φρασεολογιο μας...

δ)συνεργασια με τα ντραμς¨

σε ενα Jazzy walking bass στυλ τα ντραμς τονιζουν το 2 και το 4...ετσι και ο μπασιστας πρεπει να ακολουθει τον ντραμερ τονιζοντας και ο ιδιος στο 2 και στο 4 μενοντας παντα στο παρασκηνιο.

ομοιως σε ενα ροκ ιδιωμα η μποτα του ντραμερ ειναι ποιο "νερουλη"απο οτι σε ενα funk στυλ...ετσι και ο μπασιστας πρεπει να διαμορφωσει τις μπασιες του αναλογα

αυτα τα λιγα για αρχη...

περιμενω αλλες αποψεις επι του θεματος..

ευχαριστω

[haryy]

Στο β θα διαφωνήσω μιας και παίζω δυνατά στο 90% του ρεπερτορίου μου (rock-heavy). Είναι μεν δύσκολη η επίτευξη καλού ήχου όταν παίζεις δυναμικά, αλλά όχι αδύνατη. Απλώς χρειάζεται καλό όργανο (ομοιόμορφο ήχο και ένταση σε όλα τα τάστα), σωστή επιλογή gauge και λίγο υψηλότερο action.

Μετά έρχεται και η αναζήτηση καλού setup προενίσχυσης-ενισχυτή.

 

Αυτή τη στιγμή έχω βρει την προσωπική μου νιρβάνα με τα εξης: Yamaha bb-424x, Sansamp rbi, ampeg B2.

 

ps. Ο Geezer όπως βλέπεις στο avatar μου δεν ..χαϊδεύει, κι όμως ακούς τα πάντα που παίζει στους Sabbath. ;)

[warwickplayer]

Κοιτα ειδικα οταν εχεις πενατο παιξιμο τοτε δεν μπορεις ευκολα να ελεξεις τις δυναμικες σου...και η rock και η heavy σαν ιδιωματα μουσικα θελουν ογκο και αρκετες φορες πενατο παιξιμο...αλλα ακομη κ σ αυτα τα στυλ το να εχεις δυναμικες ειναι κατι πολυ πολυ σημαντικο...αποφευγεις τασταρισματα θορυβους απο μαγνητες κλπ κλπ και κανεις και την ζωη σου ποιο ευκολη....

[haryy]

Στο πενάτο παίξιμο, ο έλεγχος των δυναμικών δεν είναι κάτι ακατόρθωτο, απλώς πρέπει να επιλέξεις την κατάλληλη σε ότι αφορά την επίστρωση και το πάχος. Και εκεί δηλαδή θέλει ψάξιμο. Αν παίζεις (όχι εσύ προσωπικά) με ότι βρίσκεις τότε θα ψάχνεις να βρεις γιατί π.χ "δεν ήταν σήμερα η μέρα μου" κλπ.

[bassbill]

Ααααα.... ο ήχος...  ;D

 

Ψυχή>δάκτυλα>χορδές>μαγνήτες>ξύλα>καλώδιο>προενίσχυση-πετάλια> τελικός>μεγάφωνα>καμπίνα>χώρος>υπόλοιποι μουσικοί>υγρασία>θερμοκρασία αέρα>αφτάκια του ακροατή. Νομίζω με αυτή τη σειρά.

 

Διαφωνώ με την εκτίμηση που κάνεις οτι με δυνατό παίξιμο δέν υπάρχει καλός ήχος. Αναλόγως με το είδος που παίζεις, το κομμάτι, το μέρος κλπ η δυναμική αλλάζει δραστικά.

Για παράδειγμα τον ήχο που βγάζεις παίζοντας δυνατά "σκάβοντας" ας πούμε, και περνάς μέσα απο ένα compressor-limiter, πώς θα τον βγάλεις με απαλό παίξιμο? Όσο χαμηλά να ρυθμίσεις το thresshold στον κομπρέσορα, δέν βγαίνει το ίδιο αποτέλεσμα  ;)

Πιστεύω οτι ο καθένας μας έχει στο μυαλό του κάποιους ήχους και κάποια παιξίματα, και πάντα προσπαθεί να τα "ανακαλύψει" με το δικό του σετ. Αυτό δέν είναι πάντα εύκολο, μερικές δε φορές είναι και απολύτως αδύνατο, μιας και διαφέρουν δραστικά τα "συστατικά" της σούπας.

Θεμελιώδης παράμετρος πιστεύω είναι και το είδος των μαγνητών εκτός απο την ποιότητά τους. Παίζω πολλά χρόνια με humbuckers & soapbars, και τώρα τελευταία με κέρδισαν οι μονοπήνιοι. Άλλο πράγμα ρε παιδί μου. Jazz bass. Δέν είναι τυχαίο νομίζω οτι ο μισός κόσμος παίζει με αυτό, ανεξαρτήτως είδους. Ευελιξία φοβερή. Η έτσι μπορεί να μου έκατσε με το σετάπ μου.

Πάντως η αναζήτηση του "ήχου" (seeking the tone) είναι κάτι σαν την αναζήτηση του Άγιου Δισκοπότηρου για τους μουσικούς, και δή για εμάς τους μπασίστες.

Αέναη και βασανιστική. Επίσης να πω οτι ανάλογα με τα χρόνια, η άποψη που διαμορφώνει ο κάθε μουσικός για τον ήχο του, αλλάζει και αυτό είναι φυσιολογικό. Διότι αλλάζει και το παίξιμο καθώς διαφοροποιούνται οι εκάστοτε συνθήκες.

Προσωπικά θα πω πάλι, οτι κρατάω εδώ και πολλά χρόνια ένα συγκεκριμένο όργανο σάν όργανο αναφοράς για τον ήχο μου, αφού μερικές φορές νομίζω οτι κουφαίνομαι. Έτσι ξέρω οτι με συγκεκριμένες χορδές και ρύθμιση του ενισχυτή μου, πάντα καταλήγω σε ένα αποτέλεσμα που είναι σημείο αναφοράς για μένα. Και με βάση αυτό μπορώ να επιλέγω κατεύθυνση.

Και τέλος όσο ευχαριστημένος και να είμαι απο τον ήχο μου, δύσκολο να παραδεχτώ οτι το ψάξιμο τελείωσε, οτι βρέθηκε το Holy Grail... Πάντα θα ψάχνω και θα ψάχνομαι για κάτι διαφορετικό, είτε σκαλίζοντας  το οπλοστάσιο μου ( μαγνήτες, προενισχύσεις, πεταλάκια) είτε δοκιμάζοντας νέα όργανα. Απο ενισχυτή-καμπίνες είμαι παντρεμένος εδώ και χρόνια με τον Mesa boogie M-2000 και δέν ψάχνω τίποτα άλλο.

[warwickplayer]

Επίσης να πω οτι ανάλογα με τα χρόνια, η άποψη που διαμορφώνει ο κάθε μουσικός για τον ήχο του, αλλάζει και αυτό είναι φυσιολογικό. Διότι αλλάζει και το παίξιμο καθώς διαφοροποιούνται οι εκάστοτε συνθήκες.

 

Ισχυει απλα αυτο το συγκαταλεγω στα στυλ...

[Papalampraina]

Θα έλεγα ότι διαφωνώ σε αρκετά με το αρχικό ποστ, γιατί όπως είναι γνωστό η μουσική είναι και γούστο, οπότε περί ορέξεως... πετροκοτρωνολίθαρα.

Θα μιλήσω για μένα. Παίζω (πλέον) με ένα ταυράκι Gibson, άρα short scale, λιγότερο sustain, λόγω mudbucker λίγο λάσπη παραπάνω, semi-flats χορδές, άρα λιγότερο brightness και ακόμα λιγότερο sustain και σκληρή (1.5mm) πένα.

Αλλά, φροντίζω να σκάω στις μπότες του ντράμερ -και διαφωνώ στο ότι είναι νερουλή η μπότα στην ροκ μουσική- οπότε δίνω αυτόματα έναν όμορφο όγκο και μια ατάκα στην μπάντα, φροντίζω να έχω δυναμικές και δεν είναι δύσκολο όταν παίζεις με σκληρή πένα -με την μαλακή ήταν σημαντικά δυσκολότερο- και παίζω από το μπράτσο ως την γέφυρα, για να εκμεταλλευτώ τις διαφορετικές ταλαντώσεις και τους μαγνήτες.

Δεν περνάω στα εφέ που έχω στα πόδια μου, γιατί αυτά έχουν να κάνουν με τις απαιτήσεις των τραγουδιών και αντικειμενικά είναι άλλο κεφάλαιο. Ίσως μόνο για τον κομπρέσορα που έχω στην αρχή της αλυσίδας και μου στρώνει το σήμα.

Για μένα το θέμα του ήχου στο μπάσο κύρια έχει να κάνει με ποιους και τι παίζεις. Δεν υπάρχουν "δεν πρέπει", αλλά σίγουρα κάποια πράγματα δεν κολλάνε εντέλει και μια δοκιμή θα πείσει. Μπορεί όμως να πείσει και για το αντίθετο. Από κει και πέρα, δυνατό-σιγανό, γρήγορο-αργό, ογκώδες-πριμάτο-μουντό, όλα έχουν να κάνουν με το πως παίζουν και οι υπόλοιποι και ποιον ρόλο καλύπτει ο μπασίστας στην μπάντα.

[warwickplayer]

σκάω στις μπότες του ντράμερ -και διαφωνώ στο ότι είναι νερουλή η μπότα στην ροκ μουσική- οπότε δίνω αυτόματα έναν όμορφο όγκο και μια ατάκα στην μπάντα, φροντίζω να έχω δυναμικές και δεν είναι δύσκολο όταν παίζεις με σκληρή πένα -με την μαλακή ήταν σημαντικά δυσκολότερο- και παίζω από το μπράτσο ως την γέφυρα, για να εκμεταλλευτώ τις διαφορετικές ταλαντώσεις και τους μαγνήτες..

Για μένα το θέμα του ήχου στο μπάσο κύρια έχει να κάνει με ποιους και τι παίζεις. Δεν υπάρχουν "δεν πρέπει", αλλά σίγουρα κάποια πράγματα δεν κολλάνε εντέλει και μια δοκιμή θα πείσει.

Εχεις απολυτο δικιο σ αυτα που γραφεις...εγω μιλησα γενικα σαν στυλ και οπως ειχαν ξεκινησει τα 50-70s και οχι ως εχουν τωρα...

τωρα πολλοι μπασιστες παιζουν αντι με τα δαχτυλα τους με μπακετες απο ντραμερ

 

http://www.papabear.com/pbtlff.htm

 

αλλοι με ηλεκτρονικα δοξαρια..

Ειμαι τεραστιος υποστηριχτης της εξελιξης αλλα για να εξελιξουμε κατι πρεπει να το ξεκινησουμε απο τα βασικα...

[bassbill]

Ένα ακόμη θέμα με τον ήχο του μπάσου, είναι οτι ο μπασίστας, δύσκολα και  σπάνια απο την θέση που παίζει ακούει τον πραγματικό του ήχο.

Τι θέλω να πω με αυτό.

Οι χαμηλές συχνότητες έχουν μεγάλο μήκος κύματος.Εξ αιτίας αυτού του γεγονότος, για να ακούσει το αφτί μας τον ήχο του μπάσου, χρειάζεται να βρισκόμαστε σε μια απόσταση απο την καμπίνα τέτοια ώστε να συμπληρώνεται τουλάχιστον ένα μήκος κύματος. Για να ομαλοποιηθεί το κύμα αυτό στον αέρα, χρειάζονται μερικά ακόμα μήκη.Σε αυτήν την απόσταση, ακούμε τον πραγματικό ήχο που παράγει το σύστημά μας.

Τις περισσότερες φορές όμως, εμείς στεκόμαστε υπερβολικά κοντά στην καμπίνα μας, με αποτέλεσμα να ακούμε τις ψηλές συχνότητες, αλλά όχι και τις χαμηλές σε όλο τους το εύρος, παρά μόνον τις αρμονικές τους.

 

Πέρσι το καλοκαίρι, για πρώτη φορά έπαιξα σε σωστή διάταξη σε ανοικτό θέατρο, με τον δικό μου ενισχυτή να στέκεται 3 μέτρα πίσω απο τον ντράμμερ, και 4-5 πίσω μου.

Σοκ.  :o

Δέν πίστευα στα αφτιά μου. Ο ήχος μου ήταν το κάτι άλλο. Τόσα χρόνια στριμωγμένος σε πατάρια που ίσα ίσα χωρούσαν οι μουσικοί, αλλά και για κάποιο χαζό λόγο, και στις υπαίθριες συναυλίες, πάλι η διάταξη ήταν τέτοια, με πολύ μικρό βάθος, με αποτέλεσμα να παίζω πάλι "κολλημένος" πάνω στην καμπίνα.

Πρώτη φορά άκουσα πόσο καλός ήταν ο ήχος μου από "έξω" όπως συνηθίζουμε να λέμε.

Μου το λέγανε φίλοι μουσικοί εδώ και χρόνια, αλλά εγώ δέν το άκουγα ποτέ. Ο ντράμμερ μας επίσης μου έλεγε οτι πρώτη φορά στα 4 χρόνια που παίζουμε μαζί με άκουσε τόσο καλά, και πως δέν είχε ακούσει το μπάσο έτσι ούτε απο το μόνιτορ του ποτέ.

 

Στην καθημερινότητά μου, χρησιμοποιώ την καμπίνα μου με το 15'' να πατάει στο πάτωμα, έτσι ώστε να παίρνω και τον κραδασμό απο το πάλκο στα πόδια μου, τόσο εγώ όσο και οι άλλοι μουσικοί. Πάνω σε αυτήν, χρησιμοποιώ σάν αποστάτη μία ή δύο μπυρόκασες  ;D τυλιγμένες με μαύρο-γκρί ύφασμα, (να μήν γίνουμε και τελείως ρεζίλι)  ;D  ;D  ;D 

και πάνω σε αυτές, βάζω την άλλη καμπίνα με τα 2 δεκάρια και την κόρνα. Έτσι έχω το καθαρότερο κομμάτι του ήχου πολύ κοντά στο κεφάλι μου, πράγμα που με βοηθάει να παίζω όσο πιο χαμηλά γίνεται, αλλά και να ακούω όσο καλύτερα μπορώ, μιας και δέν υπάρχει περίπτωση να πάρω την απόσταση που χρειάζομαι από τις 2 καμπίνες πάνω στην σκηνή που παίζω τώρα.

 

Σήμερα το βράδυ πάντως παίζω στο ίδιο θεατράκι που αναφέρω πιο πάνω, και εξ ορισμού θα ακούω καλά  ;)

 

Καλή λύση κατα καιρούς, έχω βρεί με κάποιους μικρούς ενισχυτές-μόνιτορ, εννοώ αυτούς τους ανακλινομενους combo σε στύλ επιδαπέδιου μόνιτορ. Θυμάμαι κάπου έπαιξα με έναν τέτοιο μικρούλη Laney, ήταν δεν ήταν 120 watt, αλλά η θέση του στο πάτωμα ένα μέτρο μακριά μου και να κοιτάζει από εμπρός προς το μέρος μου, τον έκανε να ακούγεται πάρα  πολύ καλά για το μέγεθός του. Αργότερα μέσα στη βραδιά βέβαια που ανέβηκαν οι εντάσεις στη σκηνή, τον "έχασα" απο την βαβούρα, αλλά θυμάμαι ότι ήταν καλή πρόταση ηχητικά.

Άν ήταν 300άρης ας πούμε, θα ήταν επαρκέστατος.

 

Με τρώει η περιέργεια να δοκιμάσω έναν φτηνιάρη Behringer που βλέπω σε τοπικό κατάστημα, είναι σε αυτό το στύλ, 300w αλλά δέν έχει κόρνα, και εγώ σλαπάρω αρκετά...

Με τιμή πάντως στα 290 € ευρώπουλα, άν ακούγεται καλά, θα ψηνόμουνα να τον ρίξω στο πάτωμα και να κρατήσω τον Boogie για backup.

 

:-[ :-[ :-[ Καλά καλά μην βαράτε ρε παιδιά, ένα αστειάκι είπαμε  ;D ;D ;D

[Papalampraina]

Ένα ακόμη θέμα με τον ήχο του μπάσου, είναι οτι ο μπασίστας, δύσκολα και  σπάνια απο την θέση που παίζει ακούει τον πραγματικό του ήχο.

 

Πόσα κιλά δίκιο έχεις;

Θυμάμαι ότι έπαιξα πολλές φορές σε μεγάλο live μαγαζί και είχε έναν SWR γαϊδουρινό, αλλά επειδή μπροστά μου καθόταν ο ένας κιθαρίστας, βρισκόμουν στο μισό μέτρο μπροστά από τον ενισχυτή μου. Ε, όλο το βράδυ, υπέθετα τι έπαιζα, άκουγα πολύ περίεργα τον εαυτό μου.

Οπότε, ναι, η θέση μετράει πάρα πολύ για να διαμορφώσεις ήχο. Θενξ Bill για την παρατήρηση.