Προς το περιεχόμενο

"Remembering Weather Report"


kostas M.

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Έχει ακούσει κανείς αυτό το δίσκο του Miroslav Vitous;

 

Υπάρχει σε αυτό ένα κομμάτι, το "Surfing with Michel", που έχει ένα συμπαγές ρυθμό, έχει μια ορμή, αλλά τι ρυθμό παίζουν????

 

Προσπαθώ εδώ και μέρες να καταλάβω αλλά δεν μου βγαίνει τίποτα!

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αν το δεις σαν 4/4 βγαινει, κατα καποιο τροπο. Γενικα ομως δεν φαινεται να πολυ-ασχολουνται με τα μετρα.  8)

It dont mean a thing, if it ain't got that swing...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

 

Στο 5:35, λίγο πριν το τέλος, το κοντραμπάσο δίνει πιο κατανοητές ρυθμικές φράσεις, ίσως αυτές είναι που ακολουθεί σε όλο το κομμάτι.

 

Πάντως το κομμάτι προσωπικά το βρίσκω ευχάριστο και ενδιαφέρον ακόμα όταν δεν μπορώ να ακολουθώ τον ρυθμό με το πόδι.

 

Αυτό το concept του παιξίματος το έφερε o Miroslav Vitous ως μέλος και συνιδρυτής στους Weather Reports περίπου το 1970. Ο Vitous τότε ήταν 22 ετών. Έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι αυτό το παίξιμο και ο εν λόγω δίσκος δεν είναι αποτέλεσμα "βαρεμάρας", 'οταν έχεις βαρεθεί το κλασικό παίξιμο και προς το τέλος της καριέρας ψάχνεις να βρεις νέους δρόμους. Το concept σκέφτηκε πολύ νέος, συνεπώς πρέπει να έχει "ζουμί" η υπόθεση.

 

Ακούγοντας το δίσκο, διακρίνω ότι όπως και στην jazz υπάρχει μελωδικό, ρυθμικό και αρμονικό πλαίσιο όπου κινούνται, ο ρόλος των οργάνων και ο τρόπος που επικοινωνούνε είναι καινούργιος.

 

Θα παρακαλούσα όποιος γνωρίζει περισσότερα γι'αυτή την μουσική, για το πως είναι δομημένη και πως παίζεται, να μας διαφωτίσει λίγο περισσότερο.

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Θα παρακαλούσα όποιος γνωρίζει περισσότερα γι'αυτή την μουσική, για το πως είναι δομημένη και πως παίζεται, να μας διαφωτίσει λίγο περισσότερο.

 

Το μουσικό αυτό ιδίωμα λέγεται "free jazz" και δεν τίθεται ζήτημα δομικών ή μουσικολογικών αναλύσεων χωρίς εμβάθυνση στις θεωρητικές αρχές του ιδιώματος (πρώτον) και τη σχετική δισκογραφία (δεύτερον).

 

Αυτός είναι ο λόγος που δεν είναι εύκολο (εγώ θα έλεγα ότι δεν είναι καν εφικτό) να βρεθεί το μέτρο του κοματιού. Αλλά ποτέ δε ξέρεις, ίσως κάποιος τολμηρός μας εκπλήξει.

 

Το κομάτι υπάρχει στο youtube για όποιον θέλει να το ακούσει.

 

 

Mea Culpa

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Το κομάτι υπάρχει στο youtube για όποιον θέλει να το ακούσει.

 

Στο youtube, από τον εν λόγω δίσκο, βρίσκω μόνο το "Variations on W.Shorter", το "Surfing with Michel" δεν το βρίσκω.

 

Αν έχεις το link, πόσταρέ το.

 

 

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Στο youtube, από τον εν λόγω δίσκο, βρίσκω μόνο το "Variations on W.Shorter", το "Surfing with Michel" δεν το βρίσκω.

 

Έχεις δίκηο, κάπου στη πορεία χάθηκα.

Μπορείς να ακούσεις ένα μικρό του απόσπασμα στο mp3 preview του Amazon.

Είναι μόνο 30 δευτ. αλλά αρκετό για να καταλάβεις το ύφος.

Σόρυ για την όποια ταλαιπωρία.

 

 

Mea Culpa

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Καμία σχετική πληροφορία για το ‘new concept”;

 

 

Ας αναφέρω τουλάχιστον το τι λέει στο βιβλιαράκι του δίσκου ο ίδιος ο δημιουργός :

 

“This album is in memory of my work with Weather Report in a highly creative time period. The intention here, however, was not to play Weather Report repertoire, which we sometimes do in concert, but to record new material using the concept I brought to that group in 1970. Namely, direct conversation and parity between the instruments, leaving behind old roles of rhythm section servitude. This marked the birth of a new music, taking further directions in jazz set motion by Bill Evans, Scott LaFaro and Ornette Coleman. (After my departure, Weather Report moved away from this kind of freedom, and towards the rhythms of funk – but that’s another story.)

This album is reminder that the way of playing discovered at this time pointed toward a future music yet to be fully realized. Now is the time for it to come upfront: there is no other way to go, if you want to progress towards musical freedom and a universal concept of equal sharing.” 

 

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Μόλις άκουσα άλλα δύο καινούργια δισκάκια από τον μπασίστα Miroslav Vitous.

 

Στο First Meeting (ECM 1980) παίζουν οι

 

Miroslav Vitous  double-bass

John Surman      sax

Kenny Kirkland    piano

Jon Christensen  drums

 

Στο Universal Syncopations (ECM 2003) παίζουν

 

Miroslav Vitous    double-bass

Chick Corea        piano

Jan Garbarek        sax

John McLaughlin  guitar

Jack DeJohnette  drums

 

Φοβεροί δίσκοι και οι δύο. Το Universal Syncopations είναι σε σύγκριση με το Remembrering Weather Report πιο κατανοητό. Απίστευτα όμορφη μουσική, δεν είναι το κλασικό νταμπα-ντουμπα. Έχεις την αίσθηση ότι είναι μέρος κάποιου μεγαλύτερου γεγονότος. Επίσης ο Vitous παρουσιάζει φοβερή τεχνική στο κοντραμπάσο, σχολείο για όλους τους μπασίστες. Ότι και να πω είναι λίγο.... συνιστώ και τα δύο δισκάκια ανεπιφύλακτα σε όλους.

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε λογαριασμό

Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση
×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου