Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Ο ελάχιστος εαυτός

[kostri]

Στις 11 και 12 Φεβρουαρίου ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου παρουσίασε τον τελευταίο του δίσκο ο ελάχιστος εαυτός στο Fuzz.

 

Πήγα στην συναυλία της Παρασκευής η οποία ήταν εξαιρετική. Το συγκρότημα έχει "δέσει" αρκετά και, αν και δεν φτάνει στο δυσθεώρητο επίπεδο των Λαϊκεδέλικα, υποστηρίζει πολύ καλά τις νέες (αλλά και τις παλιές) μουσικές του Παπακωνσταντίνου. Επίσης, παρατήρησα πως η ερμηνεία του Παπακωνσταντίνου έχει σημαντικά βελτιωθεί. Δεν εννοώ πως έχασε τον ιδιαίτερο χαρακτήρα που είχε αλλά ότι "ενισχύθηκε" με την ωριμότητα των χρόνων πέρασαν, πατάει πλέον σε πιο σταθερές βάσεις και μπορεί να κινηθεί σε ένα ευρύτερο εκφραστικό φάσμα. Η καλύτερη ερμηνευτική στιγμή του ήταν κατά τη γνώμη μου το Σαμπάχ το οποίο, παρεμπιπτόντως, είναι απ' τα αγαπημένα μου κομμάτια. :)

 

Ο δίσκος είναι καταπληκτικός. Έχω την αίσθηση πως έχει ελευθερωθεί πλέον ο Παπακωνσταντίνου από φόρμες οι οποίες τον περιόριζαν στο παρελθόν(π.χ. ρεμπετίζον, παραδοσιακό κτλ.) Σε μουσικό επίπεδο κάνει ό,τι θέλει με εξαιρετικά αποτελέσματα και στους στίχους δεν έχει αλλάξει τίποτα, δηλαδή συνεχίζει να γράφει μερικά απ' τα ομορφότερα λόγια της ελληνικής μουσικής.

 

Εν ολίγοις, έχω εντυπωσιαστεί από την συνέπειά του στην δημιουργική διάθεση(ίσως με μόνη εξαίρεση την συνεργασία με τον Σαββόπουλο) αλλά και από την κοινωνική του στάση. Οι απόψεις του(κοινωνικές, πολιτικές κ.α.) είναι σημαντικές, τις εκφράζει με θάρρος και τις έχει κάνει πράξη, πολλά χρόνια τώρα, στην ζωή του*.

 

Κάποια κομμάτια από τον δίσκο:

 

 

*Αν κάποιος ενδιαφέρεται υπάρχει αυτή η πρόσφατη, πολύ καλή συνέντευξη στην Ελευθεροτυπία:

http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=248310

 

[mustafank]

Σε ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες kostri.Το Σάββατο 19 Φεβρουαρίου θα πάω να τον δω στο Principal στη Θεσ/νίκη και ανυπομονώ  :)

[raindog]

Βρέθηκα κι εγώ στις συναυλίες στο Fuzz (ήμουν και Παρασκευή και Σάββατο). Οφείλω να ομολογήσω ότι η συναυλία της Παρασκευής ήταν λίγο καλύτερη, κυρίως λόγω του ότι ο Θανάσης είχε μάλλον περισσότερο κέφι. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι δεν ήταν ωραία το Σάββατο. Η διάρκεια όπως πάντα εξοντωτική (κοντά 4 ώρες την Παρασκευή, 3.5 το Σάββατο)

 

Όσο αφορά στο δίσκο, αν και είναι νωρίς ακόμη, μπορώ να πω ότι σίγουρα είναι πολύ καλός, πατάει στα παλιά, αλλά, όπως πάντα, προσθέτει και κάτι καινούριο. Βέβαια, όπως τα τωρινά του live του έχουν να «συναγωνιστούν» αυτά των Λαϊκεδέλικα, έτσι και αυτός ο δίσκος έχει …δύσκολη αποστολή, λόγω αυτών που έχουν προηγηθεί…

 

Για όσους δεν μπόρεσαν να πάνε (ήταν Sold out και τις δύο μέρες) δείτε και κάποια βιντεάκια που τράβηξα από τη συναυλία του Σαββάτου

 

Σαμπάχ

 

 

Τρία Ρουμπαγιάτ

 

 

Αερικό

 

 

[kostri]

Ω, τράβηξες το Σαμπάχ!

Μπράβο βρε raindog!(αν και έχω την εντύπωση πως το είπε καλύτερα την Παρασκευή..)

Μόνο 3,5 ώρες το Σάββατο..?Τσκ τσκ τσκ.. ;D

 

Ποια κομμάτια ξεχωρίζεις απ' τον δίσκο? Εγώ μέχρι στιγμής τον ακούω μονορούφι χωρίς να στέκομαι πουθενά.

 

Hadgi, γράψε μας αν θες δυο λόγια/εντυπώσεις από τη συναυλία στο Principal. :)

 

[mustafank]

Hadgi, γράψε μας αν θες δυο λόγια/εντυπώσεις από τη συναυλία στο Principal. :)

 

will do,first thing Sunday morning.. :)

Θα είναι η πρώτη μου φορά,που θα τον δω/ακούσω ζωντανα και δεν κρατιέμαι!

Την προηγούμενη φορά(το καλοκαίρι,στο θέατρο Δάσους) άνοιξαν οι ουρανοί..παπί γίναμε όλοι. 8) ;D

[raindog]

Ποια κομμάτια ξεχωρίζεις απ' τον δίσκο? Εγώ μέχρι στιγμής τον ακούω μονορούφι χωρίς να στέκομαι πουθενά.

Σίγουρα δεν είναι δίσκος που έχει κομμάτια "επιτυχίες"  ;D Χρησιμοποιώ τη λέξη αυτή από μια ατάκα του από το Σάββατο (κάπως έτσι): "Ξεκινήσαμε με 2 κομμάτια από το νέο δίσκο, τα Loco-motivo και San Michele και τώρα θα συνεχίσουμε με ... παλιές επιτυχίες" ;D ;D

 

Σίγουρα ξεχωρίζουν με την πρώτη τα San Michele (το οποίο είναι παλιό πια, τόσο καιρό που το λέει στις συναυλίες) και Σιμούν. Πολύ ενδιαφέρον το θεατρικό "Φέγγαρος".

Γενικά κι εμένα όλα μου αρέσουν. Το μόνο που μου φαίνεται λίγο παράταιρο στην αισθητική του δίσκου είναι το "Του έρωτα και του θανάτου"

 

 

 

 

[mustafank]

Hadgi, γράψε μας αν θες δυο λόγια/εντυπώσεις από τη συναυλία στο Principal. :)

 

  Χθες,Σάββατο 19/2/11,είδα το Θανάση Παπακωνσταντίνου στο Principal και ο ενθουσιασμός μου από την παράσταση ακόμα δεν έχει φύγει.

  Καταρχήν,ο Θανάσης είχε ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη και -φαινόταν,τουλάχιστον- πως διασκεδάζει και αυτός μαζί με εμάς.

  Τράγούδησε, σχεδόν, τέσσερις ώρες (παρά ένα τέταρτο) και τα είπε, σχεδόν όλα (εκτός από την "Αγία Νοσταλγία" και τον "Άτμαν"),μπλέκοντας καινούργια με παλιά του τραγούδια.

  Η επικοινωνία και το κέφι των μουσικών πάνω στη σκηνή ήταν περισσότερο από φανερή,δίνοντας την εντύπωση πως παίζουν φίλοι μεταξύ φίλων.

  Στα αρνητικά της βραδιάς ο κάκιστος εξαερισμός,καθώς και ή όχι και τόσο καλή ακουστική του χώρου (πάντα κάποιο από τα όργανα μικροφώνιζε).

  Ανυπομονώ για συναυλία του Θανάση σε ανοικτό χώρο (θέτρο Δάσους ερχόμαστε!)

 

υγ1 το κλου της βραδιάς η εκτέλεση του "Αλήτη"(Γ.Ζαμπέτας)σε στυλ ρέγγε από το Φ.Σιώτα!  ;D

υγ2 έγινε χαμός από προσέλευση κόσμου!Εύγε!!! ;D ;D

[sfaku]

Παιδιά γεια χαρά, έχω προλάβει να ακούσω το δίσκο 5-6 φορές προσεκτικά. Στην πρώτη ακρόαση μου άρεσε, αλλά είχα και επιφυλάξεις. Στη δεύτερη με κέρδισε και συνεχίζει. Διαφορετικός δίσκος, πιο εσωτερικός, πιο εσωστρεφής, πιο σκοτεινός. Φτιαγμένος από "100% αγνό παρθένο Θανάση", αλλά όπως πάντα με κάτι φρέσκο στη συνταγή. Πολύ ενδιαφέρουσα διαφορετική άποψη για την ενορχήστρωση από το Σιώτα, κοκτέιλ τριπ-χοπ, ροκ και παραδοσιακής φόρμας. Ο Θανάσης ξεκίνησε από το έντεχνο, αλλά το έχει πλέον ξεπεράσει κατά πολύ δημιουργώντας σύγχρονη ελληνική μουσική που δεν μπαίνει κάτω από συγκεκριμένες ταμπέλες. Και οι στίχοι όπως πάντοτε άψογοι, ιδιαίτεροι, μέσα στις ερωτήσεις της εποχής, με ρίμες σήμα κατατεθέν (Άνδεις-Κροστάνδης κ.ά.)

 

-Μερικές σκόρπιες σκέψεις: Το Σαν Μικέλε μου θυμίζει μετρικά (στίχο και μουσική) τον Άγγελο Εξάγγελο του Σαββόπουλου (προσοχή δεν εννοώ σε καμία περίπτωση αντιγραφή).

-Πολύ ωραίο ταίριασμα στίχου και μουσικής στο Σαν παιδί, και έξυπνο παιχνίδι με το μουσικό μέτρο.

-Ωραία, απρόσμενη φωνητική μελωδία στο Τα τραγούδια που έγραψα. Φοβερά τα βιολιά στο ρεφρέν.

 

Άξιος, άξιος...

[mitsaras01]

Τι να πω?

Μου κάνουν εντύπωση αυτά που διαβάζω εδώ

Ο Θανάση, παλιά Αγάπη...

Η Αγία Νοσταλγία και το Fairouz και η Καλόγεροι τα αγαπημένα μου κομμάτια

Αλλά νομίζω ότι μουσικά έχει στερέψει

κατα τα άλλα παραμένει ένας πολύ γλυκός ανθρωπος!!!

[sfaku]

Μου κάνει εντύπωση που λες ότι έχει στερέψει. Εγώ περιμένω ακόμη πότε θα βγάλει μάπα δίσκο και ο π$$$ δεν μου κάνει τη χάρη. Ποτέ δεν μανιερίζει, πάντοτε αλλάζει ρότα με κάθε δουλειά. Φυσικά είναι λογικό να μη σε ενθουσιάζει η κατεύθυνση που έχουν κάποιες δουλειές του, αλλά δεν μου μοιάζει στερεμένος (όπως π.χ. ο Μάλαμας, που υπήρξα φαν του, και εδώ και 3-4 χρόνια κινείται στη μετριότητα και την παρακμή).