Σπουδή στο 4'33"

[audiokostas]

.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[John Goumis]

Aν το thread ήταν παραμύθι, μάλλον θα λεγόταν '' Τα καινούργια ρούχα του Βασιλιά'' του Hans Christian Andersen

[theoctapus]

.

[dmilo]

Επομένως είναι προφανές πως η απάντηση είναι 42.

[theoctapus]

Επομένως είναι προφανές πως η απάντηση είναι 42.

 

Ήταν...

 

Μου θυμίζει ένα παιχνίδι τάβλι στο οποίο ο συμπαίκτης αντί να φωνάξει "Εξάρες" φώναξε "Μπλέ" (true story)

[spy]

.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σε μια εποχή που δεχόμαστε καταιγισμό μηνυμάτων επί παντός επιστητού, ο - κατά τα άλλα πολυγραφότατος - Audiokostas ξαφνιάζει τους πάντες με ένα κενό post, ένα μη-post θα έλεγα, το οποίο αποδομεί προσεκτικά την έννοια του μηνύματος σε forum. Το εύλογο ερώτημα είναι κατά πόσο είναι κενό ένα κενό post. Μήπως το κενό post περιέχει τα συναισθήματα του αναγνώστη που το διαβάζει; Μήπως είναι ένα virtual "άδειο δωμάτιο"; Μήπως συμβολίζει το πρώιμο στάδιο της μετεξέλιξης του Audiokostas στον μη-Audiokosta; Η ιστορία θα κρίνει.

[dmilo]

Μου θυμίζει ένα παιχνίδι τάβλι στο οποίο ο συμπαίκτης αντί να φωνάξει "Εξάρες" φώναξε "Μπλέ" (true story)

Θα ήθελα πάρα πολύ να συζητήσω μαζί του.  :)

 

Μήπως το κενό post περιέχει τα συναισθήματα του αναγνώστη που το διαβάζει; Μήπως είναι ένα virtual "άδειο δωμάτιο"; Μήπως συμβολίζει το πρώιμο στάδιο της μετεξέλιξης του Audiokostas στον μη-Audiokosta;

Είναι πλήρες εννοιών κενό.

 

[theoctapus]

Πάντως ο Shannon συμφωνεί. Όσο πιο πολλά πράγματα έχει να μας πει κάτι, τόσο περισσότερη πληροφορία (εντροπία) φέρει, ανεξάρτητα περιεχομένου. Με πείραξαν οι φακές....

[Evilnye]

Άλλο σχόλιο, το θέμα έχει πάψει προ πολλού να έχει σχέση

α) με το κλιπ που ανέβασα

β) με το 4'33"

γ) με τον John Cage και το έργο του

 

Ο τίτλος και οι σελίδες που αναπτύσσονται παύουν να είναι αντιπροσωπευτικές.

Προτείνω αν κάποιος θέλει να συζητήσει κάποια από τα πολλά θέματα που προσφέρονται για συζήτηση εδώ μέσα, να το ανοίξει σε ξεχωριστό τόπικ με την ανάλογη τεκμηρίωση.

[trolley]

Χαίρομαι που κάποιος εδώ μέσα είχε την ειλικρίνεια να παραδεχτεί αυτό:

Αυτό που είναι πραγματικά θλιβερό είναι ότι στις περισσότερες συζητήσεις για αμφιλεγόμενα καλλιτεχνικά έργα κυριαρχούν οι δύο παραπάνω απόψεις: από τη μία έχουμε άτομα που ενώ δεν είναι σε θέση να τα κρίνουν και να τα βάλουν σε σωστό perspective τα απορρίπτουν συλλήβδην (προβαίνοντας ενίοτε σε ατυχέστατες συγκρίσεις), και από την άλλη έχουμε κάποιους κατά φαντασίαν ελιτιστές οι οποίοι παριστάνουν ότι καταλαβαίνουν κάθε τι εξεζητημένο (δηλαδή αυτούς που ενθουσιάζονται με τους κάθε λογής "εικονοκλάστες" χωρίς καν να γνωρίζουν τι αναπαριστούν οι "εικόνες"). Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να διεξαχθεί συζήτηση με νόημα μεταξύ τέτοιων ατόμων.

 

Υπερβολικά ασαφείς δηλώσεις;

 

- Τι ακριβώς είναι η "συζήτηση με νόημα" και που ακριβώς διεξάγεται ώστε να τη συγκρίνουμε με αυτή;

- Τι είναι ο "κατά φαντασίαν ελιτισμός" και πόσο διαφέρει από το "κατά φαντασίαν λαϊκό έρεισμα";

- Από ποιον ακριβώς θώκο, εκτοξεύονται αφορισμοί χωρίς να προσωποποιούνται;

 

Το ποσοστό των συμμετεχόντων στη συζήτηση που σεβάστηκαν απολύτως κανόνες διαλόγου, δικαιούται να γνωρίζει για ποιο λόγο τυγχάνει τέτοιας απαξίωσης, όπως και γιατί δεν προστατεύτηκε από εκείνους που ξεκάθαρα επιχείρησαν (κατ' επανάληψη) τον εμπαιγμό των υπολοίπων.