Αλέξια: Άλλη φορά να προσέχω πριν μιλήσω

[freerock1974]

αν την πετυχαίναμε σε ένα μικρό τζαζόμπαρο (έχοντας κάνει μεταμόσχευση προσώπου για να μην την αναγνωρίζουμε) θα ιντερνετοκλαίγαμε για την αναξιοκρατία στο χώρο.

Δε διαφωνω γενικα,αλλα...τοσο καλη σου φαινεται η Αλεξια στη τζαζ ???

Τη βρισκω..''καλουλα'' με μετρια προφορα και ερμηνεια.

Εχω ακουσει Ελληνιδες τζαζοτραγουδιστριες εντελως ασημες που ειναι σκαλες ανωτερες.

Εκει ναι,να μιλησουμε για αναξιοκρατια.

(τι αξιοκρατια δηλαδη να υπαρχει στη τζαζοαμερικανοκουλτουρα δω χαμω,

στην Ελλαδα ζουμε,οχι στο Νιου  Ορλεανς..)

Στο χωρο τελοσπαντων οπως λες.

[trolley]

@ trolley : δεν είναι ιδεολόγημα το αυτονόητο που υποστηρίζω. Δε μίλησα ποτέ για κλαρί ή εκμετάλλευση, αλλά για την αδικη κριτική μεταξύ ανόμοιων πραγμάτων. Κοινώς δεν υποστηρίζω το υποτιθέμενο ατόπημα ενός μουσικού, αλλά διαχώρισα το μουσικό που έχει τα προσόντα από εκείνον που αποδεδειγμένα δεν τα έχει. Ο αναλώσιμος αστέρας αποδεικνύεται φούσκα σύμφωνα με τον σκληρό κανόνα της αγοράς, ενώ ο ικανός μουσικός έχει τη δυνατότητα να στραφεί προς αυτά που του επιβάλει ο χρονισμός της αισθητικής του (δημόσια ή ιδιωτικά, για να μην αρχίσουμε πάλι οτι ως βολεμένη μπορεί να ασχολείται με ό,τι γουστάρει). Πολύ απλά, στο παρόν thread η Αλέξια παρουσιάζεται ως καμένο χαρτί ενώ αν την πετυχαίναμε σε ένα μικρό τζαζόμπαρο (έχοντας κάνει μεταμόσχευση προσώπου για να μην την αναγνωρίζουμε) θα ιντερνετοκλαίγαμε για την αναξιοκρατία στο χώρο.

 

Να γίνω πιο σαφής τότε - όχι απαραίτητα αποκρούωντας τη θέση σου: εσύ ως μουσικός εν' έτει 2010 έχεις βρει το έδαφος πρόσφορο για τη κυκλοφορία της δουλειά σου (των Snooze:Loop, ντε) επειδή τον καιρό που η Αλέξια ξενύχταγε με ένα μυστικό, οι μη-μουσικοί που δισκογραφούσαν στην Creep Records δοκίμαζαν (και αποτύγχαναν) να βρουν τα όρια της αγοράς.

 

Το musicianship είναι ένα σημαντικό asset, μάρτυς μου ο Θεός ότι και εγώ θα ήθελα να το έχω σε περίσσεια, αλλά η αξία του είναι μη-εξαργυρώσιμη όταν δεν τίθεται στην υπηρεσία της εκάστοτε κοινωνίας, και την εξυπηρέτηση της ανάγκης να κατοχυρώνει την μουσική ενασχόληση σαν κάτι το ιερό, το οποίο δεν χρειάζεται ούτε μακιγιάζ, ούτε καλή σιλουέτα, ούτε υψηλά κασέ.

 

Εγώ - απ' την άλλη - είμαι ο τελευταίος που θα πει για ένα καλλιτέχνη ότι είναι καμένο χαρτί, άλλωστε επί τούτου έψαξα (και βρήκα) πιθανές αντενδείξεις για την ορθότητα της αρχικής μου τοποθέτησης. Αλλά.. ξέρω 'γω, θεωρείς πιθανό ότι στα 60 σου θα ακούς τις ώριμες προσπάθειες της Μπρήτνευ Σπήαρς ή του Χατζηπλάνη;

 

Live and let live που λέει και ο Juan Antonio Yameth.

 

Εμένα το αγαπημένο μου James Bond είναι το Casino Royale. Δε συμμερίζομαι το παραπάνω απόφθεγμα.

 

 

[bloody_sunday]

Τραγούδια σαν της Αλέξιας ήταν απλώς σαχλά(αλλά ακούγαμε nirvana εμείς τότε οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά :P).

 

Mια λεπτομέρεια... άκουγες Nirvana το '87? Δεν πολυκολλάνε οι εποχές... το θυμάμαι γιατί και την μεν άκουγα το ΄87, και τους δε τέσσερα χρόνια μετά οπότε και τα χιτάκια της Αλέξιας είχαν χαθεί εντελώς από τα playlists.

[bloody_sunday]

Δε διαφωνω γενικα,αλλα...τοσο καλη σου φαινεται η Αλεξια στη τζαζ ???

Τη βρισκω..''καλουλα'' με μετρια προφορα και ερμηνεια.

 

Πιστεύω πως η εκμετάλλευση τυχόν ευκαιριών για εμπορική επιτυχία δεν σημαίνει πως αφαιρείται δια παντός το δικαίωμα για καλλιτεχνική ενδοσκόπηση και πιο αυθεντική έκφραση - ενίοτε με αυτό τον τρόπο αναδεικνύονται και ικανότητες που δεν είχαν διαφανεί στην αρχή. Δυστυχώς όμως σε αυτή την περίπτωση συμφωνώ με το ανωτέρω...

 

Κατά τα άλλα και το ποστ του Blue, και του κ. Ζάικου είναι εξαιρετικά.  :)

[kostri]

Mια λεπτομέρεια... άκουγες Nirvana το '87? Δεν πολυκολλάνε οι εποχές... το θυμάμαι γιατί και την μεν άκουγα το ΄87, και τους δε τέσσερα χρόνια μετά οπότε και τα χιτάκια της Αλέξιας είχαν χαθεί εντελώς από τα playlists.

Γράφω: "Τραγούδια σαν της Αλέξιας" και αναφέρομαι όχι φυσικά στην Αλέξια μόνον αλλά στην ποπ της εποχής της σε σύγκριση με την αντίστοιχη της εποχής μας. Αν δεν είναι προφανές, αναφέρομαι στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα της ελληνικής ποπ των 90's και -με ελαφριά διάθεση- στην αντίδραση μέρους της πιτσιρικαρίας της εποχής.

[gerrard]

Να επαναλάβω πως νομίζω δεν είναι τόσο απλό...αν είχαμε τη δυνατότητα να δούμε το πως είμαστε και τι κάνουμε μέσω μιάς προβολής απο το μέλλον, κάποια πράγματα θα τα βλέπαμε πιό καθαρά...αυλές και καλοθελητές είθισται να στριμώχνονται γύρω από ταλαντούχους και φερέλπιδες νέους... ;D Δεν είναι όμως (πάντα) άσπρο-μαύρο...

 

???...

 

 

ένας καθηγητής μου έλεγε: '' παιδιά, εάν γυρίσω πίσω το χρόνο τα ίδια θα κάνω. Όχι επειδή τα έκανα όλα σωστά, αλλά επειδή το ίδιο μυαλό θα έχω. ''  ;D

 

συμφωνώ μαζί σου πάντως.  ;)

 

[spy]

Την ιδια ακριβως αποψη εχω και εγω.... Και μιας και λεει ξενα κομματια ας γινω και λιγο κακος: Η προφορα και η αρθρωση της στα Αγγλικα ειναι απο μετρια - στην καλυτερη - εως ψιλοχαλια σε καποια σημεια.Καλως ή κακως παιζει ρολο. Αλλιως δεν μπορει κανεις να ευχαριστηθει το τραγουδι που ακουει....

Όντως, στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει σε jazz τραγουδίστριες με ΑΨΟΓΗ προφορά, τόσο καλή ώστε να κλείνεις τα μάτια και να νομίζεις ότι βρίσκεσαι στο Harlem ή -άντε- στο Bronx. Οπότε οι μικροατέλειες στην προφορά της Αλέξιας ενοχλούν ιδιαίτερα...

[mustafank]

Έχω την πεποίθηση,πως η θετική εντύπωση,που προκάλεσε σε κάποιους η Αλέξια,δημιουργήθηκε,κατά κύριο λόγο,εξαιτίας της αντίθεσης/αντιπαραβολής  με τις μουσικές επιλογές του παρελθόντος της και όχι εξαιτίας της τραγουδιστικής της ικανότητας καθεαυτής.

[spy]

Έχω την πεποίθηση,πως η θετική εντύπωση,που προκάλεσε σε κάποιους η Αλέξια,δημιουργήθηκε,κατά κύριο λόγο,εξαιτίας της αντίθεσης/αντιπαραβολής  με τις μουσικές επιλογές του παρελθόντος της και όχι εξαιτίας της τραγουδιστικής της ικανότητας καθεαυτής.

Με παρόμοιο σκεπτικό μπορώ να επιχειρηματολογήσω ότι η αρνητική/αδιάφορη εντύπωση που προκαλούν σε κάποιους οι φωνητικές και ερμηνευτικές ικανότητες της Αλέξιας έχει να κάνει περισσότερο με τις επιλογές που έκανε στο παρελθόν και όχι με τις ικανότητες αυτές καθεαυτές.

 

Μάλλον ισχύουν εν μέρει και τα δύο. So what?

[freerock1974]

Με παρόμοιο σκεπτικό μπορώ να επιχειρηματολογήσω ότι η αρνητική/αδιάφορη εντύπωση που προκαλούν σε κάποιους οι φωνητικές και ερμηνευτικές ικανότητες της Αλέξιας έχει να κάνει περισσότερο με τις επιλογές που έκανε στο παρελθόν και όχι με τις ικανότητες αυτές καθεαυτές.

Προσωπικα δεν ακουσα με καμια προκαταληψη την προσπαθεια της στην τζαζ.

Τη βρισκω μετρια κι αυτο ειναι εντελως υποκειμενικο.

Δε θα ειχα κανενα προβλημα να ακουγα τη Μπεζαντακου σ ενα ''Respect''της Franklin

κι αν το ελεγε καλα να το παραδεχομουνα.Και δεν αυταπατωμαι..

Αντε το παραπανω ειναι μαλλον αδυνατον.

Η Βανδη που ανεφερε ο Μιχαλης,καποια ''ξενα''τα ειπε πολυ καλα ας πουμε,μια φορα που την ακουσα.

Θα θελα μαλιστα να πω οτι εντυπωσιαζομαι με τις ενορχηστρωσεις και παραγωγες της Αλεξια,της οποιας την ερμηνεια ομως βρισκω κατωτερη των περιστασεων και της δουλειας που προφανως επεσε για αυτο το αποτελεσμα.

 

Δεν παυω να πιστευω βεβαια οτι ολα ειναι θεμα γουστου. ;)