Απόψεις περί κριτικής

[dmilo]

Γι’ αυτό υπάρχουν οι διορθώσεις ;). Γραμματικές, (και συντακτικές αφόσον το θέλεις, αν και εδώ τίθεται θέμα αλλοίωσης περιεχόμενου ) , για να βγάζουμε νόημα. Άρα δεν υπάρχει σε όλα τα πράγματα υποκειμενικότητα , κατά την ελεύθερη βούληση του καλλιτέχνη. Σε ορισμένα σημεία αναγκάζεται και ο ίδιος ο καλλιτέχνης να εντάξει  το έργο του σε κάποιους αντικειμενικούς κανόνες (π.χ ορθογραφία) , ακριβώς για να γίνει κατανοητός.  

Πολύ σωστά. Σε ορισμένα σημεία, όπως λες κι εσύ. Αυτό βέβαια δεν αναιρεί και την ύπαρξη των εξαιρέσεων, και ειδικότερα, την (καλλιτεχνική) αξία τους.

[dmilo]

Η καλλιτεχνική αξία του καθενός, λοιπόν, δεν μετριέται με το αν δουλεύει για να ικανοποιήσει κάποιον, αλλά καθαρά με το τι παραδίδει. Αλλιώς ποια η διαφορά του Σαλιέρι από τον Μότζαρτ - εκτός της καλλιτεχνικής αξίας; Και οι δύο για τη μονέδα δούλευαν. Κανένας δεν έγραφε αυτά που γούσταρε για να τα πουλήσει μετά και αν πιάσουν.

BTW δεν έκανα εγώ την ισοπέδωση.

 

Edit Ι: Τεσπαν, ξανά μανά τα ίδια.

 

Συμφωνώ με το edit σου. Τα έχουμε πει ξανά και ξανά.

[Jazzjoker]

Θα σου δώσω μερικά παραδείγματα για να δεις πως το σκέφτομαι.

 

1. Οποιαδήποτε παραγγελεία έχω λάβει έρχετε από συγκερκιμένο συγκρότημα, ή εκτελεστή. Οφείλω ή όχι να λάβω υπόψη μου τις ικανότητες του/των εκτελεστών;

 

2. Κάποια έργα μου προορίζονταν για ακαδημαϊκούς σκοπούς, ενώ κάποια άλλα για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Οφείλω να λάβω υπόψη μου το ποιοί θα το πρωτοπάρουν στα χέρια τους και τι θα το κάνουν;

 

3. Όσο παράδοξο και αν σου φαίνεται, στα παιχνίδια Η/Υ, δεν γίνομαι πιο "light" για μάλλον προφανείς λόγους! Αντίθετως! Αλλά το κοινό μου σε αυτήν την περίπτωση δε νοιάζεται για την μουσική, τις τεχνικές της ή τελικά το αισθητικό μέρος, παρά μόνο για το "πώ πω... μαμάτο που την ώρα που σφάζεις ζόμπι" ή "καλά... ο δράκος πήρε ζωή με τη μουσική του [συνθέτη]", κλπ...

 

Επι τι ευκαιρία, αν υπάρχει διαφορά μεταξύ μουσικής/σινεμά με ζωγραφική/γλυπτική αυτή είναι στη στενή σχέση που έχουν τα πρώτα με το χρόνο, και την απουσία αυτής της σχέσης στα δεύτερα.

 

Νικόλα, κατ' αρχήν δε μιλάω για σένα. Δε σε γνωρίζω αρκετά καλά, ούτε σαν άνθρωπο, ούτε σα μουσικό για να έχω άποψη. Δε θεωρώ ότι ο μουσικός έμπορος είναι πιο light. Επίσης θεωρώ ότι εμπόριο και καλλιτεχνία, υπό προϋποθέσεις, συνδυάζονται, πράγμα αυταπόδεικτο ούτως ή άλλως. Μην τα συγχέουμε όμως. Άλλο να γράφεις γι' αυτό που σε καίει και θέλεις να το βγάλεις κι άλλο να γράφεις γι' αυτό που πιστεύεις ότι καίει τους αποδέκτες σου προκειμένου να σε προτιμήσουν. Προσωπικά και υπό αυτή την έννοια, δίνω μεγαλύτερη αξία στον πρώτο τρόπο γιατί μου αρέσει αυτό που αισθάνθηκες και έγραψες εσύ, να με αγγίξει χωρίς να το έχεις γράψει για εμένα.

 

Έμπορες λοιπόν όλοι οι κλασσικοί που έγραφαν ως επί το πλείστον επί παραγγελία και καλλιτέχνες όσοι την παίζουν στη κρεββατοκάμαρα... την κιθάρα τους... και βαράνε τη λα (και ορισμένα άλ-λα) με άποψη...

 

Αν πιστεύεις ότι όλοι όσοι παίζουν στην κρεβατοκάμαρά τους την κιθάρα τους, είναι a priori μικρότερης καλλιτεχνικής αξίας από αναγνωρισμένους μουσικούς, τότε έχουμε διαφωνία μάλλον αγεφύρωτη. Περί εμπόρων μπορείς να διαβάσεις και παραπάνω.

 

 

 

[RayDTutto]

Εγώ δεν μίλησα για τίποτα a priori. Ίσα-ίσα στο δικό σου αφορισμό αντέδρασα.

 

Θα γίνω απόλυτος. Για μένα, ο δημιουργός που κατά τη διάρκεια της δημιουργίας, σκέφτεται το κοινό στο οποίο απευθύνεται, είναι πρωτίστως έμπορος και πολύ μετά καλλιτέχνης.

[Nikolas]

Νικόλα, κατ' αρχήν δε μιλάω για σένα.

Το ξέρω... μη φοβάσαι! :)

 

Αν πιστεύεις ότι όλοι όσοι παίζουν στην κρεβατοκάμαρά τους την κιθάρα τους, είναι a priori μικρότερης καλλιτεχνικής αξίας από αναγνωρισμένους μουσικούς, τότε έχουμε διαφωνία μάλλον αγεφύρωτη. Περί εμπόρων μπορείς να διαβάσεις και παραπάνω.

Δεν είπα κάτι τέτοιο, αλλά να σου απαντήσω με μία ερώτηση: Έχει οποιαδήποτε αξία το αριστούργημα που δεν έχει παιχτεί ποτέ, δεν έχει ακουστεί ποτέ και γνωρίζει κανείς την ύπαρξή του;

 

Κι εγώ στη μέση είμαι γενικά με τις απόψεις μου... ;)

[Evilnye]

Το ξέρω... μη φοβάσαι! :)

Δεν είπα κάτι τέτοιο, αλλά να σου απαντήσω με μία ερώτηση: Έχει οποιαδήποτε αξία το αριστούργημα που δεν έχει παιχτεί ποτέ, δεν έχει ακουστεί ποτέ και γνωρίζει κανείς την ύπαρξή του;

 

Οι δουλειές του Κάφκα κυκλοφόρησαν μετά θάνατον του ίδιου και όχι με την έγκρισή του πάντως.

Ο ίδιος έγραφε για να τα "βγάζει" από μέσα του.

[Vasmar]

Το ξέρω... μη φοβάσαι! :)

Έχει οποιαδήποτε αξία το αριστούργημα που δεν έχει παιχτεί ποτέ, δεν έχει ακουστεί ποτέ και γνωρίζει κανείς την ύπαρξή του;

 

Σίγουρα θα έχει (ανεκτίμητη?)αξία  για το άτομο που γράφοντας μουσική στο δωμάτιό του βγάζει τα εσώψυχά του :)

[Nikolas]

Εύη: Και να δεν τα είχαν βρει; Αν είχαν καει;

 

Βασμαρ: Ας πάει για ψυχανάλυση καλύτερα... Το λέω μισο-αστεία μισο-σοβαρά. Αν είναι η τέχνη να εξυπηρετεί μονάχα το ρόλο ψυχαναλυτή, τότε κλάφτα... Εξαιρετικά εγωιστικό δεν είναι να χρησιμοποιούμε την τέχνη για να βγάζουμε τα εσώψυχά μας μόνο; Λέω τώρα...

[Evilnye]

Εύη: Και να δεν τα είχαν βρει; Αν είχαν καει;

 

Έγινε κ αυτό. Κατέστρεψε ο ίδιος πάρα πολλά από αυτά, τα οποία φυσικά δεν μάθαμε ποτέ.

 

Αυτό που θέλω να πω όμως είναι ότι κ ο ίδιος έγραφε γιατί έπρεπε/ ήθελε να γράψει. Δεν αμφιβάλλω, να μην πω είμαι σίγουρη ήθελε να τα διαβάσει κάποιος κάποια στιγμή, αλλά από δική του ανασφάλεια δεν κυκλοφόρησαν ποτέ. Όμως δεν έγραφε με σκοπό την οικονομική του εξασφάλιση, έγραφε για τη δική του ψυχική ηρεμία και για να επικοινωνήσει με άλλους ανθρώπους κάπως που είχε ανάγκη.

 

Βασμαρ: Ας πάει για ψυχανάλυση καλύτερα... Το λέω μισο-αστεία μισο-σοβαρά. Αν είναι η τέχνη να εξυπηρετεί μονάχα το ρόλο ψυχαναλυτή, τότε κλάφτα... Εξαιρετικά εγωιστικό δεν είναι να χρησιμοποιούμε την τέχνη για να βγάζουμε τα εσώψυχά μας μόνο; Λέω τώρα...

Προσωπικά έχω βρει πάρα πολλές φορές εντελώς εγωιστικό το να μου λέει κάποιος τα προβλήματά του. Οπότε αν είναι να το κάνει και να προκύψει και κάτι καλλιτεχνικό από αυτό κερδίζουμε όλοι από κάτι  ;D

 

ΥΓ: προφανώς υπερβάλλω αρκετά. Εννοείται πως κάποιος δεν επικαλείται την τέχνη μόνο για να βγάλει τον πόνο του. Επικαλείται την τέχνη απλά κ ωραία κ για να φτιάξει κάτι ωραίο. Και τις περισσότερες φορές θα αρκεστεί πρώτα να αρέσει στον ίδιο κ μετά στους υπόλοιπους. Αν από όλα αυτά βγει κ κάτι όλα καλά ;)

[Vasmar]

Βασμαρ: Εξαιρετικά εγωιστικό δεν είναι να χρησιμοποιούμε την τέχνη για να βγάζουμε τα εσώψυχά μας μόνο; Λέω τώρα...

 

Φυσικά και δεν τη "χρησιμοποιούμε" μόνο γι'αυτό.Δεν ήμουν τόσο απόλυτος στην τοποθέτησή μου.Ωστόσο, η καλλιτεχνική δημιουργία δεν έχει σχεδόν πάντα συναισθηματική αφετηρία?Δεν είναι επιτηδευμένη πιστεύω.Πχ:"τώρα θα κάτσω να γράψω κάτι ασύλληπτο!".Και γιατί στην αλυσίδα ψυχή-->σύνθεση-->κοινό( η όχι) πρέπει να ενοχοποιηθεί το πρώτο στοιχείο στην περίπτωση που "θέλει" να γαληνεύσει??

 

(Όλα τα παραπάνω με απόλυτο σεβασμό από έναν 17χρονο προς εσάς :))