Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Ο ελάχιστος εαυτός

[jeremy]

Τον είδα στην Καβάλα την περασμένη Πέμπτη. Και μόνο που έπαιξε σχεδόν τέσσερις ώρες γεμάτες είναι προς τιμήν του και δείχνει πως σέβεται τον κόσμο που έρχεται να τον δει.

Δυστυχώς, δεν έπαιξε πολλά από τον καινούριο δίσκο, το μόνο "ψεγάδι" κατά τη γνώμη μου. Κατά τ' άλλα άλλη μια πολύ ωραία συναυλία!

[Evilnye]

Χτες το βράδυ κίνησα για τα νότια της Ρόδου από περιέργεια να δω τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Θα παραδεχθώ με μεγαλύτερη περιέργεια να ακούσω το μουσικό του σχήμα από ότι τον ίδιο.

Η συναυλία έγινε στην πλατεία μικρού ορεινού χωριού, την Ίστριο, με όλα τα ωραία μιας τέτοιας φάσης. Δενδρόφυτη πλατεία, η πανσέληνος να φωτίζει, σουβλάκια παγωτά και ποπκορν όπως και ντόπια σουμάδα για συντροφιά.

Τη συναυλία άνοιξαν οι ντόπιοι Moodswings που έχω τιμήσει 2 3 φορές λόγω της εξαιρετικής παρουσίας τους με διάφορες διακευές από Χιώτη μέχρι γυφτιές ;D

Στη συνέχεια βγήκε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου με τους κοντά δέκα μουσικούς που τον συνόδευαν. Πολύ καλές εντυπώσεις όπως και περίμενα μου προκάλεσαν οι Σιώτας, Μυστακίδης, Ντούβας και ακόμα καλύτερες ο Παντελής στην άρρωστη ηλεκτρική κιθάρα και οι δυο νεαροί πνευστοί Πολυζωγόπουλος και Αντωνιάδης.

Έπαιξε γύρω στις 3 ώρες κάτι το εξοντωτικό τουλάχιστον για μένα, δεδομένου ότι ξεκίνησε η συναυλία με το πρώτο γκρουπ στις 10, οπότε και τελικά τελείωσε στις 2:30 το βράδυ (σημειωτέων η απόσταση από την πόλη είναι μιαμιση ώρα δρόμο). Η συναυλία είχε μερικές πολύ εντυπωσιακές και ατμοσφαιρικές στιγμές και άλλες τις οποίες έσωζε το σχήμα. Ο ίδιος άφηνε την ομάδα να αναλαμβάνει τραγούδια, με ιδιαίτερο highlight όσα τραγούδια αναλάμβανε ο Σιώτας, και πήγαινε στο πλάι ενώ μόνο προς το encore είπε κάποια μόνος του χωρίς ιδιαίτερη συνοδεία. Θα μπορούσα να πω πως από τους σύγχρονους Έλληνες καλλιτέχνες έχει σημαντικό ενδιαφέρον.

 

Συνολικά εντυπωσιάστηκα από τη συναυλία και τη διοργάνωση του πολιτιστικού συλλόγου και χάρηκα που μια τέτοια βραδιά βρέθηκα εκεί.

[dionisissab]

Ο Θανάσης δείχνει (και με την κυκλοφορία του "Ελάχιστου" αλλά και με τα Lives του) ότι είναι απ' τους (πολύ) λίγους καλλιτέχνες που δεν φοβάται να δοκιμάσει πολλά πράγματα σε μια περιοδεία ή στο στούντιο.

 

Παρακολουθώ πολλά χρόνια τη δισκογραφία του. Οι παρουσίες μου σε lives του (μόνο τα τελευταία 2 χρόνια) ξεπερνούν τις 14. Ποτέ δε θα τον βαρεθώ όμως. Κάθε συναυλία του είναι μια ευκαιρία να ζήσω εκστατικές στιγμές, τέτοιες που μόνο ο ίδιος μπορεί να προσφέρει.

 

Για το σχήμα που τον συνοδεύει τα τελευταία χρόνια, τι να πω;! Μόνο για τον Σωτήρη Ντούβα θα αναφερθώ (ναι! το δάσκαλό μου) που θεωρώ ότι συγκαταλέγεται άνετα στην τριάδα των καλύτερων νέων drummers αυτή την στιγμή στην Ελλάδα. (ίσως και στη διάδα)