Strats grow on (Tangerine) trees...

[The Genius Loci]

Όσο ο Harilatron περιμένει τα κομμάτια για να φτιάξει τη δικιά του (http://www.noiz.gr/index.php?topic=185756.0), θα ήθελα να παρουσιάσω εδώ την δικιά μου καινούργια Warmoth (super?) Strat, που ολοκληρώθηκε πριν λίγο καιρό.

 

Σαν να ακούω τους πιο παλιούς: "άσε μας ρε TGL... εσύ δεν έλεγες πως δεν θα ξαναφτιάξεις partcaster?"

 

Κοιτάξτε παιδιά... κάθε σπίτι χρειάζεται μια Strat... και εξάλλου έχω ξαναπεί ότι είμαι αδυνάτου χαρακτήρος και παρασύρομαι. Good enough?  :D

 

Το thread αυτό λοιπόν –ελπίζω να- έχει διπλό νόημα: από τη μία, ένα μέλος του forum μοιράζεται τη χαρά του με φίλους, από την άλλη ίσως υπάρχει και ένας «διδακτικός» χαρακτήρας. Πολλοί φίλοι ρωτάνε συχνά για partcasters και καμμιά φορά παρασύρονται, ειδικά αν είναι η πρώτη φορά. Επομένως θα ήμουν ευτυχής αν το παρόν χρησίμευε και σαν ένας «οδηγός» για το πως θα έπρεπε, κατά τη γνώμη μου, να οργανώνουμε «στρατηγικά» ένα τέτοιο εγχείρημα.

 

Πάμε λοιπόν...

 

Στόχος: δεν είχα στο μυαλό μου μια τυπική, vintage Strat.Είχα φτιάξει τέτοιες στο παρελθόν και, συν τοις άλλοις, υπάρχουν διαθέσιμες έτοιμες σε εξαιρετικές τιμές και ποιότητα.

 

Ο σκοπός ήταν να φτιαχτεί μια modern Strat, που θα βρισκόταν πιο κοντά στα χωράφια... εχμμμ... αντιγραφέων (που μετά... αντέγραψε η 7ender) όπως ο Suhr, o Anderson και ο Tyler. Προσοχή: δεν μιλάω για εφάμιλλη «ποιότητα» (όπως και να την αντιλαμβάνεται κάποιος) αλλά για ίδια «συνταγή». Πιο all-around όργανο λοιπόν, με μια μείξη παραδοσιακών και μοντέρνων στοιχείων και σύμφωνα με τις προδιαγραφές που με εξυπηρετούν προσωπικά.  ;)

 

Εξ’αρχής είχα αποφασίσει για τύπο ξύλων, χρώματα, ηλεκτρικά και λοιπά περιφερειακά. Είχα επίσης αποφασίσει να αγοράσω τα βασικά από τη Warmoth. Ωστόσο, επειδή τα λεφτά πλέον, σε αντίθεση με τις Στρατ, δεν φυτρώνουν στα δέντρα, έκανα υπομονή ελέγχοντας κάθε τόσο το showroom της Warmoth, και περιμένοντας αυτό που ήθελα. Σε περίπτωση που αγόραζα κατόπιν παραγγελίας ό,τι χρειαζόμουν, θα πλήρωνα τουλάχιστον ένα 20% παραπάνω.

 

Το μπράτσο το είχα σταμπάρει και ευχόμουν να μην προλάβει άλλος... και μια μέρα, που μάλιστα ήμουν ταξίδι στην επαρχία, βρέθηκε και το σώμα! Ήταν καιρός να βγει η πιστωτική...

 

Σώμα: Swamp Ash, βάρους 3lb 9oz, με heel contour και σε χρώμα Candy Tangerine! Αυτό που έψαχνα ακριβώς, και πολύ ελαφρύ! Check.  ;)

 

Μπράτσο: Maple, με Pau Ferro ταστιέρα, 9,5’’ radius και ’59 contour. Το nut είναι το «φαρδύ» 1 11/16", όπως το ήθελα. Εδώ δεν θα με πείραζε να είναι 12άρι το radius, αλλά δεν έχω πρόβλημα και με αυτό. Είχα όμως πρόβλημα να πάρω Warmoth Pro μπράτσο, λόγω του φόβου ότι το βαρύ trussrod θα είχε επιπτώσεις στον ήχο. Επίσης είχα μια αμφιβολία για compound radius (υπήρχε εξίσου ωραίο, κατά τα άλλα ίδιο μ'αυτό που πήρα).

 

Επέλεξα λοιπόν τελικά ένα Vintage Modern, με απίθανα νερά στο Pau Ferro και τους ζήτησα να βάλουν Tusq XL nut να ανοίξουν τις τρύπες για Sperzel tuners και να εγκαταστήσουν jumbo frets.

 

Μαζί αγόρασα ένα pickguard 8-hole conversion (γιατί δε μου αρέσουν οι δεκάδες τρύπες για βίδες στο σώμα), σε Vintage White χρώμα, ανισομεγέθεις βίδες για το μπράτσο και neck plate. Οι τύποι στην Warmoth ήταν εξυπηρετικότατοι ακόμα και όταν τα ταχυδρομεία μας κάνανε μια πατάτα στην εισαγωγή tracking data στο σύστημα, με αποτέλεσμα να φαίνεται ότι το δέμα μου είχε πάει... στην Πελοπόνησο...  ::) Μου έστειλαν όλα τα χαρτιά με email άμεσα και γενικώς ήταν κοντά στον πελάτη από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή. High marks και μπράβο τους.  :)

 

Το hardware (ότι δεν είχα ήδη στο σεντούκι) αγοράστηκε από τον Stewmac, με την ευκαιρία παραγγελίας και κάποιων αναλλώσιμων  και λοιπόν εργαλείων. Διάλεξα Sperzel locking tuners, σε satin chrome, αποδεδειγμένα καλά κλειδιά αν και ίσως όχι τα πιο σύγχρονα σήμερα. Για tremolo, κατόπιν σκέψης και έρευνας, κατέληξα στο Goton/Wilkinson VSVG:

 

http://www.stewmac.com/shop/Bridges,_tailpieces/Electric_guitar_tremolos/Wilkinson_Gotoh_VSVG_Vintage_Tremolo.html?actn=100101&xst=3&xsr=75754

 

Πρόκειται για ένα tremolo που ακολουθεί την παραδοσιακή συνταγή, με 1-2 έξυπνες αναβαθμίσεις. Καταρχάς έχει bent steel σελάκια... μόνο που είναι 2-3 φορές μεγαλύτερα από τα μίζερα vintage της Strat  :P. Αυτό μεταφράζεται σε πολύ καλύτερο sustain χωρίς να θυσιάζεται ο ήχος με έντονο κομπρεσσάρισμα. Επίσης τα σελάκια κλειδώνουν με έναν απλό μηχανισμό. Push in arm και steel block (με staggered τρύπες για τις χορδές) ολοκληρώνουν την εικόνα. Για τους φίλους του Andy Timmons, είναι αυτό που φοράει η signature Ibanez του.

 

Μια απόδειξη ότι μπορούν να βρεθούν απλές και φτηνές λύσεις στην επιλογή υλικών, πήρα αυτά τα strap buttons:

 

http://www.stewmac.com/shop/Hardware,_parts/Electric_guitar:_Strap_buttons/Gripper_Strap_Buttons.html?actn=100101&xst=3&xsr=226

 

No need for locking straps here…

 

Και πάμε στην καρδιά της κιθάρας.

 

Από τα Χ"γεννα που ο θείος Bill είχε ένα special sales, είχα προμηθευτεί ένα σετ L-280/L-280/L-290 μαγνητών. Μαζί ήρθε σαν δωράκι και ένα Q-Filter.

 

Για το Q-Filter έχουμε συζητήσει ξανά στο forum. Για περισσότερες πληροφορίες, αναζήτηση. Επίσης, σ’αυτή τη σελίδα:

 

http://guitarsbyfender.yuku.com/topic/2992/Q-filter-What-does-it-do-exactly?page=1

 

Αν και το Q-Filter είναι ένα πανέξυπνο κύκλωμα, η χρήση του συνιστάται κυρίως σε hot μαγνήτες. Ωστόσο αποφασίστηκε η ενσωμάτωσή του, τόσο ελέω πειραματισμού, όσο και γιατί είχα το προαίσθημα ότι θα έδινε το κάτι παραπάνω στις τονικές επιλογές (και δεν διαψεύσθηκα).

 

Στα ηλεκτρικά λοιπόν, υπάρχει ένα master volume και ένα master tone. To Volume είναι push/pull, και στην πάνω θέση βάζει τον bridge μαγνήτη σε ο,τιδήποτε υπάρχει στον επιλογέα. Έτσι γίνονται διαθέσιμες οι θέσεις bridge+neck και όλοι οι μαγνήτες μαζί. Αρκετά συνηθισμένο σαν μόντα. Αμφότερα τα pots είναι 250άρια και στο volume υπάρχει (φυσικά) treble bleed.

 

Υπάρχει επίσης ένας τριθέσιος διακόπτης, που ελέγχει το Q-Filter, και το συνδέει με το tone control. Παραθέτω link από το φόρουμ του Παππού, που εξηγεί την λειτουργία στις 3 θέσεις:

 

http://guitarsbyfender.yuku.com/topic/10371/3-tone-options-with-one-mini-switch-and-q-filter

 

Στην μία θέση λοιπόν, το tone λειτουργεί ως είθισται (boooring… ειδικά από τη στιγμή που ο L-290 και το ice-pick είναι μαλωμένοι... οπότε μόνο σαν ειδικό εφφέ έχει νόημα, kateme... ή για να παίζεις jazz με το neck  :P).

 

Στη μεσαία θέση, το tone εμπλέκει το Q-Filter και λειτουργεί, πολύ χονδρικά, σαν ένα είδος παραμετρικού EQ. Τελείως ανοιχτό το tone, δεν έχει καμμία επιρροή. Στην τελείως κλειστή θέση, ο ήχος είναι σαν να προέρχεται από μαγνήτες ακουστικής κιθάρας (!), ειδικά αν έχουν επιλεγεί και οι τρεις μαγνήτες μαζί (που δίνει ένα πεσμένο σήμα). Ενδιάμεσα είναι που συμβαίνουν τα μαγικά πράγματα, καθώς ολόκληρη η τονική συμπεριφορά του μαγνήτη αλλάζει, με ομαλό τρόπο μεν, ευδιάκριτα δε.

 

Στην τρίτη θέση, το tone λειτουργεί σαν ένα ρυθμιστικό εμπέδησης. Με απλά λόγια, είναι σαν να αφαιρείς τυλίγματα από το μαγνήτη. Το σήμα λοιπόν αδυνατίζει, αλλά όχι με τον τρόπο που κάνει ένα τυπικό volume control. Ο χαρακτήρας του μαγνήτη είναι σαφώς ευδιάκριτος. Πρακτικά μπορεί κάποιος να χρησιμοποιεί το tone control σαν «ανάποδο booster» σ’αυτή τη θέση.

 

 

[The Genius Loci]

(...συνέχεια)

 

Το ηχητικό αποτέλεσμα σ’αυτή την κιθάρα είναι, για τα δικά μου γούστα, εξαιρετικό. Πέραν του ότι μπορείς να «χαζεύεις» για ώρες με τις διάφορες τονικές επιλογές, η κιθάρα προσαρμόζεται σε κάθε ενισχυτή, κάθε gain πετάλι και κάθε είδος μουσικής, με πρωταγωνιστές βέβαια τους τελείως transparent μαγνήτες του Παππού. Οι οποίοι, μιας και το έφερε οι κουβέντα, έχουν και μεταβλητό πλάτος στα pole pieces ώστε οι χορδές να περνάνε πάνω απ’όλα. Και είναι ΠΟΛΥ ευαίσθητοι στις ρυθμίσεις ύψους. ΠΟΛΥ όμως! Αυτό είναι ακόμα ένα ακτικείμενο πειραματισμού για μένα.

 

Ο τόνος δεν έχει (ευτυχώς) vintage-νεκροφιλικούς προσανατολισμούς  :P :P, αλλά δίνει μια αίσθηση που έχει κάτι από P-90. Χωρίς το βζζζζζζ. Εκνευριστικά αθόρυβη. Είτε καθαρός, είτε με γκάζια: Strat on Steroids (ακούς Pascal?). Mission accomplished.  ;D

 

Παικτικά το όργανο με βολεύει εξαιρετικά, αν και θέλω ακόμα να πειραματιστώ με παραμέτρους όπως τη ρύθμιση του tremolo, πιθανώς άλλες χορδές κλπ. To μπράτσο είναι τρομερά βολικό (το προφίλ μοιάζει πολύ με της 25th μου), το βάρος είναι...τίποτα, το action και το playability εμπνέει για πολλές ώρες καψίματος.

 

Μιλώντας για τα... κσύλα, ο συνδιασμός (βοηθούντως του πολύ σφιχτού neck pocket) έχει πολύ ωραίο resonance και τρομερό sustain, ενώ το attack της νότας είναι ομαλό και ελεγχόμενο. Τα μπάσσα είναι σφιχτά, τα καντίνια είναι τσαμπουκαλεμένα, γενικά ό,τι πρέπει για τη «modern Strat» που είχα κατα νου.

 

Τίποτα απολύτως απο τα παραπάνω δεν θα ήταν εφικτό βέβαια, αν τη συναρμολόγηση δεν αναλάμβανε ο καλός φίλος και πασίγνωστος τεχνικός Πήτερ Πλατής, που οι περισσότεροι γνωρίζετε από το μαγαζί του, Rockpile. Ο Πήτερ λίαν συντόμως (αν δεν το έχει κάνει ήδη) θα ξαναρχίσει την επιχειρηματική του δραστηριότητα ως τεχνικός, που είχε διακοπεί για μικρό χρονικό διάστημα, σε νέα έδρα.

 

Για να δώσω ένα παράδειγμα της σημασίας που έχει η προσοχή στη λεπτομέρεια, ο Πήτερ ασχολήθηκε ώστε να προσαρμόσει με το βέλτιστο τρόπο (και όχι, «βιδώνουμε και τελειώσαμε») τη σύνδεση του μπράτσου στο neck pocket. Αυτό είναι ένα πράγμα που κάνει μια partcaster «πραγματική κιθάρα» σε σχέση με «συναρμολογούμενο απο ανταλλακτικά» και δίνει το flair που χαρακτηρίζει μια custom κατασκευή.

 

Ο υποφαινόμενος, πέρα από setup, γυάλισμα/στρογγύλεμα τάστων, κλπ, έκανε μια (ουσιαστική για μένα αν και ασυνήθιστη) παρέμβαση στο μπράτσο: ελαφρύ scalloping στις ακμές της ταστιέρας (ανάμεσα στα τάστα). Έχω ακούσει ότι κάποιος... ερασιτέχνης συνάδελφος στην Αμερική κάνει κάτι παρόμοιο, αν και αυτός είναι λιγώτερο διακριτικός. Ονομάζεται μου φαίνεται. Jim Tyler... ή κάτι τέτοιο.  :P :P :P

 

Πέραν της πλάκας, έχω δοκιμάσει στο παρελθόν σε 2-3 κιθάρες τη συγκεκριμένη παρέμβαση και το αποτέλεσμα είναι ένα μπράτσο σαν να έχει παιχτεί 40 χρόνια (αλλά με φρέσκα τάστα!). Α ναι, παρέλειψα ότι το φινίρισμα στο μπράτσο είναι με λάδι και κερί, που έχει τριφτεί μέχρι να γίνει σατινέ. Ναι, ξέρω, όπως μας έχουν ενημερώσει κάποιοι νεόκοποι φωστήρες του φόρουμ είναι μαλακία να το κάνεις έτσι... εγώ πάλι θα εμπιστευτώ τους ανθρώπους της Ernieball (μεταξύ άλλων) που το κάνουν εδώ και καμμιά 25αριά χρόνια.

 

Καμμιά κιθάρα δεν είναι ολοκληρωμένη χωρίς τα σηματάκια της... και αυτή έχει φυσικά. Της WARMOTH! Όπως αξίζει (με καμάρι) να φέρνει. Με τίποτα δεν θα έβαζα κάτι άλλο σ’αυτό το όργανο, ούτε καν «τιμής ένεκεν». Δεν είναι replica (που κάπως θα δικαιολογείτο).

 

Η διδακτική πλευρά του θέματος:

 

1) Έχουμε σαφείς και ρεαλιστικούς στόχους. Δεν πάμε στο κουτουρού να βάλουμε ό,τι εντυπωσιακό και  «προχώ», που μπορεί να μην έχει κανένα νόημα

2) Δεν βιαζόμαστε. Really… ΔΕΝ ΒΙΑΖΟΜΑΣΤΕ! Αξίζει για ένα όργανο που το έχεις στο μυαλό σου με συγκεκριμένο τρόπο, να περιμένεις 1-2 μήνες, προκειμένου να βρεις ό,τι χρειάζεσαι στην κατάλληλη τιμή.

3) Εκμεταλευόμαστε τις ευκαιρίες στο ebay ή αλλού (π.χ. οι Lawrence ήταν σε προσφορά με δωρεάν το Q-Filter και τα μεταφορικά) ακόμα και αν η κιθάρα θα ακολουθήσει μετά από 2-3 μήνες. Αρκεί να είμαστε σίγουροι

4) Εμπιστευόμαστε μάστορα όπου θεωρούμε ότι θα κάνει την τέλεια δουλειά που δεν μπορούμε εμείς

5) Είμαστε ευέλικτοι και έτοιμοι να δοκιμάσουμε άλλες λύσεις, αν κάτι δεν παίξει με την πρώτη. Αλλά και στην πορεία είμαστε ανοιχτοί σε πειραματισμούς, αυτό είναι το νόημα της «προσωπικής μας» κιθάρας άλλωστε. Π.χ. μελλοντικά θα ήθελα να δοκιμάσω άλλες τιμές πυκνωτών/αντιστάσεων για το Q-Filter.

 

Τα υποχρεωτικά (φωτό και κλιπς μάστορα...):

 

Μέχρι στιγμής από τα μέλη του forum, ο Epikouris και ο Audiokostas την έχουν ακούσει  (o δεύτερος μάλιστα την έπιασε και στα λαίμαργα χεράκια του) οπότε μπορούν να πουν κι’αυτοί τη γνώμη τους.

 

Δυστυχώς για τους οφθαλμολάγνους, η φωτογραφική μου μηχανή αποφάσισε να βγει στη σύνταξη... έχω μόνο μια ψιλομίζερη φωτό που ελπίζω να δίνει μια γενική εικόνα, και υπόσχομαι καλύτερες το συντομότερο (Όπως και clips βέβαια!).  Έκτοτε αφαίρεσα τα μεταλλικά knobs και έβαλα κλασσικά Strat, γιατί τα άλλα ήταν κάπως ψηλά και δυσκόλευαν στο tremolo… θα δούμε για το μέλλον πάντως.

 

[harilatron]

Με γεια!  :D

Πολύ όμορφη και πολύ "ειδικές" επιλογές στα ηλεκτρικά. (Τους ίδιους μαγνήτες θα χρησιμοποιήσω αλλά με συμβατικό wiring -250K pots)

Το σώμα είναι hollow κατασκευή ή έτυχε να είναι πολύ ελαφρύ κομμάτι?

Η γέφυρα τι λέει από τη μέχρι τώρα χρήση?

 

Επίσης... τι ακριβώς "πρόσεξε" ο μάστωρ στο βίδωμα μανικιού-σώματος? Γενικά... είναι απλά ένα βίδωμα  ;D (εκτός αν δεν κάθεται κάτι σωστά που εν προκειμένω -λόγω warmoth- το θεωρώ απίθανο).

 

Σήκωσε τους μαγνήτες και δώσε μας clip.  ;D

 

[The Genius Loci]

Με γεια!  :D

Πολύ όμορφη και πολύ "ειδικές" επιλογές στα ηλεκτρικά. (Τους ίδιους μαγνήτες θα χρησιμοποιήσω αλλά με συμβατικό wiring -250K pots)

Το σώμα είναι hollow κατασκευή ή έτυχε να είναι πολύ ελαφρύ κομμάτι?

Η γέφυρα τι λέει από τη μέχρι τώρα χρήση?

 

Επίσης... τι ακριβώς "πρόσεξε" ο μάστωρ στο βίδωμα μανικιού-σώματος? Γενικά... είναι απλά ένα βίδωμα  ;D (εκτός αν δεν κάθεται κάτι σωστά που εν προκειμένω -λόγω warmoth- το θεωρώ απίθανο).

 

Σήκωσε τους μαγνήτες και δώσε μας clip.  ;D

 

Ευχαριστώ Χάρυ!

 

Με τους μαγνήτες θα ξετρελαθείς, να είσαι σίγουρος! Μακάρι να ζήσει άλλα... 80 χρόνια ο Παππούς.

 

Το σώμα ήταν extra light, δεν είναι hollow. Έτυχε!  ;)

 

Το τρέμολο είναι εκνευριστικά σταθερό. Θα μου πεις, και ένα κλασσικό tremolo Strat μπορεί να είναι πολύ σταθερό, όμως εδώ κερδίζεις και από το κλείδωμα στα σελάκια. Παρεμπιπτόντως, βγαίνει και μια έκδοση με 2 βίδες, αν δεν έχεις αγοράσει ήδη, δεν το κοιτάς για τη δικιά σου? Νομίζω ότι είναι προτιμότερο από το κλασσικό Wilkinson με τα μασίφ σελάκια.

 

Σχετικά με το βίδωμα: για τα Warmoth ειδικά ισχύει... αλλά όχι απόλυτα.  ;)

 

Πάντοτε υπάρχουν μικρές αποκλίσεις κατά την κατασκευή, και, στην περίπτωση της γεωμετρίας στην ένωση σώματος/μπράτσου, πολύ μικρές διαφορές μπορεί να έχουν μεγάλη επίπτωση, πάντα σε συνδιασμό και με τη γέφυρα που χρησιμοποιείται. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο Πήτερ κατέβασε ελαφρά το neck pocket και έδωσε μια ελάχιστη γωνία, με αποτέλεσμα να έρθουν πιο χαμηλά τα σελάκια στο tremolo και γενικά να μαλακώσει η κιθάρα. Ασφαλώς και το "βίδωμα" θα έδινε ένα αποτέλεσμα, που όμως δεν θα είχε διαφορά από, π.χ. μια πρόχειρα συναρμολογημένη κινέζικη κιθάρα του εμπορίου. Ζήτημα fine-tuning, αλλά σημαντικό.

 

Ευχαριστώ που μου δίνεις την ευκαιρία να πω ότι, σε κάτι τέτοια σημεία την "πατάνε" όσοι θεωρούν ότι μπορούν να φτιάξουν την "απόλυτη κιθάρα" με parts, ειδικά αν είναι από άλλον κατασκευαστή. Φαντάσου δηλαδή να ήταν το μπράτσο από άλλη φίρμα, και να υπήρχε θέμα ευθυγράμμισης. Στα Warmoth ευτυχώς το "κούμπωμα" (σε πλάτος) είναι εξαιρετικό.

 

Τους μαγνήτες τους... κατέβασα, as a matter of fact! Θα δεις και εσύ ότι είναι ένας τρόπος... να αλλάξεις τον ήχο τους.  ;)

 

Clips φυσικά και θα γράψω! Ερωτώ όμως με τη σειρά μου:

 

1) Κάτι τελείως καθαρό (ριφς, αρπίσματα, κλπ) που να φαίνεται κάπως τι κάνουν τα ηλεκτρικά?

2) Ηχογράφηση με κάποιο μπακιτράκι, σε "πραγματικές συνθήκες"?

3) Κάτι άλλο?

 

Βάζω και φωτό του σώματος (stock photo, δυστυχώς) και του μπράτσου (του πραγματικού), από τη Warmoth.

[Mike G]

Καλόπαιχτη φίλε μου!!Κατά τη γνώμη μου κάνε ένα μπακινγκ τρακ και μετά ρίξε από πάνω σόλα αλλά και ρυθμικά τόσο με καθαρά όσο και με βρώμικα αλλά και με ΠΟΛΥ βρώμικα  ;D

 

Μια ερωτηση,την καλωδίωση και τα εσωτερικά ηλεκτρικά τα πήρες από warmoth όλα?

[The Genius Loci]

Καλόπαιχτη φίλε μου!!Κατά τη γνώμη μου κάνε ένα μπακινγκ τρακ και μετά ρίξε από πάνω σόλα αλλά και ρυθμικά τόσο με καθαρά όσο και με βρώμικα αλλά και με ΠΟΛΥ βρώμικα  ;D

 

Ευχαριστώ Μάικ! Χαχαχαχα, ναι η αλήθεια είναι ότι δεν μασάει ούτε στην ΠΟΛΥ βρωμιά.  ;D

 

Μια ερωτηση,την καλωδίωση και τα εσωτερικά ηλεκτρικά τα πήρες από warmoth όλα?

 

Τα δύο ποτενσιόμετρα, τον πενταθέσιο, το jack κλπ, τα είχα. Ο τριθέσιος διακόπτης είναι ένας ON/ON/ON της DiMarzio. Το Q-Filter ήρθε με τους μαγνήτες όπως έγραψα.

[Mike G]

Eγώ θα ήθελα να φτιάξω κάτι τέτοιο μια μέρα.1200 δολλάρια το υπολόγισα συν κάμποσα ακόμα για τελωνεία και συναρμολόγηση.Μακάρι.

[GiorgosVolos]

Μεγιά ! Πολύ ωραίο το χρώμα του σώματος ! 8)

 

 

Ο υποφαινόμενος, πέρα από setup, γυάλισμα/στρογγύλεμα τάστων, κλπ, έκανε μια (ουσιαστική για μένα αν και ασυνήθιστη) παρέμβαση στο μπράτσο: ελαφρύ scalloping στις ακμές της ταστιέρας (ανάμεσα στα τάστα).

 

Προφανώς δεν εννοείς το κλασσικό scalloping έτσι ? Μπορείς να βγάλεις καμία photo να μας δείξεις και τι ακριβώς βοηθά στην αίσθηση στο χέρι ? Φαντάζομαι αυτο βοηθά σε μεγάλο radius ταστιέρα και όχι τοσο στο  7.25.

 

[The Genius Loci]

Προφανώς δεν εννοείς το κλασσικό scalloping έτσι ? Μπορείς να βγάλεις καμία photo να μας δείξεις και τι ακριβώς βοηθά στην αίσθηση στο χέρι ? Φαντάζομαι αυτο βοηθά σε μεγάλο radius ταστιέρα και όχι τοσο στο  7.25.

 

 

Εννοώ κάτι όπως αυτό στην Tyler που έχω στην παρακάτω φωτό, μόνο που το έκανα λιγώτερο έντονο.

 

Το έχω ξανακάνει και σε άλλες κιθάρες (μάλιατα, η... πρώην Harley Benton που διακρίνεται στην αρχική φωτό, το έχει επίσης), αν και δεν θα συνιστούσα να το δοκιμάσει κάποιος για πρώτη φορά στην αγαπημένη του κιθάρα.  ;)

[odis13]

Αντε να σου ζησει :)

Για το χρωμα τα ειπαμε ηδη, εσπεριδοειδη ftw!

 

Οταν κανεις κλιπακια, νομιζω χρησιμη θα ηταν μια "εξερευνηση" του Q-filter σε καναδυο θεσεις του επιλογεα, με καθαρο ηχο χωρις bt.