Απόψεις περί κριτικής

[Superfunk]

,φυσικά ,μπάσσο,κιθάρα,ντραμς ήμασταν ,τι θα επικρατούσε ?

 

κι αν ειχατε τον Stewart Coppeland στα drums ή  τον Pastorius στο μπασο???? ;D

[sfaku]

Από philosophos

Όπως εσύ σκωπτικά αντιμετώπισες το κοινό που δεν ευαρεστήθηκε με την ταινία, έτσι και εγώ.

 

Δεν είχα πρόθεση να είμαι σκωπτικός απέναντι στο γούστο αλλά απέναντι στη νοοτροπία "τα ξέρουμε όλα". Δεν μπορεί π.χ. να λέμε ότι η ταινία έχει κακή εικόνα (αυτό είναι αντικειμενικό σχόλιο και όχι απλή άποψη). Σε μία εποχή που μπορεί και ο τελευταίος σκηνοθέτης να έχει λουστράτη εικόνα με μικρό κόστος, γιατί το επιτρέπουν πλέον τα μέσα, προφανώς επέλεξε αυτή τη μη αψεγάδιαστη εικόνα (όπως εμείς π.χ. παίρνουμε lo-fi πεταλάκια για τις κιθάρες μας). Δεν μπορεί να λέμε ότι οι ηθοποιοί δεν ξέρουν να παίζουν, αντί του "δεν μου αρέσει η ερμηνεία τους". Γιατί τους έχουμε δει και αλλού, και είναι όλοι πολύ καλοί. Άρα δεν μας αρέσει η συγκεκριμένη ερμηνεία, όχι δεν είναι καλός ηθοποιός. Και όλοι εδώ πιστεύω καταλαβαίνουμε από τη μουσική, που την κατέχουμε λιγότερο ή περισσότερο, ότι και στο σινεμά πέρα του υποκειμενικού, οι κριτικοί και οι επιτροπές έχουν σαφή αντίληψη του τεχνικού κομματιού που είναι σαφώς πιο αντικειμενικό. Παίζει ο Μάλμστιν γρήγορα; Αντικειμενικά ναι. Είναι βιρτουόζος ο Πατ  Μέθενι; Αντικειμενικά ναι, μας αρέσει δεν μας αρέσει η τζαζ. Δεν μπορεί λοιπόν να τρελάθηκαν όλοι και να πήγαν στα Όσκαρ και στο Χρυσό Φοίνικα μια ταινία χωρίς σενάριο, με κακή σκηνοθεσία, με κακή φωτογραφία, με κακούς ηθοποιούς. Αιτιάσεις που διαβάζουμε στο νήμα και είναι παράλογες, αφού στην πραγματικότητα θέλουν να πουν δεν μου αρέσει, αλλά δυσκολεύονται να μείνουν μόνο σε αυτό, αφού όντως το όριο είναι πολύ λεπτό και περνιέται εύκολα...

 

Αλλά αν εννοείς πως πρέπει να το υποστηρίξω ή να το υπερασπιστώ, επειδή είναι εγχώριο, απλά δεν μπορώ.

 

Όχι σε καμία περίπτωση, λέω να μη το ισοπεδώνουμε χωρίς επιχειρήματα, βασισμένοι στη λογική "ε αφού είναι δικός μας δεν θα αξίζει." Και να μην αναπαράγουμε μια νοοτροπία που ισχύει σε όλους τους καλλιτεχνικούς χώρους στην Ελλάδα όπου δεν λέμε ποτέ καλή κουβέντα για κανέναν. Σε αυτή τη χώρα το "ναι μεν αλλά" το λέμε μόνο εκεί που δεν πρέπει. Το να πούμε "Ναι μεν δεν μου αρέσει, αλλά δεν αποκλείω το ενδεχόμενο να είναι όντως  καλός, δεν μας περνάει εύκολα από το μυαλό. ;)

 

Την καλημέρα μου!

[gdevelek]

. Έτσι πχ στη πορεί εμπιστευόμουν τη γνώμη του Δασκαλόπουλου περισσότερο από του Ζήλου , αλλά και πάλι ο ουσιαστικός κριτής ήταν τα δικά μου αυτιά κι ας έλεγε ο κάθε κριτικός ότι πίστευε .

 

Ο Δασκαλόπουλος είχε (και πιθανότατα ακομη έχει) τρελό κόμπλεξ  με βρετανική σκηνή, αν κάτι ήταν από βρετανία και ανεξάρτητο, το προωθούσε

 

καμάρωνε που πήγαινε κάθε τόσο σε συναυλίες στη βρετανία, και δήθεν ενημερωτικά έλεγε στο ράδιο κάθε τόσο τι συναυλίες θα γίνονταν στους επόμενους μήνες στη βρετανία, για να σπάσει τα νεύρα όσων δεν είχαν τις δικές του άκρες και φυσικά δεν μπορούσαν να πάνε

 

επίσης όταν έφυγε από το τρίτο απέκτησε τη σιχαμερή συνήθεια να μιλάει αδιάκοπα πάνω στα τραγούδια

 

ο Ζήλος ήταν ανοικτός στους πάντες και τα πάντα, από οπουδήποτε, έβαζε απίθανης ποιότητας μουσική, σε κάθε του εκπομπή

[samy paraga]

κι αν ειχατε τον Stewart Coppeland στα drums ή  τον Pastorius στο μπασο???? ;D

 

my name is Keith . Richards Keith  ;D και είμαι τρελό ποζέρι  ;D

[samy paraga]

Ο Δασκαλόπουλος είχε (και πιθανότατα ακομη έχει) τρελό κόμπλεξ  με βρετανική σκηνή, αν κάτι ήταν από βρετανία και ανεξάρτητο, το προωθούσε

 

καμάρωνε που πήγαινε κάθε τόσο σε συναυλίες στη βρετανία, και δήθεν ενημερωτικά έλεγε στο ράδιο κάθε τόσο τι συναυλίες θα γίνονταν στους επόμενους μήνες στη βρετανία, για να σπάσει τα νεύρα όσων δεν είχαν τις δικές του άκρες και φυσικά δεν μπορούσαν να πάνε

 

επίσης όταν έφυγε από το τρίτο απέκτησε τη σιχαμερή συνήθεια να μιλάει αδιάκοπα πάνω στα τραγούδια

 

ο Ζήλος ήταν ανοικτός στους πάντες και τα πάντα, από οπουδήποτε, έβαζε απίθανης ποιότητας μουσική, σε κάθε του εκπομπή

 

Εντάξει ,δε θα τσακωθούμε τώρα για το ποιός κριτικός ήταν καλύτερος  ;D. Σε τελική ανάλυση ,πλέον δεν ασχολούμε με κριτικές ,έχω διαμορφώση κάποιο προσωπικό γούστο και το ακολουθώ. Ύστερα μη ξεχνάς ,ότι παλιότερα η ενημέρωση σε καινούρια πράγματα ήταν πιο δύσκολη και αναγκαστικά ακούγαμε διάφορους . Σήμερα μια βόλτα στο σωλήνα, στα παγκόσμια ραδιόφωνα ,στα σπέις και τα έχεις όλα στο πιάτο ,χωρίς το φίλτρο του κάθε Δασκαλοζήλου  ;)

[vagelism]

η αποψη μου ειναι οτι ενας ανθρωπος δεν μπορει να κρινει με την ιδια ευχερεια 30 διαφορετικα στυλ μουσικης..οποιος κι αν ειναι ,και οσο βαρυσημαντο κι αν ειναι το ονομα του...

Επισης δεν καταλαβα ποτε πως μπορεις να εισαι αμεροληπτος σε μια κριτικη οταν εχεις ακουσει μια δουλεια 1-2 φορες...γιατι σαν κριτικος εισαι ο τελευταιος στο περιοδικο πλεον {καταραμενη κριση}και εχεις αποκτησει ...φορτο εργασιας.

Ο Αργυρης εχει κανει πολυ σωστες κριτικες{λεγοντας τα εξω απο τα δοντια σε πολυ σημαντικους ανθρωπους}και πολυ λαθεμενες κατα τη γνωμη μου.

Το credit του το δινω ομως γιατι ξερω οτι η γνωμη του ειναι 100% δικη του...και δεν χειραγωγητε απο αφεντικα...ταξιδακια....φραγκα κατω απο το τραπεζι κλπ..κλπ..

θυμηθηκα μια ωραια συνεντευξη του Jeff Porcaro..σχετικα με την εννοια της κριτικης και το τι σημαινε για αυτον και για τους ΤΟΤΟ.

Πατηστε play στο 4.25

[methylene blue]

...γιατι ξερω οτι η γνωμη του ειναι 100% δικη του...και δεν χειραγωγητε απο αφεντικα...ταξιδακια....φραγκα κατω απο το τραπεζι κλπ..κλπ..

 

Μμμμμ.. πολύ ευχάριστο αυτό

[gdevelek]

Εντάξει ,δε θα τσακωθούμε τώρα για το ποιός κριτικός ήταν καλύτερος  ;D.

 

όχι, απλά του τα φύλαγα του Δ εδώ και πολλάααα χρόνια και τώρα ξαλάφρωσα...  ;D

[trolley]

Ένα σχόλιο για το διαρκές ζήτημα περί υποκειμενικότητας και αντικειμενικότητας κριτηρίων:

 

Πολλοί νομίζουν ότι η διατύπωση ότι "όλα είναι υποκειμενικά", είναι ένας θρίαμβος της ελευθερίας. Στη πραγματικότητα, είναι ένας θρίαμβος της άγνοιας.

 

Ασφαλώς, όλοι έχουμε το δικαίωμα (αν όχι την υποχρέωση) να αποτιμούμε τα πάντα σύμφωνα με το γούστο μας. Οπότε η τελική κρίση για οτιδήποτε είναι όντως υποκειμενική. Όμως, πολύ πριν από αυτό το κατόρθωμα, πρέπει να έχει κάποιος παιδεία ικανή να του συστήσει το αντικειμενικό σκέλος σε κάθε έργο τέχνης.

 

Θα έχετε παρατηρήσει ότι - ειδικά νέοι άνθρωποι - τείνουν να είναι εικονοκλάστες, στο στυλ "και τι ήταν μωρέ οι Beatles" ή "εντάξει, λίγο βαρετός ο Μπαχ" κλπ, νομίζοντας ότι αυτό είναι άποψη και θέση. Δεν είναι, όμως. Είναι απλώς οκνηρία εκ' μέρους του ενδιαφερόμενου να αναζητήσει εκείνες τις απολήξεις στο έργο αυτών των ανθρώπων που θα αγγίξουν και τον ίδιο, όπως άλλωστε έχει γίνει με εκ/ρια πριν από αυτόν.

 

Η σωστή αντίληψη (σωστή, με την έννοια ότι δεν εγκλωβίζει τον άνθρωπο στην ψευδεπίγραφη αλήθειά της) είναι: οι Beatles είναι πολύ μεγάλοι, οι Stones επίσης, ΑΛΛΑ εξ' αιτίας της ιδιοσυγκρασίας μου, των εμπειριών μου, των βιωμάτων μου και των πολιτικών μου πεποιθήσεων, ΠΡΟΤΙΜΩ τους Stones.

 

Το ίδιο ισχύει για τον κινηματογράφο: αν δεν έχεις έρθει σε επαφή και δεν έχεις ασχοληθεί να κατανοήσεις τις ταινίες του Μπέργκμαν, τότε χάνεις ΠΟΛΛΑ από το να απολαύσεις τις ταινίες του Γούντυ Άλλεν (ο οποίος δεν θα υπήρχε δίχως τον Μπέργκμαν). Αυτό είναι το αντικειμενικό σκέλος, και είναι υποχρέωση κάθε σοβαρού ανθρώπου (πολλώ μάλλον, κάποιου που ασχολείται ο ίδιος με την τέχνη) να παραδέχεται ως κριτήριο αξιολόγησης. Από εκεί και μετά, ασφαλώς υπολείπονται υποκειμενικά κριτήρια, αλλά ΟΧΙ εις βάρος της κοινής λογικής, της ιστορίας του κάθε μέσου και των αυτονόητων συμπερασμάτων που προκύπτουν από τη μελέτη του.

 

 

[Jazzjoker]

Πολλοί νομίζουν ότι η διατύπωση ότι "όλα είναι υποκειμενικά", είναι ένας θρίαμβος της ελευθερίας. Στη πραγματικότητα, είναι ένας θρίαμβος της άγνοιας.

 

Εγώ νομίζω ότι δεν είναι όλα υποκειμενικά. Το γούστο στην τέχνη όμως είναι. Και δεν πρόκειται για θρίαμβο της ελευθερίας, ούτε καν για θρίαμβο. Είναι έτσι γιατί δεν έχει καμία λογική να είναι αλλιώς.