Η σπουδαιότητα του Μετρονόμου για το σύγχρονο drummer

[vagelism]

Ο Τζον δεν ξέρω αν θα ήθελε, που αν θέλει δε θα τα χαλάσουμε, αλλά μάλλον δεν θα τον ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΕΙ ΚΑΝ το ζήτημα.

 

Θα κοιτάξει πρώτα ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ, να ΔΕΣΕΙ ΜΕ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ, να ΓΙΝΕΙ ΕΝΑ τα παιξήματά του να αποτελούν ΑΝΑΠΟΣΠΑΣΤΟ ΜΕΡΟΣ του κομματιού, και όχι αυτό το νευροτικό του-του μπα που άκουσα από τον Aronoff. Φοβερά παιγμένο αλλά ανούσιο, όσο ανούσια ήταν και η μουσική.

 

μη μπερδευουμε τη..... μασινα με τη φασινα λοιπόν.

 

 

 

Πολυ ευκολα κρινεις και κατακρινεις φιλε Μανο..επι της ουσιας ομως..? Η μαγεια δεν βρισκεται παντα στα 32α. Ο Kenny..πρωτον δεν ειναι κανας τυχαιος..Τσεκαρε τη δισκογραφια του..και 2ον...ΚΑΝΕΙ ΣΟΥΠΕΡ ΠΑΙΞΙΜΟ.Τωρα αν δε σε φτιαχνει σαν στυλ...ειναι μια αλλη συζυτηση.

[manosx]

Πολυ ευκολα κρινεις και κατακρινεις φιλε Μανο..επι της ουσιας ομως..?

 

 

Έτσι είναι ο χαρακτήρας μου, τα ενδιάμεσα μου τη δίνουν.

 

Επί της ουσίας, φτιάξτε κάνα γκρουπάκι να δέσετε μεταξύ σας, γιατί αν περιμένεις να φτιάξεις τέχνη παρέα με το... μετρονόμο, σώθηκες.

 

Σαν εξάσκηση, μετρονόμος. Σαν μουσική γκρουπ. Αυτά από μένα.

[Παρείσακτος]

Μάνο, ό,τι έχεις γράψει ως τώρα με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.

 

Vangelis, γιατί παίρνεις το βάρος στα χέρια σου; Δες το με σοβαρότητα αλλά μην σκοτίζεσαι κιόλας, δεν θα σε πει κανείς τσιουάουα.

 

Το βίντεο του Αναστασιάδη το έχω ξαναδεί - δεν βλέπω πού είναι το δύσκολο ή το ακατόρθωτο.

 

(Disclaimer: Όποιος θεωρεί ότι το φιλοσοφείν έχει αρνητική υπόσταση, πρώτα απ'όλα δεν θεωρείται Έλληνας για μένα αλλά αμερικανοποιημένο ανδρείκελο, δεύτερον, ας μην τα διαβάσει τα παρακάτω)

 

Ο μετρονόμος είναι ένα μουσικό εργαλείο και σε λίγες περιπτώσεις, ένα μουσικό όργανο (βλ. Λιγκέτι). Σε βοηθάει ως ένα βαθμό να αναπτύξεις σταθερό παλμό. Ορισμένοι μουσικοί τον χρησιμοποιούν, άλλοι πάλι όχι. Ορισμένοι τον θεωρούν απαραίτητο, άλλοι όχι. Ορισμένοι τον έχουν ανάγκη, άλλοι καθόλου. ΟΜΟΦΩΝΙΑ στο μεν ή στο δε δεν υπάρχει. Αυτό που υπάρχει είναι το εξής:

 

'ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ'

 

Στη σήμερον ημέρα έχουμε τη δυνατότητα να αντικαταστήσουμε τον μετρονόμο με έναν 'οδηγό' (λ.χ., προηχογραφημένο μπάσο/κιθάρα, μια ηλεκτρονική ακολουθία σε μια ρυθμομηχανή κτλ.), ο οποίος μας κάνει τη ζωή πιο εύκολη από άποψη 'σταθερότητας' και ύφους (=feel, swing). Ο μετρονόμος είναι ένα πλέον ξεπερασμένο εργαλείο. Δεν είναι αρκετός. Εν έτει 2011, δεν δύναται να αναρωτιέσαι αν μπορείς να παίξεις με τον μετρονόμο ή όχι. Μαθαίνεις να το κάνεις και ΠΑΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ. Εν έτει 2011, αυτό που πρέπει να αναρωτιέται κανείς είναι 'Τί μουσική θέλω να παίξω/δημιουργήσω και με ποιον;'. Και αφού απαντήσεις με σαφήνεια, αναρωτιέσαι 'Τί χρειάζομαι;', και στρώνεσαι στη δουλειά.

 

Στη μουσική, ωστόσο, η έννοια 'σταθερότητα' έχει μια πολύπλοκη και αντιφατική έννοια. Σε ένα μουσικό πλαίσιο δημοφιλούς μουσικής (=pop), επικρατεί η αντίληψη πως ο μετρονόμος είναι τόσο σταθερός που θεωρείται μη-ανθρώπινος (αρνητικό φορτίο). Απ'την άλλη όμως ο άνθρωπος που παίζει πολύ σταθερά αποκαλείται 'μετρονόμος' (θετικό φορτίο). Αυτά προσωπικά τα χαρακτηρίζω μεικτά μηνύματα (mixed messages). Η αλήθεια είναι πως η έννοια 'σταθερότητα' έχει πολλές διαστάσεις (σαν τους αρχαίοελληνικούς θεούς), και όχι μια και μόνο (σαν τον Παντοκρατορα Θεό του χριστιανισμού). Η σταθερότητα που χρειάζεται σε ένα κομμάτι μπορεί να ακούγεται εντελώς 'φάλτσα' σε ένα άλλο. Τώρα, αν κάποιος νομίζει πως η ιδανική σταθερότητα σημαίνει το απόλυτα ευθυγραμμισμένο πλέγμα των 16/16 (= χριστιανικός Θεός), αυτός έχει πολύ ρηχή και ανώριμη αντίληψη για το θέμα. "Ωπ, ξέφυγες λίγο από το πλέγμα! Αμαρτωλέ! Θα σε κάψει ο Θεός!"

 

Τώρα, οι άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι ο μετρονόμος πρέπει και ότι πρέπει πάντα, είμαι βαθύτατα πεπεισμένος ότι αν τους πάρεις αυτούς και τους βάλεις σε ένα μουσικό πλαίσιο όπως αυτό του βίντεο παρακάτω (που μετρονόμος δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει ποτέ) ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ. Γιατί; Γιατί θα πρέπει να αφήσουν πίσω τους τις αλλόκοτες αντιλήψεις τους περί μετρονομημένης μουσικής που απορρέει από ένα καπιταλιστικό σύστημα και να παίξουν με ορθάνοιχτα αυτιά, ακούγοντας τον πλησίον.

 

Doudou N'Diaye Rose - Rose Rhythm

 

Πάντως αυτό το βίντεο με τον Αρόνοφ... Πολύ κακή αισθητική.

 

[dionisissab]

Σαν εξάσκηση, μετρονόμος. Σαν μουσική γκρουπ. Αυτά από μένα.

 

Αποδεικνύεται ότι τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.

Σε 5 λέξεις τα είπες όλα. Αυτός είναι και ο σκοπός του θέματος αυτού.

 

Επειδή ο Βαγγέλης ζήτησε μερικές προτάσεις/προβληματισμούς:

 

- έτυχε αρκετές φορές να ηχογραφώ με τύπους οι οποίοι δεν είχαν μελετήσει ποτέ στη ζωή τους με μετρονόμο ή όταν το εκαναν δεν το έκαναν σωστά. Αποτέλεσμα αυτού ήταν εγώ να γράφω όλο το δίσκο αυστηρά πάνω στο μετρονόμο και οι υπόλοιποι να "πατάνε" πάνω μου.

Αυτό χρησιμοποιείται συχνά; είναι υγιές για μια μπάντα;

 

- δεν μπορώ να κατανοήσω το εξής: παίζει ένα κομμάτι μια μπάντα και ξεκινάει να παίζει ο μπασίστας (ο drummer τού έχει δώσει σήμα στο πόσο περίπου να το παίζει). Όταν μπουν όλα τα όργανα και το κομμάτι έχει πάει πιο αργά ή πιιο γρήγορα, ΓΙΑΤΙ να φταίει πάντα ο drummer?

Αυτό θεωρώ ότι είναι ένα ευκολα κατανοητό επιχείρημα για ποιο λόγο πρέπει όλοι οι μουσικοί να έχουν στοιχειώδη σχέση με το μέτρημα.

 

Αυτά από μένα.

[ez]

Μία φορά απ'όσο θυμάμαι ηχογράφησα με μετρονόμο, το αποτέλεσμα ήταν στ'αυτιά μου bittersweet θάλεγα... Γενικά στο στυλ που παίζω (κατα βάσιν μπλουζ) η χρήση του μάλλον είναι περιττή... Απο την άλλη, τίποτα δεν είναι άχρηστο ή μάταιο, μπορούμε ν'αντλήσουμε κάτι καλό σχεδόν απο τα πάντα, αρκεί να έχουμε τη θετική προδιάθεση αλλά και την καλλιέργεια σε συνολικό επίπεδο για να το κάνουμε.

Η αίσθηση του ρυθμού είναι λίγο ή πολύ κάτι έμφυτο, κάποιοι το έχουν εντονώτερα, κάποιοι όχι. Κάποιοι γίνονται καλύτεροι με την εξάσκηση, άλλοι είναι ανεπίδεκτοι. Αυτό δεν σημαίνει πως οι μεν μπορούν να παίξουν μουσική και οι άλλοι όχι.

Προσωπικά, είμαι υπερ μιάς ευρύτερης μουσικής αντίληψης που επιτρέπει τα σπιναρίσματα ή τις επιβραδύνσεις κατά το δοκούν. Βρίσκω ανθρωπιά κι εκφραστικότητα σε τέτοιες στιγμές, απο την άλλη πολλές είναι οι φορές που επιζητούμε το όσο δυνατόν απόλυτης σταθερότητας τέμπο. Φαντάζομαι πως τελικά αυτό που αληθινά είναι σημαντικό, είναι η μουσική γνώση σε όλα τα επίπεδα (παίξιμο-ακούσματα) παράλληλα με την καλλιέργεια του καλού γούστου, πράγμα που μάλλον αποτελεί και το πλέον δύκολο να κατακτηθεί στους καιρούς μας.

Οι περισσότεροι απο εμάς παίζουμε μουσικές που είναι αλλεργικές στις απαγορεύσεις, οπότε καλό είναι ν'αποφεύγουμε τους αφορισμούς ή τα οπαδηλίκια...

Ο καθένας τελικά θα κρίνει και θ'αποφασίσει τι είναι εκείνο που θα τον βοηθήσει και τι όχι. Το ζήτημα είναι να έχει υπόβαθρο και γνώσεις για να το κάνει, αίσθηση αυτοκριτικής και ανεπτυγμένη κριτική ικανότητα.

Οι drummers κάθονται σε ηλεκτρική καρέκλα, συνήθως είναι οι μοναδικοί αποδέκτες γκρίνιας που αφορά τον ρυθμό, χωρίς πάντα να είναι αυτοί οι αποκλειστικοί υπαίτιοι κάποιας ατασθαλίας.

Εγώ βέβαια τυγχάνω κιθαριστής, τους τυμπανιστές όμως τους αγαπώ και τους νοιάζομαι  ;D...

 

[alexi]

Γεια χαρά!

 

Εχω διαβάσει τα περισσότερα ποστς στο θρεντ αυτο..οπότε μην αρχίσετε να βαράτε...

 

Δεν συμφωνώ καθόλου στο οτι ο μετρονόμος ειναι κατι το οποιο το χρειάζεσαι για 1-2 χρόνια μεχρι να καταλάβεις από σταθερό ρυθμο...αυτο ειναι τεράστειο λάθος και κατά την  ΤΑΠΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ελεεινή ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΙΑ...

 

Τον μετρονόμο ενας μουσικος τον χρειάζεται πάντοτε και παντού...γιατι η μουσική έχει ένα κεφάλαιο που λέγεται.."μελετη"...και εκεί πάντα χρειάζεται μετρονόμος...εγω προσωπικά παίζω κιθάρα και τραγουδάω...φετος αλλαξα καθηγητή και ενα νεο πραγμα που με έβαλε να κανω ο καινούριος ειναι οταν μελεταω μόνος μου κάτι πάντα μετρονομο!! ακόμα και άγνωστο να ειναι...παιξε ΟΛΟΚΛΗΡΑ στο 60bpm...αλλα μετρονόμος...

 

Εξαίρεση ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ: 1)να εισαι ΤΡΟΜΕΡΗ ταλενταρα και να παιζεις σταθερότατα απο 1χρονων...(αλλά και παλι για να αναπτυχθείς θες μετρονόμο)...2) οταν παιζεις με μια μπαντα...ο ντραμμερ ειναι ο μετρονόμος και εσυ κάθεσαι πανω του (αλλά και παλι για να τα καταφέρεις θέλεις μελέτη με μετρονομο...ή βλεπε εξ. 1)...3) να το κάνεις για χομπυ..μια φορά το μηνα..

 

Φιλοσοφιες στον τομεα "μελετη" μουσικης ΓΙΑ ΜΕΝΑ δεν χωρανε..

 

:)

 

[greekdrums]

 

 

Το βίντεο του Αναστασιάδη το έχω ξαναδεί - δεν βλέπω πού είναι το δύσκολο ή το ακατόρθωτο.

 

 

 

Φιλε διακρινω ενα στυλ απο εσενα του τυπου μ@μ@ω και δερνω και εξηγώ.

τη μια λες

οτι είμαστε για τα πανηγύρια τυπου Χfactor.

την αλλη λες να μας μάθεις 5-10 πραγματάκια βρε παιδι...(αλλα πρόταση δε είδαμε)

το θεωρείς τοσο ευκολο για καποιον να μάθει να παταει καλα και να groovari,για εναν αρχαριο ετσι θα ελεγες?και τα ισοπεδονεις ολα (ελα μορε τι να μας πει και αυτος)

σιγα τα αυγα του Αναστασιαδη παιζει αρσεις στα 210 και εγω το κανω τη να λεμε τωρα.....

Και αν εισε ο σουπερ ουαου τυπος (αυτο μου βγαζεις απο τ λεγομενα σου)διαφώτισε μας και κανε και ενα demontration του βιντεο που ποσταρα αφου δεν ειναι κατι το δυσκολο για εσενα ,να σου υποκλειθω παιχταρα μου!!!! Επισεις λιγη μετριοφροσύνη και σεβασμός δε κανει κακο

[Παρείσακτος]

Δε νομίζω ότι εξέφρασα υπεροψία ή ειρωνία. Και δεν τα είπα ή τα εννόησα όλα αυτά που ανέφερες, εσύ τα λες αυτά. Υπάρχει ένα Ζεν ρητό που λέει "οι άνθρωποι βλέπουν τους άλλους μέσα από τους εαυτούς τους: αν είσαι περήφανος, έτσι βλέπεις τους άλλους κ.ο.κ."

 

Τον Αναστασιάδη τον σέβομαι πάρα πολύ για τη δουλειά που έχει ρίξει. Το να παίζεις κόντρα στον παλμό, όμως, δεν είναι κάτι που με κάνει (πλέον) να λέω ουάου.

 

Το groove, όπως είπα και πιο πάνω, δεν είναι ένα αλλά εξαρτάται από τη μουσική. Είναι το πιο δύσκολο πράγμα. Το να παίζεις κόντρα στον μετρονόμο δεν είναι απαραίτητα groove.

 

Νομίζω τα βίντεο και μόνο που έχω ανεβάσει, και ειδικά του Ντούντου, είναι πολύ επιμορφωτικά. Και τα ανεβάζω σκεπτόμενος πως θα διευρύνουν τους ορίζοντες των αναγνωστών. Δυστυχώς

 

Τώρα για την πρόκληση: Tabla δεν παίζω. Μπορώ να σου δείξω παρόμοια πράγματα σε άλλα κρουστά. Πάντως αν είχα κάμερα, θα ανέβαζα πρώτος βίντεο, χωρίς να περιμένω την πρόκλησή σου. Και ο ουάου σε θέματα παιξίματος δεν είμαι, αλλά είμαι σε θέματα άποψης. Ο Νίτσε είχε πει: "Είναι τόσα τα πράγματα που θέλω να γνωρίζω - η σοφία βάζει όρια ακόμα και στη γνώση". Δηλαδή (γιατί κι εσύ του διαγωνισμού είσαι), δεν χρειάζεται να παίζω κόντρα στο μετρονόμο για να είμαι ο ΟΥΑΟΥ.

 

Δείξε κι εσύ λίγη αναγνώριση :)

[Superfunk]

Πάντως αυτό το βίντεο με τον Αρόνοφ... Πολύ κακή αισθητική.

 

τι σε ενοχλησε ακριβως?

 

το παιξιμο του κορυφαιου και παγκοσμια αναγνωρισμενου αυτου ντραμμερ ή τα τραγουδια?

 

 

 

 

[Παρείσακτος]

^^ Το όλο ύφος του κομματιού (όλα τα συστατικά μέρη, όχι μόνο τα τύμπανα) είναι πολύ μακρυά απ'αυτά που ακούω - θα το διαπιστώσεις σύντομα. Επίσης, νομίζω ξεγελιέσαι στο συγκεκριμένο βίντεο γιατί α) τον έχουν μιξάρει δυνατά και β) βλέπεις ξεκάθαρα τις κινήσεις του, οπότε περισσότερο σ'αυτά αναφέρεσαι παρά στο ότι το groove είναι άπιαστο. "Είναι δυνατά; Πωπω, γκρουβάρει τέλεια."

 

Προτιμώ αυτό - οι Gang of Four παρεμπιπτόντως, έχουν επηρεάσει από Red Hot Chilli Peppers εως τις Τρύπες (Ταξιδιάρα Ψυχή κανείς;):

http://www.twitvid.com/CJFY5

 

Προτιμώ Steve Coleman, ο οποίος απ'ότι αντιλαμβάνομαι, έχει δώσει το στίγμα του και στον Αναστασιάδη (αυτό σε άλλη συζήτηση):

 

Και έχω ιδιαίτερη αδυναμία σ'αυτό, το οποίο με κάνει να λέω ουάου: