Limited-signature-πανάκριβες κιθάρες. Αξίζουν;

[Alchemist]

Σχεδόν όλες οι mainstream εταιρίες (Fender, Gibson, Gretsch, PRS και άλλες) βγάζουν κάποιες κιθάρες που κυμαίνονται σε υψηλά επίπεδα κόστους, μέσω του Custom Shop της καθεμία κυρίως.

 

Παρατηρώ όμως ότι τα τελευταία χρόνια οι εταιρίες βγάζουν και ουκ ολίγες κιθάρες που είναι επίσης προϊόντα των Custom Shop αλλά ταυτόχρονα βάζουν στο παιχνίδι και άλλους "ειδικούς" λόγους που θεωρητικά τις κάνουν πιο ξεχωριστές.

Η παραγωγή τους περιορίζεται σε λίγες δεκάδες ή εκατοντάδες κομμάτια (limited edition όπως τις λένε), μπορεί να αποτελούν επετειακά μοντέλα για τον εορτασμό κάποιου milestone της εταιρίας, ενώ σε πολλές περιπτώσεις είναι αντίγραφα των οργάνων κάποιων γνωστών κιθαριστών.

 

Σχεδόν όλα αυτά τα μοντέλα είναι υπερ-υψηλού κόστους και οι κατασκευαστές τις συνοδεύουν με πηχιαίους χαρακτηρισμούς σχετικά με την παικτική, ηχητική και συλλεκτική τους αξία...

 

Ενδεικτικά παραδείγματα της κατηγορία στην οποία αναφέρομαι (από διάφορες πηγές) :

Fender 50th Anniversary 1954 Strat

Gibson Les Paul 1959 Melvyn Franks

Gretsch 59 Sparkle Jet Masterbuilt

 

Τα ερωτήματα που έχω λοιπόν (ως άνθρωπος με περιορισμένες κιθαριστικές ικανότητες και ελάχιστη έως ανύπαρκτη εμπειρία από high-end όργανα) είναι τα εξής...

 

1. Έχει παίξει κανείς με όργανα της συγκεκριμένης κατηγορίας; Είναι τόσο εξαιρετικά στην αίσθηση, τον ήχο και το παίξιμο όσο θα περίμενε κανείς με βάση την τιμή τους;

 

2. Προφανώς αυτό που παίρνεις κυρίως είναι συλλεκτικότητα και mojo. Είναι όμως καλύτερες σαν επένδυση από το να πάρεις ένα vintage όργανο;

 

3. Εν τέλει αξίζουν ή καλύτερα δικαιολογούν με κάποιον τρόπο τα εξτρά λεφτά που κοστίζουν ή απλά όσοι τις παίρνουν δίνουν μερικά τσάμπα χιλιάρικα στις εταιρίες και τους μαρκετίστες τους;

 

 

Ευχαριστώ που κάτσατε να το διαβάσετε. :)

[qesh]

για μενα μια κιθαρα αν δεν σου προκαλει χαρα το να την πιασεις να παιξεις και δεν σε ικανοποιει ηχητικά και σαν feel δεν αξιζει κι ας ανηκε καποτε και στον Θεο τον ιδιο (τον hendrix δηλαδη).Απο την αλλη το ενα δεν αποκλειει το αλλο.Μπορει κάλιστα μια κιθαρα limited edition, super dooper waaah turbo gtx να ειναι καταπληκτικο οργανο

[pascal]

Δεν είναι και τόσο καινούριο trend...Η δικιά μου η limited edition strat (200 κομμάτια) βγήκε το 2005.

Limited edition λόγω κυρίως του χρώματος (ένα γαλαζοασημί μεταλλικό) και των μαγνητών (CS '65, δεν κυκλοφορούν από μόνοι τους). Ωραιότατα παίζει -είμαι λίγο ταπεινός σ' αυτό το σημείο, καθώς όσοι την έχουν πιάσει έχουν από εντυπωσιαστεί μέχρι έχουν πάθει την πλάκα τους- και η τιμή της ήταν ένα 10% πάνω σε σχέση με τις άλλες CS strats (τιμή καταλόγου). Δεν νομίζω ότι η όποια της ποιότητα οφείλεται στο ότι είναι Limited Edition. Απλά μου "έκατσε" μια καλή custom shop strat.

 

Προφανώς υπάρχουν και τα όργανα στα οποία κυρίως αναφέρεσαι εσύ, με λιανική που φτάνει και ξεπερνάει τα 4 και 5000 ευρώ. Γι' αυτά δεν μπορώ να μιλήσω- αλλά, ok, αν ήθελα να διαθέσω 5000 ευρώ για στρατ, μάλλον καμιά vintage θα έψαχνα...

 

[rocka cola]

Νομιζω πως ο pascal το ανελυσε οσο καλυτερα γινεται.Τα οργανα που περιγραφεις θεορω πως εχουν τις ανωτερες προδιαγραφες κατασκευης και ελεγχου ποιοτητας,αλλα τα +2000 ευρω που εχουν παραπανω απο οποιοδηποτε αλλο αντιστοιχο οργανο ειναι προιον μαρκετινγ επειδη ειναι ιδια με τη κιθαρα του billy gibbons η επειδη εχει ενα limited χρωμα,Η επειδη την "σπασανε" με τον ιδιο τροπο που την εσπασε παλια ο vanhalen η ο malmsteen πραγματα τα οποια για μενα και για καποιον αλλο ειναι παντελως αδιαφορα,αλλα για αλλους ειναι κατι το μοναδικο.

[kpeyos]

Oι limited edition απλά απευθύνονται σε limited κοινό. Αυτό που έχει την οικονομική δυνατότητα να ξοδέψει αφειδώς ή τη μανία διώκτη όσον αφορά ένα όργανο replica κάποιου διάσημου κιθαρίστα.

 

Ως τέτοια, έχουν την αξία τους. Κατα τ' άλλα προσωπικά πιστεύω ότι η σημερινή ποιότητα των "απλών" CS Gibson και των Don Grosh (Strat & Tele) και PRS USA κάνουν τα υπόλοιπα να μοιάζουν υπερτιμημένες φούσκες...

[Dnightshade]

Το ότι τελικά αξίζουν +2000 ευρώ είναι ξεκάθαρα μούρη.Η ποιότητα σίγουρα υπάρχει,αλλά καταντά ασύμφορη.Δεν υπάρχει μαγεία στις κιθάρες.Όλα είναι θέμα φυσικής. Αν ξέρεις τι ξύλα,σχεδιασμός και hardware θα σου δώσει το αποτέλεσμα που θες,καλύτερα να πάρεις την standard έκδοση και με αυτά τα 2 χιλιάρικα παραπάνω να φτιάξεις ένα custom όργανο.

 

Το χρήμα αγοράζει την ποιότητα ως ένα βαθμό.Καταντά τελείως υποκειμενικό το αν η στάνταρ έκδοση θα παίξει και θα ακουστεί καλύτερα από την "σπέσιαλ σέβεντις ρεΐσιου" με τους vintage πυκνωτές..

[Nestoras]

Δεν ξέρω αν είναι απάντηση στο ερώτημά σου, αλλά έχω 3 stratocaster - 2 vintage 62 re και μία cs 56, και στα live που παίζω -όταν παίζω- προτιμώ τις ταπεινές  62άρες γιατί με βολεύουν περισσότερο. :)

[dmilo]

1. "Παικτικά", δε νομίζω πως έχουν πολύ σοβαρές διαφορές από κάποιο άλλο πολύ καλό όργανο. Δεν μου έχει δοθεί η ευκαιρία να παίξω με κάποιο, βέβαια. Θα το ήθελα. :)

 

2α. "Επενδυτικά", ναι έχουν αξία (αν σκεφτείς το ποσό που έπιασε η Blackie στον πλειστηριασμό). Οποιοδήποτε "limited edition" μουσικό όργανο περιορισμένης κυκλοφορίας (όπως και ο,τιδήποτε "limited edition" στη σημερινή -καταναλωτική- κοινωνία), έχει μεγάλη μεταπωλητική και συλλεκτική αξία. Και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται.

 

2β. Επένδυση σε "ένα μουσικό όργανο που μου ταιριάζει και βγάζει την ψυχή μου και θα το έχω μέχρι να πεθάνω", ή επένδυση "δίνω 15 χιλιάρικα τώρα και σε 10 χρόνια θα αξίζει τα διπλά";

 

3. Σίγουρα υπάρχει υπερκέρδος. Αλλά βλ. 2α.

 

 

Εννοείται πως όλα τα παραπάνω εκφράζουν την προσωπική μου άποψη και επ ουδενί λόγω είναι απόψεις που προσπαθώ να επιβάλλω στο παρόν φόρουμ. Άλλωστε, με μια έπιφον είμαι και είμαι τρισευτυχισμένος, πού και να μου πέσει κανα λίμιτεντ στα χεράκια μου... Τότε δε θα χρειάζομαι μελέτη και θεωρία για να παίξω τα μπλουζ.

 

 

[Jazzjoker]

Προσωπικώς δεν έχω παίξει ποτέ με τέτοια όργανα. Οπότε δεν έχω άποψη για το αν αξίζουν ή όχι τα λεφτά τους. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι διαθέτω 2 κιθάρες 15ετίας τις οποίες έχω προσαρμόσει ακριβώς στις ηχητικές/παικτικές απαιτήσεις μου και δεν τις αλλάζω με ΤΙΠΟΤΑ.

 

Άσε που τις βλέπω να γερνάνε όμορφα στα χέρια μου με τα πρώτα σημάδια φυσικού relicing (δεν το επιδιώκω καθόλου)  το οποίο έχει προέλθει αποκλειστικά από μένα.

 

Υ.Γ. Και περιέχουν και όλο το mojo του σύμπαντος για μένα :)

[Alchemist]

Αρχικά να σας ευχαριστήσω όλους για τις απαντήσεις! :)

 

Κάποια πράγματα που δεν ανέφερα στο αρχικό μου post:

 

Πρωτίστως θεωρώ δεδομένο ότι όλα τα όργανα της κατηγορίας που εξετάζουμε θα είναι κορυφαία από πλευράς ποιότητας κατασκευής και προσοχής στη λεπτομέρεια. Νομίζω ότι όποιος έδινε τόσα χρήματα δεν θα περίμενε τίποτα λιγότερο σε αυτό το κομμάτι.

 

Πέραν αυτού, το κύριο σκεπτικό για το δίλημμα "αξίζουν ή όχι" είναι ότι... καλή και άγια η συλλεκτικότητα, η μεταπωλητική αξία και το mojo και σαφώς πληρώνονται. Εκτός αυτών, υπάρχει κάποιο άλλο σημείο που θα έκανε κάποιον να αγοράσει μια τέτοια κιθάρα;

Φυσικά δεν αναφέρομαι σε εφοπλιστές, τραπεζίτες και λοιπές ομάδες ανθρώπων που σκορπάνε λεφτά αγόγγυστα, αναφέρομαι σε μέσους ανθρώπους που ενδεχομένως θα χρειαστεί να στερηθούν κάποια πράγματα για ένα διάστημα για να αγοράσουν ένα τέτοιο όργανο.

 

Πάντως από τις μέχρι τώρα απαντήσεις γίνεται σαφής η απάντηση...