"Έφυγε" ο Νίκος Παπάζογλου

[frunobulax]

Όπως είπε και ο ez, σημείο αναφοράς ο Παπάζογλου...

από τις ελάχιστες φορές που με άγγιξε κάτι τέτοιο, κάτι που δυστυχώς γνώριζα εδώ και μερικούς μήνες και με στεναχωρούσε ιδιαίτερα.

Ένας απο τους 2-3 όλους κι όλους (λαικους τραγουδιστές) που θα ήθελα να είχα γνωρίσει, να είχα παίξει μαζί του, κι ας είμαι πολύ μακριά απο αυτο το είδος.

Έφυγε ένα ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ τύπος....

[akisgr]

Ο Νίκος Παπάζογλου ήταν μια ΣΧΟΛΗ απο μόνος του. Παρόλο που κινούμε σε διαφορετικό είδος μουσικής τον παραδέχομαι, ήταν κάτι το μοναδικό. Δυστυχώς έφυγε άδικα  :( Καλό ταξίδι του εύχομαι ολόψυχα. Το έργο που έκανε όλα αυτά τα χρόνια θα ταξιδεύει για πάρα μα πάρα πολλές δεκαετίες....

[ninja]

R.I.P. πολύ στενάχωρη είδηση.

[solega]

Δεν ημουν ποτε φαν της ελληνικης μουσικης μα τον Παπαζογλου τον ειχα σε τεραστια εκτιμιση γιατι ειχε χαμηλο προφιλ και δε ξεφτιλιστικε ποτε. Το ειδος μουσικης που πρεσβευε δεν ειναι σε καμια περιπτωση το αγαπημενο μου αλλα εγω θα σας κερασω ενα τραγουδι του το οποιο ειναι φανερα επιρρεασμενο απο την αμερικανικη σκηνη για οσους εχουν ακουσει Marshall Tucker Band, Allman Brothers Band κλπ. Πως παντρευουν τα ειδη υποδειγματικα

 

Nikos Papazoglou -To Oneiro

[makam]

Κρίμα για τον άνθρωπο- καλλιτέχνη- δημιουργό που χάθηκε τόσο πρόωρα.

Το έργο του θα μείνει να θυμίζει και να μορφώνει...

 

Ο Αύγουστος του Νίκου, πάντα ήταν ένα από εκείνα τα τραγούδια του που 'ζήλεψα' πολύ.

 

Να είμαστε καλά ν'ακούμε τις μουσικές του και να τον θυμόμαστε...

[sgian]

Απο τους τραγουδιστές που κρατήσαν ζωντανό το λαϊκό τραγούδι.

Και νομίζω απο τις ελάχιστες λαϊκές φωνές που ήταν σε εκτίμηση (το λιγότερο) στους κύκλους του ανεξάρτητου ελληνικού ροκ.... πολύ σεμνός άνθρωπος

[bassbill]

Σεμνός, απλός φιλόξενος, καλός φίλος, πάντα με τον καλό λόγο έτοιμο.

Θα μας λείψει ο Νικόλας, μα πιο πολύ θα μας λείψει το ήθος του, σπάνιο  για τους καιρούς που ζούμε...

[JR]

Καλο ταξιδι σε αυτον τον απιθανο καλλιτεχνη

[skantzos]

Είναι δύσκολο να καταλάβουμε πόσο μεγάλος είναι ο Νίκος Παπάζογλου. Και σκοπίμως χρησιμοποιώ ενεστώτα, όχι για συναισθηματικούς λόγους, αλλά γιατί είναι δύσκολο να βρεις άλλο άνθρωπο που επηρέασε τόσο την ελληνική μουσική τα τελευταία 30 χρόνια. Πολύ απλά ξεκίνησε να φτιάχνει δίσκους μόνος του, έφτιαξε το Αγροτικόν απ' 'οπου εκτός από τα δικά του τραγούδια πέρασαν Μικρές Περιπλάνήσεις, Ορφέας Περίδης, Σωκράτης Μάλαμας, Μελίνα Κανά, Χειμαερινοί Κολυμβητές, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, κλπ. Τα τραγουδια του είναι τόσο ζυμωμένα που μοιάζουν "αχειροποίητα", έχουν την ωριμότητα των παραδοσιακών και ταυτόχρονα μια φρεσκάδα που τα κάνει αναλλοίωτα. Ο επαγγελματισμός του απαράμιλλος, 9 έλεγε το εισιτήριο έναρξη, 9 και 1 τραγούδαγε. Οι συναυλίες του εμπειρίες ζωής.

 

Μιλάω με γνωστούς και φίλους και νιώθουμε όλοι σαν να χάσαμε δικό μας άνθρωπο, παρόλο που δεν ήταν της πολλής δημοσιότητας και τον ξέραμε μόνο εμμέσως από τα τραγούδια του.

 

[sfaku]

Από τους μπροστάρηδες μιας παρέας που πήρε τη ρεβάνς για λογαριασμό της γυφτιάς. Έδειξε ότι το λαϊκό δεν είναι μόνο για την πίστα αλλά και για τη σκηνή του ροκ λάιβ. Το έβγαλε εκεί δίπλα στις κιθάρες με τα flanger και τα κουρτέτα εγχόρδων και του είπε "μη ντρέπεσαι, τραγούδα". Πασπάλισε τη συνταγή με βυζαντινές κλίμακες, μπαγλαμαδάκια και ό,τι άλλο του έφερε η έμπνευση.

 

Έφτιαξε το «Αγροτικό» που δεν ήταν απλώς ένα πολύ καλό στούντιο στην εποχή του αλλά το σημείο βρασμού της μουσικής σκηνής της Θεσσαλονίκης, η οποία με τη σειρά της ήταν το επίκεντρο της ελληνικής σκηνής. Γύρω από τον Παπάζογλου ήταν σε τροχιά οι καλύτεροι της δεκαετίας του ’80 και του πρώτου μισού της δεκαετίας του ’90: πρώτης τάξεως νεοπαραδοσιακοί, έντεχνοι, αλλά και ανεξαρτητο-ροκάδες, πέρασαν από εκεί. Ο Θανάσης, οι Τρύπες, ο Μπάμπης Παπαδόπουλος solo, ο Μάλαμας με την Κανά, οι Τρύπες, ακόμη και οι αγγλόφωνοι Yeah έχουν γράψει στο «Αγροτικό».

 

Ο «Αύγουστος» όρισε το έντεχνο (και τα καλοκαίρια των πρώτων φοιτητικών μου ετών: το κακοποιήσαμε άπειρες φορές στις παραλίες με κιθάρες). Ήταν το απόλυτο έντεχνο τραγούδι που αν δεν δημιούργησε το είδος, σίγουρα έδειξε πώς πρέπει να είναι η φόρμα του. Σήμερα, 25 χρόνια μετά, το έντεχνο πάσχει στο ότι ακόμη αναμασάει εκείνη την αρχική ιδέα του Παπάζογλου. Ο ίδιος βέβαια ποτέ δεν το κούρασε το πράγμα. Όταν είχε πει πλέον όσα ήθελε να πει, αποσύρθηκε και ποτέ δεν προσπάθησε να βγάλει ξίγκι από μύγες. Προς τιμήν του, και αυτό. Ωραίος τύπος.